από sdna
Το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό φαινόμενο δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από τον εφιάλτη της κατάθλιψης. Έξι χρόνια μετά την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε, το SDNA γράφει για την μάστιγα της κατάθλιψης που συνεχίζει να χτυπά.
Aκριβώς πριν από έξι χρόνια, το 2009, ο 32χρονος Γερμανός τερματοφύλακας του Ανόβερο, Ρόμπερτ Ένκε, πελαγωμένος μέσα στην κατάθλιψη, αποφασίζει να κόψει το νήμα της ζωής του, πέφτοντας στις ράγες του σιδηρόδρομου. Η απώλεια της κόρης του είχε συμβάλει καθοριστικά στο να τον βυθίσει ακόμα περισσότερο στην κατάθλιψη, η οποία τον «λύγισε». Παρότι ο Ένκε βρισκόταν υπό παρακολούθηση, αρκετοί δεν γνώριζαν το πρόβλημά του. Και εκείνη τη μέρα, στις 10 Νοεμβρίου του 2009, ο ποδοσφαιρικός κόσμος «πάγωσε» στα νέα της αυτοκτονίας του.
Ο θάνατος του Ένκε εξ αιτίας της κατάθλιψης αποτέλεσε αφορμή προκειμένου στο γερμανικό ποδόσφαιρο το συγκεκριμένο ζήτημα να τεθεί σε διαφορετική βάση. Πλέον κάθε γερμανικός ποδοσφαιρικός σύλλογος έχει πρόσβαση σε ψυχιατρική θεραπεία για τους ποδοσφαιριστές του, αν αυτό κριθεί σκόπιμο, ενώ έχει δημιουργηθεί και 24ωρη γραμμή βοήθειας για τους παίκτες οι οποίοι μπορεί να υποφέρουν και να χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη. Στη Γερμανία άλλωστε ο εφιάλτης της αυτοκτονίας του Ένκε αναβίωσε το καλοκαίρι του 2014 με τον 33χρονο ποδοσφαιριστή Αντρέας Μπίρμαν να βάζει επίσης τέλος στη ζωή του, έπειτα από σκληρή εσωτερική πάλη με την κατάθλιψη.
Βγήκαν και μίλησαν
Το πρόβλημα της κατάθλιψης βασανίζει τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις φοβούνται να βγουν δημόσια και να μιλήσουν για αυτό. Το κρύβουν καλά μέσα τους. Ο Μπίρμαν μάλιστα, μερικές μέρες μετά την αυτοκτονία του Ένκε, είχε παραδεχτεί πως και ο ίδιος υποφέρει από κατάθλιψη. Μάλιστα ο Γερμανός ποδοσφαιριστής είχε γράψει και βιβλίο με τίτλο «Κατάθλιψη: Κόκκινη Κάρτα», στο οποίο έκανε γνωστό σε όλους το πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια. Τελικώς έχασε τη μάχη, βαδίζοντας κι αυτός στο αδιέξοδο μονοπάτι του Ένκε, κόβοντας με τη σειρά του το νήμα της ζωής, κι ενώ ήδη είχε επιχειρήσει τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες αυτοκτονίας.
Στην Αγγλία, σε μία επίσης χώρα που το πρόβλημα της κατάθλιψης στο ποδόσφαιρο αντιμετωπίστηκε με μεγάλη προσοχή, πρώην ποδοσφαιριστές, όπως οι Κλαρκ Κάρλαϊλ και Σταν Κόλιμορ, βγήκαν ανοικτά και μίλησαν για το θέμα που αντιμετώπιζαν, βοηθώντας τόσο τους ίδιους όσο και πολύ κόσμο, εντός και εκτός ποδοσφαίρου, να δώσει τη δική του μάχη, ζητώντας βοήθεια.
Η αυτοκτονία του Γκάρι Σπιντ, του τεχνικού της Εθνικής Ουαλίας το 2011, όταν και βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του, ήταν ένα σοκαριστικό περιστατικό που άνοιξε τη συζήτηση για την κατάθλιψη στο ποδόσφαιρο. Αυτή εμφάνισε ιστορίες που ήταν καλά κρυμμένες επί χρόνια. Ο Σπιντ άλλωστε δεν είχε μιλήσει ποτέ για την κατάθλιψη που τον έσφιγγε ολοένα και περισσότερο από τον λαιμό. Φοβόταν, όπως βγήκε την επιφάνεια, τον στιγματισμό.
Οι Καρλάιλ και Κόλιμορ μίλησαν δημόσια, χωρίς υπεκφυγές. Ο πρώτος αποκάλυψε πως στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα είχε προσπαθήσει να βάλει τέλος στη ζωή του. Ο Καρλάιλ με σοκαριστικό τρόπο είχε περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο κατανάλωσε έναν μεγάλο αριθμό από χάπια με ένα κουτί μπύρας, αλλά μεταφερόμενος εγκαίρως στο νοσοκομείο πέρασε ξυστά από τον θάνατο. Το ίδιο μάλιστα είχε προσπαθήσει να κάνει και πριν από ένα χρόνο πέφτοντας μπροστά σε μία νταλίκα σε αυτοκινητόδρομο της Βόρειας Αγγλίας. Ευτυχώς, για αυτόν, τη γλίτωσε και αυτή τη φορά με εκδορές.
Το ίδιο και ο Κόλιμορ, ο οποίος μέσω των social media σε μια συγκλονιστική παραδοχή, αποκάλυψε πως η κατάθλιψη τον βασάνιζε μέσα στη μοναξιά του, δημιουργώντας ένα τεράστιο πρόβλημα στην κοινωνική του ζωή. Απομονωμένος στο σπίτι του και με τρομερές διαταραχές ύπνου, ο Κόλιμορ είχε μπλεχτεί σε έναν κυκεώνα σκέψεων, οι οποίες τον πίεζαν αφόρητα. Η δημόσια παραδοχή του τον βοήθησε να οπλιστεί με τις κατάλληλες δυνάμεις προκειμένου να παλέψει με την κατάθλιψη, παρακινώντας κι άλλους συνανθρώπους του να μιλήσουν και να σωθούν από τον εφιάλτη.
Τα στοιχεία σοκάρουν
Το φαινόμενο της κατάθλιψης στο ποδόσφαιρο και το γεγονός ότι βγήκε επιτέλους στην επιφάνεια οδήγησε σε μελέτες που απέδειξαν πως το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' όσο αρκετοί θα φαντάζονταν. Πολλοί, σκεπτόμενοι τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών, θεωρούν πως η ευτυχία είναι δεδομένη. Αυτή η σκέψη μένει να αποδειχτεί αφελής. Άλλωστε τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, κι αυτό η πρόσφατη έρευνα της Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών πάνω στην κατάθλιψη το αντανακλά.
Από τους 607 εν ενεργεία ποδοσφαιριστές που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη έρευνα, το 38% παρουσίασε προβλήματα διαταραχής στην ψυχολογία του κάποια στιγμή μέσα στην ποδοσφαιρική του καριέρα, ενώ το ποσοστό πρώην ποδοσφαιριστών που αντιμετώπισαν συμπτώματα κατάθλιψης ή άγχους άγγιξε το 35%, σε δείγμα 219 ατόμων. Αν συγκρίνουμε αυτά με το αντίστοιχο ποσοστό που αντιμετωπίζει πρόβλημα εκτός ποδοσφαίρου (13%-17%), αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του ζητήματος.
Επιπλέον η έρευνα μελέτησε τις διαταραχές ύπνου με 23% των ενεργεία ποδοσφαιριστών που έλαβαν μέρος στην έρευνα να παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα, κάτι που παραδέχτηκε επίσης το 28% των παλαίμαχων παικτών που έδωσαν απαντήσεις στο δείγμα. Οι τελευταίοι μάλιστα παραδέχτηκαν σε ποσοστό 25%, ένας στους τέσσερις δηλαδή, πως ταλαιπωρούνται και από αλκοολισμό, φαινόμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό της κατάθλιψης.
Μάλιστα αξίζει να αναφερθεί πως σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, οι ποδοσφαιριστές που είχαν στην καριέρα τους τρεις ή περισσότερους σοβαρούς τραυματισμούς, είχαν δύο με τέσσερις περισσότερες φορές πιθανότητα να παρουσιάσουν προβλήματα ψυχικής διαταραχής.
Η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις
Το ποδόσφαιρο, ως κομμάτι της κοινωνίας, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από μάστιγες που πλήττουν την κοινωνία στο σύνολό της. Φαινόμενα όπως οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η βία ήταν γνωστά και στον χώρο του ποδοσφαίρου εδώ και χρόνια. Η κατάθλιψη όμως, όπως δείχνουν τα περιστατικά και τα στοιχεία που ήρθαν στο φως, ανέδειξαν ένα πρόβλημα στο ποδόσφαιρο και κατ' επέκταση στον αθλητισμό που κρυβόταν καλά θαμμένο κάτω από το χαλάκι, κι απ' ό,τι φαίνεται διαθέτει γερές ρίζες. Στο χέρι όσων αθλητών το αντιμετωπίζουν, αλλά και στις ίδιες τις ομάδες, βρίσκεται ώστε να ξεριζωθεί, όσο αυτό είναι δυνατόν. Γιατί η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις.
Το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό φαινόμενο δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από τον εφιάλτη της κατάθλιψης. Έξι χρόνια μετά την αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε, το SDNA γράφει για την μάστιγα της κατάθλιψης που συνεχίζει να χτυπά.
Aκριβώς πριν από έξι χρόνια, το 2009, ο 32χρονος Γερμανός τερματοφύλακας του Ανόβερο, Ρόμπερτ Ένκε, πελαγωμένος μέσα στην κατάθλιψη, αποφασίζει να κόψει το νήμα της ζωής του, πέφτοντας στις ράγες του σιδηρόδρομου. Η απώλεια της κόρης του είχε συμβάλει καθοριστικά στο να τον βυθίσει ακόμα περισσότερο στην κατάθλιψη, η οποία τον «λύγισε». Παρότι ο Ένκε βρισκόταν υπό παρακολούθηση, αρκετοί δεν γνώριζαν το πρόβλημά του. Και εκείνη τη μέρα, στις 10 Νοεμβρίου του 2009, ο ποδοσφαιρικός κόσμος «πάγωσε» στα νέα της αυτοκτονίας του.
Ο θάνατος του Ένκε εξ αιτίας της κατάθλιψης αποτέλεσε αφορμή προκειμένου στο γερμανικό ποδόσφαιρο το συγκεκριμένο ζήτημα να τεθεί σε διαφορετική βάση. Πλέον κάθε γερμανικός ποδοσφαιρικός σύλλογος έχει πρόσβαση σε ψυχιατρική θεραπεία για τους ποδοσφαιριστές του, αν αυτό κριθεί σκόπιμο, ενώ έχει δημιουργηθεί και 24ωρη γραμμή βοήθειας για τους παίκτες οι οποίοι μπορεί να υποφέρουν και να χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη. Στη Γερμανία άλλωστε ο εφιάλτης της αυτοκτονίας του Ένκε αναβίωσε το καλοκαίρι του 2014 με τον 33χρονο ποδοσφαιριστή Αντρέας Μπίρμαν να βάζει επίσης τέλος στη ζωή του, έπειτα από σκληρή εσωτερική πάλη με την κατάθλιψη.
Βγήκαν και μίλησαν
Το πρόβλημα της κατάθλιψης βασανίζει τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις φοβούνται να βγουν δημόσια και να μιλήσουν για αυτό. Το κρύβουν καλά μέσα τους. Ο Μπίρμαν μάλιστα, μερικές μέρες μετά την αυτοκτονία του Ένκε, είχε παραδεχτεί πως και ο ίδιος υποφέρει από κατάθλιψη. Μάλιστα ο Γερμανός ποδοσφαιριστής είχε γράψει και βιβλίο με τίτλο «Κατάθλιψη: Κόκκινη Κάρτα», στο οποίο έκανε γνωστό σε όλους το πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε για χρόνια. Τελικώς έχασε τη μάχη, βαδίζοντας κι αυτός στο αδιέξοδο μονοπάτι του Ένκε, κόβοντας με τη σειρά του το νήμα της ζωής, κι ενώ ήδη είχε επιχειρήσει τρεις ανεπιτυχείς προσπάθειες αυτοκτονίας.
Στην Αγγλία, σε μία επίσης χώρα που το πρόβλημα της κατάθλιψης στο ποδόσφαιρο αντιμετωπίστηκε με μεγάλη προσοχή, πρώην ποδοσφαιριστές, όπως οι Κλαρκ Κάρλαϊλ και Σταν Κόλιμορ, βγήκαν ανοικτά και μίλησαν για το θέμα που αντιμετώπιζαν, βοηθώντας τόσο τους ίδιους όσο και πολύ κόσμο, εντός και εκτός ποδοσφαίρου, να δώσει τη δική του μάχη, ζητώντας βοήθεια.
Η αυτοκτονία του Γκάρι Σπιντ, του τεχνικού της Εθνικής Ουαλίας το 2011, όταν και βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του, ήταν ένα σοκαριστικό περιστατικό που άνοιξε τη συζήτηση για την κατάθλιψη στο ποδόσφαιρο. Αυτή εμφάνισε ιστορίες που ήταν καλά κρυμμένες επί χρόνια. Ο Σπιντ άλλωστε δεν είχε μιλήσει ποτέ για την κατάθλιψη που τον έσφιγγε ολοένα και περισσότερο από τον λαιμό. Φοβόταν, όπως βγήκε την επιφάνεια, τον στιγματισμό.
Οι Καρλάιλ και Κόλιμορ μίλησαν δημόσια, χωρίς υπεκφυγές. Ο πρώτος αποκάλυψε πως στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα είχε προσπαθήσει να βάλει τέλος στη ζωή του. Ο Καρλάιλ με σοκαριστικό τρόπο είχε περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο κατανάλωσε έναν μεγάλο αριθμό από χάπια με ένα κουτί μπύρας, αλλά μεταφερόμενος εγκαίρως στο νοσοκομείο πέρασε ξυστά από τον θάνατο. Το ίδιο μάλιστα είχε προσπαθήσει να κάνει και πριν από ένα χρόνο πέφτοντας μπροστά σε μία νταλίκα σε αυτοκινητόδρομο της Βόρειας Αγγλίας. Ευτυχώς, για αυτόν, τη γλίτωσε και αυτή τη φορά με εκδορές.
Το ίδιο και ο Κόλιμορ, ο οποίος μέσω των social media σε μια συγκλονιστική παραδοχή, αποκάλυψε πως η κατάθλιψη τον βασάνιζε μέσα στη μοναξιά του, δημιουργώντας ένα τεράστιο πρόβλημα στην κοινωνική του ζωή. Απομονωμένος στο σπίτι του και με τρομερές διαταραχές ύπνου, ο Κόλιμορ είχε μπλεχτεί σε έναν κυκεώνα σκέψεων, οι οποίες τον πίεζαν αφόρητα. Η δημόσια παραδοχή του τον βοήθησε να οπλιστεί με τις κατάλληλες δυνάμεις προκειμένου να παλέψει με την κατάθλιψη, παρακινώντας κι άλλους συνανθρώπους του να μιλήσουν και να σωθούν από τον εφιάλτη.
Τα στοιχεία σοκάρουν
Το φαινόμενο της κατάθλιψης στο ποδόσφαιρο και το γεγονός ότι βγήκε επιτέλους στην επιφάνεια οδήγησε σε μελέτες που απέδειξαν πως το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' όσο αρκετοί θα φαντάζονταν. Πολλοί, σκεπτόμενοι τα πλουσιοπάροχα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών, θεωρούν πως η ευτυχία είναι δεδομένη. Αυτή η σκέψη μένει να αποδειχτεί αφελής. Άλλωστε τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, κι αυτό η πρόσφατη έρευνα της Ένωσης Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών πάνω στην κατάθλιψη το αντανακλά.
Από τους 607 εν ενεργεία ποδοσφαιριστές που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη έρευνα, το 38% παρουσίασε προβλήματα διαταραχής στην ψυχολογία του κάποια στιγμή μέσα στην ποδοσφαιρική του καριέρα, ενώ το ποσοστό πρώην ποδοσφαιριστών που αντιμετώπισαν συμπτώματα κατάθλιψης ή άγχους άγγιξε το 35%, σε δείγμα 219 ατόμων. Αν συγκρίνουμε αυτά με το αντίστοιχο ποσοστό που αντιμετωπίζει πρόβλημα εκτός ποδοσφαίρου (13%-17%), αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του ζητήματος.
Επιπλέον η έρευνα μελέτησε τις διαταραχές ύπνου με 23% των ενεργεία ποδοσφαιριστών που έλαβαν μέρος στην έρευνα να παρουσιάζει τέτοια συμπτώματα, κάτι που παραδέχτηκε επίσης το 28% των παλαίμαχων παικτών που έδωσαν απαντήσεις στο δείγμα. Οι τελευταίοι μάλιστα παραδέχτηκαν σε ποσοστό 25%, ένας στους τέσσερις δηλαδή, πως ταλαιπωρούνται και από αλκοολισμό, φαινόμενο άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό της κατάθλιψης.
Μάλιστα αξίζει να αναφερθεί πως σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, οι ποδοσφαιριστές που είχαν στην καριέρα τους τρεις ή περισσότερους σοβαρούς τραυματισμούς, είχαν δύο με τέσσερις περισσότερες φορές πιθανότητα να παρουσιάσουν προβλήματα ψυχικής διαταραχής.
Η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις
Το ποδόσφαιρο, ως κομμάτι της κοινωνίας, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστο από μάστιγες που πλήττουν την κοινωνία στο σύνολό της. Φαινόμενα όπως οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η βία ήταν γνωστά και στον χώρο του ποδοσφαίρου εδώ και χρόνια. Η κατάθλιψη όμως, όπως δείχνουν τα περιστατικά και τα στοιχεία που ήρθαν στο φως, ανέδειξαν ένα πρόβλημα στο ποδόσφαιρο και κατ' επέκταση στον αθλητισμό που κρυβόταν καλά θαμμένο κάτω από το χαλάκι, κι απ' ό,τι φαίνεται διαθέτει γερές ρίζες. Στο χέρι όσων αθλητών το αντιμετωπίζουν, αλλά και στις ίδιες τις ομάδες, βρίσκεται ώστε να ξεριζωθεί, όσο αυτό είναι δυνατόν. Γιατί η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου