Η επόμενη εκπαιδευτική συνάντηση της «Πρωτοβουλίας Ψ» θα γίνει την Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017, στις 19.00 μμ., στο χώρο του «Hearing Voices Αθήνας», στη οδό Τροίας 44 (κοντά στην πλ. Βικτωρίας).
Θα προβληθεί η ταινία της κατάληψης «Παπουτσάδικο» που τιτλοφορείται «Ο Λόγος των “Τρελών”- ενάντια στο λόγο των "λογικών"».
Η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα λεύκωμα από αποσπάσματα κειμένων και συνεντεύξεων χρηστών υπηρεσιών υγείας καθώς και Επιζώντων της Ψυχιατρικής, στις οποίες μιλούν για ένα εύρος ζητημάτων που αφορούν τη διαχείριση των εμπειριών τους, τα βιώματά τους, την αντιμετώπιση εκ μέρους του ψυχιατρικού κατεστημένου, τη φαρμακευτική αγωγή κ.α.
Θα ακολουθήσει συζήτηση.
Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία
Έχουν γραφτεί άπειρες σελίδες για την κατάθλιψη. Βιβλία επί βιβλίων, έρευνες και αναλύσεις, γνώμες και απόψεις, αμέτρητες ιστοσελίδες και άλλοι τόσοι “ειδικοί” και μη, μας βομβαρδίζουν καθημερινά με ορισμούς, συμπτώματα και τρόπους αντιμετώπισης.
Αλλά η κατάθλιψη είναι κάτι άυλο. Δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν μπορεί να χωρέσει σε επιστημονικά “κουτάκια” και δεν μπορεί να γιατρευτεί “απλά με ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο”.
Η κατάθλιψη είναι βίωμα. Είναι καθημερινή πάλη με μια δύναμη που ξεπερνάει κάθε αντίσταση του ατόμου-ασθενή. Η επιστήμη αναλύει μόνο αυτό που μπορεί να δει και να μετρήσει. Αλλά αυτό που μπορεί να νιώθει ένα άτομο με κατάθλιψη, περιγράφεται μόνο μέσω της Τέχνης. Άλλωστε, η καλλιτεχνική έκφραση αποτέλεσε, διαχρονικά, μια διέξοδο και μια "ατομική θεραπεία" για τα άτομα με κατάθλιψη.
Το συγκλονιστικό ποίημα-ερμηνεία της Sabrina Benaim
Μέσω της πλατφόρμας “Button Poetry” η Sabrina Benaim είχε δώσει πριν μερικά χρόνια μια μοναδική ερμηνεία με αντικείμενο την κατάθλιψη. Με τίτλο “Εξηγώντας την κατάθλιψή μου στην μητέρα μου”, η Sabrina καταφέρνει μέσα σε 3':20” να περιγράψει αυτό, που η επιστήμη δεν ξέρει πώς να προσεγγίσει.
Αν εσείς, ή κάποιος δικός σας άνθρωπος, έχει βιώσει την κατάθλιψη στην αληθινή της διάσταση, τότε δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί με το ποίημα-ερμηνεία της Sabrina Benaim...
Εξηγώντας την κατάθλιψή μου στην μητέρα μου: μια συζήτηση
Μαμά, η κατάθλιψή μου αλλάζει μορφές.
Την μια μέρα είναι τόσο μικρή όσο μια πυγολαμπίδα στην παλάμη μιας αρκούδας,
την επόμενη μέρα είναι η ίδια η αρκούδα.
Τις μέρες εκείνες μένω ακίνητη μέχρι να με αφήσει η αρκούδα μόνη μου.
Αυτές τις μέρες τις λέω “Σκοτεινές Ημέρες”.
Η μαμά λέει: "Τότε προσπαθήστε να τις φωτίσεις με κεριά”.
Όταν βλέπω ένα κερί, βλέπω τη σάρκα μιας εκκλησίας, το τρεμοπαίξιμο μιας φλόγας, μια ανάμνηση νεότερη και από το μεσημέρι.
Στέκομαι δίπλα στο ανοικτό της φέρετρο.
Είναι η στιγμή που μαθαίνω ότι κάθε άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ θα πεθάνει κάποια μέρα.
Εξάλλου, δεν φοβάμαι το σκοτάδι.
Ίσως, αυτό να είναι μέρος του προβλήματος.
Η μαμά λέει: “Νόμιζα ότι το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι”.
Δεν μπορώ.
Το άγχος με κρατάει ως όμηρο μέσα στο σπίτι μου, μέσα στο κεφάλι μου.
Η μαμά λέει: "Κι από πού προέρχεται το άγχος;”
Το άγχος είναι ο ξάδελφος που με επισκέπτεται από μακριά και τον οποίο η κατάθλιψη αισθάνθηκε υποχρεωμένη να φέρει στην παρέα της.
Μαμά, εγώ είμαι σε αυτή την παρέα.
Μόνο που είναι μια παρέα στην οποία δεν θέλω να είμαι.
Η μαμά λέει: “Γιατί δεν προσπαθείς να έχεις κανονικές παρέες και να βλέπεις τους φίλους σου;”
Σίγουρα, κάνω σχέδια. Κάνω σχέδια, αλλά τελικά δεν θέλω να πάω.
Κάνω σχέδια επειδή ξέρω ότι θα ήθελα να πάω. Ξέρω ότι μερικές φορές θα ήθελα να πάω.
Δεν διασκεδαστικό να διασκεδάζεις όταν δεν θέλεις να διασκεδάσεις, μαμά.
Βλέπεις, μαμά, κάθε νύχτα η αϋπνία με παίρνει στην αγκαλιά της και με βυθίζει στο μικρό φως του φούρνου που έχουμε στην κουζίνα.
Η αϋπνία έχει αυτόν τον ρομαντικό τρόπο να κάνει το φεγγάρι να το νιώθω σαν την τέλεια παρέα.
Η μαμά λέει: “Τότε προσπαθήστε να μετράς πρόβατα για να κοιμηθείς”.
Αλλά το μοναδικό που μπορεί να μετρήσει το μυαλό μου είναι λόγους για να μείνει ξύπνιο.
Έτσι πηγαίνω περιπάτους. Αλλά τα τρεμάμενα γόνατά μου χτυπούν σαν ασημένια κουτάλια κρατημένα σε χέρια δυνατά αλλά με χαλαρούς καρπούς.
Τα ακούω στ' αυτιά μου σαν αδέξιες καμπάνες εκκλησιών που μου θυμίζουν ότι υπνοβατώ σε έναν ωκεανό ευτυχίας στον οποίο δεν μπορώ να βαπτιστώ.
Η μαμά λέει: “Η ευτυχία είναι μια απόφαση.”
Αλλά η δική μου ευτυχία είναι τόσο κούφια όσο ένα κλούβιο αυγό.
Η χαρά μου είναι ένας υψηλός πυρετός.
Η μαμά λέει ότι είμαι τόσο καλή στο να δημιουργώ κάτι από το τίποτα, αλλά στη συνέχεια με ρωτάει φόρα-παρτίδα αν φοβάμαι ότι θα πεθάνω.
Όχι. Φοβάμαι να ζήσω!
Μαμά, είμαι μόνη.
Νομίζω ότι αυτό το έμαθα όταν ο μπαμπάς έφυγε.
Έμαθα τότε μετατρέπω τον θυμό σε μοναξιά.
Την μοναξιά στο να είμαι πολυάσχολη.
Έτσι, όταν σας λέω, “Είμαι πολύ απασχολημένη τον τελευταίο καιρό”, εννοώ ότι κοιμάμαι βλέποντας τηλεόραση στον καναπέ, για να αποφύγω να αντιμετωπίσω την κενή πλευρά του κρεβατιού μου.
Αλλά η κατάθλιψή μου με τραβάει πάντα πίσω στο κρεβάτι μου.
Μέχρι που τα οστά μου να γίνουν τα ξεχασμένα απολιθώματα μιας σκελετωμένης πόλης που βυθίζεται.
Μέχρι το στόμα μου να γίνει μια οστεώδη αυλή δοντιών που σπάει από την πίεση με την οποία το κλείνω.
Το κούφιο αμφιθέατρο του στήθους μου γεμίζει με την ηχώ ενός καρδιακού παλμού.
Αλλά είμαι μια ανέμελη τουρίστρια εγώ εδώ.
Ποτέ δεν θα μάθω σε ποια μέρη έχω πάει.
Η μαμά εξακολουθεί να λέει πως δεν καταλαβαίνει.
Μαμά! Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ;
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ λύπης και κατάθλιψης και τι πρέπει να γνωρίζουμε γι' αυτές; Πολλοί λένε ότι η κατάθλιψη αποτελεί την ασθένεια της εποχής μας, ενώ διάφορες έρευνες ανεβάζουν το ποσοστό των ατόμων τα οποία έχουν πάρει κάποιο αντικαταθλιπτικό φάρμακο στο 20% του πληθυσμού, δηλαδή περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα.
Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται από το γεγονός ότι τα καταθλιπτικά συμπτώματα αποτελούν μια από τις συνηθέστερες αιτίες παραπομπής σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές.
Εξαιτίας της υψηλής συχνότητας της κατάθλιψης, ο όρος έχει μπει στην καθημερινή ομιλία μας με αποτέλεσμα πολλοί να λένε ότι «έπεσαν σε κατάθλιψη» από διάφορες μικρές ατυχίες που τους συνέβησαν. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι οι οποίοι όντως υποφέρουν από κατάθλιψη μπορεί να το αρνούνται με επιμονή. Κατά συνέπεια είναι σημαντικό να εξηγήσουμε τη διαφορά μεταξύ φυσιολογικής λύπης και κατάθλιψης.
Η κατάθλιψη αποτελεί μια ψυχική διαταραχή με κύρια συμπτώματα το ψυχικό πόνο και την αίσθηση δυστυχίας. Υπάρχει μια χαρακτηριστική έλλειψη ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης, ακόμα και για δραστηριότητες οι οποίες στο παρελθόν ήταν επιθυμητές. Το άτομο νιώθει έντονες ενοχές για διάφορα γεγονότα, μεγάλο άγχος και έχει πολύ χαμηλή αυτoεικόνα και αυτοεκτίμηση. Στις ήπιες μορφές της, η κατάθλιψη παίρνει τη μορφή ανικανότητας του ατόμου να γελάσει και να
αστειευτεί και έχει μια γενική τάση να ξεσπά σε δάκρυα, ιδιαίτερα όταν ο συνομιλητής του δείξει κατανόηση. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι μια διαρκής αίσθηση κούρασης, ενώ άλλα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν την απώλεια όρεξης, την έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας και την ύπαρξη προβλημάτων στον ύπνο. Επίσης οι περισσότεροι καταθλιπτικοί έχουν ιδέες που σχετίζονται με το θάνατο ή σκέψεις αυτοκτονίας. Ιδιαίτερα οι άντρες, είναι δυνατό να εκφράσουν την κατάθλιψή τους μέσα από αντικοινωνική συμπεριφορά ή με τη χρήση αλκοόλ, έτσι ώστε αρχικά η ύπαρξη της διαταραχής να είναι καλυμμένη. Όλα τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να διαρκέσουν για αρκετούς μήνες χωρίς ενδείξεις βελτίωσης.
Όσο και να φαίνεται περίεργο, τις περισσότερες φορές η φυσιολογική λύπη είναι κυριολεκτικά το αντίθετο της κατάθλιψης. Η λύπη ή θλίψη αποτελεί τη φυσική αντίδραση του οργανισμού σε κάποια απώλεια. Η στενοχώρια και ο ψυχικός πόνος είναι αποτέλεσμα της αποδοχής του δυσάρεστου γεγονότος, ενώ ο θρήνος για την απώλεια αποτελεί μέρος της απαραίτητης διαδικασίας για την εκφόρτιση του πόνου και την αποκατάσταση της νευρικής ισορροπίας.
Όταν όμως για διάφορους λόγους το άτομο δεν μπορεί ν' αντέξει το μέγεθος του πόνου, τότε τον καταπιέζει και 1αρνείται την ύπαρξη του, αρνούμενο ταυτόχρονα την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα του γεγονότος που τον προκάλεσε. Για παράδειγμα η θλίψη από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου είναι τόσο αβάσταχτη που ο άνθρωπος λέει: «Όχι δεν πέθανε». Αυτή η άρνηση είναι αρχικά χρήσιμη γιατί δίνει χρόνο στον οργανισμό να προετοιμαστεί για το σοκ του πόνου.
Εάν όμως η καταπίεση και η άρνηση διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τότε έρχεται η κατάθλιψη, η οποία εμποδίζει τη φυσιολογική διαδικασία του πένθους και «παγιδεύει» το συναίσθημα της θλίψης εσωτερικά. Και επειδή δυστυχώς δεν είναι δυνατό να καταπιέσει κάποιος μόνο τα αρνητικά συναισθήματα, καταπιέζει τελικά όλα του τα συναισθήματα και έτσι έχουμε τα συμπτώματα της κατάθλιψης που περιέγραψα παραπάνω.
Εκτός όμως από καταπιεσμένη θλίψη, αρκετές φορές η αιτία της κατάθλιψης είναι καταπιεσμένος θυμός. Αν και εκ πρώτης όψεως μπορεί αυτό να φαίνεται αντιφατικό, στην πραγματικότητα η διαδικασία είναι ακριβώς η ίδια όπως και στην
περίπτωση της λύπης. Σαν τυπικό παράδειγμα αναφέρω την περίπτωση μιας θεραπευόμενης στην οποία ο σύζυγός της φερόταν υποτιμητικά και απορριπτικά για είκοσι χρόνια. Εκείνη θύμωνε με τη συμπεριφορά του, αλλά έχοντας χαμηλή
αυτοεκτίμηση και έχοντας αποδεχθεί το ρόλο της υπάκουης συζύγου που της είχαν δώσει οι γονείς της, καταπίεζε το θυμό της μέχρι που σταμάτησε να νιώθει χαρά, εγκατέλειψε τον εαυτό της και ένιωθε ότι το μόνο νόημα στη ζωή της ερχόταν από τα δύο της παιδιά.
Όταν ήρθε για θεραπεία είχε σκέψεις αυτοκτονίας, καθώς και κρίσεις πανικού, οι οποίες δεν ήταν τίποτα άλλο από εκρήξεις του καταπιεσμένου συναισθήματος. Από τη στιγμή που μπόρεσε να αναγνωρίσει το θυμό της, να τον δικαιολογήσει και να τον εκφράσει μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο, ξεκίνησε να φροντίζει τον εαυτό της, να ασχολείται με τα παρατημένα ενδιαφέροντα που είχε και να οριοθετεί καλύτερα τη σχέση με το σύζυγό της, ο οποίος «ξαφνικά» άρχισε να την εκτιμά και να την προσέχει περισσότερο.
Η τελευταία περίπτωση προσφέρει και το «κλειδί» της αντιμετώπισης της κατάθλιψης, αλλά και της διατήρησης της ψυχικής μας ισορροπίας και υγείας. Και αυτό δεν είναι άλλο από την αναγνώριση και την έκφραση των συναισθημάτων μας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν υπάρχει καλό ή κακό συναίσθημα για τον απλό λόγο ότι δεν έχουμε τη νευρολογική δυνατότητα ελέγχου στο τι θα νιώσουμε. Είναι σαν να λέμε ότι είναι κακό πράγμα να διψάμε. Όσο και να το πούμε θα εξακολουθούμε να διψάμε, ενώ εάν το πιστέψουμε θα νιώθουμε επιπλέον και ενοχές που διψάμε... Υπάρχει μόνο καλή ή κακή πράξη και μόνο γι αυτές θα πρέπει να κρίνονται οι άνθρωποι!
Για να αποφύγουμε την κατάθλιψη, αλλά και πολλές άλλες ψυχικές και σωματικές ασθένειες, είναι απαραίτητο να ανακαλύψουμε, να εξετάσουμε και να αλλάξουμε, όπου χρειάζεται, τους ρόλους και τα σενάρια που μας έδωσαν για το πώς πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας και στα παιδιά μας. Αυτό απαιτεί μια επίπονη και δύσκολη προσπάθεια αυτογνωσίας, για την οποία μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια ενός ειδικού σε οποιοδήποτε σημείο «κολλήσουμε».
Παρά την ονομασία της, η άτυπη κατάθλιψη δεν είναι καθόλου σπάνια πάθηση. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία το 1/3 των πασχόντων υπό-διαγιγνώσκονται με συνέπεια να μην λαμβάνουν της σωστή θεραπεία.
Βάση στοιχείων των επιστημόνων της mayo clinic η άτυπη κατάθλιψη εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες αλλά και στους εργένηδες. Η άτυπη κατάθλιψη εμφανίζεται συνήθως νωρίτερα από ό,τι άλλες μορφές κατάθλιψης, διαρκεί περισσότερο και συχνά γίνεται εσφαλμένη διάγνωση.
Στα συμπτώματα περιλαμβάνεται η κακή διάθεση τις βραδινές ώρες και η ικανότητα να ευθυμήσει κανείς ή νιώσει καλύτερα ακούγοντας καλά σχόλια και φιλοφρονήσεις. Άλλα σημάδια της πάθησης μπορεί να περιλαμβάνουν:
Προβλήματα ύπνου (ειδικά πολλές ώρες ύπνου)
Αυξημένη όρεξη και αύξηση του σωματικού βάρους
Κόπωση
Αδυναμία διατήρησης μακροχρόνιας σχέσης
Παράγοντες κινδύνου
Οι παράγοντες κινδύνου όπως υπογραμμίζουν οι επιστήμονες της mayo clinic περιλαμβάνουν:
Ιστορικό διπολικής διαταραχής
Κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών
Σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση
Τραυματικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία
Ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή η υπερβολική εξάρτηση από άλλο άτομο.
Σοβαρή ασθένεια, όπως ο καρκίνος, ή η καρδιακή νόσος
Η λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως για την υψηλή πίεση του αίματος, ή υπνωτικά χάπια
Στρεσογόνα γεγονότα στην ζωής του ασθενούς, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου
Κατάθλιψη μετά τον τοκετό (επιλόχεια κατάθλιψη)
Πιθανή αυτοκτονία κάποιου μέλους της οικογένειας
Περιορισμένες φιλικές επαφές ή άλλες προσωπικές σχέσεις
Μάχη με την κατάθλιψη φέρεται να έδινε η Μαίρη Τσώνη, η τριαντάχρονη ηθοποιός και τραγουδίστρια που βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της στη Ζωοδόχου Πηγής στη Εξάρχεια.
«Είμαι πολύ μοναχική. Πάρα πολύ. Έχω λίγους φίλους. Δεν ήμουν έτσι πιο μικρή - με τα χρόνια το απέκτησα. Θα ήθελα να είμαι πιο αφελής και πιο ανοιχτή - μερικές φορές αναπολώ αυτές τις στιγμές» είχε πει λίγο μετά την επιτυχία του «Κυνόδοντα» στις Κάννες.
Τα ακριβή αίτια του θανάτου της Μαίρης Τσώνη, που έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από το ρόλο της στην πολυβραβευμένη ταινία "Κυνόδοντας" του Γιώργου Λάνθιμου αλλά και ως μέλος του συγκροτήματος Μary & The Boy, ως μουσικό έτερο ήμισυ του Αλέξανδρο Βούλγαρη, αναμένεται να διευκρινιστούν από την ιατροδικαστική εξέταση.
Ωστόσο η Lewsha Camille Simboura, η φίλη της που την εντόπισε νεκρή στο διαμέρισμά της, σοκαρισμένη από το τραγικό τέλος της ηθοποιού αποκάλυψε πως έπασχε από κατάθλιψη. Όπως έγραψε σε κείμενό της στο Facebook: «Συγγνώμη που δεν ήρθα νωρίτερα [...] Έπρεπε να προσπαθήσω να σε βοηθήσω με την αρρώστια σου [...] Καμιά επιτυχία στον κόσμο δεν μπορεί να θεραπεύσει την κατάθλιψη».
Σημειώνεται πως η πρώτη εκτίμηση του πληρώματος του ασθενοφόρου που έσπευσε στο σημείο άμεσα μετά την ειδοποίηση ήταν ότι ο θάνατος της 30χρονης είχε επέλθει κάποιες ώρες πριν από την έλευση τους.
«Δεν το πιστεύω ότι μόλις βρήκα νεκρή την Μαίρη Τσώνη (διάσημη Ελληνίδα ηθοποιό του Κυνόδοντα) στον 5ο όροφο. RIP. Συγγνώμη που δεν ήρθα νωρίτερα. Ίσως θα μπορούσαμε να σε σώσουμε. Αισθάνθηκα ένοχη, ενώ έβλεπα τον Τζέιμς να σου παρέχει τις πρώτες βοήθειες (καρδιοαναπνευστική ανάνηψη). Έπρεπε να προσπαθήσω να σε βοηθήσω με την αρρώστια σου. Ήθελε να με βοηθήσει με την υποκριτική και είχε συμφωνήσει να παίξει σε μια ταινία μικρού μήκους που ετοίμαζα [...] Καμιά επιτυχία στον κόσμο δεν μπορεί να θεραπεύσει την κατάθλιψη», έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η Lewsha Camille Simboura, συνοδεύοντας την ανάρτησή της με το τραγούδι «staring» του συγκροτήματος Μary & The Boy.
Η επόμενη εκπαιδευτική συνάντηση της "Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία", θα γίνει την Παρασκευή, 12/5/17, ώρα 19.00 μμ, στο χώρο του "Hearing Voices Αθήνας", στη οδό Τροίας 44 (κοντά στην πλ.Βικτωρίας) με θέμα:
"Τα κινήματα στο χώρο της ψυχικής υγείας: ο ρόλος των ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, των οικογενειών, της κοινωνίας".
Θα γίνουν σύντομες εισηγήσεις από επαγγελματίες, ανθρώπους με ψυχιατρική εμπειρία και μέλη συλλόγων οικογενειών και θα ακολουθήσει συζήτηση.
Παρότι πρόκειται για μία εξαιρετικά σοβαρή και συχνή ασθένεια, η κατάθλιψη περιβάλλεται από πολλούς μύθους και παρανοήσεις τόσο σε σχέση με τα αίτια της, όσο και την θεραπεία της. Τέτοιοι μύθοι είναι ενδεχομένως καλοπροαίρετοι, στην πραγματικότητα όμως αποδεικνύονται εξαιρετικά επιβλαβείς, καθώς πολύ συχνά στέκονται εμπόδιο στην αναζήτηση έγκαιρης θεραπείας και αντιμετώπισης της ψυχικής νόσου. Η Ελένη Βούσουρα, Δρ. Κλινικής Ψυχολογίας, βοηθά να καταρρίψουμε τους δέκα πιο συχνούς μύθους σχετικά με την κατάθλιψη.
ΜΥΘΟΣ #1: Η κατάθλιψη δεν είναι μια συχνή πάθηση και δεν θα συμβεί σε μένα
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια πολύ συχνή νόσος που μπορεί να εκδηλωθεί σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων, σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Επηρεάζει σήμερα περισσότερα από 350 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι ένας στους 10 ανθρώπους πάσχει από κατάθλιψη και ένας στους 5 έχει νοσήσει από κατάθλιψη στη διάρκεια της ζωής του.
ΜΥΘΟΣ #2: Η κατάθλιψη δεν είναι μια πραγματική ασθένεια
ΑΛΗΘΕΙΑ: Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η κατάθλιψη αποτελεί την 2η συχνότερη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως και μια από τις κύριες αιτίες απώλειας ετών ζωής λόγω δυσλειτουργίας ή πρόωρου θανάτου, ενώ νέα στοιχεία δείχνουν ότι συμβάλλει σημαντικά στην αυτοκτονικότητα και την ισχαιμική καρδιοπάθεια.
ΜΥΘΟΣ #3: Κατάθλιψη σημαίνει να είναι κανείς λυπημένος
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η λύπη είναι συναίσθημα, η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια. Η κατάθλιψη συχνά χαρακτηρίζεται από ένα επίμονο και διαρκές συναίσθημα θλίψης (για τουλάχιστον 2 εβδομάδες), ωστόσο όχι πάντα. Μπορεί, δηλαδή, κανείς να πάσχει από κατάθλιψη χωρίς να είναι απαραίτητα λυπημένος. Αντίθετα, μπορεί να βιώνει αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν ανηδονία, δηλαδή μια έντονη απώλεια ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης ακόμη και για δραστηριότητες που προηγουμένως ήταν πηγή ευχαρίστησης για το άτομο (π.χ., χόμπι, οικογένεια, φίλοι). Επιπλέον, τα παιδιά, οι έφηβοι, και οι ηλικιωμένοι συνήθως εκδηλώνουν ευερεθιστότητα αντί θλίψης.
ΜΥΘΟΣ #4: «Είναι όλα στο κεφάλι σου»
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης, ωστόσο περιλαμβάνει ένα πλήθος σωματικών συμπτωμάτων, όπως διαταραχές στην όρεξη και την ποιότητα του ύπνου, έντονη κόπωση και ψυχοκινητική επιβράδυνση, νευρικότητα και διέγερση, καθώς και δυσκολία συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων ακόμα και για τα πιο απλά καθημερινά πράγματα. Άλλα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν ανησυχία, δυσπεψία, ναυτία, πονοκεφάλους, και μυϊκή κόπωση.
ΜΥΘΟΣ #5: Κατάθλιψη παθαίνει κανείς όταν έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες της ζωής
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο καθένας βιώνει σκαμπανεβάσματα στη ζωή, και συχνά αισθάνεται λυπημένος για κάποιο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα μετά από μια σοβαρή απώλεια ή απογοήτευση. Η κατάθλιψη είναι κάτι περισσότερο από περιστασιακές αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα που προκύπτουν από τις καθημερινές δυσκολίες. Τα επεισόδια της κατάθλιψης διαρκούν για μεγάλες χρονικές περιόδους, και συχνά μπορεί να προκύψουν ξαφνικά, ακόμη και όταν τα πράγματα στη ζωή φαίνεται να πηγαίνουν καλά.
ΜΥΘΟΣ #6: Η κατάθλιψη είναι ένα σημάδι ψυχικής αδυναμίας
ΑΛΗΘΕΙΑ: Μια από τις πολύ συχνές παρανοήσεις σχετικά με την κατάθλιψη είναι η λανθασμένη εντύπωση ότι η κατάθλιψη οφείλεται σε ψυχική αδυναμία ή ελάττωμα του χαρακτήρα. Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή που, όπως οι περισσότερες ασθένειες, έχει βιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις. Όπως δε θα κατηγορούσαμε ποτέ κάποιον που υποφέρει από καρδιακή νόσο ή διαβήτη ότι η ασθένεια του οφείλεται σε «αδυναμία χαρακτήρα», έτσι και η κατάθλιψη δεν είναι σημάδι αδυναμίας, τεμπελιά, ή αυτολύπηση. Είναι μια σοβαρή σοβαρή κλινική διαταραχή, που απαιτεί άμεση διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία.
ΜΥΘΟΣ #7: Η κατάθλιψη επηρεάζει μόνο τις γυναίκες
ΑΛΗΘΕΙΑ: Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν κατάθλιψη σε σχέση με τους άντρες, μια ευαλωτότητα που κορυφώνεται στα αναπαραγωγικά χρόνια και εκδηλώνεται ως προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, κατάθλιψη στην εγκυμοσύνη και λοχεία, και εμμηνοπαυσιακή κατάθλιψη. Ωστόσο, τα ποσοστά κατάθλιψης στους άνδρες δεν είναι καθόλου αμελητέα: 1 στους 8 άνδρες αναμένεται να αναπτύξει κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή του, ποσοστό που είναι ακόμη μεγαλύτερο αν συμπεριλάβουμε την χρήση αλκοόλ και ουσιών που συνδέονται συχνά με κατάθλιψη. Επιπλέον, η κατάθλιψη στους άνδρες τείνει να είναι πιο καταστροφική, καθώς οι άνδρες έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο θανάτου λόγω αυτοκτονιών σε σχέση με τις γυναίκες.
ΜΥΘΟΣ #8: «Απλά πρέπει να προσπαθήσεις να το ξεπεράσεις»
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη δεν θα φύγει από μόνη της - απαιτεί θεραπεία και υποστήριξη, όποιες και αν είναι οι αιτίες που συνέβαλαν στην ανάπτυξη της. Στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι πιθανό να επιδεινωθούν και να χρονίσουν αν αφεθούν χωρίς θεραπεία. Δυστυχώς, μόνο το 1/3 των ανθρώπων που υποφέρουν από κατάθλιψη υποβάλλονται σε θεραπεία.
ΜΥΘΟΣ #9: Η κατάθλιψη δε θεραπεύεται
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια ψυχική διαταραχή που θεραπεύεται. Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για να ρυθμιστούν αποτελεσματικά οι βιοχημικές αλλαγές στον εγκέφαλο, σε συνδυασμό με μια αποτελεσματική ψυχοθεραπεία, το άτομο που πάσχει από κατάθλιψη μπορεί να θεραπευτεί πλήρως. Είναι ζωτικής σημασίας για τους ανθρώπους που υποπτεύονται ότι οι ίδιοι ή κάποιο μέλος της οικογένειας τους μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη να αναζητήσουν φροντίδα από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που διαθέτει κατάρτιση και εμπειρία στην θεραπεία της κατάθλιψης.
ΜΥΘΟΣ #10: Η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με φαρμακευτική αγωγή
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η φαρμακευτική αγωγή είναι μόνο μία από τις διαθέσιμες αποτελεσματικές θεραπείες για την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με επιστημονικά τεκμηριωμένες ψυχοθεραπείες, μη-φαρμακευτικές βιολογικές θεραπείες και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να βοηθηθούν περισσότερο από μια ψυχολογική παρέμβαση, άλλοι μπορεί να θεωρήσουν χρησιμότερο ένα συνδυασμός θεραπευτικών προσεγγίσεων. Το καλύτερο είναι να προσεγγίσει κανείς ένα επαγγελματία ψυχικής υγείας για να μάθει περισσότερα για τα διάφορα είδη θεραπείας και να αναπτύξει το δικό του, εξατομικευμένο πρόγραμμα στήριξης και θεραπείας.
*Η Ελένη Βούσουρα είναι Δρ. Κλινικής Ψυχολογίας, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Deree και Επιστημονικος συνεργάτης του Ιατρείου Ψυχικής Υγείας Γυναικών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Α΄Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών
