Φωνές / Fones

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι

Με χαρά σας ανακοινώνουμε την έκδοση του τόμου Φωνές/Fonés στον οποίο έχει συμβάλει και το Δίκτυο των Ανθρώπων που Ακούνε Φωνές στην Αθήνα.

Οι Φωνές είναι μια ομάδα εικαστικών καλλιτεχνών και κοινωνικών επιστημόνων που διερευνούν από κοινού τρόπους με τους οποίους οι ήχοι που παράγονται από ζωντανά σώματα μετατρέπονται σε ύλη για σκέψη και καλλιτεχνικό έργο. Μας απασχολούν οι αισθητηριακές και αισθητικές ποιότητες της φωνής, η σύνδεσή της με το σώμα που την παράγει ή η απόσπασή της από αυτό, οι πολλαπλοί τρόποι μορφοποίησής της μέσα από τεχνικές και τεχνολογίες, η αμοιβαία διαμόρφωση φωνής και περιβάλλοντος χώρου, η φωνή ως μέσο συγκρότησης και διαχείρισης κοινωνικών σχέσεων. Οι Φωνές επεξεργάζονται σημεία σύγκλισης ή διαφοροποίησης που προκύπτουν από θεσμικές ή άλλες διαφορές μεταξύ τέχνης και κοινωνικών επιστημών. Τέλος, επιχειρούν να αναπτύξουν δίκτυα επικοινωνίας και συνεργασίας με άτομα, ομάδες ή θεσμούς που ασχολούνται με παρόμοια θέματα ή εργάζονται με παρεμφερή τρόπο στην Ελλάδα ή αλλού.

Οι Φωνές αρχικά απευθύνθηκαν η μια στην άλλη και στη συνέχεια διεύρυναν το διάλογο απευθυνόμενες σε άλλες φωνές. Ο τόμος αποτελεί μια αποτύπωση αυτού του διαλόγου και περιλαμβάνει επιλογή κειμένων και έργων που αφορούν την υλικότητα, τη σωματικότητα, την απεύθυνση και τη διαλογικότητα, τις ταυτότητες και ετερότητες, τις επιβολές, τις αντιστάσεις, τις χαρτογραφήσεις και τις περιπλανήσεις, τη μνήμη και την ενδεχομενικότητα. Τα αρχικά ενδιαφέροντα του καθενός από εμάς για την τέχνη, την ανθρωπολογία, τον ήχο και τη μουσική, συνδέθηκαν με ευρύτερα ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητούμενα που ανακύπτουν όταν προσεγγίζει κανείς τη φωνή. Ο καθένας μας είχε την ευκαιρία να διερευνήσει, να οικειοποιηθεί, να κατασκευάσει μια προοπτική που του επιτρέπει, εντέλει, να διαπιστώσει στην πράξη πώς ο ίδιος απευθύνεται δημόσια, πώς αρθρώνει δική του φωνή στην εκάστοτε συγκυρία, πώς προσλαμβάνει και διαλέγεται με τις φωνές των άλλων.


            Φιλικά

Η διαχειριστική ομάδα του δικτύου

των Ανθρώπων που Ακούνε ΦωνέςΑθήνας

Το υπάρχον νομικό πλαίσιο για την ψυχική υγεία

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Όπως γνωρίζετε, ως δίκτυο “Ακούγοντας Φωνές” συμμετέχουμε και στηρίζουμε, στα πλαίσια της "Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία" τη διοργάνωση μιας σειράς

εκπαιδευτικών συναντήσεων / συζητήσεων γύρω από θεματικές ενότητες για τις οποίες υπήρξε έντονο ενδιαφέρον. Στα πλαίσια αυτά υπενθυμίζουμε την 6η συνάντηση της με θέμα:

 “Το υπάρχον νομικό πλαίσιο για την ψυχική υγεία. Η ακούσια νοσηλεία, η δικαστική συμπαράσταση, η επικινδυνότητα, το δικαστικό ψυχιατρείο και οι εναλλακτικές σ΄ αυτό.”

Παρασκευή, 8 Απριλίου 2016, 19.00-21:00,
στο στέκι του Δικτύου Hearing Voices Network,
στη διεύθυνση Τροίας 44 και Γ Σεπτεμβρίου.


Θα πραγματοποιηθεί εισήγηση από το Γιάννη Αλεξάκη, δικηγόρο, νομικό σύμβουλο φορέων ψυχικής υγείας, και από τη Βάσω Τσώνου, γιατρό και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Επίκαιρη ερώτηση για τους ψυχασθενείς

από enetpress

Η Βουλευτής Επικρατείας και κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Νίκη Κεραμέως με επίκαιρη ερώτησή της στη Βουλή επαναφέρει το οξυμμένο και διαχρονικό πρόβλημα των ασθενών σε όλα τα ψυχιατρεία της Αττικής, με αφορμή τη θανατηφόρο πυρκαγιά, τον Σεπτέμβριο του 2015, που είχε προκαλέσει ισόβιος τρόφιμος στο ψυχιατρείο του Δαφνίου. Στο περιστατικό αυτό τρεις τρόφιμοι βρήκαν τραγικό θάνατο από τη φωτιά, δεμένοι πάνω στα κρεβάτια τους.

«Οι αφύλακτοι επικίνδυνοι, ακαταλόγιστοι ασθενείς των ψυχιατρείων Αττικής θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια άλλων ασθενών και εργαζομένων», καταγγέλλει η ίδια σε κοινοβουλευτική ερώτηση που υπέβαλε σήμερα προς τους υπουργούς Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Νικόλαο Παρασκευόπουλο και Υγείας, Ανδρέα Ξανθό.

Αναδεικνύονται εκ νέου τα ζητήματα
α. της έκθεσης της ζωής των ασθενών και του προσωπικού σε κίνδυνο και
β. της παράνομης και παράλογης απαίτησης από ιατρούς και νοσηλευτές να εκτελούν χρέη φυλάκων, χωρίς προηγούμενη εκπαίδευση, εξοπλισμό ή εκ μέρους τους συναίνεση.

Ακολουθεί το κείμενο της ερώτησης:
Ερώτηση
Προς τους Υπουργούς
. Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Νικόλαο Παρασκευόπουλο
. Υγείας, κ. Ανδρέα Ξανθό
Θέμα: «Αφύλακτοι οι ακαταλόγιστοι, επικίνδυνοι ασθενείς των ψυχιατρείων Αττικής»
Αθήνα, 22 Mαρτίου 2016
Ο Σύλλογος Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ. Ν. Αττικής, στην την υπ' αρ. Πρωτ. 7/5-3-2016 επιστολή διαμαρτυρίας προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Υγείας και τον Διοικητή του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής «ΔΑΦΝΙ», καταγγέλλει το σοβαρό κίνδυνο που διατρέχουν ασθενείς και νοσηλευτικό προσωπικό από αφύλαχτους ακαταλόγιστους ασθενείς.



Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ως άνω επιστολή και κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, νοσηλεύονται στα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία ακαταλόγιστοι εγκληματίες, όπως αυτοί ορίζονται από το άρθρο 34 του Ποινικού Κώδικα, χωρίς να υπάρχουν ούτε ειδικοί χώροι νοσηλείας ούτε ειδικευμένο φυλακτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα να εκτίθεται σε διαρκή κίνδυνο η ασφάλεια άλλων ασθενών και προσωπικού. Σήμερα το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής «Δαφνί» περιθάλπει 90 τέτοιους ασθενείς που έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα, ορισμένοι εκ των οποίων κατά της ζωής.

Αφορμή για τη διαμαρτυρία του προσωπικού στάθηκε η εκ μέρους του νοσοκομείου διακοπή σύμβασης με ιδιωτική εταιρεία, για οικονομικούς λόγους, η οποία είχε αναλάβει τη φύλαξη του επικίνδυνου ασθενή που στις 4 Σεπτεμβρίου 2015 προκάλεσε θανατηφόρα πυρκαγιά σε κτίριο του Δαφνίου. Την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2016, όπως αναφέρουν εσωτερικές πηγές, οπότε και απεχώρησαν οι φύλακες, ο εν λόγω ασθενής επιτέθηκε σε τρία μέλη του προσωπικού.

Τέλος, το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ) για τον εμπρησμό στο Δαφνί της 4ης Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια του οποίου έχασαν τη ζωή τους τρεις τρόφιμοι, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «Επιβάλλεται η συνολική επίλυση των προβλημάτων που δημιουργεί η εφαρμογή του άρθρου 69 [του Ποινικού Κώδικα] ως προς τη φύλαξη ''ακαταλόγιστων'' εγκληματιών στο νοσοκομειακό περιβάλλον από αναρμόδιο, μη φυλακτικό προσωπικό».

Επειδή οι ακαταλόγιστοι εγκληματίες οδηγούνται στα δημόσια ψυχιατρικά νοσοκομεία, εφόσον παραμένουν ανενεργά τα άρθρα 18-19 του Σωφρονιστικού Κώδικα, σύμφωνα με τα οποία μπορεί να συσταθούν θεραπευτικά καταστήματα για ψυχασθενείς.

Επειδή οι συγκεκριμένοι 90 ακαταλόγιστοι ασθενείς, ενώ έχουν κριθεί ως «επικίνδυνοι» για τη δημόσια υγεία από τα αρμόδια δικαστήρια, ορισμένοι έχοντας διαπράξει ανθρωποκτονίες, αντιμετωπίζονται στην πράξη ως «ακίνδυνοι» για τους υπόλοιπους ασθενείς και το προσωπικό.
Επειδή καθήκον των ιατρών και νοσηλευτών είναι η περίθαλψη των ασθενών και όχι η φύλαξή τους, για την οποία φύλαξη επιπλέον δεν έχουν λάβει καμία εκπαίδευση ούτε διαθέτουν κατάλληλο εξοπλισμό.

Επειδή η «απόλυτη προστασία της ζωής» (άρ. 5 §2 Σ) και «η προστασία της αξίας του ανθρώπου» (άρ. 2 Σ) αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας,

Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1. Πώς σκοπεύετε να εκπληρώσετε την υποχρέωση της Πολιτείας ως προς την προστασία της ζωής και της υγείας ασθενών και εργαζομένων των ψυχιατρικών νοσοκομείων Αττικής;
2. Σκοπεύετε να προωθήσετε τις αναγκαίες διαδικασίες δημιουργίας ξεχωριστής πτέρυγας ή άλλων διακριτών χώρων φύλαξης επικίνδυνων ψυχιατρικών περιστατικών και αν ναι, πότε;
3. Ποιος φέρει την ευθύνη σε περίπτωση εκδήλωσης περιστατικών, όπως αυτό της 4ης Σεπτεμβρίου 2015;

Η ερωτώσα βουλευτής
Νίκη Κ. Κεραμέως

Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση και εργασία

Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Όπως γνωρίζετε, ως δίκτυο “Ακούγοντας Φωνές” συμμετέχουμε και στηρίζουμε, στα πλαίσια της "Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία" τη διοργάνωση μιας σειράς εκπαιδευτικών συναντήσεων / συζητήσεων γύρω από θεματικές ενότητες για τις οποίες υπήρξε έντονο ενδιαφέρον.

Στα πλαίσια αυτά υπενθυμίζουμε την 5η συνάντηση της με θέμα: «Ψυχοκοινωνική Αποκατάσταση και εργασία»
 

την Παρασκευή, 18 Μαρτίου, 19.00-2100,
στο στέκι του Δικτύου Hearing Voices Network,
στη διεύθυνση Τροίας 44 και Γ Σεπτεμβρίου

Θα πραγματοποιηθεί εισήγηση από τον Κεσίσογλου Γιώργο (M.Sc., Ph.D.) ψυχολόγο, με κατεύθυνση κοινωνικής και κλινικής ψυχολογίας, και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Και η συγκεκριμένη συνάντηση είναι ανοικτή σε όλες και όλους που ενδιαφέρονται και φυσικά δε χρειάζεται προεγγραφή ή οποιαδήποτε οικονομική συνεισφορά. Όπως ζητήθηκε από τις προηγούμενες συναντήσεις παραθέτουμε και προτεινόμενη βιβλιογραφία σχετική με τα θέματα που θα συζητηθούν:

Ζήση, Α. (2013). Κοινωνία, Κοινότητα& Ψυχική Υγεία. Αθήνα: Gutenberg
Ζήση, Α. (2002). Επανένταξη Χρόνιων Ψυχικά Πασχόντων. Αθήνα: Gutenberg
Σπυριδάκης Μ. (επιμ) (2013). Ανεργία και Εργασιακή Ανασφάλεια. Όψεις ενός εμμένοντος κινδύνου. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.

Το Κουτί Της Πανδώρας - Κατάθλιψη: Η κοινωνία του Πρόζακ

Είχα έναν μαύρο σκύλο, τον έλεγαν κατάθλιψη

από noesi

Ένα βίντεο για την κατάθλιψη από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.

Στη χειρότερη μορφή της, η κατάθλιψη μπορεί να είναι μία τρομακτική και εξουθενωτική κατάσταση. Εκατομμύρια άνθρωπο στον κόσμο ζουν με κατάθλιψη. Πολλά άτομα και οι οικογένειές τους φοβούνται να μιλήσουν για αυτό που περνούν και δεν ξέρουν που να απευθυνθούν για βοήθεια. Όμως η κατάθλιψη προλαμβάνεται και θεραπεύεται σε μεγάλο βαθμό. Η αναγνώριση της κατάθλιψης και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα προς την ανάρρωση.

Σε συνεργασία με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (World Health Organisation / WHO), ο συγγραφέας και εικονογράφος Matthew Johnstone λέει μία ιστορία για το πώς αντιμετωπίζεται ο "μαύρος σκύλος της κατάθλιψης". Η φράση "Μαύρος Σκύλος" έγινε γνωστή από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ που τη χρησιμοποιούσε, όταν ήθελε να περιγράψει τις μαύρες περιόδους κατάθλιψης, που βίωνε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έπασχε από μανιοκατάθλιψη.

Περισσότερα για τον ΠΟΥ εδώ: www.euro.who.int και εδώ: http://ow.ly/sqwt2
Περισσότερα για την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας εδώ: www.noesi.gr/node/5739
"I had a black dog, his name was depression" (Greek Embeded Subs). Η μετάφραση και ο υποτιτλισμός έγιναν από τον Νικόλα Νικολάου και τον Agushi Alvaro, σπουδαστές στο BCA. Το NOESI.gr ευχαριστεί θερμά τον Απόστολο Λάζαρη, καθηγητή στο BCA.

Ασυνόδευτα παιδιά: To ταξίδι της χαμένης αθωότητας των προσφυγόπουλων

από tvxs

Ψυχική οδύσσεια που μπορεί να κρατήσει ακόμη και δύο γενιές, αποτελεί ο ξεριζωμός των προσφυγόπουλων, που χάνουν μάνα πατέρα και αδέλφια και η ίδια η ζωή τα υποχρεώνει να ταξιδεύουν μόνα τους, προκειμένου να επιβιώσουν. Συναισθήματα που ισοδυναμούν με αυτά που βιώνουν οι στρατιώτες στο μέτωπο, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές και πλήθος διαταραχών αντιμετωπίζουν τα ασυνόδευτα παιδιά, που επί της ουσίας παρακάμπτουν, χωρίς τη θέληση τους, τα χρόνια της αθωότητας.
O ψυχολόγος, νευροψυχολόγος παίδων, διδάκτωρ παιδοψυχολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Σήφης Κουράκης, φωτίζει την πιο σκοτεινή πτυχή αυτών των παιδιών, τα οποία αποτελούν και την πιο ευάλωτη ομάδα των μεταναστευτικών ροών.

Το 40% περίπου των παιδιών των προσφύγων έχει πέσει θύμα βιαιοπραγιών, σύμφωνα με το Γερμανικό Επιμελητήριο Ψυχοθεραπευτών (BPtK). Το ποσοστό αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερο στα ασυνόδευτα παιδιά, τα οποία λόγω της εξουθένωσης από το ταξίδι προς την ελευθερία, υποφέρουν συνήθως από αϋπνίες, εφιάλτες, κλειστοφοβία και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, εξαιτίας των συχνότατων και πρόωρων ματαιώσεων, σύμφωνα με τον Δρα Κουράκη.

Πρόσφατη μελέτη του αραβικού επιστημονικού περιοδικού Journal of Psychiatry, αναφέρει ότι τα ασυνόδευτα παιδιά είναι άμεσα ευπρόσβλητα από διαταραχή μετα-τραυματικού στρες, καθώς τα συναισθήματά τους έχουν βληθεί πρόωρα και ανεπανόρθωτα, από βιώματα απώλειας γονέων και αδελφών, τα οποία όπως μας εξηγεί ο Δρ. Κουράκης, ενεργοποιούν τους μηχανισμούς αντίδρασης, άγχους , πένθους και στέρησης, πριν ακόμα οι μηχανισμοί άμυνας στον παιδικό ψυχισμό, διαρθρωθούν και εδραιωθούν αναπτυξιακά. «Αυτές οι απώλειες- ειδικά των γονεικών προτύπων- αποτελούν βαρύτατη ψυχολογική επιβάρυνση, που καθηλώνει και διαταράσσει τον παιδικό ψυχισμό, δεδομένου ότι -σύμφωνα με τα δεδομένα των νευροεπιστημών για τον παιδικό εγκέφαλο- τα παιδιά έως την ηλικία των επτά ετών, αναγνωρίζουν τον εαυτό τους και τις δευτερογενείς ανάγκες τους, κυρίως μέσα από την αντανάκλαση της παρουσίας των γονέων τους»

Συναισθήματα αντίστοιχα με αυτά των στρατιωτών στο μέτωπο

Η κατάθλιψη σε αυτά τα παιδιά είναι συχνή πολύ πριν την εφηβεία. «Δεν είναι τυχαίο ότι οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι έφηβοι πρόσφυγες πάσχουν από το σύνδρομο PTSD (Posttraumatic stress disorder ), δηλαδή μετατραυματικό στρες, που ισοδυναμεί με τα συναισθήματα που βιώνουν οι στρατιώτες στο μέτωπο. Σύμφωνα με τη μελέτη, του αραβικού Journal of Psychiatry, 92% των Παλαιστινίων παιδιών, μεταξύ των ηλικιών 15 και 18, είχαν συμπτώματα PTSD, ενώ 30% βρέθηκε να νοσεί πλήρως από την ψυχική αυτή νόσο». Το μετατραυματικό στρες, σύμφωνα με τον Δρα Κουράκη, συναντάται, επίσης, και μεταξύ ατόμων που έχουν εκτεθεί σε παρατεταμένες και οξείες τραυματικές συνθήκες, ειδικά κατά την παιδική ηλικία, όπως η παιδική σεξουαλική κακοποίηση.

Προβλήματα στη μάθηση, τη μνήμη και συναισθηματική απορρύθμιση

«Πρόσφατες έρευνες καταδεικνύουν ότι πολλές ορμονικές αλλαγές μπορεί να προκύψουν στον εγκέφαλο, ως αποτέλεσμα της έκθεσης σε τραυματικές συνθήκες και παρατεταμένο τραύμα και αυτό δημιουργεί προβλήματα στην εκμάθηση, τη μνήμη και τη ρύθμιση των συναισθημάτων. Επίσης, αυτές οι συγκεκριμένες ορμονικές αλλαγές του εγκεφάλου, μπορούν να συμβάλουν σε σοβαρές δυσκολίες της συμπεριφοράς, όπως διατροφικές διαταραχές, παρορμητικότητα, επιθετικότητα, ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά, κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών και άλλες αυτοκαταστροφικές ενέργειες, καθώς και συναισθηματική απορρύθμιση, όπως έντονη οργή, κατάθλιψη, ή κρίσεις πανικού, αλλά και ψυχικές δυσκολίες όπως διάσπαση προσοχής και αμνησία»

Η μερική η παντελής απουσία γονιού, βασική αιτία για τον αυτοκτονικό ιδεασμό

Σύμφωνα με μελέτη της Υπηρεσίας Παιδιού-Εφήβου, της Γ΄ Ψυχιατρικής Κλινικής του ΑΠΘ Π.Γ.Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΧΕΠΑ, ο αυτοκτονικός ιδεασμός συναντάται συχνότερα στα παιδιά με μετατραυματική διαταραχή και μάλιστα στους έφηβους το ποσοστό είναι αξιοσημείωτα υψηλότερο. Συγκεκριμένα για τα ασυνόδευτα παιδιά, όπως μας εξηγεί ο κύριος Κουράκης, ο αυτοκτονικός ιδεασμός φαίνεται να αναπτύσσεται σε συνθήκες μεγάλης ευαλωτότητας και αιφνίδιου γονεικού πένθους και ο βασικός λόγος είναι η μερική ή παντελής απουσία της γονεικής παρουσίας.

Η χαμένη παιδική ηλικία και η μεταβίβαση των ψυχικών διαταραχών στις επόμενες δύο γενιές

Παρόλο που η εμπειρία διαχρονικά δεν έχει ακόμη επαληθευτεί, ώστε να έχουμε ενήλικες πρόσφυγες με ιστορικό ασυνόδευτων παιδιών, όπως π.χ. στην καταστροφή της Σμύρνης, που ήταν τελείως διαφορετικές οι συνθήκες και για τον λόγο αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνουν κοινωνικοί και ερευνητικοί παραλληλισμοί, εκτιμάται ωστόσο ότι στην ενήλικη ζωή τους, τα ασυνόδευτα παιδιά, θα παρουσιάσουν διαφόρων ειδών διαταραχές, σύμφωνα με τον Δρα Κουράκη.

Το μακρόχρονο στρες «σβήνει» τη μνήμη

απο εφημερίδα των συντακτών

Το παρατεταμένο στρες υποσκάπτει την ικανότητα της μνήμης και στη διαδικασία αυτή παίζει ρόλο-κλειδί το ανοσοποιητικό σύστημα, σύμφωνα με νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα που βασίστηκε σε πειράματα με ποντίκια. Είναι η πρώτη μελέτη που επιβεβαιώνει ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στο χρόνιο στρες και στη βραχυχρόνια μνήμη.

Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή νευροεπιστήμης Τζόναθαν Γκοντμπάουτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης «Journal of Neuroscience», δήλωσαν ότι τα πειράματα αυτού του είδους μπορεί να ανοίξουν το δρόμο σε νέες θεραπείες για όσους ανθρώπους υποφέρουν από απώλεια μνήμης π.χ. λόγω μετατραυματικής αγχώδους διαταραχής (θύματα «μπούλινγκ», στρατιώτες, εργαζόμενους σε στρεσογόνο περιβάλλον κ.ά.).

«Η μελέτη μας αφορά το χρόνιο στρες, όχι το στρες που προκαλείται παροδικά, όταν κανείς π.χ. δίνει μια ομιλία ή συναντά κάποιον άγνωστο άνθρωπο», διευκρίνισε ο Γκονμπάουτ.

Τα πειράματα έδειξαν ότι τα ποντίκια που είχαν για καιρό εκτεθεί στη στρεσογόνα συμπεριφορά άλλων επιθετικών τρωκτικών, δυσκολεύονταν να θυμηθούν πού βρισκόταν η έξοδος διαφυγής σε έναν λαβύρινθο, παρόλο που πριν ξεκινήσει η περίοδος πρόκλησης στρες, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τη θυμηθούν.

Το πρόβλημα μνήμης των ποντικιών διαρκούσε περίπου ένα μήνα, ενώ και αργότερα έδειχναν σημάδια αντικοινωνικότητας.

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι τα στρεσαρισμένα πειραματόζωα είχαν αισθητές αλλαγές στον εγκέφαλό τους, όπως ίχνη φλεγμονής λόγω της αντίδρασης του ανσοσοποιητικού συστήματός τους στην έξωθεν πίεση. Όσο μεγαλύτερη ήταν η φλεγμονή και η ανοσολογική αντίδραση (με παρουσία μακροφάγων κυττάρων στον εγκέφαλο), τόσο πιο έντονη ήταν η απώλεια μνήμης.

Οι επιστήμονες δοκίμασαν να δώσουν στα πειραματόζωα μια χημική ουσία που «φρέναρε» τη φλεγμονή. Τα συμπτώματα κατάθλιψης των ζώων δεν έφυγαν, αλλά εξαφανίσθηκε το πρόβλημα της μνήμης. Έτσι, οι ερευνητές ευελπιστούν ότι μελλοντικά θα ανακαλύψουν νέες φαρμακευτικές ή άλλες θεραπείες για τα προβλήματα μνήμης, στοχεύοντας στο να μπλοκάρουν τη διαδικασία εγκεφαλικής φλεγμονής λόγω του στρες.