Σύσκεψη για τη διάλυση της Ψυχικής Υγείας

από ελεύθερη ΕΡΤ

Από τον ενιαίο σύλλογο εργαζομένων του ψυχιατρικού νοσοκομείου Αττικής:

"Τα Σωματεία των Νοσοκομείων ΑΤΤΙΚΟ, Ψ.Ν.Α. (Δαφνί), Ψ.Ν.Α. Δρομοκαΐτειο, Θριάσιο, Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης και Χρόνιων Παθήσεων Δυτικής Αθήνας καλούν σε σύσκεψη σωματεία, λαϊκές επιτροπές, ενώσεις συνταξιούχων, πολιτιστικούς συλλόγους, στέκια και συνελεύσεις, περιφέρεια, δήμους,  δημοτικές/περιφερειακές κινήσεις και Ιατρικούς Συλλόγους της Δυτικής Αθήνας την Παρασκευή 7/11 στις 5 μ.μ. στο αμφιθέατρο του ΑΤΤΙΚΟΥ με σκοπό την οργάνωση και συντονισμό της κοινής δράσης ενάντια στη διάλυση της Υγείας, το κλείσιμο (και των Ψυχιατρείων) και την παράδοση στα επιχειρηματικά συμφέροντα των νοσοκομείων".

Σταματάει λόγω... κατάθλιψης ο Άντερσον

απο contra

Ένας από τους κορυφαίους αθλητές βόλεϊ στον κόσμο, ο Μάθιου Άντερσον, αποφάσισε να κάνει ένα μικρό διάλειμμα στην καριέρα του, τονίζοντας ότι αντιμετωπίζει συμπτώματα κατάθλιψης. Διαβάστε τη σπάνια εξομολόγησή του.

Ο 27χρονος, Μάθιου Άντερσον, έβαλε μια άνω τελεία στην καριέρα του και τη Ζενίτ και πήγε στο σπίτι του. Μάλιστα, για αυτό το λόγο έδωσε συνέντευξη στην επίσημη σελίδα της ρωσικής ομάδας.

"Παίζω επαγγελματικά βόλεϊ τα τελευταία επτά χρόνια. Ξεκίνησα με το πρωτάθλημα της Βόρειας Κορέας και στη συνέχεια στην Ιταλία και τη Ρωσία. Πολλές φορές ανάμεσα στο τέλος μιας χρονιάς και στο ξεκίνημα της επόμενης ξεκουραζόμουν μόνο μία εβδομάδα. Σχεδόν σταμάτησα να βλέπω την οικογένειά μου κάτι που για εμένα πάντοτε ήταν σημαντικό.

Εξαιτίας αυτού του γεγονός άρχισα να μην αισθάνομαι άνετα και έχω στρες. Σε αυτό προστέθηκε και το γεγονός ότι όλη την ώρα είμαστε σε ένα αεροπλάνο γιατί η ομάδα δεν ήταν ποτέ σε μία πόλη. Τώρα αυτή η έλλειψη του σπιτιού μου έφτασε στο κρίσιμο σημείο και έτσι αποφάσισα να αποσυρθώ προσωρινά από κάτι που αγαπώ", τόνισε αρχικά.

Για το πότε όμως πήρε αυτή την απόφαση είπε: "Μετά το τέλος του Παγκόσμιου Κυπέλλου πήγα σπίτι και ένιωσα καλά. Πίστευα ότι θα μπορούσα να το ξεπεράσω αλλά έκανα λάθος. Μετά από δύο εβδομάδες η κατάθλιψη άρχισε ξανά και ήταν δυνατή. Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Δεν έχω καμία σύγκρουση με κανένα παίκτη από την ομάδα ή τον προπονητή, ή τη διοίκηση της Ζενίτ. Ο σύλλογος ήταν πάντα στο υψηλότερο επίπεδο. Αποφάσισα να σταματήσω όμως την καριέρα μου, γιατί είμαι κουρασμένος. Από τότε που ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά, σχεδόν δεν είδα ποτέ την οικογένειά του".

Σε ό,τι αφορά την αντίδραση του Βλάντιμιρ Αλέκνο: "Τι πιστεύετε; Φυσικά και στεναχωρήθηκε. Ήμουν μέλος της ομάδας και θα μπορούσα να τους βοηθήσω φέτος. Δυστυχώς πέρα από τη δύσκολη στιγμή του συλλόγου, είναι και μια δύσκολη στιγμή για εμένα. Πιστεύω όμως ότι η Ζενίτ θα βρει τη δύναμη για να λύσει τα προβλήματά της".

Για τον εάν θα επέστρεφε στη Ζενίτ: "Αυτή τη χρονιά όχι. Στο μέλλον εάν η ομάδα πιστεύει σε εμένα είναι πιθανό να συμβεί".

Για το τι σκοπεύει να κάνει στο υπόλοιπο της χρονιάς: "Θα αφοσιωθώ στην οικογένειά μου, τη μητέρα, την αδερφή και τον αδερφό μου. Θα συνεχίσω από εκεί που σταμάτησα όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι επαγγελματικά με τον αθλητισμό. Τα τελευταία χρόνια της ζωής μου για μένα υπήρχε μόνο το βόλεϊ και τίποτα άλλο. Έχανα τον εαυτό μου όλο και περισσότερο. Δεν ήθελα μόνο να είμαι μόνο ένα αθλητής του βόλεϊ, αλλά και ένας καλός άνθρωπος. Θα προσπαθήσω να κρατηθώ σε καλή φυσική κατάσταση αλλά δεν θα κάνω προπονήσεις στο βόλεϊ. Χρειάζομαι ένα διάλειμμα".

Για το εάν θεωρεί πως το πρόβλημα του επιδεινώθηκε από τον τρόπο ζωής στο Καζάν: "Είναι πιθανό το πρόβλημα μου να επιδεινώθηκε στη Ρωσία. Το είχα όμως και όταν έπαιζα στην Ιταλία η οποία είναι πιο κοντά στον τρόπο ζωής της Αμερικής. Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι η χώρα ή ο κόσμος, αλλά εγώ. Δεν μπορούσα να φοράω άλλο τη μάσκα του ευτυχισμένου ανθρώπου από τη στιγμή που βίωνα ένα εντελώς διαφορετικό συναίσθημα".

Τέλος, για τις εντυπώσεις που έχει τόσο από την ομάδα όσο και από την πόλη και το τι θα θυμάται από το πέρασμά του από την ομάδα: "Τόσο από την πόλη όσο και από την ομάδα οι εντυπώσεις μου παραμένουν καλές. Είμαι περήφανος που έπαιξα στη Ζενίτ μαζί με εξαιρετικούς παίκτες. Είμαι ευγνώμον στους φιλάθλους για τη στήριξη που μου παρείχαν όλο αυτό το διάστημα. Ελπίζω να καταλάβουν την απόφασή μου. Σε ό,τι αφορά την καλύτερη στιγμή της παραμονής μου εδώ σίγουρα είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος πέρσι".

Τα πιο αποτελεσματικά αγχολυτικά βότανα

από κουτί της πανδώρας

Το άγχος είναι κάτι που οι περισσότεροι βιώνουμε καθημερινά. Το αίσθημα ανησυχίας, η ένταση, η αγωνία αλλά και η αϋπνία είναι μερικά μόνο αποτελέσματα έντονου στρες από τα οποία καλό θα ήταν να απαλλαγούμε. Στη μάχη ενάντια στο στρες, εκτός από την άσκηση και τις χαλαρωτικές ασκήσεις έχουμε κι άλλα φυσικά όπλα στη διάθεσή μας: τα φαρμακευτικά βότανα. Μάθε γι’ αυτά κι απαλλάξου από το στρες.

7 φαρμακευτικά αγχολυτικά βότανα

1. Λυκίσκος
Μπορεί το βότανο αυτό να το έχεις συνδέσει με τη μπύρα, ωστόσο, κάνει θαύματα σε περιπτώσεις άγχους. Είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά φαρμακευτικά βότανα με ισχυρή κατασταλτική επίδραση στο στρες. Επίσης, ένα τσάι λυκίσκου λίγο πριν τον ύπνο δίνει λύση σε προβλήματα αϋπνίας. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να φτιάξεις ρόφημα με ένα κουταλάκι λυκίσκο και ζεστό νερό. Πιες το μισή ωρίτσα πριν ξαπλώσεις και καλά όνειρα.

2. Κάβα-κάβα
Είναι ένα βότανο που πιθανότατα δε γνώριζες. Φύεται στα νησιά του Ειρηνικού και χρησιμοποιείται παραδοσιακά για ανακούφιση από πόνους και χαλάρωση. Οι ευεργετικές και χαλαρωτικές του ιδιότητες το έχουν κάνει ιδιαίτερα γνωστό τα τελευταία χρόνια. Είναι μυοχαλαρωτικό, αναλγητικό και αντισπασμωδικό ενώ έχει και αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες γι΄αυτό και συστήνεται και σε περιπτώσεις κυστίτιδας κι άλλων λοιμώξεων του ουροποιητικού.

3. Μελισσόχορτο
Είναι ένα από τα πιο αρωματικά φαρμακευτικά φυτά που ηρεμούν. Έχει άρωμα που θυμίζει αυτό της μέντας ή του λεμονιού. Βοηθά τόσο σε περιπτώσεις άγχους ή προβλήματα ύπνου ενώ είναι τόσο δραστικό που στο μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε ως αντικαταθλιπτικό. Μάλιστα, μόλις ένα κοφτό κουταλάκι του γλυκού αρκεί για ρόφημα 1 μεγάλης κούπας.

4. Πάσιον φλάουερ (Passion Flower)
Το λουλούδι του πάθους χρησιμοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1800 από γιατρούς της Βόρειας Αμερικής για την ανακούφιση από το άγχος και την αντιμετώπιση των προβλημάτων αϋπνίας. Βέβαια, η δραστικότητά του είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να προκαλέσει υπνηλία ή ζάλη γι΄αυτό προσοχή στην κατανάλωσή του.

5. Σκουτελλάρια
Κι όμως δεν είναι μόνο διακοσμητικό φυτό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κι ως βότανο. Μπορεί να μη γνωρίζεις πως λέγεται αλλά σίγουρα το γνωρίζεις, είναι το φυτό αυτό με τα μωβ άνθη που συχνά επιλέγουμε ανάμεσα στις γλάστρες με τα άνθη που διακοσμούν τις βεράντες μας. Η κατανάλωση του βοτάνου - ως ρόφημα ή εκχυμα - έχει ηρεμιστική δράση και στηρίζει το νευρικό σύστημα. Πρόκειται για ένα ήπιο μυοχαλαρωτικό που βοηθά στην καταπολέμηση του στρες και της αϋπνίας. Ενδείκνυται επίσης και για άλλα προβλήματα όπως ο πονοκέφαλος ή οι κράμπες πριν την περίοδο.

6. Βαλσαμόχορτο
Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή φαρμακευτικά βότανα που χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις ήπιας κατάθλιψης αλλά και στους πόνους της περιόδου και οι δράση του οποίου ήταν ήδη γνωστή από την αρχαιότητα. Το αναφέρει ο πατέρας της ιατρικής ο Ιπποκράτης αλλά και ο Πεδάνιος Διοσκουρίδης, ο μεγαλύτερος φαρμακολόγος της αρχαιότητας.

7. Βαλεριάνα
Είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο ηρεμιστικό στην Ευρώπη με ισχυρές αγχολυτικές και κατευναστικές ιδιότητες. Μάλιστα, στο παρελθόν χρησιμοποιούταν και σε περιπτώσεις επιληψίας. Επειδή είναι ιδιαίτερα δραστική, συστήνεται η κατανάλωσή της να γίνεται λίγο πριν τον ύπνο. Όπως και με το μελισσόχορτο ένα κοφτό κουταλάκι του γλυκού αρκεί για ρόφημα 1 μεγάλης κούπας.

Μεγάλη προσοχή:
Η χρήση των βοτάνων πρέπει να γίνεται συνετά και όχι δίχως ιατρική συμβουλή. Κάποια από τα χαλαρωτικά βότανα απαγορεύεται δια ροπάλου να καταναλωθούν αν παίρνεις κάποια φαρμακευτική αγωγή. Για παράδειγμα αν κάποιος λαμβάνει αντικαταθλιπτικά απαγορεύεται να πιει ρόφημα μελισσόχορτου. Το κάβα -κάβα αντενδείκνυται για όσους έχουν νόσο του Πάρκινσον.Επίσης, προσοχή σε περίπτωση εγκυμοσύνης. Πολλά από τα βότανα, όπως για παράδειγμα το λουλούδι του πάθους είναι τόσο δραστικά που μπορούν να προκαλέσουν ζάλη. Προσοχή λοιπόν.

Τα... δέντρα μας γιατρεύουν από το άγχος

απο κουτι της πανδωρας

Η μείωση του στρες μπορεί να γίνει εύκολη υπόθεση διάρκειας μόλις έξι λεπτών αρκεί να αφιερώσουμε λίγο χρόνο κοιτώντας αλέες με δέντρα.

Και αν δεν μπορούμε να δούμε αληθινά δέντρα, ηρεμιστική δράση φάνηκε ότι έχει και ένα 3D βίντεο με δέντρα, σύμφωνα με πείραμα των ερευνητών του Πανεπιστημίου του Ιλινόις σε 80 άνδρες και 78 γυναίκες.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι μόλις έξι λεπτά παρακολούθησης του βίντεο με θέμα δέντρα σε πάρκα ή δρόμους της πόλης αρκούσαν για να μειωθούν σημαντικά τα επίπεδα του στρες, όπως η έκκριση της κορτιζόλης στο σάλιο, η αγωγιμότητα της επιδερμίδας (ένδειξη μεγάλης εφίδρωσης), αλλά και οι προσωπικές μαρτυρίες των συμμετεχόντων.

Μάλιστα η μεγαλύτερη ηρεμιστική δράση παρατηρήθηκε στους άνδρες όσον αφορά τους μετρήσιμους δείκτες (κορτιζόλη, εφίδρωση), ενώ στις γυναίκες διαπιστώθηκε μέσω των προσωπικών τους μαρτυριών.

Επιπλέον, η ηρεμιστική δράση της φύσης ήταν μεγαλύτερη και γρηγορότερη όταν το βίντεο που παρακολουθούσαν οι συμμετέχοντες έδειχνε περιοχές με μεγάλη κάλυψη δέντρων. Όταν το ποσοστό των δέντρων ήταν το 62% της συνολικής επιφάνειας η μείωση των επιπέδων στρες ανερχόταν σε 60%.

Σταματώντας τα Ψυχοφάρμακα: Μια Συνάντηση Απόψεων

Άρον-άρον κλείνει τα ψυχιατρεία η κυβέρνηση

από κουτί της πανδώρας

Η κυβέρνηση θα προχωρήσει απαρέγκλιτα και μέσα στα προβλεπόμενα χρονοδιαγράμματα στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση μέσω του Προγράμματος «Ψυχαργώ», όπως προκύπτει από έγγραφο της υφυπουργού Υγείας, Κατερίνας Παπακώστα, που διαβιβάστηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση 29 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Παπακώστα: «Σταδιακή η κατάργηση των ψυχιατρικών νοσοκομείων»

Η κ. Παπακώστα υπογραμμίζει ότι με το συγκεκριμένο πρόγραμμα θα αλλάξει ο τρόπος παροχής των υπηρεσιών υγείας και το κέντρο βάρους θα μετατεθεί από την ασυλικού τύπου περίθαλψη, στην κοινοτική φροντίδα. Η αποασυλοποίηση θα επιτευχθεί μέσω της σταδιακής κατάργησης των Ψυχιατρικών Νοσοκομείων τα οποία θα μετασχηματιστούν σε δίκτυα ανοιχτών κοινοτικών δομών ψυχικής υγείας αλλά και κοινωνικής και επαγγελματικής επανένταξης των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Το σχέδιο δράσης περιλαμβάνει την ολοκλήρωση και αξιολόγηση της αναγκαιότητας για την ανάπτυξη νέων Μονάδων ή και Προγραμμάτων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης, με βάση τις υφιστάμενες ανάγκες αλλά και μονάδων σε επίπεδο πρωτογενούς και δευτερογενούς πρόληψης. Θα πραγματοποιηθεί εξάλλου η μετακίνηση χρόνιων περιστατικών σε κενές θέσεις Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης στεγαστικού τύπου και θα ενεργοποιηθούν υφιστάμενες ή σε αργία μονάδες ψυχικής υγείας.

Νέο πλαίσιο για τις εισαγγελικές παραγγελίες

Στο έγγραφό της η κ. Παπακώστα ενημερώνει εξάλλου τους βουλευτές ότι σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης θα επαναπροσδιοριστεί το πλαίσιο έκδοσης εισαγγελικών παραγγελιών για ψυχικά ασθενείς ενώ «πρέπει να αναθεωρηθεί και το νομικό πλαίσιο φύλαξης των ακαταλόγιστων εγκληματιών». Πρόκειται για τις περιπτώσεις του άρθρου 69 του Ποινικού Κώδικα που ορίζει ότι «αν κάποιος, λόγω νοσηρής διατάραξης των πνευματικών λειτουργιών του (άρθρο 34) ή κωφαλαλίας (άρθρο 33 παρ. 1), απαλλάχθηκε από την ποινή ή τη δίωξη για κακούργημα ή πλημμέλημα, για το οποίο ο νόμος απειλεί ποινή ανώτερη από έξι μήνες, το δικαστήριο διατάσσει τη φύλαξή του σε δημόσιο θεραπευτικό κατάστημα εφόσον κρίνει ότι είναι επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια». Αναφέρεται δε στο έγγραφο της κ. Παπακώστα ότι το υπουργείο συνεργάζεται τόσο με το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής όσο και με το Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης για την εξασφάλιση χώρων διαμονής που θα πληρούν τις προδιαγραφές φύλαξης και θα πληρούν και τους σκοπούς αποκατάστασης τους για τους ακαταλόγιστους εγκληματίες. Επίσης, θα θεσμοθετηθεί η κατάργηση των εναπομεινάντων Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ως ΝΠΔΔ, το προσωπικό των εναπομεινάντων Ψυχιατρικών Νοσοκομείων θα μεταφερθεί σε Μονάδες Ψυχικής Υγείας ΝΠΔΔ.

Σχετικά με την κατανομή των υπηρεσιών ψυχικής υγείας ανά Τομέα Υγείας, η υφυπουργός Υγείας αναφέρει ότι προβλέπεται η σύσταση συνολικά 40 Τομέων Ψυχικής Υγείας, 30 Τομεακών Επιτροπών, 15 Τομέων Παιδιών και Εφήβων και 6 Τομεακών Επιτροπών Παιδιών και Εφήβων.

Τα δικαιώματα των ψυχικά πασχόντων

«Στόχος της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης είναι η προστασία των δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων και η άρση του κοινωνικού στίγματος», τονίζει η υφυπουργός και επικαλείται έγγραφα που δημοσιεύονται στη «Διαύγεια» και περιλαμβάνουν συστάσεις προς τις δομές ψυχικής υγείας δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, σχετικά με τα δικαιώματα των ληπτών των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. «Στο πλαίσιο αυτό, με την προσπάθεια αποασυλοποίησης των ψυχικά πασχόντων με μακρά παραμονή στα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία της χώρας και μετάβασης σε ενταγμένες στην κοινότητα μονάδες (ξενώνες, οικοτροφεία, προστατευμένα διαμερίσματα), επιχειρείται η διαφοροποίηση της νομικής τους θέσης και των δικαιωμάτων τους, από τη σχεδόν πλήρη έλλειψη δικαιωμάτων και ευθυνών που συνεπάγεται η ζωή στο άσυλο, στη σταδιακή ψυχοκοινωνική αποκατάσταση και ανάκτηση της ελευθερίας αι της αξιοπρέπειας τους», ενημερώνει η κ. Παπακώστα και προσθέτει ότι «τα οριζόμενα από το Μνημόνιο Συνεργασίας τηρούνται απαρέγκλιτα χωρίς να υπάρχουν αποκλίσεις στους υλοποίησης των προβλεπόμενων ενεργειών, ώστε να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο και σύγχρονο σύστημα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας».

ΣΥΡΙΖΑ: «Οδηγούμαστε σε ένα βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων»

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο που είχαν καταθέσει τη σχετική ερώτηση στη Βουλή με επικεφαλής τον Χρήστο Μαντά εκτιμούν ότι οδηγούμαστε σε ένα βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων χωρίς να έχουν διασφαλιστεί οι προϋποθέσεις και τα κονδύλια για την ομαλή μετάβαση των ασθενών σε κοινοτικές δομές. Ως ενδεικτικά στοιχεία της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στον τομέα της ψυχικής υγείας, αναφέρουν τα ράντζα στα ψυχιατρικά τμήματα των γενικών νοσοκομείων, ιδιαίτερα της Αθήνας, και τη ραγδαία αύξηση των εισαγωγών κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας.

Σε κάθε περίπτωση όπως προκαταβολικά ξεκαθαρίζουν οι ερωτώντες βουλευτές, «πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μετάβαση από το μοντέλο της ιδρυματικής ψυχιατρικής περίθαλψης σε εκείνο της κοινωνικής-κοινοτικής ψυχιατρικής, με επίκεντρο τις ανάγκες των ψυχικά πασχόντων ως υποκειμένων, σε ένα ενιαίο τομεοποιημένο, κοινοτικά προσανατολισμένο δημόσιο σύστημα Ψυχικής Υγείας, με βάση μια ολιστική βιοψυχοκοινωνική προσέγγιση». Βασικός πυλώνας της αλλαγής στον τομέα της ψυχικής υγείας, πρέπει να είναι ο μετασχηματισμός των κλειστών ασυλικών ιδρυμάτων σε ένα πλήρες τομεοποιημένο δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας, τονίζουν οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Καταγγέλλουν όμως την κυβέρνηση ότι επιχειρεί νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και ότι τελικά εξυπηρετούνται στόχοι που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις βασικές αρχές της μεταρρύθμισης, την επανένταξη, τον σεβασμό στα δικαιώματα των ασθενών και των αποστιγματισμό τους.

Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας: Η Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ

από tvxs

Στις τελευταίες θέσεις του πίνακα υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας κατατάσσεται η Ελλάδα, σύμφωνα με έκθεση του Economist για τις χώρες της Ευρώπης (28 μέλη της ΕΕ συν την Νορβηγία και την Ελβετία). Από τα στοιχεία καταδεικνύεται πως οι εφαρμοζόμενες πολιτικές στην Ελλάδα στον τομέα της Ψυχικής Υγείας διαμορφώνουν μια κοινωνική και ιατρική πραγματικότητα για τους ψυχικά ασθενείς που τους καταδικάζει στο περιθώριο.
Όπως αναφέρεται στην έκθεση, που πραγματοποιήθηκε από τις αρχές του 2014 έως τον Αύγουστο, αν και είναι κοινή αντίληψη στην Ευρώπη πως η ενσωμάτωση των ψυχικά ασθενών στην κοινωνία και την απασχόληση έχει σημαντικά οφέλη για τους ασθενείς και την κοινωνία σε σχέση με τον εγκλεισμό τους σε ιδρύματα, ωστόσο ελάχιστες χώρες έχουν κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Μεταξύ αυτών σίγουρα δεν είναι η Ελλάδα η οποία βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις σε όλους τους πίνακες που σχετίζονται με τον τομέα της Ψυχικής Υγείας. Η αξιολόγηση των χωρών έγινε με βάση τον Δείκτη Ένταξης Ψυχικής Υγείας, που αντικατοπτρίζει το επίπεδο της προσπάθειας που γίνεται σε κάθε χώρα για την ενσωμάτωση στην κοινωνία των ατόμων που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Το σύνολο των δεικτών ομαδοποιούνται σε τέσσερις κατηγορίες:

Το περιβάλλον για τα άτομα με ψυχική ασθένεια
Την πρόσβαση στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας
Τις δυνατότητες για εργασία, εκπαίδευση κλπ
Τις πολιτικές για την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καταπολέμηση του στιγματισμού
Και στις τέσσερις κατηγορίες η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από την 24η θέση σε σύνολο 30 χωρών. Ειδικότερα στη γενική κατάταξη η Ελλάδα βρίσκεται στην 28η θέση. Στη διαμόρφωση ενός υγιούς περιβάλλοντος για τους ψυχικά ασθενείς (οικογένεια, σπίτι κλπ) η Ελλάδα κατατάσσεται στην 26η θέση, ενώ στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας βρίσκεται στην 27η θέση. Στην 24η θέση είναι στις ευκαιρίες που διαμορφώνονται για τους ψυχικά ασθενείς ώστε να ενταχθούν στην κοινωνία (εργασία, εκπαίδευση κλπ). Τέλος σχετικά με τις πολιτικές ευαισθητοποίησης και αντιμετώπισης των φαινομένων του στιγματισμού των ανθρώπων με ψυχική υγεία, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 25η θέση.



Αναλυτικά τα στοιχεία της έκθεσης

http://issuu.com/tvxorissinora/docs/eiu_mental_health_final

Ψυχοσωματικά προβλήματα: Όταν η ψυχή πονάει, το σώμα… μιλάει

από κουτί της πανδώρας

Τελευταία, όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που καταλήγουν στον γιατρό τους, εξαιτίας κάποιας ενόχλησης, για να πάρουν την απάντηση, μετά από σειρά εξετάσεων, πως πρόκειται για κάτι …ψυχολογικό! Τι είναι αυτό που προκαλεί τόσο έντονα σωματικά συμπτώματα; Πιθανότατα είναι τα δεκάδες ερωτήματα που το μυαλό αδυνατεί να απαντήσει….

Πόσες φορές, έχουμε νιώσει έναν κόμπο στο λαιμό, όταν δεν μπορούμε να εκφράσουμε κάτι που μας απασχολεί έντονα; Η Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, κυρία Βασιλική Κ. Μαργέτη, εξηγεί πως το σώμα μας, επηρεάζεται από το τι νιώθουμε και σκεφτόμαστε και πως όταν η ψυχή πονά, αλλά το στόμα σιωπά, το σώμα μας αναλαμβάνει να μας δείξει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά…

Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, το σώμα μας… μιλάει! Κάποιες φορές περισσότερο, άλλες λιγότερο, αλλά πάντα για τον ίδιο λόγο. Θέλει να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε τι το ενοχλεί και τι το ευχαριστεί. Το ακούμε όμως;

Δυστυχώς όχι τόσο συχνά. Αν το ακούγαμε, ο πόνος στην κοιλιά, η δύσπνοια, το τρέμουλο και η ταχυκαρδία που αντιμετωπίζουν πολλά άτομα στην καθημερινότητά τους θα είχαν εξαφανιστεί. Σωματικά συμπτώματα που μας κάνουν την ζωή δύσκολη, που επιμένουν με την ίδια ένταση, παρόλο που όλες οι εξετάσεις έχουν βγει “καθαρές”. Τότε, πολύ εύλογα αναρωτιόμαστε το εξής: Αφού κανένα παθολογικό αίτιο δεν ευθύνεται για την κατάστασή μου, γιατί «πονάω»; Η απάντηση κρύβεται στο μπαούλο των συναισθημάτων μας. Τα συναισθήματά μας επηρεάζουν κάθε κύτταρο του σώματός μας και όχι μόνο τις σκέψεις και τη διάθεσή μας. Αναλόγως με το αν τα συναισθήματά μας είναι θετικά ή αρνητικά, επηρεάζουν όλη τη χημεία του σώματός μας, με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση ή την αποδυνάμωση της υγείας μας. Καθώς λοιπόν το σώμα μας επηρεάζεται, αρχίζει να μας δίνει κάποια σωματικά συμπτώματα, αρχίζει δηλαδή να μας μιλάει.

Ο κόσμος των ψυχοσωματικών

Η παραπάνω κατάσταση αναφέρεται συχνά με τον όρο «ψυχοσωματικά». «Ψυχοσωματικά ονομάζονται τα σωματικά συμπτώματα που δεν οφείλονται σε κάποια οργανική ή παθολογική αιτία, η ένταση όμως και ο τρόπος που εκδηλώνονται, είναι παρόμοια με τη φύση των συμπτωμάτων που προκαλούνται από μια βιολογική ασθένεια. Τα ψυχοσωματικά αποτελούν ένα μέσο έκφρασης των καταπιεσμένων δυσάρεστων συναισθημάτων και των ψυχολογικών συγκρούσεων/αδιεξόδων του ατόμου, μέσα από το σώμα», εξηγεί η ψυχολόγος κυρία Βασιλική Μαργέτη. Μια περίπτωση τέτοιων συγκρούσεων, σχετίζεται με όσα θέλει να κάνει κάποιος, αλλά δεν μπορεί ή δεν πρέπει. Σαν συνέπεια, νιώθει μεγάλη καταπίεση, άγχος και στην προσπάθειά του να καταπολεμήσει τη θέλησή του, την καταπνίγει, την «ξεχνάει», ή πείθει τον εαυτό του πως την έχει ξεπεράσει. Τότε, το σωματικό σύμπτωμα χτυπάει σαν ξεχασμένο ξυπνητήρι, προκειμένου να μας αφυπνίσει. Όσο και να καταπιέσουμε τα συναισθήματά μας, είναι μαθηματικά βέβαιο πως αυτά θα βρουν την έξοδο κινδύνου, όσο επώδυνη και αν είναι αυτή για τον οργανισμό μας. Το μυαλό ξεχνάει, το σώμα ποτέ…

Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό να διερευνάται το αίτιο έκλυσης αυτών των συμπτωμάτων, με τη βοήθεια του ιατρού, ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα κάποιας ασθένειας.

Αύξηση της συχνότητας

Τα τελευταία χρόνια, έχει παρατηρηθεί αύξηση στα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Ποιος είναι ο λόγος; Η ειδικός εξηγεί ότι «τα αίτια για την εμφάνιση των ψυχοσωματικών συμπτωμάτων είναι, όπως στις περισσότερες ψυχικές ασθένειες, πολυπαραγοντικά. Αυτό σημαίνει ότι συμβάλλουν περισσότεροι από ένας παράγοντες στη γέννηση και στη συντήρησή τους. Το άγχος εκτιμάται ότι αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς παράγοντες που πυροδοτούν τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, διότι επηρεάζει σημαντικά το κεντρικό νευρικό σύστημα, το ταλαιπωρεί, στέλνοντας άσκοπα «σήματα συναγερμού» και απορρυθμίζει τις βιολογικές λειτουργίες του σώματος, με αποτέλεσμα το άτομο να δυσλειτουργεί. Συμπερασματικά, αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου μέσα στην περίοδο της «πολυμορφικής» κρίσης (αξιών, θεσμών, οικονομίας), θα διαπιστώσει ότι υπάρχει μια πληθώρα αγχογόνων ερεθισμάτων, π.χ. η ανεργία ή η αίσθηση της ξαφνικής απώλειας που το άτομο καλείται να αντιμετωπίσει, το γεγονός ότι το άτομο αρκετές φορές επενδύει τα μέγιστα, για να πετύχει τα ελάχιστα. Οι συνθήκες αυτές, αφενός αυξάνουν το άγχος για επιβίωση, αφετέρου καλλιεργούν συναισθήματα ματαίωσης, απαξίας, θλίψης και απογοήτευσης».

Ακούγοντας το σώμα μας…

Κάθε εξωτερικό ερέθισμα μας δημιουργεί συναισθήματα. Συναισθήματα, που δεν είναι πάντα ευχάριστα. Μάλιστα, όσο πιο δυσάρεστα είναι, τόσο προσπαθούμε να τα απωθήσουμε. Τι ακριβώς απωθούμε όμως; Ένα κομμάτι του εαυτού μας; Γιατί το σώμα μας προσπαθεί να μας θυμίσει πράγματα που θέλουμε να ξεχάσουμε; Σύμφωνα με την κυρία Μαργέτη, η σχέση σώματος και ψυχής, που μελετάται από τους φιλοσόφους, μέχρι και τους σύγχρονους ερευνητές, είναι μια σχέση αλληλεπίδρασης. Αυτό φαίνεται στις περιπτώσεις όπου το σώμα νοσεί από μια βιολογική ασθένεια και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ψυχολογία (διάθεση – συναισθήματα) να επηρεάζεται αρνητικά. Ισχύει ωστόσο και το αντίστροφο! Θα πρέπει λοιπόν να δούμε τα ψυχοσωματικά συμπτώματα ως τη φωνή της ψυχής μας, η οποία εξωτερικεύεται μέσα από το σώμα, μιας και δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Στην περίπτωση που το άτομο δεν συμπεριφέρεται προληπτικά και αναβάλλει την επίλυση των ψυχολογικών του δυσκολιών, η ψυχή χρησιμοποιεί τα ψυχοσωματικά συμπτώματα σαν «υπενθύμιση» για κάτι που έχει μείνει πίσω και χρειάζεται να αλλάξει ή να διορθωθεί. «Άλλες φορές, το σύμπτωμα αποτελεί μια αντίδραση σε μια κακώς κείμενη ή/και απειλητική συνθήκη. Για παράδειγμα, ο εμετός ή ο πόνος στην κοιλιά ενός παιδιού κάθε πρωί πριν πάει στο σχολείο, είναι μια αντίδραση στον φόβο για τη δασκάλα ή στην κοροϊδία των συμμαθητών του ή στο γεγονός ότι δεν έχει προετοιμαστεί επαρκώς».

Ο πόνος δεν είναι τυχαίος

Κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν από σπαστική κολίτιδα, άλλοι από πονοκεφάλους, άλλοι από κρίσεις πανικού. Η ψυχολόγος σημειώνει ότι «το όργανο ή το σύστημα του σώματος, στο οποίο εκδηλώνονται τα ψυχοσωματικά συμπτώματα είναι συχνά αυτό στο οποίο το άτομο έχει μια ευαισθησία. Είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ένας κληρονομικός παράγοντας που να εξηγεί την ευαλωτότητα του συγκεκριμένου σημείου του σώματος. Για παράδειγμα, η σπαστική κολίτιδα ή οι πόνοι στο στομάχι ως αποτέλεσμα του άγχους, είναι πιθανό να είναι συμπτώματα που να μοιράζονται συγγενικά πρόσωπα (π.χ. μητέρα και κόρη)».

Ψυχική ισορροπία για καλύτερη υγεία

Η ψυχή και το σώμα αποτελούν ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο. Όταν πάσχει το ένα, μοιραία συμπαρασύρει και το άλλο, γι’ αυτό και έχει πολύ μεγάλη σημασία η αναζήτηση της ισορροπίας. Σύμφωνα με την κυρία Μαργέτη, «η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη, πριν ακόμη το άτομο εμφανίσει έκπτωση στη λειτουργικότητά του. Με τη βοήθεια του θεραπευτή:

Θα πρέπει να παρατηρήσει προσεκτικά την καθημερινότητά του και τα θέματα που τον απασχολούν ή τον δυσκολεύουν περισσότερο
Να ελέγξει τις προσωπικές του αντοχές σε στρεσογόνους παράγοντες.
Να εντοπίσει τις αιτίες που πυροδοτούν το στρες του.
Να ακολουθήσει ένα Πρόγραμμα Διαχείρισης Στρες, που θα ανταποκρίνεται στις δικές του προσωπικές ανάγκες».
Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο στην αντιμετώπιση των ψυχοσωματικών προβλημάτων, ενώ ταυτόχρονα ανοίγει τον δρόμο για τη βελτίωση της ψυχικής, σωματικής και πνευματικής υγείας ενός ατόμου.
Συνοψίζοντας, είναι σημαντικό να μην αγνοείτε τα σημάδια που το σώμα σας δείχνει, γιατί το μόνο που καταφέρνετε με αυτόν τον τρόπο είναι να αφήνετε την αιτία που έχει δημιουργήσει τον πόνο να δυναμώνει και να συνεχίζει να δρα ύπουλα εις βάρος του εαυτού σας…

Πού «χτυπούν» τα ψυχοσωματικά;

Στο καρδιαγγειακό σύστημα (ταχυκαρδία, τσιμπήματα στο στήθος, φτερουγίσματα στην καρδιά)
Στο πεπτικό σύστημα (σφίξιμο στο στομάχι, σπαστική κολίτιδα, αναγωγές του γαστρικού περιεχομένου, καούρα, σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου)
Στη σεξουαλική λειτουργία (δυσκολία στύσης, δυσπαρευνία,  ανοργασμικότητα)
Στις διατροφικές συμπεριφορές (ανορεξία, αυξημένη όρεξη, βουλιμία)
Στο μυοσκελετικό σύστημα (οσφυαλγία)
Στο αναπνευστικό σύστημα (ταχύπνοια, δύσπνοια)
Στο ενδοκρινολογικό και νευρικό σύστημα
Διάφορες δερματολογικές παθήσεις (έκζεμα, τριχοφάγος, λεύκη)

Ψ/Χ Κλινική του Ευαγγελισμού: Απαξιωτικές και απάνθρωπες οι συνθήκες νοσηλείας

από στο κόκκινο

Οι εργαζόμενοι της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γ.Ν. Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός» καταγγέλλουν τις απάνθρωπες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας της νοσηλείας των ασθενών
Έγγραφη διαμαρτυρία-προειδοποίηση για τις απάνθρωπες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας της νοσηλείας των ασθενών, κατέθεσαν οι εργαζόμενοι της Ψυχιατρικής Κλινικής του Γ.Ν.Αθηνών «ο Ευαγγελισμός», στη Διοίκηση του νοσοκομείου. Οι εργαζόμενοι καλούν την διοίκηση να λάβει άμεσα μέτρα αντιμετώπισης των προβλημάτων προτού υπάρξει κάποιο τραγικό συμβάν.

Σύμφωνα με το έγγραφο της διαμαρτυρίας των εργαζομένων, ο αριθμός των ασθενών είναι υπερδιπλάσιος των διαθέσιμων κλινών (40 έως 50 ασθενείς για 20 κλίνες), με αποτέλεσμα, πολλοί ασθενείς να νοσηλεύονται σε φορεία στους διαδρόμους της κλινικής, γεγονός που γεννά μια σειρά προβλημάτων.

Οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται, δεδομένου της φύσεως των ασθενών, καθώς οι ασθενείς μπορεί να είναι ασταθείς, απρόβλεπτοι και δυνητικά επικίνδυνοι, τόσο για τους ίδιους όσο και προς τρίτους.  

Πέραν αυτού η νοσηλεία στους διαδρόμους σε δημόσια θέα, καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των ασθενών.

Ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα που καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι είναι πως για όλους αυτούς τους ασθενείς που νοσηλεύονται στους διαδρόμους (20 κατά μέσο όρο) υπάρχουν μόνο δύο τουαλέτες προς χρήση, με αποτέλεσμα τα κρούσματα ομαδικής γαστρεντερίτιδας και λοιμώξεων του αναπνευστικού επί των ασθενών να είναι συχνό φαινόμενο.

Την έλλειψη ζωτικής σημασίας δωματίων απομόνωσης καταγγέλλουν επιπροσθέτως οι εργαζόμενοι, παρά το γεγονός ότι οι διεθνείς προδιαγραφές προβλέπουν ένα δωμάτιο ανά 10 κλίνες νοσηλείας. Την ίδια στιγμή κάνουν λόγο και για την έλλειψη χώρου προαυλισμού των ασθενών καθώς η Ψ/Χ κλινική βρίσκεται στον 9ο όροφο του κτιρίου ΑΧΕΠΑ.

Τέλος, οι εργαζόμενοι διερωτώνται τι θα γίνει το 2015 όταν το Δαφνί και το Δρομοκαΐτειο κλείσουν! 

Χαϊδάρι: Μαζική κινητοποίηση από τη Λαϊκή Επιτροπή για να μην κλείσουν τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία (ΦΩΤΟ)

απο 902.gr

Μαζική κινητοποίηση πραγματοποίησε την Πέμπτη 9 Οκτώβρη, στις 7 μ.μ., στο Παλατάκι, η Λαϊκή Επιτροπή Χαϊδαρίου, για να μην κλείσουν τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία, όπου εργάζονται πολλοί εργαζόμενοι από το Χαϊδάρι και τις γύρω περιοχές, για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, καμία επιχειρηματική δράση στην Υγεία και την Ψυχική Υγεία, για σταθερή, μόνιμη εργασία με δικαιώματα για τους εργαζόμενους στην Ψυχική Υγεία. Στη συγκέντρωση, κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σταύρος Καλαρίτης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο ΨΝΑ (Δαφνί) και μέλος της ΛΕ Χαϊδαρίου, ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς στις επιπτώσεις συνολικά στους χρήστες της Ψυχικής Υγείας και στους εργαζομένους της από το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στη σημασία της ταξικής αλληλεγγύης που πρέπει να εκδηλώνεται. Σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν ο Δημήτρης Θεοδώρου εκ μέρους της Επιτροπής Αγώνα της ΠΑΣΕΒΕ και δημοτικός σύμβουλος Χαϊδαρίου, ο Μιχάλης Ρίζος, γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο «Αττικόν», η Κατερίνα Σταθοπούλου, πρόεδρος του συλλόγου γυναικών Χαϊδαρίου (μέλος της ΟΓΕ) και ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο ΨΝΑ, Νίκος Παναγούλης. 

Στη συγκέντρωση συμμετείχαν αντιπροσωπείες του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ Ν. Αττικής, της ΣΕΑΑΝ, του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας, ο Δήμαρχος Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σελέκος, ο Πέτρος Αλέπης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, εκπρόσωποι σωματείων και φορέων του Χαϊδαρίου, Αιγάλεω και Αγίας Βαρβάρας.

Αμέσως μετά τη συγκέντρωση ακολούθησε μαζική, μαχητική πορεία στον κεντρικό δρόμο του Χαϊδαρίου, επί της Στρατάρχου Καραΐσκάκη, η οποία κατέληξε στο Δρομοκαΐτειο Νοσοκομείο στην Ιερά Οδό. Καθ' όλη τη διάρκειά της μοιράστηκε ενημερωτικό υλικό, ενώ με ντουντούκες και συνθήματα έκαναν γνωστά τα αιτήματά τους.

Υπενθυμίζεται ότι η απόφαση για την κινητοποίηση πάρθηκε ύστερα από σύσκεψη που διοργάνωσε η Λαϊκή Επιτροπή και στην οποία συμμετείχαν: Ο Σύλλογος Εργαζομένων στο ΨΝΑ Δαφνί, ο Σύλλογος Εργαζομένων στο «Αττικόν», η παράταξη του ΠΑΜΕ στο ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο, ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων - Κηδεμόνων ΑμΕΑ Αττικής, η Επιτροπή Αγώνα Χαϊδαρίου της ΠΑΣΕΒΕ, το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Αιγάλεω - Χαϊδαρίου - Αγίας Βαρβάρας, ο Προοδευτικός Σύλλογος Γυναικών Χαϊδαρίου (ΟΓΕ), το τοπικό παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Για περισσότερες φώτο στο παραπάνω λινκ

Δαφνί: Μαζική η ανταπόκριση του κόσμου στη συναυλία ενάντια στο κλείσιμο των ψυχιατρείων (VIDEO - ΦΩΤΟ)

από 902.gr

Περισσότεροι από 1.500 κάτοικοι και εργαζόμενοι είπαν -υπό τους ήχους μουσικής και τραγουδιών- «Όχι στο κλείσιμο των ψυχιατρείων», στη συναυλία που οργάνωσε σήμερα Δευτέρα 6 Οκτώβρη, το βράδυ, ο Σύλλογος των Εργαζομένων του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής στην είσοδο του ψυχιατρείου.

Στη συναυλία, που χαιρέτισε ο πρόεδρος του Συλλόγου των εργαζομένων Ν. Παναγούλης, συμμετείχαν και τραγούδησαν οι καλλιτέχνες: Αλκαίου Λένα, Ανδρεάτος Γεράσιμος, Ανεστόπουλος Θάνος («Διάφανα Κρίνα»), Δήμας Βασίλης, Θαλασσινός Παντελής, Λέκκας Βασίλης, Παρίσης Κώστας («Υπόγεια Ρεύματα»), Σαρρής Γιώργος, Στίγκα Θεοδοσία, Χατζηευσταθίου Σταμάτης, ενορχήστρωση από τον Μανώλη Ανδρουλιδάκη. Συγκροτήματα: «ΑΜΥΜΩΝΗ» - τα κορίτσια της Αμυμώνης με τη Μουσικοθεραπεύτρια, Ευαγγέλλου Πελίνα - «Ρεμπετοκαφενές» (Αιγάλεω), «Υπεραστικοί», Μουσικό συγκρότημα 18 ΑΝΩ και Μουσικό συγκρότημα Πανελλήνιου Συλλόγου Γονέων - Κηδεμόνων - Φίλων ατόμων με προβλήματα όρασης και πρόσθετες αναπηρίες. Ποιήματα απήγγειλαν οι ηθοποιοί Καραγιώργης Νίκος και Παπαδημητρίου Μάνια. Πιάνο έπαιξε ο Γραικούσης Άρης.

Το κλείσιμο των ψυχιατρείων -έχουν μείνει 4 απ' τα 9- προωθεί η συγκυβέρνηση στα πλαίσια της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη λεγόμενη «ψυχιατρική μεταρρύθμιση». Μάλιστα ο Διοικητής του ΨΝΑ με ανακοίνωσή του θυμίζει στους υποστηρικτές της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης» ότι κάποτε «έκαναν συναυλίες αλληλεγγύης και πορείες διαμαρτυρίας για να κλείσουν τα ψυχιατρεία της χώρας». Υποστηρίζει ότι ούτε ένας «από τους 4.500 χρόνιους ασθενείς που υπήρχαν στα ψυχιατρεία, σήμερα έχουν απομείνει μόνο 240», δεν «ζει σε παγκάκι ή κάτω από γέφυρα». Και τονίζει ότι «μόλις ολοκληρωθούν τα ψυχιατρικά τμήματα στα γενικά νοσοκομεία και οι κοινοτικές δομές ψυχικής υγείας, τα ψυχιατρεία θα αποτελούν παρελθόν» παραβλέποντας τους διαδρόμους των ψυχιατρικών κλινικών -όπως του Ευαγγελισμού- που έχουν μετατραπεί σε «μικρά άσυλα» για τους ψυχικά πάσχοντες.

Υπέρ της διατήρησης των ψυχιατρείων -όχι ως ασύλων- αλλά ως ειδικών νοσοκομείων που θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη έχει ταχτεί το ΚΚΕ και οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Στη συναυλία, μεταξύ των άλλων, παραβρέθηκαν ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπύρος Χαλβατζήςκαι ο δήμαρχος Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος. Την Πέμπτη 9/10 η Λαϊκή Επιτροπή Χαϊδαρίου, μαζικοί φορείς της περιοχής και με τη συμμετοχή των συλλόγων Εργαζομένων των νοσοκομείων ΨΝΑ και «Αττικόν» διοργανώνουν κινητοποίηση για την Ψυχική Υγεία στις 7 μ.μ. στο Παλατάκι.

Για φωτογραφίες στο παραπάνω λινκ

Ανομία στα ψυχιατρεία

απο indymedia

Θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή στον τρόπο λειτουργίας των δημόσιων ψυχιατρείων και ψυχιατρικών κλινικών, που αυτή την στιγμή αποτελούν αγκάθι στον χώρο της δημόσιας υγείας και λειτουργούν σε καθεστώς απόλυτης ανομίας.

Καταρχάς, υπάρχει ο ν. 2071/1992 για τη νοσηλεία σε ψυχιατρεία, ο οποίος ορίζει τον τρόπο εισαγωγής και τις λεπτομέρειες διασφάλισης της ζωής και της υγείας των ασθενών κατά τη νοσηλεία σε αυτά. Το άρθρο 96 αυτού του νόμου ορίζει τις προϋποθέσεις ακούσιας νοσηλείας και στο σύνολό του ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ κατά σύστημα. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 96 ορίζεται ότι η αίτηση για ακούσια νοσηλεία συνοδεύεται από γνωματεύσεις 2 ψυχιάτρων ή ενός γιατρού και ενός ψυχιάτρου, από ειδική λίστα, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μη συγγενών του "ασθενούς" και του αιτούντα την ακούσια νοσηλεία. Κατόπιν ο εισαγγελέας διατάσσει τη μεταφορά του ασθενούς για ακούσια νοσηλεία και εισάγει την υπόθεση στο πολυμελές πρωτοδικείο, στο οποίο καλείται και ο ασθενής, με δυνατότητα παρουσίας δικού του δικηγόρου και ψυχίατρου. Κατά της απόφασης, αν είναι υπέρ του εγκλεισμού, μπορούν να ασκηθούν ένδικα μέσα. Σε περίπτωση που η αίτηση είναι αυτεπάγγελτη από τον εισαγγελέα ή που αναφέρεται ότι ο ασθενής αρνείται την εξέταση, ο εισαγγελέας δικαιούται να διατάξει τη μεταφορά του για εξέταση σε δημόσιο ψυχιατρείο, με τρόπο που να γίνονται σεβαστές η προσωπικότητα του ασθενούς κλπ.

Αντ' αυτού, κατά σύστημα ζητούνται ΕΝΟΡΚΕΣ καταθέσεις ΜΑΡΤΥΡΩΝ, κατά κανόνα ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΠΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΑΙ την ακούσια νοσηλεία, κάτι που δεν αναφέρεται πουθενά στον νόμο και δεν έχει την παραμικρή σχέση με "ιατρική γνωμάτευση", που σαφώς ζητείται. Ακολούθως ζητείται η "μεταφορά του ασθενούς για εξέταση", δήθεν, σε δημόσιο ψυχιατρείο, η οποία πολύ συχνά δεν είναι μεταφορά "με τρόπο που να σέβεται την προσωπικότητα..." αλλά βίαιη σύλληψη, που φυσικά αποτελεί ποινικό αδίκημα. Επιπλέον, ΠΟΤΕ δεν αναφέρεται ότι ο ασθενής αρνείται την εξέταση από ψυχιάτρους, όπως προβλέπεται από τον νόμο, ώστε να είναι έννομη η μεταφορά για "εξέταση" σε δημόσιο ψυχιατρείο, γιατί ο "ασθενής" ΔΕΝ αρνείται την εξέταση από ψυχίατρο και δεν του ζητείται ΠΟΤΕ. Αντίθετα, δίνεται παράνομη εισαγγελική εντολή για εξέταση σε δημόσιο ψυχιατρείο που συνιστά, κατ'ουσία, εισαγγελική εντολή για ΤΕΛΕΣΗ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ (αρπαγή), καθώς είναι απάτη, συχνά χρησιμοποιείται βία και γι αυτό πάνε αστυνομικοί και όχι το ΕΚΑΒ για να μεταφέρει "ασθενείς", ενώ στο δημόσιο ψυχιατρείο είναι βέβαιο ότι ο ασθενής ΣΧΕΔΟΝ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΚΑΝ.

Ακολούθως, εφόσον οι ψυχιάτροι δεχτούν την εισαγωγή του, γίνεται αμέσως ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΡΠΑΓΗ και από το ψυχιατρείο σε συνέργεια με τους αστυνομικούς, με πιθανή χρήση βίας αν χρειαστεί, και με στόχο τον εξαναγκασμό σε πράξη για την οποία δεν υπάρχει υποχρέωση, δηλαδή τη λήψη φαρμάκων τα οποία προκαλούν βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη (ΠΚ 310) και συνιστούν βασανιστήρια (ΠΚ 137Β, β,γ, και δ) και ΠΚ 137Α 2, αφού εμπλέκουν τη βαριά σωματική και ψυχολογική εξάντληση και την κάμψη της βούλησης του θύματος. Η εντολή από τον εισαγγελέα για ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑ έρχεται περίπου 1 μήνα μετά και η εισαγωγή στο δικαστήριο με δυνατότητα παρουσίας πραγματογνώμωνα ορίζεται ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΑΦΟΥ ΒΓΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ, γύρω στους 3 μήνες και πλέον μετά την εισαγωγή του. Το δε έγγραφο που πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να υπογραφεί από τον ασθενή και τον συνοδό (συνήθως αστυνομικό) και κάποιο υπάλληλο του ΨΝΑ κατά την εισαγωγή, όπου ενημερώνεται για τα δικαιώματά του και τη δυνατότητα άσκησης ένδικων μέσων (στα οποία δε φτάνει κανείς ποτέ, αφού δε χρησιμοποιείται ποτέ ούτε καν η δικάσιμος) ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΠΟΤΕ. Την ίδια μέρα της εισαγωγής, ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΜΕ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΣΕ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ (ΛΗΨΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ) (τιμωρείται βαρύτερα από την απλή αρπαγή) με έγγραφό του προς τον εισαγγελέα, όπου αναφέρεται και η "διάγνωση" των γιατρών, που δεν είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να είναι ΑΛΗΘΙΝΗ και δεν υπάρχει τρόπος να αμφισβητηθεί, αφού δεν ορίζεται έγκαιρα η δικάσιμος. Και ο εισαγγελέας, με νέο άχρηστο έγγραφό του μετά από 20-30 μέρες ζητά από το αστυνομικό τμήμα τη μεταφορά του (ήδη νοσηλευόμενου) ασθενούς για νοσηλεία και μετά από 3 μήνες ορίζεται η δικάσιμος. Κατά συνέπεια, όλες οι ακούσιες νοσηλείες στα ψυχιατρεία και τις ψυχιατρικές κλινικές συνιστούν αρπαγή με εξαναγκασμό σε πράξη για την οποία δεν υπάρχει υποχρέωση (λήψη φαρμάκων επικίνδυνων για την υγεία, των οποίων η λήψη συνιστά βασανιστήρια και βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη), που τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι άλλες αξιόποινες πράξεις που τελούνται παράλληλα. Επιπλέον, συχνά η εκούσια νοσηλεία μετατρέπεται αυθαίρετα σε ακούσια, ενώ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ, αλλά προβλέπεται μόνο το αντίθετο (ακούσια προς εκούσια).

Άλλωστε, στην εισαγγελική εντολή για εξέταση αναφέρεται "γνωματεύσατε αν τυγχάνει ψυχασθενής,αν είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΞΗ, ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ των πολιτών ή για τον εαυτό του και σε καταφατική περίπτωση αν επιβάλλεται ο εγκλεισμός του σε δημόσιο ψυχιατρείο ή κλινική", ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ περιθώριο να εννοηθεί ότι μπορεί να βρεθεί εκεί κάποιος που ΑΟΡΙΣΤΑ "συνιστά (κάποιου απροσδιόριστου είδους) κίνδυνο". Έχει τύχει περίπτωση που ειδοποιήθηκε ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ το υπουργείο δικαιοσύνης και το Α.Τ. Χαϊδαρίου για αρπαγή (μεταφορά για νοσηλεία χωρίς εισαγγελική εντολή, όπως ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ), με σκοπό την εκβίαση για οικονομικούς λόγους (τιμωρείται ως ληστεία, καθώς ενέχεται βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη και συνέργεια του ψυχιατρείου και (ηθική αυτουργία;) της εισαγγελίας και της Αστυνομίας) (ο "γιατρός" παρότρυνε άμεσα, μετά από παραίνεση των εκβιαστών, σκόπιμα την ασθενή να εγκαταλείψει τα περιουσιακά της στοιχεία, και κάτι τέτοιο περιλαμβάνεται ΣΤΗ ΣΥΝΗΘΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ στο συγκεκριμένο "νοσοκομείο", ενώ έγινε προσπάθεια, μέσω τρίτων, να την πείσουν να πάρει φάρμακα που οδηγούν σε βαριά σωματική βλάβη και να εγκαταλείψει την περιουσία της χωρίς να ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ για ό,τι έγινε ακόμα και αφού η ασθενής βγήκε από το νοσοκομείο), αφού είχε προηγηθεί ψευδορκία 2 μαρτύρων (που δεν έπρεπε να εξεταστούν καν και είναι ήδη αρπαγή η εντολή για μεταφορά στο δημόσιο ψυχιατρείο για εξέταση, όπως προανέφερα) και απάτη σε βαθμό κακουργήματος από τον ψυχίατρο που ΔΕΝ εξέτασε τον ασθενή (ενώ υπέγραψε και άλλος ένας που δεν παρουσιάστηκε στην εξέταση καν), αλλά και αρπαγή από τους αστυνομικούς, που δεν ανάφεραν καν πού θα πήγαινε ο ασθενής αλλά "έλα για να υπογράψεις κάτι χαρτιά", έκαναν παραβίαση οικιακού ασύλου, ακινητοποίησαν και έβαλαν σκόπιμα ΠΟΛΥ ΣΦΙΧΤΑ, με αποτέλεσμα να αφήσουν 2 μέρες σημάδι, τις χειροπέδες, που αρνήθηκαν να τις χαλαρώσουν (απλή απρόκλητη σωματική βλάβη, παράνομη σύλληψη, παράνομη βία, αρπαγή) και παρενόχλησαν σεξουαλικά την κοπέλα στο περιπολικό, όπου βρισκόταν και η μητέρα της (που είχε ζητήσει τη νοσηλεία για να την εκβιάσει να εγκαταλείψει τα κληρονομικά της δικαιώματα) (κάθισε ο ένας δίπλα στο πίσω κάθισμα χωρίς να χρειάζεται, πήρε και το γκλομπ για περαιτέρω επίδειξη "ισχύος", αρνήθηκε να χαλαρώσει τις χειροπέδες και κάποια στιγμή άρχισε να τη "χαϊδεύει", με χειροπέδες και τα χέρια πίσω (προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας και κατάχρηση σε ασέλγεια, αδικήματα που σε ΕΔΕ τιμωρούνται με απόταξη, χωρίς όλα τα υπόλοιπα)), ενώ στο ψυχιατρείο της είπε "ωραία στην έφερα;" για την (πολύ δύσκολη...) ακινητοποίησή της και ο άλλος της είπε "δεν είναι δουλειά του να (κοροϊδεύει/αρπάζει/ληστεύει) μαζεύει 'κοριτσάκια'" για το πολύ εύκολο ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ/-γηματα ΕΝ ΤΗ ΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ, επιδεικνύοντας την ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ευθύνη της ΕΛΑΣ για τη συνέργεια σε εκβίαση με βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη. Έχει τύχει παρόμοια περίπτωση εκβίασης για οικονομικούς λόγους, όπου έγινε κλήση στις 23.30 το βράδυ και το 100 ΕΚΛΕΙΣΕ το τηλέφωνο και έγινε νέα κλήση, όπου η ασθενής εξηγούσε το πρόβλημα και ζητούσε βοήθεια και, φυσικά, αγνοήθηκε.

Ενδεικτικά, επιπλέον, έχει τύχει περίπτωση νέου αστυνομικού που φύλαγε κρατούμενο νοσηλευόμενο κατά το άρθρο 69 του ΠΚ, και ο οποίος, σε αναφορά νοσοκόμας (αγανακτισμένης) για τη νοσηλεία στο Δαφνί ασθενούς σε αλκοολικό κώμα (χρειάζεται ΜΕΘ επειγόντως και υπάρχει κίνδυνος ζωής, ενώ ο ασθενής εκεί μπορεί να ήταν ακόμα και ΔΕΜΕΝΟΣ και κάθε μορφής ψυχοφάρμακο θα αποτελούσε ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ, αν ξυπνούσε από το κώμα και ΑΝ τελικά επέζησε) είπε "μπορεί να ήταν και να τον έφεραν..." (ΠΚ 184, 185), αγνοώντας, φυσικά, κάθε ευθύνη του ως αστυνομικού οργάνου για τον κίνδυνο που υπήρχε ήδη.

Οι περιπτώσεις αυτές είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ και αποτελούν υψηλό ποσοστό των εγκλεισμένων, όπου οι οικογένειες ΠΕΤΑΝΕ μέλη τους, τα καθιστούν "ανάπηρα" και εν συνεχεία ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ με κάθε μέσο τα περιουσιακά τους στοιχεία (αν έχουν), που μπορεί και να μην είναι πλέον σε θέση να διαχειριστούν. Πολλοί από αυτούς εγκαταλείπονται εκεί μόνιμα, χωρίς δυνατότητα να φύγουν, αν και ο νόμος επιβάλλει ποινή για την άρνηση παραλαβής των ασθενών μετά από ενημέρωση από τη διεύθυνση (Aρ. 12 ΝΔ 104/1973). Και στο Δαφνί και στο Δρομοκαΐτειο υπάρχει μεγάλος αριθμός "μόνιμα" εγκλεισμένων, σκόπιμα "αναπήρων" από τα φάρμακα, που συνιστούν ΑΠΟΒΛΗΤΟΥΣ (γνώρισμα κοινωνικό και όχι ιατρικό πρόβλημα) και που επανειλημμένα ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ από τους γιατρούς, που δεν ντρέπονται να προβάλλουν τα αίσχη τους. Επιπλέον, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΡΙΑΣ ΑΞΙΟ ποιος καλύπτει τα έξοδα "νοσηλείας"/(ομηρείας) ΤΟΣΩΝ "ΑΣΘΕΝΩΝ", όταν άλλοι δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν πραγματικές ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα. Και είναι γεγονός ότι δεν είναι λίγοι όσοι εκμεταλλεύονται την "αναπηρία" (σωματική και διανοητική, από τα φάρμακα) τόσων ασθενών για να παράσχουν πλασματική "φροντίδα", που εντάσσεται σε μια φανταστική και ανύπαρκτη "ψυχιατρική μεταρρύθμιση", στήνοντας τεράστιες απατηλές επιχειρήσεις εκμετάλλευσης των "ψυχικά ασθενών", ακόμα και ένταξής τους σε καθεστώς εκμετάλλευσης της εργασίας τους, με δυσανάλογα μικρό αντίτιμο (ΚΟΙΣΠΕ και άλλες ιδιωτικές πρωτοβουλίες) ενώ οι ίδιοι απολαμβάνουν παχυλές αμοιβές, δημιουργώντας πρακτικά καθεστώς ΔΟΥΛΕΙΑΣ. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε ένα "μικρό" κενό  εκατομμυρίων με πλασματικά ΑΜΚΑ σε "κέντρα ημέρας", κάτι σαν υποβαθμισμένες καφετέριες για "ψυχασθενείς", που λειτουργούσαν με φανταστικούς "ασθενείς".

Επιπλέον, υπάρχει πρόγραμμα του ΠΟΥ (QualityRights) σε συνεργασία με την ΕΠΑΨΥ (http://www.epapsy.gr/) για τον έλεγχο της τήρησης των βασικών δικαιωμάτων των ασθενών στις "δομές υποστήριξής" τους, που δε λειτουργεί καν, ενώ ο πρόεδρός της επιτροπής δικαιωμάτων, κ. Τομαράς (2011), ήθελε να παραιτηθεί και τα μέλη της που ήταν "ψυχασθενείς" δεν κλήθηκαν ποτέ για τη λειτουργία της επιτροπής. Φυσικά, η ύπαρξή της αποτελεί βελούδινο ψέμα χωρίς περιεχόμενο και ουσία και, φυσικά, δεν έχει κανένα απολύτως έργο και αντικείμενο, όπως και πολλές (όλες;) άλλες κινήσεις και ενέργειες επίδειξης "ευαισθησίας" προς τους "ψυχικά ασθενείς", οι οποίες κατά κανόνα διενεργούνται από επιτήδειους με ευκολία εξαπάτησης του αρμόδιων υπηρεσιών και στις οποίες δεν μπορεί παρά να ΜΗΝ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ κανένας απολύτως ΕΛΕΓΧΟΣ.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι ο ψυχίατρος τους έχει εξαπατήσει, διαγιγνώσκοντάς τους "άρρωστους" χωρίς να είναι, και αυτός απαντά με εκβιαστική και ασύστολη αύξηση των φαρμάκων γιατί "υπάρχει υποτροπή", πιθανή αλλαγή της "διάγνωσης" προς το χειρότερο, ενώ σημαντικές λεπτομέρειες από το ιστορικό των ασθενών, όπως τα φάρμακα που πήραν, σημαντικές εξετάσεις, ιστορικό παρακολούθησης κλπ, ΔΕ δίνονται με ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ (ΑΝΑΙΤΙΑ;) άρνηση. Κάτι τέτοιο δε, παρατηρείται και στα κανονικά νοσοκομεία, σε ορισμένες περιπτώσεις. Παρόλα αυτά, όλο αυτό αποτελεί αφεαυτό ένδειξη του βαθμού "υπευθυνότητας" και "σοβαρότητας" του γιατρού για τις "ιατρικές πράξεις" που εκτελεί και ότι δεν υπόκεινται σε ΚΑΜΙΑ κριτική και έλεγχο και για κανένα λόγο.

Γενικά, στα δημόσια ψυχιατρεία, ο άμεσος εγκλεισμός συνιστά ΠΕΤΑΜΑ του απαχθέντος σε ένα χώρο που κατεξοχήν στοιβάζονται υπερβολικά πολλά άτομα, της τάξης του διπλάσιου της κανονικής χωρητικότητας, και υπάρχει η λογική και η ρουτίνα ΣΦΑΓΕΙΟΥ, ειδικά στους υπαλλήλους. Πρόσφατα έγινε ρεπορτάζ από το in.gr στο οποίο οι εργαζόμενοι ζητούσαν ενίσχυση των δομών, όπου ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝΤΑΙ ΑΣΤΕΓΟΙ που δεν έχουν πού αλλού να πάνε (της τάξης του 2.000-3.000 ατόμων) και που ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΝΑΙΤΙΑ ως "ΑΣΘΕΝΕΙΣ" για τη δικαιολόγηση της παρουσίας τους εκεί, αλλά, παρόλα αυτά οι εργαζόμενοι αναφέρονταν στην "ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ", που σημαίνει ΑΠΟΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ "ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ" (απατηλά ΠΟΤΕ κανονική), ενώ αυτοί εννοούν ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ. Η "ζωή στην κοινότητα", δε, είναι ΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΗ εκτός ΑΣΥΛΟΥ, και για αυτό κανείς δε θέλει τέτοιες δομές στην περιοχή του, καθώς ΟΙ ΧΡΗΣΤΕΣ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΩΝ είναι σαν τους ΝΑΡΚΟΜΑΝΕΙΣ ως προς το επίπεδο ζωής που διαβιούν.

Ο αριθμός των ατόμων που "νοσηλεύονται" εκεί, δε, διεγείρει απορίες ως προς την κάλυψη των νοσηλείων, ειδικά εφόσον το νοσοκομείο "υπερλειτουργεί" και οι ανάγκες του μπορούν άνετα να καλυφθούν από την πληρωμή των νοσηλείων από όχι όλους τους ασθενείς ή την κάλυψή τους από την προνοιακή ασφάλιση, που πολλοί απο αυτούς (ίσως) έχουν. Παρόλα αυτά, αποτελεί καίριο ερώτημα, ειδικά όταν υπάρχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πρόβλημα με την κάλυψη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ασθενών που όντως τη χρειάζονται.

Ενδεικτικά, έχει τύχει περίπτωση ασθενούς που πλαστογραφήθηκε η υπογραφή του από συγγενείς του για την έκδοση βεβαίωσης νοσηλείας από το ΨΝΑ Δαφνί και εγγυητικής επιστολής από το ασφαλιστικό του ταμείο για την κάλυψη των εξόδων της, πάλι με πλαστή υπογραφή, ενώ πληρώθηκαν οι 20 από τις 50 μέρες νοσηλείας του, καθώς το ΨΝΑ Δαφνί δε ζήτησε καν τα υπόλοιπα νοσήλεια. Τα έξοδα λειτουργίας του νοσοκομείου καλύπτονται με την αναίτια υπερπλήρωσή του (οι ασθενείς πρακτικά ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΟΝΤΑΙ για να εισαχθούν και το νοσοκομείο είναι μονίμως υπερπλήρες) και δε χρειάζεται καν η κάλυψη των νοσηλείων, ακομά και όταν έχει χρησιμοποιηθεί πλαστογραφία από τους συγγενείς και το ΨΝΑ για τη διαβεβαίωσή της; Αντίθετα, παρακρατήθηκε το βιβλιάριο υγείας του (οι συγγενείς το αναζητούσαν για καιρό και τους κορόιδευαν και τελικά βρισκόταν σε ένα συρτάρι στο τμήμα νοσηλείας και οι υπάλληλοι παρίσταναν ότι το αγνοούσαν) από το ΨΝΑ Δαφνί και με αυτό εκδόθηκε εγγυητική επιστολή από το ασφαλιστικό του ταμείο, μέσω κάποιου υπαλλήλου του, για διενέργεια αξονικής τομογραφίας, εν αγνοία των συγγενών του, ενώ εν συνεχεία το Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου έγινε η αξονική, επίσης δεν εξέδωσε τιμολόγιο προς το ασφαλιστικό ταμείο και η αξονική πληρώθηκε από τους συγγενείς, αμέσως μετά τη διενέργειά της, που σημαίνει ότι ούτε καν ασχολήθηκαν να εκδόσουν τιμολόγιο στο συγκεκριμένο νοσοκομείο και το Δαφνί ενημέρωσε τους συγγενείς για την κάλυψη των εξόδων. Ενδεικτικά, το τμήμα αξονικής τομογραφίας στο συγκεκριμένο νοσοκομείο έχει 6 διευθυντές και 2 επιμελητές στο προσωπικό του, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του νοσοκομείου (http://www.nikaia-hosp.gr/90767C7B.el.aspx), πράγμα ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ άξιο απορίας, καθώς πιθανότατα και οι 6 διευθυντές αποτελούν περιττό προσωπικό. Επιπλέον, υπάλληλοι του ΨΝΑ Δαφνί πήραν την αξονική τομογραφία από το Νοσοκομείο Νίκαιας, ενώ ο ασθενής ακόμα νοσηλευόταν, και αρνήθηκαν, για άγνωστους λόγους, να τη δώσουν στον ασθενή για αξιολόγηση από άλλο γιατρό και δημιουργία αντιγράφου της, ακόμα και χρόνια μετά και ακόμα όταν αιτήθηκε με εισαγγελική εντολή. Ο εισαγγελέας ακροάσεων, σε σχετική ερώτηση, πρότεινε τη μήνυση των υπευθύνων για απείθεια και παράβαση καθήκοντος, αλλά τα αδικήματα αυτά είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΛΑΦΡΑ σε σχέση με άλλα που διενεργούνται καθημερινά, καθώς το ΨΝΑ λειτουργεί σαν ΣΦΑΓΕΙΟ και μόνο και όχι σαν νοσοκομείο, και, φυσικά, δεν έχει την παραμικρή ιατρική ευθύνη για όσα γίνονται εκεί και αφορούν την υγεία των ασθενών.

Τέχνη στο λησμονημένο μονοπάτι της τρέλας

από tvxs

«Τι είναι η τρέλα; Ένα λησμονημένο μονοπάτι»*. Στο μονοπάτι αυτό μπαίνουν βαθιά καλλιτέχνες χωρίς και με ψυχιατρική εμπειρία, επιστήμονες και άνθρωποι του λόγου κατά την πολυήμερη πρωτοποριακή εκδήλωση «Τέχνη και Τρέλα» που ξεκινά το απόγευμα της Δευτέρας από το πολιτιστικό κέντρο Μελίνα και επεκτείνεται σε πολλούς χώρους σε όλη την Αθήνα. Σκοπός της εκδήλωσης δεν είναι άλλος από το να ακουστεί ο λόγος της ετερότητας, της τρέλας και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα που σε μια τέτοια εκδήλωση θα εκπροσωπηθούν όλες οι τέχνες (Κινηματογράφος, Θέατρο, Χορός, Ποίηση, Video Art, Φωτογραφία, Performance, Δράσεις Ανοιχτού Χώρου, Workshop, Εικαστικές Εκθέσεις) αλλά και ο πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός λόγος με διήμερο Συνέδριο και Ημερίδα, στην οποία θα συμμετέχουν φορείς των ψυχιατρικών δομών.

Είναι, επίσης, η πρώτη φορά στην Ελλάδα που θα υπάρξει ένας διάλογος των έργων καλλιτεχνών με και χωρίς ψυχιατρική εμπειρία. «Η συνύπαρξη αυτή είναι πολύ σημαντική. Η Art Brut - Outsider Art (τέχνη του περιθωρίου) που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στο εξωτερικό δεν έχει αναπτυχθεί καθόλου στην Ελλάδα. Έρχεται όμως η εκδήλωση αυτή στην οποία οι συνομιλητές είναι ισότιμοι. Έχουν το ίδιο δικαίωμα στο λόγο. Η ουσία είναι λοιπόν να δώσουμε το λόγο στους ανθρώπους με ψυχική ετερότητα και να αναδειχτεί η σημαντικότητα των έργων τους» ανέφερε στη σημερινή συνέντευξη Τύπου, ο Φώτης Καγγελάρης, πρόεδρος της Ε.Μ.Π.Ε. (Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας) που είχε την ιδέα και ήταν υπεύθυνος για τη διοργάνωση της εκδήλωσης.


Από την έκθεση φωτογραφίας του 18Άνω - Grey out

«Η ανθρώπινη φύση εμπεριέχει μέσα της την τρέλα. Δεν θα υπήρχε χωρίς αυτή ως όριο της ελευθερίας της» πρόσθεσε ο κ. Καγγελάρης αναφερόμενος παράλληλα σε «ευτυχείς συμπτώσεις» τέχνης και τρέλας, που εμφανίζονται στο έργο των Αρτώ, Χαλεπά, Βιζυηνού κλπ. Συμφώνησε δε, με την εύστοχη παρατήρηση από το κοινό ότι «οι άνθρωποι αρχίζουν να ερμηνεύουν ως τρελό τον Bαν Γκογκ αφού μαθαίνουν την προσωπική ιστορία του. Δεν φαίνεται στα έργα του. Ανεξάρτητα αν είναι ασθενής ή όχι ο καλλιτέχνης βγάζει στην τέχνη την ψυχή του».

Καταλήγοντας ο Φώτης Καγγελάρης μίλησε για την αναγκαιότητα να δίνονται ευκαιρίες στην «ετερότητα που ελλοχεύει». «Ας δούμε τι μπορούμε να ακούσουμε από τη μεριά της ετερότητας αν δεν μπορούμε να ακούσουμε τίποτα από την μεριά της ‘φυσιολογικότητας’» σημείωσε χαρακτηριστικά.


Πριν την άφιξη στη συγκέντρωση
Έργο του Όθωνα Τετενέ

Καλλιτέχνες με ψυχιατρική εμπειρία που συμμετέχουν στην εκδήλωση μίλησαν για τον εαυτό τους και το έργο τους. «Ο άνθρωπος που έχει προβλήματα γυρεύει να τα ξεδιαλύνει. Έχω βρεθεί σε κλινικές ουκ ολίγες φορές, δοκιμάστηκα πολύ ψυχιατρικά. Τώρα δουλεύω τα έργα μου κι είμαι ευτυχισμένος γι’ αυτό» σημείωσε ο κ. Όθων Τετενές. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που μετασχηματίζει την επί δεκαετίες ψυχιατρική του εμπειρία σε δημιουργία. Τα έργα του – βιωματικές εμπειρίες θα παρουσιαστούν σε ατομική έκθεση.

«Η τρέλα είναι μια οδυνηρή εμπειρία. Δεν την μετατρέπουμε σε σύνθημα» εξήγησε από την πλευρά της η ψυχοθεραπεύτρια Τέση Λαζαράτου που είχε την επιστημονική επιμέλεια της εκδήλωσης «Τέχνη και Τρέλα». «Τουλάχιστον 200 άνθρωποι δούλεψαν για το εγχείρημα. Είναι ένα μικρό θαύμα αυτό που καταφέραμε να δημιουργήσουμε μέσα στη μνημονιακή λαίλαπα».

«Το κράτος από εγγυητής της κοινωνικής ειρήνης μετασχηματίζεται σε επιτελάρχη ενός κοινωνικού πολέμου. Το ψυχιατρικό νομοσχέδιο του περασμένου Ιουλίου δίνει τη χαριστική βολή. Είναι δύσκολοι καιροί για τέχνη και τρέλα αλλά ακριβώς γι’ αυτό είναι η σωστή στιγμή για αυτή την προσπάθεια που κάνουμε» πρόσθεσε η κ. Τέση Λαζαράτου.


Της Πέλλυ Μανδρέκα - Από την Έκθεση Φωτογραφίας της
Ελληνικής  Φωτογραφικής  Εταιρείας (Ε.Φ.Ε.)

Το ζήτημα της απορρύθμισης του χώρου της ψυχικής υγείας δεν λείπει από την εκδήλωση. Δεν έλειψε ούτε από τη συνέντευξη Τύπου. Ο Γιώργος Αστρινάκης, Ψυχίατρος, Ψυχοθεραπευτής, Διευθυντής Δρομοκαΐτειου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής αποκάλυψε ότι μετά το λουκέτο στα ψυχιατρεία της χώρας «που μας περνάει από τον εγκλεισμό στην εγκατάλειψη, προετοιμάζουν νομοσχέδιο για ακούσια νοσηλεία στο σπίτι. Δηλαδή σε κατ’ οίκον περιορισμό. Έτσι το άσυλο μεταφέρεται στην κοινωνία». Αναφορικά με την «Τέχνη και Τρέλα» αποφάνθηκε ότι οι στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν είναι τρεις: «Η ανανοηματοδότηση, η κατανόηση και η αποδοχή».


Αντικρύζοντας το πραγματικό  - Της Ναταλίας Σταμοπούλου

* Ο στίχος είναι ένα αίνιγμα που αναφέρεται στο ινδικό έπος «Μαχαραμπάτα»

** Στην κεντρική φωτογραφία: Έργο ατόμου με ψυχιατρική εμπειρία στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (Δαφνί)

Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλες τις εκδηλώσεις Τέχνη και Τρέλα. Διοργανώνουν η Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.) και ο Δήμος της Αθήνας (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.) υπό την Αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (Γ.Γ.Ν.Γ.).

Σήμερα

Τα εγκαίνια της πολυήμερης εκδήλωσης γίνονται τη Δευτέρα 6 Οκτωβριου στις 19.30 στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα, Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο. Θα ανοίξει εικαστική έκθεση που θα διαρκέσει έως τις 25 Οκτωβρίου (Τρίτη έως Σάββατο 10:00-20:00, Κυριακή 10:00-14:00). Τη βραδιά θα συνοδεύσει μουσικά το Κουαρτέτο Εγχόρδων της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων.

INFO

Σύγχρονα έργα τέχνης συνομιλούν με έργα ατόμων με ψυχική ετερότητα και ψυχιατρική εμπειρία. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένας διάλογος μεταξύ της επίσημης Τέχνης και της Art Brut. Με την υποστήριξη του Τμήματος Εργοθεραπείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (Δαφνί).

Επιμέλεια:
Μαρίνα Προβατίδου, Εικαστικός

Συμμετέχουν:
Ιάνθη Αγγελίογλου, Σμάρα Αγιακάτσικα, Στέφανος Αθάνατος, Στέλιος Αλεξάκης, Σοφία Αντωνακάκη, Eric Baer, Αντώνης Βάθης, Νάνος Βαλαωρίτης, Χρύσα Βαλσαμάκη, Μαρίνα Βελησιώτη, Μπάμπης Βενετόπουλος, Αλέξανδρος Βούτσας, Ελπίδα Γαδ, Νίκος Γιαβρόπουλος, Σοφία Γκίκα, Genco Gulan, Γιώργος Δεπόλλας, Ερμίνα Δημητρίου, Θεώνη Δημοπούλου, Παναγιώτης Ελευθεράκης, Κωνσταντίνος Έσλιν, Δημήτρης Ζουρούδης, Αργύρης Μαργιώλης, Νατάσσα Μαρκίδου, Γιώργος Μαχιάς, Νίκος Μιχαλιτσιάνος, Δημήτρης Μουζακίτης, Σοφία Μπακιρτζή, Πολυτίμη Μπενάκη, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Αιμιλία Μπουρίτη, Ελένη Μυλωνά, Αφροδίτη Παπαδουλή, Στέφανος Πάσχος, Τζανής Πολυκανδριώτης, Άρτεμις Ποταμιάνου, Μαρίνα Προβατίδου - Χάρης Διακάτος, Άγγελος Σκούρτης, Έρη Σκυργιάννη, Χρήστος Σούλαρης, Γιάννης Σπανάκης, Έλενα Σταματογιάννη, Ήρα Σταματοπούλου, Λία Σταμοπούλου, Ναταλία Σταμοπούλου, Βούλα Φερεντίνου, Πάρις Χαβιάρας, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Μάρκ Χατζηπατέρας

ΑΚΟΥΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ

από την πύλη του Ψ.Ν.Α. τη συναυλία ενάντια στο κλείσιμο των ψυχιατρείων και τη διάλυση της ψυχικής υγείας.
>>www.ertopen.com
Από τις 6μμ.

Μουσικό «όχι» στη διάλυση της δημόσιας ψυχικής Υγείας

από tvxs



Ηχηρό «όχι» στη διάλυση της δημόσιας ψυχικής Υγείας λένε από σήμερα και για ολόκληρη την εβδομάδα με σειρά δράσεων, οι εργαζόμενοι του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο αυτού. Σήμερα διοργανώνουν συναυλία αλληλεγγύης με τη συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών, ενάντια στο λουκέτο.
Στην ανακοίνωση τους οι εργαζόμενοι στο ΨΝΑ (ΔΑΦΝΙ) δηλώνουν την κάθετη αντίδρασή τους στην επιχειρούμενη αντιδραστική ψυχιατρική μεταρρύθμιση, που υλοποιούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τις επιταγές της Ε.Ε. και την εναντίωσή μας στην κατάργηση των ψυχιατρείων.

«Η πληρότητα του νοσοκομείου μας είναι 130% και εισάγονται κάθε χρόνο 2.500 περιστατικά. Αυτή τη στιγμή έχει 1.200 λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, από τους οποίους οι 800 περίπου διαβιούν σε στεγαστικές δομές (οικοτροφεία, ξενώνες και προστατευόμενα διαμερίσματα) σε όλη την Αττική και οι υπόλοιποι λαμβάνουν υπηρεσίες στις ψυχιατρικές κλινικές. Επιπλέον διαθέτει 2 κέντρα ψυχικής υγείας στους Αγίους Αναργύρους και στο Περιστέρι, όπου εξυπηρετούνται 26.000 περιστατικά το χρόνο», αναφέρουν στην ανακοίνωση τους οι εργαζόμενοι, που εκφράζουν την ανησυχία τους ότι όλοι αυτοί οι αυτοί οι άνθρωποι κινδυνεύουν να βρεθούν κυριολεκτικά στο δρόμο ή να οδηγηθούν σε ιδιώτες.

Όπως τονίζουν, διεκδικούν:

Αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν ψυχική υγεία με ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ κάθε μορφής επιχειρηματικής δραστηριότητας (Μ.Κ.Ο.-ΙΔΙΩΤΗΣ) και πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όχι στο κλείσιμο του Ψ.Ν.Α.  Καμιά μεταφορά κλινικών-υπηρεσιών (διοικητικών-τεχνικών). Καμιά ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ-ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΑΠΟΛΥΣΗ.
Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις ειδικότητες για την κάλυψη των διευρυμένων αναγκών των μονάδων και των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας.
«Δηλώνουμε ότι ο αγώνας αυτός γίνεται, όχι μόνο για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας μας, αλλά προπάντων για την πρόσβαση ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ σε σύγχρονες, ποιοτικές ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΌΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΆΝ υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας. Καλούμε τους συγγενείς των χρηστών υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας, άνεργους συνδικάτα, σωματεία εργαζομένων, ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα, κοινωνικούς φορείς να συμπαρασταθούν στο δίκαιο και μεγάλο αγώνα μας, με την ενεργή συμμετοχή τους και με ψηφίσματα συμπαράστασης», καταλήγει η ανακοίνωση των εργαζομένων.

Η συναυλία θα ξεκινήσει στις 18:00 στην πύλη του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αθηνών, στο Δαφνί. Συμμετέχουν οι Λένα Αλκαίου, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Θάνος Ανεστόπουλος, Βασίλης Δήμας, Παντελής Θαλασσινός, Βασίλης Λέκκας, Κώστας Παρίσης, Γιώργος Σαρρής, Θεοδοσία Στίγκα, Λάκης Χαλκιάς, Σταμάτης Χατζηευσταθίου, τα συγκροτήματα Ρεμπετοκαφενές, Υπεραστικοί, Μουσική Ομάδα 18ΑΝΩ και Αμυμωνη, ενώ ποιήματα θα απαγγείλουν οι ηθοποιοί Νίκος Καραγιώργης και Μάνια Παπαδημητρίου.

ΑΘΗΝΑ: Τέχνη και τρέλα

από ΕΕΚ



Η Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.) και ο Δήμος της Αθήνας (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.) οργανώνουν την Εκδήλωση
ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑ
(Υπό την Αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς (Γ.Γ.Ν.Γ.))

Ο εντοπισμός της Τέχνης μέσα στην Τρέλα και της Τρέλας μέσα στην Τέχνη και μια έρευνα σε βάθος των κοινών σημείων που μοιράζονται. Ανεξάρτητα όμως από τη συγκατοίκησή τους αποδίδουν την Ετερότητα ως τόπο καταγωγής της ανθρώπινης ύπαρξης, τη διαφορετικότητα ως αφετηρία για τη δομή της κοινής «φυσιολογικότητας». Πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες και άνθρωποι του λόγου σε μια συνάντηση στους κοινούς τόπους και τις διαφορές των δυο καταστάσεων.


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ: Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ: 6 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου 2014
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ: Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Γκάζι
Είσοδος Ελεύθερη σε όλες τις Εκδηλώσεις


ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
'Σύγχρονα έργα τέχνης συνομιλούν με έργα ατόμων με ψυχική ετερότητα'

Με την υποστήριξη του Τμήματος Εργοθεραπείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (Δαφνί)
Εγκαίνια: Δευτέρα 6 Οκτωβρίου, 19:30
Διάρκεια: 6 έως 25 Οκτωβρίου 
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο
Επιμέλεια: Μαρίνα Προβατίδου Εικαστικός
Συμμετέχουν :Ιάνθη Αγγελίογλου, Σμάρα Αγιακάτσικα, Στέφανος Αθάνατος, Στέλιος Αλεξάκης, Σοφία Αντωνακάκη, Eric Baer, Αντώνης Βαθής, Νάνος Βαλαωρίτης, Χρύσα Βαλσαμάκη, Μαρίνα Βελισιώτη, Μπάμπης Βενετόπουλος, Αλέξανδρος Βούτσας, Ελπίδα Γαδ, Νίκος Γιαβρόπουλος, Σοφία Γκίκα, Genco Gulan, Γιώργος Δεπόλλας, Ερμίνα Δημητρίου, Θεώνη Δημοπούλου, Παναγιώτης Ελευθεράκης, Κωνσταντίνος Έσλιν, Δημήτρης Ζουρούδης, Αργύρης Μαργιώλης, Νατάσσα Μαρκίδου, Γιώργος Μαχιάς, Νίκος Μιχαλιτσιάνος, Δημήτρης Μουζακίτης, Σοφία Μπακιρτζή, Πολυτίμη Μπενάκη, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Αιμιλία Μπουρίτη, Ελένη Μυλωνά, Αφροδίτη Παπαδουλή, Στέφανος Πάσχος, Τζανής Πολυκανδριώτης, Άρτεμις Ποταμιάνου, Μαρίνα Προβατίδου - Χάρης Διακάτος, Άγγελος Σκούρτης, Έρη Σκυργιάννη, Χρήστος Σούλαρης, Γιάννης Σπανάκης, Έλενα Σταματογιάννη, Ήρα Σταματοπούλου, Λία Σταμοπούλου, Ναταλία Σταμοπούλου, Βούλα Φερεντίνου, Πάρης Χαβιαράς, Γιούλα Χατζηγεωργίου, Μάρκ Χατζηπατέρας


ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
 «Που να σου εξηγώ;», L.A.theater
«Εστίαση στις ζωές των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα. Η παράσταση στέκεται στην ανθρώπινη πλευρά των ηρώων επιχειρώντας να κατανοήσει τις ακραίες συμπεριφορές τους.»

7 Οκτωβρίου, 21:00, Κωνσταντινουπόλεως 82, Κεραμεικός
Σκηνοθεσία: Ευτυχία Αργυροπούλου
Κείμενο: Νάνσυ Μητροπούλου
Παίζουν: Πέννυ Αξιώτη, Γιάννης Βερβενιώτης, Χρύσα Δευτεραίου, Βένια Ζήση, Φλώρα Κολιαράκη, Στεφανία Κοτίδου, Νάνσυ Μητροπούλου, Πελίνα Μπεκιάρη, Ίλια Παππά, Παναγιώτα Χαϊδεμένου, Αυγή Φαρόγιαννη


ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
Όθων Τετενές.
Έργα τέχνης –βιωματικές εμπειρίες της υποκειμενικής του πραγματικότητας. Αναδρομική ενός καλλιτέχνη που μετασχηματίζει σε εικαστική δημιουργία την επί δεκαετίες ψυχιατρική του εμπειρία. Ένας εξαιρετικός εκπρόσωπος της Art Brut.

Με την υποστήριξη της Ψυχιατρικής Κλινικής  "Παναγία η Γρηγορούσα"
Εγκαίνια: Τετάρτη 8 Οκτωβρίου, 19:30
Διάρκεια: 8 έως 18 Οκτωβρίου
"Ηώς Χώρος Τέχνης", Χέυδεν 38α, Βικτώρια
Επιμέλεια:ναταλία Σταμοπούλου Εικαστικός
Οργάνωση: Εύη Μηζύθρα Κοινωνική Λειτουργός-Ψυχοθεραπεύτρια, Ιλιάς Μαυρή Εργοθεραπεύτρια-Ψυχοθεραπεύτρια


18 ΆΝΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
“Grey Out”
«Εστίαση στις ζωές των ανθρώπων της διπλανής πόρτας που αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα. Η παράσταση στέκεται στην ανθρώπινη πλευρά των ηρώων επιχειρώντας να κατανοήσει τις ακραίες συμπεριφορές τους.»

Εγκαίνια: Παρασκευή 10 Οκτωβρίου, 19:30
Διάρκεια: 10 έως 17 Οκτωβρίου
"Metapolis" Αιόλου 48-50 και Κολοκοτρώνη
Επιμέλεια: Ανδρέας Πλιάτσικας, Κοσμάς Σταθόπουλος, Παύλος Φυσάκης


ΑΦΙΕΡΩΜΑ VIDEO ART
Έκθεση βίντεο τέχνης «Εντός/Εκτός Εαυτού»
«Στην ομαδική έκθεση με τίτλο «Εντός/Εκτός Εαυτού» μέσα από έργα βίντεο τέχνης διερευνώνται λέξεις-κλειδιά, έννοιες κοινές και στους δύο αυτούς παράλληλους κόσμους: αποξένωση-εξύψωση, ιδιαιτερότητα-δημιουργία, «θεϊκή μανία»-«δημιουργική ψύχωση», μελαγχολία-έμπνευση, πραγματικότητες-μύθος, θεραπεία-ψευδαίσθηση, αποκατάσταση-προσωπική έκφραση.»

Σάββατο 11 Οκτωβρίου, 19:30
Κυριακή 12 Οκτωβρίου, 12:00-21:00
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου, 12:00-21:00
Booze Cooperativa, Κολοκοτρώνη 57, Μοναστηράκι
Οργάνωση-Επιμέλεια 
Μυρτώ Βουνάτσου Εικαστικός
Στέλιος Ντεξής Εικαστικός
Βασιλική Βαγενού Ιστορικός Τέχνης
Συμμετέχουν: Skryhanava Tania, Βρότσου Αιμιλία, Γιαννίσης Αιμίλιος, Γιαπουτζή Μαρία Ραφαέλλα, Γκαρτζονίκας Αλέξανδρος, Καβούρης Αντώνης, Καζίας Γιώργος, Κιούκα Νικολέτα, Κοκονά Ερατώ, Κουμαντάνου Ολσέφσκι Φίλη, Κουμεντάκου Αντριάννα, Λέκκος Αντώνης-Νικολαϊδη Μαρία-Νταμιάνοβα Ντένη, Λυκούση Χρυσάνθη, Μουτάφη Άλκηστη, Παπαστεργής Γιώργος-Λόης Ηλίας, Πάσχου Αργυρώ, Ταξίδης Γιώργος, Ταχυνάκος Δημήτρης, Τζανάκου Άννα-Ζήκου Μυρτώ, Φάσσας Κωσταντίνος, Φλούλης Γιάννης-Μέντζου Αλεξάνδρα-Κούτρη Βασιλική, Χοχόλη Άννα, Χρυσικού Βασιλική, James Lane, Σπυρούλη Βαρβάρα, Ασσάνη Ιωάννα


ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
"ΨΥΧΩΣΗ!"
(psychosis 4.48) Sarah Kane
«Η παράσταση «Ψύχωση» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Μια νεαρή κοπέλα, αποκλεισμένη από την ζωή στο  διαμέρισμα της πολεμάει με τις τραυματικές αναμνήσεις και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της. Εκτός από τον κοινωνικό περίγυρο, εδώ μοιάζει να είναι ένοχο για την κατάσταση του και το ίδιο το άτομο, που παραδόθηκε στις αυταπάτες, τις ανέφικτες επιδιώξεις και τις επιταγές ενός κόσμου που στήθηκε γύρω του σαν παγίδα.»

Κυριακή 12 Οκτωβρίου, 15:00
Θέατρο ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ
Παραμυθίας 27 και Πλαταιών, Κεραμεικός
Σκηνοθεσία: Τάσος Σαγρής
Παίζoυν: Σίσσυ Δουτσίου
Δ. Σακελλαρίου, Θ. Φατούρoς, Λ. Ξουράφη
Μουσική: ΒΙΟΜΑSS
+Lana Del Rey, The Cure, Joy Division
Video Art: Άλκιστη Καφετζή, Void Optical Art Laboratory
Σκηνικά: Κenny Mac Lellan
Φωτισμοί: Γιώργος Παπανδρικόπουλος



ΔΡΑΣΗ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
Απαγγελία ποιημάτων και Μουσικό Event
Ποίηση και Μουσική σε δημόσιο χώρο με θέμα την Τρέλα και τον σεβασμό στην Ετερότητα.

Κυριακή 12 Οκτωβρίου, 20:00
Πλατεία Αγίας Ειρήνης 
Οργάνωση-Επιμέλεια
Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου, Πόλυ Μαμακάκη, Λιλή Ντίνα
Συμμετέχουν οι ποιητές: Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου, Δημήτρης Αθηνάκης, Μαρία Κουλούρη, Πόλυ Μαμακάκη, Διονύσης Μαρίνος, Χρήστος Μιχαήλ, Λιλή Ντίνα, Φλώρα Ορφανουδάκη, Ευτυχία Παναγιώτου, Γιώργος Πέππας, Πέτρος Πολυμένης, Ηλίας Σεφερλής, Γιώργος Στεργιόπουλος
Κλασική κιθάρα: Άγγελος Αγκυρανόπουλος, Πηνελόπη Κάππου


ΕΚΘΕΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ (Ε.Φ.Ε.) 
Η Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία συλλαμβάνει και μετασχηματίζει με τον φακό σε Τέχνη το συναίσθημα του φόβου και τα βιώματα της Τρέλας.

Εγκαίνια: Δευτέρα 13 Οκτωβρίου, 19:30
Διάρκεια: 13 έως 25 Οκτωβρίου
"Cafe Polis", Πεσματζόγλου 5, Κέντρο
Επιμέλεια: Κυριάκος Κόκκος
Συμμετέχουν:Δημήτρης Γιαβάσης, Γιώργος Γκιζάρης, Ιωάννα Δήμου, Στάθης Ευσταθιάδης, Σπύρος Ιατρόπουλος, Κυριάκος Κόκκος, Διονύσης Κούτσης, Ιγνάτιος Μακρής, Πέλλυ Μανδρέκα, Τάσος Μιλλής, Μάνος Σπαρής, Γιώργος Τσίγκας, Γιάννης Τσιλίδης, Αννα Μαρία Χατζηστεφάνου, Αγγελική Χρονοπούλου


ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
"Τέχνη και Τρέλα"
Η παράσταση αποτελείται από δύο χορευτικά δρώμενα. Κύρια μορφή του πρώτου είναι μία γυναίκα - μάνα στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, τραγικό πρόσωπο που απομονώνεται από το κοινωνικό περιβάλλον και απομακρύνεται από το παιδί της. Το συγκεχυμένο μυαλό της και η κομματιασμένη ψυχολογία της βρίσκουν καταφύγιο στην τέχνη της ορχηστρικής. Στο δεύτερο μέρος, η κόρη δικαιώνει τα όνειρα της μάνας μέσα από την προσωπική της δουλειά στο θέατρο. Άραγε, θα έχει το ίδιο τραγικό τέλος με τη μάνα;

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου, 21:30
Θέατρο Εκάτη, Εκάτης 11, Πλατεία Κυψέλης
Ομάδα Χορού ΧΟΡΟΑΚΤΙΣ
Σχολή Α. Κωστάκη - Α. Μαυροειδή


ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Επιστήμονες, Συγγραφείς, Στοχαστές σε ένα διήμερο Συνέδριο με θέμα τους κοινούς τόπους αλλά και τις διαφορές της Τέχνης και της Τρέλας.

Παρασκευή 17 και Σάββατο 18 Οκτωβρίου, 17:00-21:00
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο
Οργάνωση-Επιμέλεια: Φώτης Καγγελάρης
Επιστημονική Επιτροπή:  Κώστας Γεμενετζής, Φώτης Καγγελάρης, Νίκος Καλφάκης
Εισηγητές:
Νιζέττα Δ. Αναγνωστοπούλου M.A., ArtPsy.E.C.P.h, Ψυχολόγος-Εικαστική Ψυχοθεραπεύτρια, Πρόεδρος Κ.Τ.Ψ.
Γιώργος Βασιλάκος Ψυχίατρος, Ψυχοθεραπευτής
Δημήτρις Βεργέτης Ψυχαναλυτής, Διευθυντής περιοδικού αληthεια, Μέλος της Παγκόσμιας Ψυχαναλυτικής Εταιρείας
Κώστας Γεμενετζής Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής
Γιάννης Ζέρβας Ψυχίατρος, Ποιητής
Νίκος Καλφάκης Αναπληρωτής Καθηγητής Νευρολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Άννα Κανδαράκη Κλινική Ψυχολόγος Πανεπιστήμιο Paris V Rene Descartes Παρίσι, Ιστορικός της Τέχνης ΕΚΠΑ -Ecole du Louvre Παρίσι
Γιώργος Κουμανίδης Εικαστικός (Diploma Supplement, AdBK, München - M.F.A, Bauhaus Uni, Weimar)
Τέση Λαζαράτου Ψυχοθεραπεύτρια
Διονύσης Λιάρος Ψυχίατρος
Αντώνης Λιοδάκης Ψυχίατρος-Ψυχοδραματιστής, Διευθυντής Κέντρου Ψυχικής Υγείας Ρεθύμνου 
Κατερίνα Μάτσα π. Διευθύντρια-Ιατρός, Επιστημονική Υπεύθυνος της Ομάδας Απεξάρτησης 18 Άνω
Σάββας Μιχαήλ Συγγραφέας
Κωνσταντίνος Μωραΐτης Αρχιτέκτονας Μηχανικός, Καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π.
Karen Niemczyk Adjunct Professor, Graduate Faculty, University of North Carolina at Greensboro
Γεράσιμος Ρηγάτος Ιατρός, Συγγραφέας
Πέπη Ρηγοπούλου Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε.
Στέφανος Ροζάνης Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Νίκος Σιδέρης Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής, Συγγραφέας
Βλάσης Σκολίδης Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής, Μέλος της Νέας Λακανικής Σχολής
Φωτεινή Τσαλίκογλου Συγγραφέας, Καθηγήτρια Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου



ΘΕΑΤΡΙΚΗ PERFORMANCE
Ολονύχτια παράσταση με τους θεατές να έρχονται με τα sleeping bags τους. Κοιμούνται ξυπνούν και παρακολουθούν ένα διαπροσωπικό χώρο ονείρων, όπου με την μορφή αριστερόστροφης σπείρας, ξετυλίγεται η ιστορία ενός χρόνου θεραπείας και η σχέση με τον αναλυτή, ενώ υπερίπταται ο ακατανόητος τρόμος ενός socius- το σώμα χωρίς όργανα- με την μορφή της μητέρας.

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου, Μεσάνυχτα
"Metapolis" Αιόλου 48-50 και Κολοκοτρώνη, Μοναστηράκι
Σκηνοθεσία: Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου Σκηνοθέτης-Συγγραφέας, Ψυχοθεραπεύτρια


WORKSHOP ΜΑΣΚΑΣ
«Μία θεραπευτική – εκπαιδευτική μεθοδολογία που στηρίζεται στην προσωπική βιωματική εμπειρία, σαν προϋπόθεση για μια θεωρητική προσέγγιση της επικοινωνίας, της εμψύχωσης των ομάδων και της ψυχοθεραπείας.»

"Μάσκα και Ψυχοθεραπεία"
Σάββατο 18 και Κυριακή 19 Οκτωβρίου, 10:00-14:00
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο
Συντονιστής: Γιώργος Αστρινάκης Ψυχίατρος, Ψυχοθεραπευτής, Διευθυντής Δρομοκαΐτειου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής


ΔΡΑΣΗ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
Ποίηση σε ένα μη ποιητικό περιβάλλον, μια κραυγή για τον σεβασμό της Ετερότητας, της άλλης πλευράς του εαυτού μας.Ποιητές σε μια Performance απαγγελίας ποιημάτων στην διαδρομή Σύνταγμα Κεραμεικός.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου, 20:00
Απαγγελία ποιημάτων στο Μετρό από Σύνταγμα έως Κεραμεικό
Οργάνωση-Επιμέλεια
Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου, Πόλυ Μαμακάκη, Λιλή Ντίνα


ΕΚΘΕΣΗ-WORKSHOP ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Είκοσι δύο Φωτογράφοι αποδίδουν σε ορατή πραγματικότητα τις φαντασιώσεις που έχουμε για την Τρέλα.

Εγκαίνια: Δευτέρα 20 Οκτωβρίου, 19:30
Διάρκεια: 20 Οκτωβρίου έως 1 Νοεμβρίου
"Ηώς Χώρος Τέχνης", Χέυδεν 38α, Βικτώρια
Οργάνωση-Επιμέλεια
Στέφανος Πάσχος Καθηγητής Φωτογραφίας-Φωτογράφος
Συμμετέχουν: Μαρία Γουδή, Κατερίνα Διγώνη, Μάνος Καλαφατέλης, Νίκος Καπράλος, Αριστοτέλης Καραβάς, Αθηνά Καστρίτση, Ελπίδα Κοντογιάννη, Ηλίας Κουνενής, Ηλίας Λόης, Mar Esteve, Κασσάνδρα Ηλιάνα Μπαζοπούλου, Δημοσθένης Μπίτρας, Δήμητρα Παπαγεωργίου, Θεόδωρος Παπαδάκης, Όλγα Παπασωτηρίου, Ανδρέας Πλιάτσικας, Γιώργος Σκουλούδης, Τζωρτζίνα Στάικου, Δημήτρης Τζώρτζης, Κωνσταντίνος Τούντας, Μαργαρίτα Τσέκενη, Κατερίνα Χατζηδημητρίου


ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, 17:45
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο
Οργάνωση-Επιμέλεια
Αιμιλία Μπουρίτη Χορογράφος και Εικαστικός, Διδάσκουσα στο "Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης", Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Συνεργάτης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών
Με την υποστήριξη του Γ’ Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών

OUtOfMINd, Karen Niemczyk (Κάρεν Νίμτσικ)
Η Αμερικανίδα καλλιτέχνις Karen Niemczyk θα παρουσιάσει μια διαδραστική περφόρμανς του έργου OUtOfMINd, το οποίο "διαβάζοντας το μυαλό", "μεταφράζει" ή ερμηνεύει, τα εγκεφαλικά κύματα, μετατρέποντάς τα σε οπτική προβολή μεγάλων διαστάσεων – ένα δημόσιο πορτραίτο του απολύτως ιδιωτικού, μια πρόκληση στην εννοια της "διαφάνειας".

Εικαστικές δράσεις Φοιτητών & Αποφοίτων Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών
Μία ομάδα νέων καλλιτεχνών ακολουθώντας τη διαδικασία της performance αναρωτιούνται για τη σχέση της τέχνης με την τρέλα.
Τα σώματα αναμοχλεύονται με ερωτήματα και με εικαστικά υλικά, ο ψυχισμός και το σώμα φτιάχνουν γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ τους ενώ παράλληλα οικοδομούν μία προσωπική "πραγματικότητα". 
Συμμετέχουν: Αντώνης Αντωνίου, Κώστας Βούλγαρης, Νίκη Ζαχαρή, Εύη Δαμιανάκη, Άντρη Λαζάρου, Φωτεινή Ματζόγλου, Σοφία Μπόμπολη, Νότα Πατεριμού, Θοδωρής Τράμπας

ΒΡΑΔΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας η ανάγνωση ποιημάτων τους για την τρέλα, την ψυχική οδύνη, την απώλεια. Ο λόγος συναντά την τρέλα και μετασχηματίζεται σε Ποίηση.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου, 20:00
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο  
Οργάνωση-Επιμέλεια: Λιλή Ντίνα  
Διαβάζουν ποιήματά τους οι ποιητές: Γιώργος Βέλτσος, Χάρης Βλαβιανός, Γιώργος Δουατζής, Γιάννης Ζέρβας, Ιουλίτα Ηλιοπούλου, Κώστας Λιννός, Γιώργος Μαρκόπουλος, Ανθή Μαρωνίτη, Μανώλης Πρατικάκης, Θανάσης Χατζόπουλος, Δήμητρα Χριστοδούλου, Άγγελος Αντωνόπουλος (διαβάζει ποιήματα του G.M.)


ΜΟΥΣΙΚΗ
Σύντομη εισαγωγή για την Τρέλα και τις έννοιες της Folia στη μουσική του Μπαρόκ βασισμένη στο βιβλίο του Φαίδωνα Πατρικαλάκι "Θεράπευαν με την Μουσική"

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου, 20:45
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο
Οργάνωση-Επιμέλεια: Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου
Πιάνο: Χρυσούλα Αγκυρανοπούλου
Έργα D. Scarlatti, J. Haydn
Κλασική κιθάρα: Άγγελος Αγκυρανόπουλος
Έργα J. Morel, E. Granados, I. Albeniz


ΗΜΕΡΙΔΑ VISUAL ARTS "ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ"
Ημερίδα από Θεωρητικούς της Εικόνας για τον μετασχηματισμό των ψυχικών μορφωμάτων σε εικόνα είτε της εξωτερικής πραγματικότητας –ζωγραφική, φωτογραφία,…- είτε της εσωτερικής –όνειρο, φαντασίωση, μνήμη,…

Σάββατο 25 Οκτωβρίου, 18:00-20:00
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο    
Οργάνωση-Επιμέλεια: Ηώ Πάσχου Φωτογράφος - Διδάσκουσα Τμήμα Φωτογραφίας ΤΕΙ Αθηνών
Συμμετέχουν:
Απόστολος Αποστόλου Διδάκτωρ Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Πάντοβα
Αλέξανδρος Βαμβούκος Ηθοποιός - Θεατρολόγος
Γιώργος Δρίβας Εικαστικός Σκηνοθέτης
Δημήτρης Μαστοράκος Σημειολόγος
Eιρήνη Ολυμπίου Εικαστικός 
Ηώ Πάσχου Φωτογράφος - Διδάσκουσα Τμήμα Φωτογραφίας ΤΕΙ Αθηνών


ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ
"Αρτώ-Βαν Γκογκ"
Ένας διάλογος μεταξύ Αρτώ και Βαν Γκογκ, με αφορμή το κείμενο του Αρτώ για τον Βαν Γκογκ "Ο αυτόχειρας της κοινωνίας" και την πρόσφατη έκθεση στο Musee d'Orsay στο Παρίσι.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου, 21:00
Πολιτιστικό Κέντρο "Μελίνα", Ηρακλειδών 66, Κεραμεικός/Θησείο
Κείμενο-σκηνοθετική επιμέλεια: Ιόλη Ανδρεάδη


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου και Σάββατο 1 Νοεμβρίου
Κινηματογράφος Τριανόν, Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων, Βικτώρια
Οργάνωση-Επιμέλεια: Ετιέν Νικόλαος Θεοτόκης Σκηνοθέτης

Προβολή Ταινιών:
«Family Life» Κεν Λόουτς
«Αποστροφή» Ρομάν Πολάνσκι
«Το κάστρο της αγνότητας» Αρτούρο Ριπστέϊν
«Αντίχριστος» Λαρς Φον Τρίερ
 «Κυνόδοντας» Γιώργος Λάνθιμος
«Miss Violence» Αλέξανδρος Αβρανάς
«Singapore Sling» Νίκος Νικολαΐδης
«Κατασκευάζοντας την τρέλα» Νίκος Κουρούκλης (Ντοκιμαντέρ 50’)


ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
Ιδέα, Οργάνωση Εκδήλωσης: Φώτης Καγγελάρης
Γραφείο Τύπου: Άντζελα Ρουμπάνη, angrou@gmail.com 6948181475
Δημόσιες Σχέσεις: Δημήτρης Μαστοράκος, dastrios@yahoo.gr 6938387360
Συντονισμός Εκδήλωσης: Γιώργος Μαχιάς,gmachias@gmail.com 6945931130
Επικοινωνία - Διαχείριση blog, site: Ναταλία Σταμοπούλου, nataliastamopoulou@yahoo.com 6972029687
Διαχείριση Facebook: Αλέξανδρος Πολίτης  volant79@gmail.com
Επιστημονική Επιμέλεια: Τέση Λαζαράτου
Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.)
site: www.empealterity.com
blog: www.empe-alterity.blogspot.com
facebook: www.facebook.com/empe.alterity.allos 
e-mail: allos.empe@gmail.com

ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ... ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΑΣΥΛΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ!

από την εφημερίδα ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ του ΕΕΚ



«Διαχείριση της επικινδυνότητας των ψυχικά  πασχόντων στην καθημερινή κλινική πράξη», μεταξύ των άλλων (όπως    κλειδωμένες πόρτες, μηχανικές καθηλώσεις, απομονώσεις, μονόδρομος του ψυχοφάρμακου) και με ένα νέο «εργαλείο» που προπαγανδίζεται από την ομώνυμη διημερίδα της 26-27 Σεπτέμβρη, προς άμεση εισαγωγή και στην «Ελλάδα των υπό βίαιη κατάργηση ψυχιατρείων».

Πρόκειται για την «αναγκαστική θεραπεία στην κοινότητα» (compulsive community treatment), ή κατά την πιο ήπια και εξωραϊστική μετάφραση στην ως άνω Διημερίδα, «Εξωνοσοκομειακή Υποχρεωτική Αγωγή» : με την θεραπεία αναγόμενη πάντα στη «λήψη της φαρμακευτικής αγωγής».

Μια θεραπεία την οποία, σύμφωνα με τη θεσμοθέτηση του μέτρου στις χώρες όπου εφαρμόστηκε (ΗΠΑ, Σουηδία, Μ. Βρετανία κλπ), θα αποφασίζει ο ψυχίατρος και θα υλοποιεί η κοινοτική υπηρεσία. Σε περίπτωση άρνησης, ο ασθενής θα μπορεί να υφίσταται αναγκαστική νοσηλεία σε ψυχιατρική μονάδα.

Πλάι, λοιπόν, στην «κανονική» αναγκαστική νοσηλεία, έχουμε την εισαγωγή μιας νέας μορφής υποχρεωτικής θεραπείας, αποσυνδεδεμένης από τη νοσοκομειακή νοσηλεία. Μια πρακτική που ενσαρκώνει, σε όλες τις χώρες που εφαρμόστηκε, την εξαγωγή του «πυρήνα του ψυχιατρείου» στην κοινότητα.

Καταλαβαίνουμε, εν προκειμένω, τι θα σημαίνει το «κλείσιμο των ψυχιατρείων» όπως το ετοιμάζουν : θα κλείσουν ως κτίρια αλλά θα διατηρηθούν πλήρως και μάλιστα σε ακόμα μεγαλύτερη ένταση και διάχυση μέσα στον κοινωνικό ιστό, οι πιο κατασταλτικές πτυχές τους.

Αυτό που (ως συνήθως) αντιγράφεται εξ εσπερίας και εισάγεται, είναι πρακτικές και ρυθμίσεις φαλκίδευσης των δικαιωμάτων με ταυτόχρονη επιβολή ενός ανοιχτού πειθαρχικού ελέγχου μέσα στην κοινότητα. Γιατί, φυσικά, ποιος είναι τόσο αφελής να πιστέψει, ιδιαίτερα κάτω από σημερινές συνθήκες της εγκαθιδρυμένης ανομίας και αυθαιρεσίας από τη μεριά των κρατούντων, τους όποιους ισχυρισμούς για νομοθετικές ρυθμίσεις που θα κατοχυρώνουν διαδικασίες και δικαιώματα αυτών που θα υφίστανται αυτό το μέτρο, όταν εδώ και πάνω από 20 χρόνια, από την πρώτη μέρα της εφαρμογής του, δεν τηρείται, ούτε από τον ψυχιατρικό, ούτε από τον δικαστικό θεσμό, καμιά ρύθμιση από αυτές που προβλέπονται στο νόμο 2071/92 όσον αφορά στην κατοχύρωση και στην άσκηση των δικαιωμάτων αυτών που υφίστανται την αναγκαστική νοσηλεία; Στην πραγματικότητα, θα μετατρέψουν το σπίτι του καθενός σε ψυχιατρείο.

Η «αναγκαστική θεραπεία στην κοινότητα», που παρουσιάστηκε ως πανάκεια απέναντι στο φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας», συνδέθηκε παντού, όπως και τώρα στην Ελλάδα, με την λεγόμενη «επικινδυνότητα», με το (υπό ίδρυση) «δικαστικό ψυχιατρείο», με δομές και πρακτικές που θ’ αντικαταστήσουν το ψυχιατρείο σε μια λογική ευόδωσης της «κουλτούρας του φόβου», της εξασφάλισης από την «επικρεμάμενη απειλή» (εκτός από αυτή του «ξένου» και του κάθε λογής  αποκλεισμένου) του «τρελού», ιδιαίτερα αυτού που «κόβει τα φάρμακα» και γι’ αυτό γίνεται «ανήσυχος» και «επικίνδυνος», ενώ, «αν τα έπαιρνε, θα ήταν όλα καλά και δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο».



Αλλά η επίκληση της «επικινδυνότητας» ως συνέπειας της διακοπής των φαρμάκων είναι ένας επικίνδυνος αναγωγισμός και για την εν γένει εξήγησή της ουδόλως επαρκούν ούτε οι, απλώς, ψυχαναλυτικές, ούτε οι, απλώς, νευροβιολογικές υποθέσεις. Πέρα από το γεγονός ότι πρέπει να μιλάμε όχι για «επικίνδυνους ανθρώπους» αλλά για «επικίνδυνες καταστάσεις» (σχέσεις, συνθήκες, εξουσίες κλπ), είναι λάθος ν’ αποδίδονται οι όποιες συνέπειες που προκύπτουν μετά την διακοπή των φαρμάκων μονόπλευρα στη «μη τακτική και σωστή λήψη της φαρμακευτικής αγωγής». Η επικέντρωση σ’ αυτό αποσπά σκόπιμα την προσοχή από το πολύ πιο σημαντικό γεγονός της υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης των κοινοτικών υπηρεσιών (εδώ και πολλά χρόνια στις ΗΠΑ και σε όλες τις χώρες της Ευρώπης), που οδηγεί στις ποικίλες μορφές θεραπευτικής εγκατάλειψης και στις συνέπειες αυτής της εγκατάλειψης στην λήψη της φαρμακευτικής αγωγής, αλλά και άλλων θεραπευτικών παρεμβάσεων.

Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα ισχύουν αλλού, «θ’ αποφασίζει ο ψυχίατρος και θα εκτελεί  (την υποχρεωτική φαρμακοθεραπεία) η κοινοτική υπηρεσία». Στην Ελλάδα θα πρέπει ν’ αναρωτηθούμε: ποια κοινοτική υπηρεσία, αφού τέτοιο πράγμα υπάρχει μόνο υποτυπωδώς, ή, ως επί το πλείστον, καθόλου. Επομένως, ποιες «ομάδες εφόδου» θα την εφαρμόσουν;

Ψυχίατροι και άλλοι επαγγελματίες ψυχικής υγείας από το ΨΝΑ και το Δρομοκαΐτειο (μαζί με αστυνομικούς και δικαστές) συνομιλούν για την «κοινότητα» (για το «εξωνοσοκομειακό») από τη σκοπιά όχι μιας άλλης σχέσης με τον ψυχικά πάσχοντα, όχι διαλόγου και διαπραγμάτευσης, αλλά από τη σκοπιά της μεταφοράς στην κοινότητα αυτού που ασκούν μέσα στο άσυλο - μιλούν μόνο για την «υποχρεωτική θεραπεία στο σπίτι».

Πότε η ψυχιατρική κοινότητα, με πρώτη αυτή των ψυχιατρείων, έχει πραγματικά μιλήσει και προσπαθήσει να δημιουργήσει κοινοτικές υπηρεσίες που θα λειτουργούσαν σε λογικές εναλλακτικές σε αυτές του ψυχιατρείου;

Πώς, ενώ μέχρι σήμερα ήταν ελάχιστες, έως μηδαμινές, οι πρωτοβουλίες της ψυχιατρικής κοινότητας για την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δικτύου κοινοτικών υπηρεσιών, σε σύνδεση με ένα διευρυμένο Κοινωνικό Κράτος, ως του βασικού μέσου για την αποδόμηση, αφενός, του μύθου της «επικινδυνότητας» και, αφετέρου, της πραγματικότητας των  «επικίνδυνων καταστάσεων», σπεύδουν να επιλέξουν, ως πρώτο (και μοναδικό) βήμα, την πιο διεστραμμένη και αυτο-ακυρωτική εκδοχή «κοινοτικής» παρέμβασης, που είναι η «υποχρεωτική θεραπεία στο σπίτι»;
Γιατί εν μέσω του διαλυτικού καταιγισμού και της κατεδάφισης της ψυχικής υγείας, αντί να συζητούν για την υιοθέτηση μιας εναλλακτικής κουλούρας και πρακτικών που οδηγούν «πέρα από» το ψυχιατρείο, σπεύδουν να οργανώσουν, απλώς και μόνο, το καταναγκαστικό κυνηγητό και τον έλεγχο των διωγμένων από τα ψυχιατρεία (και το όλο σύστημα των υπηρεσιών) ασθενών μέσα στην κοινότητα; Είναι φανερό ότι το κυρίαρχο «ψυχιατρικό παράδειγμα», στην περίοδο των διαδοχικών μνημονίων, της δημοσιονομικής προσαρμογής και μιας πολιτικής για την ψυχική υγεία που ενσαρκώνεται στο «βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων», εθισμένο ανέκαθεν στη προσέγγιση του ψυχικά πάσχοντα (σε «τελευταία ανάλυση») μέσω της βίας αντί της κοινωνικής στήριξης, ετοιμάζεται για τις νέες μορφές του «ρόλου του χωροφύλακα» για την διασφάλιση της Δημόσιας Τάξης στις εντελώς καινούργιες κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνονται.
Θα το δεχτούμε;
25/9/2014

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ

Ελένη Νίνα: Το πιο βίαιο πράγμα είναι το να μην κάνουμε...

από tvxs

[...] Γιατί κατά τη γνώμη μου, το να μην κάνουμε τίποτα, ενώ χρειάζεται να κάνουμε, είναι το πιο βίαιο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος για τον εαυτό του και για το περιβάλλον του.  Το να μην κάνουμε είναι βίαιο. Και αν ευσταθεί όλη αυτή η κατηγορία προς την ψυχίατρο του Δρομοκαϊτειου και όποιον άλλον εμπλέκεται, αυτό έγινε: Δεν έκαναν τίποτα. Άρα, έγιναν βίαιοι [...] Η κλινικός ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια Ελένη Νίνα μιλά στην δημοσιογράφο και σύμβουλο ανθρωπίνων σχέσεων Κρυσταλία Πατούλη με αφορμή ένα πρόσφατο εξιτήριο θανάτου.

Κρ.Π.: Τι έχεις να σχολιάσεις για τον 44χρονο ψυχικά ασθενή που πήδηξε στο κενό από παράθυρο του Ξενώνα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, αφού πριν είχε εκδιωχθεί από το «Δρομοκαΐτειο» με απόφαση δύο ψυχιάτρων, όπου μία εξ αυτών φέρεται μάλιστα ότι αποφάνθηκε «να φύγει να πάει να δουλέψει και να τα αφήσει αυτά!», ενώ είχε πάει εκεί με παραπεμπτικό από το Αιγινήτειο;

Ελ.Ν.: Οι επιστήμονες γενικότερα, πόσo μάλλον στο χώρο της Υγείας και της Ψυχικής Υγείας, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί και στις διαγνώσεις και στην πρακτική τους, και βεβαίως να ακολουθούν τον κώδικα ηθικής δεοντολογίας τους.

Η επιστήμη εδώ και δεκαετίες ανταγωνίζεται τη θρησκεία. Η επιστήμη είναι ο μόνος θεσμός που μπορεί να διεκδικήσει το τίτλο της αυθεντίας. Όμως η αυθεντία και η απολυτότητα υποδεικνύουν την ακαμψία μας.

Άρα αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει ως επιστήμονες, είναι να προσπαθούμε να κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε τη δουλειά μας και με ενσυναίσθηση να σκύβουμε πάνω στην ιστορία και την ύπαρξη του άλλου. Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από καλούς επιστήμονες και καλούς ανθρώπους. Όπως είπε ο Γκάντι: δεν πρέπει να υπάρχει η επιστήμη χωρίς την ανθρωπιά.

Γιατί ο πλησίον δεν είναι αντικείμενο, δεν είναι πράγμα. Οπότε θα έλεγα ότι καλό είναι κάθε φορά που συμβαίνουν ανάλογα γεγονότα, να σταματάμε για λίγο και να στοχαζόμαστε.

Ας αφήσουμε τα αισθήματα προσωπικής ηθικής αγανάκτησης, ιδίως όταν είμαστε από την πλευρά των «υγειών, αξιοπρεπών, δυνατών και στεγασμένων», που συχνά είναι εφήμερα ή και υποκριτικά και ας δούμε μέσα μας μήπως κουβαλάμε ακαμψία και αναλγησία ως προς την ύπαρξη του άλλου. Και ας κάνουμε κάτι γι’ αυτό!

Γιατί κατά τη γνώμη μου, το να μην κάνουμε τίποτα, ενώ χρειάζεται να κάνουμε, είναι το πιο βίαιο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος για τον εαυτό του και για το περιβάλλον του.  Το να μην κάνουμε είναι βίαιο. Και αν ευσταθεί όλη αυτή η κατηγορία προς την ψυχίατρο του Δρομοκαϊτειου και όποιον άλλον εμπλέκεται, αυτό έγινε: Δεν έκαναν τίποτα. Άρα, έγιναν βίαιοι.

Δεν μπορώ να κρίνω εκ των προτέρων τους ψυχιάτρους γι’ αυτά που φέρεται ότι είπαν, αλλά εάν αποδειχθεί ότι έτσι συνέβη, τότε θα πω ότι η στάση τους ήταν απάνθρωπη. Αλλά γι’ αυτό θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη.

Κρ.Π.: Και εάν υπήρχε όντως παραπεμπτικό από συναδέλφους τους, για άμεση νοσηλεία, παρακολούθηση και διερεύνηση, με διάγνωση «κατάθλιψη, ψυχωσική συνδρομή και νοητικές διαταραχές», τότε άν κάποιος είπε «να φύγει να πάει να δουλέψει και να τα αφήσει αυτά!» χρήζει ο ίδιος νοσηλεία… Οπότε, αναρωτιέμαι, δεν θα έπρεπε κυρίως οι ειδικοί της Ψυχικής Υγείας να έχουν κάνει και οι ίδιοι ψυχοθεραπεία; Δηλαδή οι ειδικοί θεράποντες δεν θα έπρεπε να ειδικεύονται σε κάποια ψυχοθεραπεία, άρα να κάνουν και οι ίδιοι ψυχοθεραπεία, όπως και να εποπτεύονται για την άσκηση του λειτουργήματός τους, όπως συμβαίνει με τους ψυχοθεραπευτές;

Ελ.Ν.: Θα συμφωνήσω μαζί σου, ότι καλό θα ήταν όλοι όσοι ασχολούνται με την Ψυχική Υγεία να έκαναν ψυχοθεραπεία. Και όλοι μας. Αλλά, δεν είναι υποχρεωτικό.

Όμως κανονικά θα έπρεπε να περνούν όλοι από ψυχοθεραπεία, ιδίως οι άνθρωποι που ασχολούνται με το χώρο της Ψυχικής Υγείας. Και αν δεν περνούν από ψυχοθεραπεία, τουλάχιστον να περνούν από συμβουλευτική ως προς την άσκηση του ρόλου τους.

Κρ.Π.: Οι εδικοί οι οποίοι εργάζονται σε αυτόν τον χώρο και έρχονται σε επαφή καθημερινά με προβλήματα, ψυχικά τραύματα και ψυχικές διαταραχές, τόσων ανθρώπων, κινδυνεύουν να τραυματιστούν δευτερευόντως, άρα χρειάζονται και συνεχή ψυχική υποστήριξη και συνεχή εποπτεία;

Ελ.Ν.: Η εποπτεία, ακριβώς, έχεις πάρα πολύ δίκιο, είναι κάτι που επίσης συχνά δεν υπάρχει στις δομές της Ψ.Υ., όπως δεν υπάρχει και σε ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται ψυχοθεραπευτές, οι οποίοι επειδή δεν έχουν τελειώσει κάποια εκπαίδευση δεν παίρνουνκαι εποπτεία, οπότε είναι επικίνδυνοι.

Και επίσης όσοι εργάζονται σε αυτούς τους χώρους, κινδυνεύουν όπως είπες να πάθουν το λεγόμενο burn out (να καούν όπως λέμε), αλλά και να περάσουν σε malpractice (σε κακή άσκηση, δηλαδή, του επαγγέλματός τους).

Κρ.Π.: Εδώ μιλάμε για πιθανό έγκλημα. Αυτοκτόνησε ο άνθρωπος.

Ελ.Ν.: Μιλάμε για παραμέληση σε βαθμό κακουργήματος. Ακριβώς.

Κρ.Π.: Επίσης, οι άνθρωποι που έχουν ψυχικά προβλήματα, δεν έχουν ξαφνικά φυτρώσει… στον κόσμο.

Ελ.Ν.: Ναι. Είναι μέλη ενός συνόλου. Οικογένειας, αλλά και κοινωνικού συνόλου.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι το περιβάλλον δημιουργεί την όποια διαταραχή αλλά μπορούμε να πούμε σε τι συμβάλλει. Και συμβάλλει τα μάλα το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον!

Κρ.Π.: Το περιβάλλον όμως που έχει έστω μόνο συμβάλλει, εκτός από τις περιπτώσεις στις οποίες έχει και δημιουργήσει τα προβλήματα ενός ανθρώπου, βλέπουμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις, αν όχι σε όλες,  αποπέμπει αυτόν τον άνθρωπο. Τον αντιμετωπίζει ως αποδιοπομπαίο τράγο. Έχουμε γυρίσει πίσω στην ιστορία;

Ελ.Ν.: Θα έλεγα ότι δεν έχουμε γυρίσει πίσω. Γιατί δεν έχουμε προχωρήσει, για να γυρίσουμε. Γιατί ο πολιτισμός, προχωράει πολύ αργά! Άρα, δεν έχουμε προχωρήσει.

Γι’ αυτό και πάντα η ψυχική νόσος ήταν και είναι στίγμα. Ο ψυχικά πάσχων είναι βάρος για τους συγγενείς που συχνά θέλουν να το ξεφορτωθούν ή να το κρύψουν. Όσο αφορά δε το σύστημα Υγείας, ο ψυχικά πάσχων είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

Πριν από μερικούς αιώνες οι ψυχικά ασθενείς θεωρούνταν δαιμονισμένοι, αλυσοδένονταν και βασανίζονταν για να απαλλαχτούν από το… κακό.
Μέχρι πρόσφατα κακοποιούνταν. Έως και σήμερα, συχνά παραμελούνται, προσβάλλονται, υβρίζονται. Τους κρύβουν, εγκαταλείπονται, και πάλι κακοποιούνται…

Είναι λοιπόν ο τελευταίος τροχός της αμάξης στο χώρο της περίθαλψης, της παρέμβασης, της πρόληψης και της μέριμνας. Το ίδιο και οι θεράποντες!

Ασθενείς και θεράποντες του χώρου της Ψυχικής Υγείας αντιμετωπίζονται συχνά ως ...κακομαθημένοι και η μέριμνα για την Ψυχική Υγεία από ειδικούς, θεωρείται ακόμα και στις μέρες μας είδος πολυτελείας.

Η κόλαση της Λέρου, είναι ακόμα νωπή. Οι όποιες αλλαγές στο χώρο της Ψυχικής Υγείας έχουν έρθει μέσα από πολλή προσπάθεια και συχνά με αποκλειστική πρωτοβουλία θεράποντων, χωρίς τη στήριξη της πολιτείας. Οι ψυχικά ασθενείς και οι ειδικοί θεράποντες ζουν στα όρια της πολιτείας.

Το σύστημα νοσηλείας δεν έχει αλλάξει από το 1992 που ψηφίστηκε επιτέλους ο νόμος για τα δικαιώματα των ψυχικά ασθενών.

Βέβαια το νόμο δεν τον εφαρμόζουν –και οι ειδικοί-  έτσι όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα και πάλι, πολλοί ασθενείς να βρίσκονται συχνά στο δρόμο.

Η περίφημη Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση παρουσιάζει πολλά κενά στην πρακτική της, οπότε,  όποιος έχει χρήματα και συγγενείς που ενδιαφέρονται να απολαμβάνει ανθρώπινες συνθήκες, ενώ οι υπόλοιποι να οδηγούνται στο δρόμο.

Και οι ειδικοί της Ψυχικής Υγείας, είναι οι πιο κακοπληρωμένοι και αυτοί που αντιμετωπίζονται ως είδος πολυτελείας. Είναι απαραίτητος ο χειρουργός, αλλά δεν είναι απαραίτητος ο θεράπων στην Ψυχική Υγεία!

Μπορούμε να απασχολήσουμε, να προσλάβουμε πολύ λιγότερους, να τους εξασφαλίσουμε κακές συνθήκες, να μην προστατεύσουμε το χώρο της Ψυχικής Υγείας, ούτε τους πάσχοντες, να μην ασχοληθούμε με την πρόληψη…

Έχουν γίνει τεράστιες καμπάνιες –ευτυχώς!- για τον καρκίνο, για τα ναρκωτικά, για τον ετήσιο έλεγχο σωματικής υγείας, αλλά δεν έχει γίνει καμία καμπάνια για θέματα Ψυχικής Υγείας. Δηλαδή η πρόληψη, σε θέματα Ψυχικής Υγείας, δεν υφίσταται σε αυτή τη χώρα!

Υπάρχουν κάποια μηνύματα που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία, ή το μπούλινγκ που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, ή για τις γυναίκες και τα παιδιά που κακοποιούνται, ή για ζητήματα διατροφικών διαταραχών, αλλά τα προβάλλουν αργά συνήθως τη νύχτα, ενώ αυτό θα έπρεπε να είναι συχνότερο και να αφορά πλήθος άλλων θεμάτων:

Να υπάρχει ενημέρωση για θέματα, όπως η παιδοφιλία, ή θέματα που αφορούν τις ψυχικές διαταραχές, ή ποιες είναι οι ενδείξεις που θα πρέπει να οδηγήσουν τους συγγενείς ή τον ίδιο τον πάσχοντα σε έναν ειδικό (π.χ. η ένταση, η διάρκεια και η συχνότητα ενός συμπτώματος).

Δυστυχώς όμως, συχνά οι περισσότεροι αφήνουν ένα πρόβλημα ή μία κατάσταση να φτάσει στο απροχώρητο και μετά –στην καλύτερη περίπτωση- απευθύνονται σε ειδικό.

Κρ.Π.: Μπορείς να πεις λίγα λόγια για το τί είναι ψυχολογία;

Ελ.Ν.: Η ψυχολογία είναι μία ακαδημαϊκή και εφαρμοσμένη επιστήμη, που ασχολείται με την επιστημονική μελέτη του ανθρώπου ως προς τις λειτουργίες του οργανισμού του που σχετίζονται με συμπεριφορές σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Ο τελικός στόχος είναι να ωφελήσει το άτομο αλλά και την κοινωνία, στην εξεύρεση λειτουργικών τρόπων συμπεριφοράς και διαβίωσης. Η ψυχολογία επίσης ερευνά όχι μόνο τις λειτουργίες και τη συμπεριφορά των ανθρώπων αλλά και των ζώων, κυρίως των ανώτερων θηλαστικών.

Κρ.Π.: Για όσους δεν γνωρίζουν σχετικά, ή είναι παραπληροφορημένοι, μπορείς να πεις για τις ειδικότητες των θεραπόντων που υπάρχουν στο χώρο της Ψυχικής Υγείας;

Ελ.Ν.: Οι ειδικότητες είναι: ψυχίατροι, ψυχολόγοι, ψυχιατρικοί νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, εργασιοθεραπευτές, και πλήθος άλλων.

Κρ.Π.: Με την ευκαιρία, θα ήθελες να πεις και για το τι είναι η ψυχοθεραπεία;

Ελ.Ν.: Η ψυχοθεραπεία ως εξειδίκευση ασχολείται και παρεμβαίνει σε α) Άλυτες συγκρούσεις που μπορεί να φέρει ένας άνθρωπος, και β) σε τραύματα που έχουν απειλήσει τη συγκρότηση του ανθρώπου και έχουν διαταράξει τον τρόπο σχετίζεσθαι με τον εαυτό και τους άλλους.

Είναι προσανατολισμένη στον θεραπευόμενο και πραγματώνεται μέσω της θεραπευτικής σχέσης. Εμπλέκει δηλαδή και τον ψυχοθεραπευτή και τον ψυχοθεραπευόμενο σε συνεχή διορθωτική αλληλεπίδραση. Επίσης, η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι παρεμβατική ή όχι, και να χρησιμοποιεί τεχνικές ή όχι.

Στην διαδικασία της ψυχοθεραπείας ο ψυχοθεραπευόμενος μιλά για τα βιώματα, τις εμπειρίες ζωής του, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του. Και θα μπορούσαμε να πούμε ότι επιλέγει ένα λειτουργικό γι’ αυτόν τρόπο σκέψης που δεν προσφέρει έτοιμες λύσεις, αλλά βοηθά στην οργάνωση και στη σύνθεση των πληροφοριών.

Επιπλέον, προτρέπει τον κάθε άνθρωπο να συμμετάσχει ενεργά σε ότι γίνεται μέσα του και γύρω του, και αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τη συνεργασία με τον ψυχοθεραπευτή του ή μέσα από τη συνεργασία με τον ψυχοθεραπευτή και με τους άλλους μαζί εάν είναι σε ομάδα.

Έτσι η ψυχοθεραπεία επιτρέπει την ευρύτερη ενεργοποίηση του ψυχισμού του θεραπευόμενου και ως προς τον εαυτό του αλλά και ως προς το κοινωνείν, να γίνει δηλαδή ενεργός πολίτης και …του εαυτού του και ενός συνόλου.

Κρ.Π.: Πώς γίνεται κάποιος ψυχοθεραπευτής;

Ελ.Ν.: Η ψυχοθεραπεία είναι μία εξειδίκευση που κάποιος ακολουθεί μετά το βασικό πτυχίο της ψυχιατρικής και της ψυχολογίας, καθώς επίσης και μετά το βασικό πτυχίο που παίρνουν οι κοινωνικοί λειτουργοί αλλά και οι επιστήμονες ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών.

Η διάρκεια της εξειδίκευσης στην ψυχοθεραπεία είναι τουλάχιστον πέντε χρόνια, και περιλαμβάνει προσωπική ψυχοθεραπεία, η οποία πρέπει να πούμε ότι δεν σταματάει και ποτέ. Δηλαδή, κατά διαστήματα οι ειδικοί ξαναμπαίνουν σε προσωπική ψυχοθεραπεία.

Επίσης περιλαμβάνει θεωρητική κατάρτιση, πρακτική εξάσκηση, και εποπτεία πάνω σε περιστατικά.

Κρ.Π.: Η εξειδίκευση αυτή όμως παρέχεται από ινστιτούτα εκπαίδευσης πιστοποιημένα από έγκυρους διεθνείς οργανισμούς και μόνον.

Ελ.Ν.: Ακριβώς. Τα ινστιτούτα εκπαίδευσης και οι ψυχοθεραπευτές ανήκουν σε εταιρείες, συλλόγους, ομοσπονδίες, Ευρωπαϊκούς και Διεθνείς οργανισμούς. Οι ψυχοθεραπευτές εγγράφονται αφού έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα της εξειδίκευσής τους, επαναλαμβάνω, μετά το βασικό πτυχίο.

Στην Ελλάδα υπάρχουν επιστημονικές εταιρείες, σύλλογοι και ομοσπονδίες που ανήκουν οι πιστοποιημένοι ψυχοθεραπευτές. Επίσης υπάρχει Εθνική Εταιρεία Ψυχοθεραπείας Ελλάδος (ΕΕΨΕ), που σεβόμενη την αυτονομία των εταιρειών και των συλλόγων είναι το κεντρικό όργανο των Ψυχοθεραπευτών στην Ελλάδα.

Όσοι επιθυμούν να απευθυνθούν σε ψυχοθεραπευτές, μπορούν να ενημερώνονται για το ποιος είναι έγκυρος και πιστοποιημένος ψυχοθεραπευτής από το σάιτ της ΕΕΨΕ.  Όλοι οι ψυχοθεραπευτές είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε τον κώδικα ηθικής δεοντολογίας που εξασφαλίζει προστασία στον ψυχοθεραπευόμενο.

Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα, δεν υπάρχει νομική κατοχύρωση της εξειδίκευσης του ψυχοθεραπευτή. Και σε κάποια άλλα κράτη της Ευρώπης συμβαίνει το ίδιο, αλλά σχεδόν όλα κλείνουν το θέμα της νομικής κατοχύρωσης της εν λόγω εξειδίκευσης. Στην Ελλάδα ούτε καν έχει ξεκινήσει.

Όσοι ανήκουν στα επαγγέλματα Ψυχικής Υγείας, παίρνουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος με το βασικό τους πτυχίο, αλλά όχι νομική κατοχύρωση για την εξειδίκευση του ψυχοθεραπευτή, αν είναι ψυχοθεραπευτές, και αυτό παρ’ όλες τις προσπάθειές μας και τα διαβήματά μας προς το Υπουργείο Υγείας, που σε λίγο θα κλείσουν έναν αιώνα!

Το παραπάνω ανοιχτό ζήτημα, έχει ως αποτέλεσμα, ότι πάνω σε αυτό το κενό του νόμου λειτουργούν άνθρωποι που αυτοονομάζονται ψυχοθεραπευτές χωρίς να πληρούν τις προδιαγραφές και είναι κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και για όποιον απευθύνεται σε αυτούς.

Κρ.Π.: Και οι όποιοι μπορεί να έχουν πτυχία ψυχολόγου ή ψυχιάτρου;

Ελ.Ν.: Οι οποίοι μπορεί να έχουν πτυχίο ψυχολογίας ή ψυχιατρικής ή ανθρωπιστικών – κοινωνικών επιστημών, αλλά δεν έχουν την απαραίτητη εξειδίκευση. Πράγμα απαράδεκτο για την ασφάλεια και την προστασία του πολίτη που απευθύνεται σε αυτούς.

Ακόμα χειρότερα, υπάρχουν και άνθρωποι που αυτοονομάζονται ψυχοθεραπευτές, μετά από μια σειρά π.χ. «σεμιναρίων», και ούτε καν έχουν βασικό πτυχίο, που είναι ακόμη πιο επικίνδυνο!

Κρ.Π.: Άρα, τι θα πρέπει να κάνουν οι πολίτες που απευθύνονται σε κάποιον για ψυχοθεραπεία;

Ελ.Ν.: Πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί και να ζητούν από τον ίδιο την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, εφόσον ανήκει σε επάγγελμα Ψυχικής Υγείας, ή τους τίτλους του εάν ανήκει σε σχολή ανθρωπιστικών ή κοινωνικών επιστημών, και επιπλέον, όπως είπα πριν, να απευθύνονται στο σάιτ της ΕΕΨΕ για να δουν εάν περιλαμβάνεται στις λίστες εξειδικευμένων ψυχοθεραπευτών, και γενικά στις λίστες των επιστημονικών εταιρειών που ανήκει.

Εδώ θέλει πάρα πάρα πολύ προσοχή, από τους ίδιους τους ανθρώπους που θέλουν να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία. Και μακάρι στο μέλλον να καρποφορήσουν τα διαβήματά μας προς το Υπουργείο Υγείας, και να κλείσει και στην Ελλάδα, η νομική κατοχύρωση της εξειδίκευσης του ψυχοθεραπευτή.

Κρ.Π.: Επίσης, ένας έγκυρος ψυχοθεραπευτής, δεν θα πρέπει να εξηγεί στους ανθρώπους που τον επισκέπτονται τι ειδίκευση ακριβώς έχει, και τι τίτλους σπουδών;

Ελ.Ν.: Ναι, οφείλει να αναφέρεται στους τίτλους του όπως και στην εξειδίκευσή του.

Κρ.Π.: Επειδή ακούμε να λένε πολλοί τη φράση «εγώ θέλω να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου μόνος μου και δεν θέλω να ζητήσω βοήθεια». Και απέναντι στην ψυχοθεραπεία συνήθως υπάρχει είτε μία μυθολογία είτε μία δαιμονοποίηση, που δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα. Τι έχεις να πεις;

Ελ.Ν.: Ο άνθρωπος ο οποίος δεν αισθάνεται καλά, ή τον βλέπουν οι άλλοι ότι δεν είναι καλά, θεωρούν και θεωρεί ότι είναι αποτυχημένος και αδύναμος αν δεν τα βγάλει πέρα μόνος του.

Οπότε κάνει μία άσκηση δύναμης και ελέγχου, συχνά αποτυχημένη, πάνω στα συμπτώματά του, με αποτέλεσμα να βαθαίνει το πρόβλημα.

Κρ.Π.: Μήπως θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, ότι δεν μπορεί να λύσει κανείς τα προβλήματά κάποιου άλλου; Δηλαδή, δεν είναι Θεός, κανείς ψυχοθεραπευτής, άρα δεν μπορεί να τον βοηθήσει με την έννοια της βοήθειας που εννοούν οι περισσότεροι.

Ελ.Ν.: Γι’ αυτό ανέφερα πριν ότι δεν προσφέρει κανένας ψυχοθεραπευτής έτοιμες λύσεις, ούτε απαντήσεις σε όλα. Δεν είμαστε αυθεντίες. Δουλεύουμε μαζί με τον ψυχοθεραπευόμενο, και με το σύστημα (οικογενειακό, κοινωνικό) που ανήκει, ώστε ο ίδιος να οδηγηθεί σε λειτουργικές λύσεις, στάσεις, αποφάσεις, για τη ζωή του και το περιβάλλον του.

Ο ψυχοθεραπευτής συνεργάζεται με τον ψυχοθεραπευόμενο, σε μία διορθωτική αλληλεπίδραση στο εδώ και τώρα, αλλά και δουλεύοντας ως προς το σύστημα που ανήκει ο ψυχοθεραπευόμενος, ώστε να βρεθεί μία λειτουργική στάση ως προς τον εαυτό και το περιβάλλον.

Κρ.Π.: Είναι και σαν να εξελίσσεται μέσα σε αυτή τη διαδικασία, όπως και να αναπτύσσεται περισσότερο, η συναισθηματική νοημοσύνη του ψυχοθεραπευόμενου, ώστε να μπορεί να διαχειριστεί τα διάφορα προβλήματα ή τις πιέσεις που αντιμετωπίζει (έστω και μόνο σε έναν τομέα της ζωής του) με έναν λειτουργικό και όχι αυτοκαταστροφικό ή και καταστροφικό για τους άλλους τρόπο;

Ελ.Ν.: Ναι, ακριβώς.

Κρ.Π.: Επίσης βλέπουμε κατά κόρον σε ταινίες να πηγαίνουν άνθρωποι για ψυχοθεραπεία σε γνωστούς ή φίλους των φίλων ή συγγενών τους. Αυτό δεν είναι αντιδεοντολογικό;

Ελ.Ν.: Ναι, δεν δεχόμαστε ποτέ ανθρώπους που έχουμε φιλική ή συγγενική σχέση μαζί τους.

Πρέπει να υπάρχει απόσταση μεταξύ μας, να τηρούνται όρια, π.χ. ο ψυχοθεραπευτής δεν μιλάει για τον εαυτό του, η ψυχοθεραπεία είναι προσανατολισμένη στον ψυχοθεραπευόμενο, και στη σχέση που διαμείβεται με τον ψυχοθεραπευτή στο εδώ και τώρα. Πρέπει να υπάρχει απόσταση και ουδετερότητα με ενσυναίσθηση, όμως. Μια ουδετερότητα με ενσυναίσθηση.

Κρ.Π.: Να πούμε λίγο τι είναι η ενσυναίσθηση;

Ελ.Ν.: Είναι η ικανότητα του ειδικού να μπορεί να συναισθανθεί και να σκύψει με πολύ ανθρωπιά πάνω από την ιστορία και την ύπαρξη του άλλου. Να μπορέσει και να τον συναισθανθεί αλλά και να παραμείνει δίπλα του και όχι να ταυτιστεί μαζί του, ή να προβάλει τα δικά του στον άλλον, όπως συμβαίνει συνήθως σε φιλικές ή οικογενειακές σχέσεις.

Γι’ αυτό είπα νωρίτερα ότι ο πλησίον δεν είναι πράγμα. Μας ενδιαφέρει. Εξάλλου ο ένας έχει ανάγκη τον άλλον σ’ αυτή τη ζωή για να προχωρήσει. Μπορεί να μην αγαπιόμαστε, αλλά πρέπει να μάθουμε να συνεργαζόμαστε.

Κρ.Π.: Εδώ ένας άνθρωπος πέθανε άδικα. Και νιώθω ότι έχουμε όλοι κάποιο μερίδιο ευθύνης. Διότι αν η πολιτεία και οι ειδικές δομές της δεν κατάφεραν να τον βοηθήσουν, είμαστε και μεις υπεύθυνοι ως πολίτες αυτής της πολιτείας, και γι’ αυτό χρειάζεται να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο σε αυτά τα θέματα της Ψυχικής Υγείας όπως είπες;

Ελ.Ν.: Ναι. Γι’ αυτό και πραγματικά, χρειάζεται να ευαισθητοποιθούμε αλλά και να διασφαλίσουμε τον ψυχικά ασθενή ή τον άνθρωπο γενικά που θέλει να απευθυνθεί κάπου.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό και το Υπουργείο Υγείας, που είναι υπεύθυνο, επιτέλους να διασφαλίσει και το νόμο, δηλαδή τα δικαιώματα του ασθενούς, αλλά και να δώσει τη νομική κατοχύρωση στην εξειδίκευση των ψυχοθεραπευτών για να προστατευτούν οι πολίτες.

Κρ.Π.: Εδώ όμως, όχι μόνο δεν γίνονται όλα αυτά, αλλά κλείνουν η μία μετά την άλλη οι δομές. Κλείνει όπως λέγεται π.χ. το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής…

Ελ.Ν.: Όποιος έχει λεφτά και συγγενείς θα έχει περίθαλψη. Οι υπόλοιποι θα βρεθούνε στο δρόμο.

Κρ.Π.: Όταν δεν υπάρχει ευαισθητοποίηση στα θέματα Ψυχικής Υγείας, όταν δεν υπάρχουν οι δομές εκείνες που μπορούν να διασφαλίσουν τα δικαίωματα των ψυχικά πασχόντων, τι σημαίνει αυτό για μία κοινωνία;

Ελ.Ν.: Πριν έλεγα ότι ο πολιτισμός εξελίσσεται πολύ αργά, αν και η τεχνολογία κάνει άλματα. Η επιστήμη πάει με σταθερά βήματα, αλλά ο πολιτισμός αργεί, πάει με πολύ αργά και ασταθή βήματα.

Δείχνει λοιπόν ότι έχουμε πάρα πάρα πολύ δρόμο, προκειμένου να κατακτήσουμε την ετυμολογία της λέξεως άνθρωπος, με την έννοια του άνω θρώσκω. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.

Και ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που όπως είπα με δική τους πρωτοβουλία, έχουν φέρει αλλαγές οι οποίες είναι ευεργετικές για όλους μας.

Από λίγους δυστυχώς εξελίσσεται ο πολιτισμός. Και προσπαθούμε να τους κάνουμε περισσότερους.

Κρ.Π.: Επειδή έχουν κατηγορήσει την ψυχοθεραπεία ότι βγάζει στην κοινωνία συμβιβασμένα …πρόβατα, ή μη αυθεντικούς ανθρώπους, τι έχεις να απαντήσεις;

Ελ.Ν.: Είναι κι αυτός ένας μύθος, γιατί μπερδεύουν το διάλογο με τον προσηλυτισμό. Διότι η ψυχοθεραπεία από ειδικευμένους ψυχοθεραπευτές, επιτρέπει την ενεργοποίηση του ψυχισμού του ανθρώπου, όχι μόνο προς τον εαυτό του αλλά και ως προς το κοινωνείν.

Άρα κάνει ενεργούς πολίτες για τον εαυτό τους και για το κοινωνικό σύνολο που ανήκουν. Πολίτες με άποψη. Και όχι του ψυχοθεραπευτή τους την άποψη, γιατί ο ψυχοθεραπευτής τους δεν εκφράζει καν άποψη! Η ψυχοθεραπεία βοηθά τον άνθρωπο να εξελίξει τη σκέψη του για να βρει το λειτουργικό τρόπο να ανήκει σε ένα σύνολο, όντας ο εαυτός του.

 Και λειτουργικό τρόπο, σημαίνει, έναν τρόπο που να συνεργάζεται προς το κοινωνικό όφελος.  Είπες και συ πριν για την συναισθηματική νοημοσύνη…

Κρ.Π.: Δηλαδή να εξελίξει τη σκέψη του σε συνεργασία με τα συναισθήματά του και τα βιώματά του…

Ελ.Ν.: Και να μπορέσει να ελέγξει τα συναισθήματά του, εφόσον πρώτα τα αναγνωρίσει, και να προτάξει τη λογική προκειμένου να βρει έναν λειτουργικό τρόπο να ζήσει ευεργετικά για τον εαυτό του και το περιβάλλον.

Είναι, δηλαδή, μία οικολογική σκέψη η ψυχοθεραπεία. Αυτό που ευνοεί είναι η συνεργασία με την έννοια της ενεργής συμμετοχής και όχι μιας συμμετοχής υποταγμένης ως πρόβατο στην άποψη κάποιου άλλου, αλλά να αναπτύξει κανείς τη δική του άποψη στα πράγματα.

Κρ.Π.: Και να αποφασίζει ο ίδιος για τα συναισθήματά του, και όχι αυτά για τον ίδιο.  Όπως επίσης, να μην τα συνθλίβει άκαμπτα, προβάλλοντας μόνο τη λογική του, αλλά να τα λαμβάνει υπόψιν, να προσανατολίζεται μέσα από αυτά και να αποφασίζει σε συνεργασία με τη λογική του, αφού όμως τα έχει διαχειριστεί, άρα δεν τα έχει απωθήσει.

Ελ.Ν.: Ακριβώς.

Κρ.Π.: Ως επίλογο, με αφορμή αυτή την αυτοκτονία, τι θα έλεγες;

Ελ.Ν.: Ότι το να μην κάνεις, ενώ χρειάζεται να κάνεις, είναι το πιο βίαιο πράγμα. Το πιο βίαιο πράγμα για τον εαυτό μας και για το περιβάλλον είναι το να μην κάνουμε...