Οι αθλητές που μίλησαν ανοιχτά για την κατάθλιψη

από contra

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας το Contra.gr αναδεικνύει τους αθλητές που δεν φοβήθηκαν και μίλησαν ανοιχτά για την κατάθλιψη, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα.

Η Τρίτη 10 Οκτωβρίου δεν είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Είναι μια εξαιρετικής σημασίας ημέρα, αφού πρόκειται για την η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.

Σύμφωνα με πανεπιστημιακές έρευνες στη χώρα μας, ένα 10% με 12% του συνόλου του πληθυσμού όλων των ηλικιών πάσχει από ψυχικές ασθένειες. Να σημειωθεί δε ότι κατά την περίοδο της κρίσης, έχουν σχεδόν διπλασιαστεί τα αιτήματα προς τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

Με αφορμή τη συγκεκριμένη ημέρα, το Contra.gr αναδεικνύει αθλητές που δεν φοβήθηκαν και μίλησαν ανοιχτά για την κατάθλιψη την οποία αντιμετώπισαν, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα.

Αμάντα Μπέαρντ (Επτά φορές ολυμπιονίκης στην κολύμβηση)

"Ήταν αυτή η σήψη που δεν σου άφηνε συναισθήματα. Ένιωθα συνεχώς θλιμμένη για τη ζωή μου και αυτό με αρρώστησε".

Άλισον Σμιτ (Οκτώ φορές ολυμπιονίκης στην κολύμβηση)

"Όταν ξυπνούσα το πρωί, ήθελα απλά να ξαναπέσω στο κρεβάτι. Ήξερα ότι χτυπούσε το ξυπνητήρι και έπρεπε να πάω στην προπόνηση, αλλά όλες οι σκέψεις μου ήταν στο πότε θα ξαναγυρίσω σπίτι".

Ντουέιν Τζόνσον (Παγκόσμιος πρωταθλητής WWE)

"Έμαθα ότι όταν έχεις κατάθλιψη, το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείς να ανακαλύψεις είναι πως δεν είσαι μόνος σου"

Σερένα Γουίλιαμς (Κάτοχος 23 τροπαίων Grand Slam στο τένις)

"Είχα κατάθλιψη. Έκλαιγα συνεχώς. Δεν ήθελες να βρίσκεσαι δίπλα μου".

Όσκαρ ντε λα Χόγια (Χρυσός ολυμπιονίκης στο μποξ)

"Μπορούσα να βάλω όλους μαζί τους αντιπάλους μου σε ένα ρινγκ και να τους αντιμετωπίσω. Αλλά αυτό το τέρας ήταν η δυσκολότερη μάχη της ζωής μου".

Ίαν Θορπ (Πέντε φορές χρυσός ολυμπιονίκης στην κολύμβηση)

"Είμαι στην άλλη πλευρά από αυτό πλέον. Μπορώ να το χειριστώ, αλλά ποτέ δεν μπορώ να πω πλήρως γιατί ξέρω πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει".

Κέλι Χολμς (Χρυσή ολυμπιονίκης μεσαίων αποστάσεων)

"Πάντα ήμουν ένας θετικός άνθρωπος και δεν πίστευα ότι θα φτάσω τόσο χαμηλά, όσο έφτασα".

Μάικ Τάισον (Πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής μποξ)

"Ένιωθα πως αυτοκαταστρεφόμουν σχεδόν σε όλη μου τη ζωή".

Φρόυντ: ο άνθρωπος πίσω από τον ψυχαναλυτή

απο tvxs



Ο «βιολόγος της ψυχής», όπως του άρεσε να αποκαλεί τον εαυτό του, αποτέλεσε μια σημαντική και καθοριστική φιγούρα στην προσπάθεια ανάλυσης του νεφελώδους κόσμου του ασυνείδητου και των ενστίκτων και στην καθιέρωσης της μεθόδου της ψυχανάλυσης ως μέσο θεραπείας των ψυχικών παθήσεων.

Γεννημένος στις 6 Μαΐου 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας (σημερινής Τσεχίας) από γονείς εβραϊκής καταγωγής ο Σίγκμουντ Φρόυντ, από τα παιδικά του χρόνια, έδειξε να διαθέτει σημαντικές διανοητικές ικανότητες, δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον στη μελέτη της Βίβλου, γεγονός που θα καθορίσει την αθεϊστική στάση που κράτησε στη ζωή του. Το 1881 ολοκλήρωσε αργοπορημένα τις διδακτορικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης μιας και όπως είχε αναφέρει σε επιστολή, η εκτενής ερευνητική του δραστηριότητα αποτέλεσε τροχοπέδη στη μελέτη του.

Ο γάμος του με τη Μάρθα Μπέρναϋς και η ανάγκη του να συντηρήσει μία οικογένεια, τον ανάγκασαν να εργαστεί στο Γενικό νοσοκομείο της Βιέννης, όπου και πραγματοποίησε ιδιαίτερα σημαντικές μελέτες σχετικά με την κλινική χρήση της κοκαΐνης με αποκορύφωμα το έργο του με τίτλο «Περί κοκαΐνης» που εκδόθηκε το 1885.

Τον Σεπρέμβριο του ίδιου χρόνου, διορίστηκε ως υφηγητής της νεο-παθολογίας, στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης στο τμήμα Νευροπαθολογίας όπου και συνεργάστηκε με τον διακεκριμένο γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ, ο οποίος είχε ανακαλύψει πως στη διάρκεια ύπνωσης ασθενούς με υστερία, ήταν εφικτό τα συμπτώματα της να εξαφανιστούν. Η συνεργασία τους αποδείχθηκε σημαντική στην απόκτηση εμπειρίας και στην θεωρία του ότι οι νευρώσεις είχαν τις ρίζες τους στις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που είχαν ξεχαστεί και αποθηκευτεί στο ασυνείδητο. Ανέπτυξε λοιπόν τη θεωρία ότι μέσω αυτής της ‘καθαρτικής μεθόδου’ ήταν εφικτό να επαναφέρει κατασταλμένες μνήμες στην επιφάνεια του συνειδητού και να τις απομακρύνει.

Οι δυο τους εξέδωσαν το 1895 τις «Μελέτες για την Υστερία» έργο από το οποίο θεωρείται πως αναδύθηκε η «ψυχανάλυση» μιας και αργότερα, θέλοντας να απελευθερωθεί από τη μέθοδο της ύπνωσης, μετατοπίστηκε από την καθαρτική μέθοδο στην ψυχαναλυτική.

Από αυτήν την περίοδο και μετά ξεκινά μία από τις δημιουργικότερες φάσεις στη ζωή του, κατά την οποία διαμόρφωσε αρκετές από τις καινοτόμες θεωρίες του.

Απομονωμένος σχεδόν από τον υπόλοιπο ιατρικό κόσμο, ο Φρόυντ υιοθέτησε την τεχνική των «ελεύθερων συνειρμών». Φροντίζε να μην γίνεται ορατός από τους ασθενείς του, που κάθονταν στο διάσημο καναπέ του, και έτσι τους έδινε τη δυνατότητα να αποκαλύπτουν οτιδήποτε είχαν στο μυαλό τους, χωρίς το φόβο της κρίσης ή του εμπαιγμού. Παρατήρησε πως σημαντικός αριθμός από τις μνήμες τους, αφορούσαν σεξουαλικές εμπειρίες, γεγονός που έθεσε τις βάσεις για τις ιδέες του σχετικά με την σεξουαλική ανάπτυξη, το ρόλο των σεξουαλικών παραγόντων στις νευρώσεις και το διαχωρισμό μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου.

Ο όρος «σεξουαλικότητα» που σκανδάλισε τότε τους κύκλους της Βιέννης χρησιμοποιήθηκε από τον Φρόυντ με το ευρύτερο νόημα και σύμφωνα με την ετυμολογική του σημασία (πραγμάτων σχετικών με το φύλο) και έπαιζε για εκείνον καίριο σημείο στη διαδικασία της ψυχανάλυσης.

Ο επαναπροσδιορισμός της σεξουαλικότητας μέσω της συμπερίληψης των πρώιμων μορφών τους, τον οδήγησε να διατυπώσει το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα (το 1897), που υποδηλώνει την αγάπη κάθε παιδιού για τον ένα γονιό και τη ζηλότυπη εχθρότητα προς τον άλλο, ως το κεντρικό δόγμα της ψυχαναλυτικής θεωρίας.

Η ανάλυσή του για τα όνειρα ως μέσο εκπλήρωσης ασυνείδητων επιθυμιών, του έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσει μοντέλα ανάλυσης και καταστολής των κλινικών συμπτωμάτων και να προχωρήσει στην συγγραφή ενός από τα σημαντικότερα έργα στην καριέρα του «Η Ερμηνεία των Ονείρων» που εκδόθηκε το 1899. Το 1905 εκδόθηκε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα βιβλία του «Τρεις πραγματείες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας», που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, ενισχύοντας σε μεγάλο βαθμό την αντιδημοτικότητα του και ενίσχυσε την απομόνωσή του, μιας και εξέφραζε τον ισχυρισμό του πως κάθε παιδί γεννιέται με σεξουαλικές ενορμήσεις.

Η συνεργασία του στις αρχές του 20ου αιώνα με εξέχουσες μορφές της ψυχιατρικής κλινικής της Ζυρίχης όπως ο ψυχαναλυτής Καρλ Άμπραχαμ και ο παθολόγος με ενδιαφέρον στον υπνωτισμό Σαντόρ Φερέντσι, οδήγησε στην σταδιακή αναγνώριση του έργου του και την εφαρμογή της ψυχαναλυτικής μεθόδου στην αντιμετώπιση νευρώσεων. Η σχολή της ψυχανάλυσης συνέχιζε να έχει εξέχουσα θέση στους κύκλους της ψυχολογίας, της ψυχιατρικής και της ψυχοθεραπείας, και να παράγει εκτενή συζήτηση σχετικά με την θεραπευτική αποτελεσματικότητά της και την επιστημονικής της ιδιότητας καθώς πλήθος ερευνητών εξέφρασαν τις επιστημονικές τους διαφορές και εξέφρασαν θεωρίες και πρακτικές που απομακρύνονταν από τις φροϋδικές ιδέες.

Το 1920 αποτέλεσε μια ιδιαίτερα γόνιμη περίοδο της ζωής του μιας και πραγματοποίησε σειρά μελετών σχετική με την ανθρώπινη εμμονή στην αυθεντία και στη σταθεροποιητική εξουσία. Η «Ψυχολογία των Μαζών» και «Η ανάλυση του Εγώ» αποτελούν σημαντικά έργα για τη δίψα για υποταγή στη βούληση ενός ηγέτη και «Το Μέλλον μιας Αυταπάτης» παρουσιάζει το ρόλο του θρησκευτικού φονταμενταλισμού στην ικανοποίηση της ανάγκης για πατριαρχική καθοδήγηση. Η έρευνά του θα επεκταθεί και στον τομέα της κοινωνιολογίας η οποία ο ίδιος θεωρούσε ότι αντιπροσωπεύει την «εφαρμοσμένη ψυχολογία» και θα κορυφωθεί με το σύγγραμμά του «Η δυσφορία στον πολιτισμό» που εκδόθηκε το 1930.

Το Φεβρουάριο του 1923, ο Φρόυντ ανακάλυψε έναν καρκινώδη όγκο στη δεξιά πλευρά του ουρανίσκου που τον αναγκάζει να υποβληθεί σε επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις και ραδιοθεραπεία. Την άνοιξη του 1938 οι εθνικοσοσιαλιστές εισέβαλαν στην Αυστρία, συνειδητοποίησε ότι η εγκατάλειψη της Βιέννης ήταν αναπόφευκτη και κατέφυγε με την κόρη του Άννα στο Λονδίνο μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Υποφέροντας για δεκαέξι χρόνια από υποτροπές της κατάστασής της υγείας του και γενική καταπόνηση, ο πατέρας της ψυχανάλυσης εξέπνευσε στις στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939 από υπερβολική δόση μορφίνης.

Τρεις ημέρες αργότερα, η σορός του αποτεφρώθηκε και η τέφρα του φυλάσσεται μέσα σε έναν ελληνιστικό αμφορέα στο κρεματόριο του Γκόλντεν Γκρην στο Λονδίνο.

Επιμέλεια: Εύα Αναστασιάδου

Το Καπιταλιστικό Σύστημα και η Επιδημία των Ψυχικών Ασθενειών

από ΖΕΝΙΘ




«Tι γίνεται αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι άρρωστοι, αλλά ένα Σύστημα που βρίσκεται σε αντίθεση με το ποιοι είμαστε ως κοινωνικά όντα;» ρωτάει ο συγγραφέας και ανεξάρτητος εκδότης βιβλίων για την ψυχική υγεία και τη θεραπεία, Rod Tweedy.



Η ψυχική ασθένεια αναγνωρίζεται πλέον ως μία από τις μεγαλύτερες αιτίες ατομικής δυστυχίας στις σύγχρονες κοινωνίες και πόλεις της Δύσης, συγκρίσιμη με τη φτώχεια και την ανεργία. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο ένας στους τέσσερις ενήλικες έχει διαγνωσθεί με ψυχική ασθένεια και τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά κάθε χρόνο. «Ποιό μεγαλύτερο κατηγορητήριο ενός συστήματος θα μπορούσε να υπάρξει από μια επιδημία ψυχικών ασθενειών;», σημειώνει ο ερευνητής, συγγραφέας και αρθρογράφος George Monbiot, σχολιάζοντας τα στοιχεία.

Μια άρρωστη κοινωνία

Οι εμπειρίες της κοινωνικής απομόνωσης και αποξένωσης, της ανισότητας, της ιδεολογίας του υλισμού και του ίδιου του νεοφιλελευθερισμού, θεωρούνται σήμερα σημαντικές γενεσιουργές αιτίες για τις ψυχικές διαταραχές κι αυτό αντικατοπτρίζεται στους τίτλους πολλών πρόσφατων άρθρων και ομιλιών επί του θέματος από πολλούς ψυχοθεραπευτές και περιλαμβάνουν συζητήσεις για το αν ο «νεοφιλελευθερισμός είναι επικίνδυνος για την ψυχική υγεία» και αν «είναι ο νεοφιλελευθερισμός που μας κάνει να αρρωστήσουμε»;



Η κλινική ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια Jay Watts παρατηρεί στον Guardian ότι «οι ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες είναι τόσο σημαντικοί και, για πολλούς, η κύρια αιτία του πόνου. Η φτώχεια, η σχετική ανισότητα, η ύπαρξη του ρατσισμού, του σεξισμού, του κοινωνικού εκτοπισμού και μιας ανταγωνιστικής κουλτούρας αυξάνουν την πιθανότητα ψυχικής οδύνης. Οι κυβερνήσεις και οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν ενδιαφέρονται για αυτά τα αποτελέσματα, ρίχνοντας τη χρηματοδότηση σε μελέτες που εξετάζουν τη γενετική και τους φυσικούς βιοδείκτες, σε αντίθεση με τις κοινωνικές αιτίες. Ομοίως, υπάρχει ελάχιστη πολιτική βούληση ώστε να συνδυαστεί η αυξανόμενη ψυχική δυσφορία με τις κοινωνικές ανισότητες, αν και ο συσχετισμός είναι ισχυρός και πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι αυτός θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπιση της τρέχουσας επιδημίας ψυχικών ασθενειών».

Υπάρχουν σαφώς πολύ ισχυρά και εδραιωμένα συμφέροντα, που συνειδητά ή ασυνείδητα ενεργούν για να αποκρύψουν ή να αρνηθούν αυτήν τη σχέση, γεγονός που κάνει πιο έντονη την προθυμία στους ψυχαναλυτές και θεραπευτές να αγκαλιάσουν αυτό το ευρύτερο, συναρπαστικό και μετακινούμενο πλαίσιο. Οι ειδικοί συχνά μιλάνε για την κοινωνία, το κοινωνικό πλαίσιο,  την κυρίαρχη ιδεολογία, τους περιβαλλοντικούς καθοριστικούς παράγοντες σε σχέση με τις ψυχικές διαταραχές και τις ασθένειες, αλλά μπορούμε να καταλάβουμε για ποια πτυχή της κοινωνίας μιλούν κυρίως. Και σε αυτό το πλαίσιο είναι μάλλον καιρός να αναφερθούμε στη λέξη ταμπού – τον καπιταλισμό.

Πολλές από τις σύγχρονες μορφές ψυχικής ασθένειας και ατομικής δυσφορίας που αντιμετωπίζουμε και ασχολούμαστε αποδεικνύεται ότι συσχετίζονται και ενισχύονται από τις διεργασίες και τα υποπροϊόντα του καπιταλισμού. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να πούμε ότι ο καπιταλισμός είναι από πολλές απόψεις ένα σύστημα που παράγει ψυχική ασθένεια – και αν είμαστε σοβαροί και θέλουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τις επιπτώσεις της ψυχικής δυσφορίας και της ασθένειας, αλλά και τις αιτίες, πρέπει να εξετάσουμε πιο προσεκτικά αυτό το σύστημα που λέγεται καπιταλισμός. Ακριβέστερα και πιο αναλυτικά πρέπει να δούμε τη φύση της πολιτικής και οικονομικής μήτρας από την οποία προκύπτουν και πώς η ψυχολογία συνενώνεται βασικά με κάθε πτυχή της μήτρας αυτής.



Πανταχού παρούσα νεύρωση

Ίσως ένα από τα πιο προφανή παραδείγματα αυτής της στενής σχέσης μεταξύ καπιταλισμού και ψυχικής δυσφορίας είναι η επικράτηση της νεύρωσης. Όπως ο Joel Kovel, ψυχίατρος και καθηγητής πολιτικών επιστημών, σημειώνει: «Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της νεύρωσης μέσα στον καπιταλισμό είναι ότι είναι πανταχού παρούσα». Στο κλασικό του δοκίμιο «Θεραπεία στον ύστερο καπιταλισμό», ο Kovel αναφέρεται στο «κολοσσιαίο βάρος της νευρωτικής δυστυχίας στον πληθυσμό, ένα βάρος που συνεχώς και προφανώς προδίδει την καπιταλιστική ιδεολογία, η οποία υποστηρίζει ότι ο πολιτισμός των αγαθών προάγει την ανθρώπινη ευτυχία»:

«Εάν, δεδομένου όλου του εξορθολογισμού, της άνεσης, της διασκέδασης και της επιλογής, οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι άθλια, αδυνατούν να αγαπήσουν, να πιστέψουν ή να αισθανθούν κάποια ακεραιότητα στη ζωή τους, θα μπορούσαν επίσης να αρχίσουν να συνάγουν το συμπέρασμα ότι κάτι ήταν σοβαρό λάθος στην κοινωνική τους τάξη».



Υπήρξε επίσης μια συναρπαστική έρευνα που έγινε πρόσφατα από τον Eli Zaretsky (Political Freud) και τον Bruce Cohen (συγγραφέα της Ψυχιατρικής Ηγεμονίας), που έχουν γράψει και οι δύο για τις σχέσεις μεταξύ της οικογένειας, της σεξουαλικότητας και του καπιταλισμού στη δημιουργία νευρώσεων.

Φυσικά ο Μαρξ ήταν ο σπουδαίος αναλυτής της αλλοτρίωσης, δείχνοντας πώς η καπιταλιστική οικονομία παράγει αλλοτρίωση ως μέρος της ίδιας της δομής της – επισημαίνοντας για παράδειγμα πως η αλλοτρίωση «παγιδεύεται» ενσωματωμένη σε προϊόντα, εμπορεύματα. Όπως επισημαίνει ο Pavon Cuellar, «ο Μαρξ ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε ότι αυτή η αλλοτρίωση παίρνει ουσιαστικά περιεχόμενο και ενσαρκώνεται στα πράγματα – στα «προϊόντα». Αυτά τα αγαθά «φετίχ», όπως προσθέτει, φαίνεται να υπόσχονται να επιστρέψουν, όταν καταναλώνονται, το υποκειμενικό-κοινωνικό κομμάτι που χάνεται από τους αποξενωμένους, ενώ παράγουν: «οι αλλοτριωμένοι έχουν χάσει αυτό που φαντάζονται [ή ελπίζουν] φετίχ».

Αυτή η κατανόηση της αλλοτρίωσης είναι πραγματικά το βασικό ζήτημα για τον Μαρξ. Οι άνθρωποι πιθανώς τον γνωρίζουν σήμερα για τη θεωρία του περί Κεφαλαίου – πώς τα ζητήματα εκμετάλλευσης, κέρδους και ελέγχου συνεχώς χαρακτηρίζουν και επανεμφανίζονται στον καπιταλισμό – αλλά το βασικό μέλημα του Μαρξ και αυτό που παραμελείται ή παρερμηνεύεται συνεχώς είναι η άποψή του για την ανθρώπινη δημιουργικότητα και τη σημασία της – την «κολοσσιαία παραγωγική δύναμη» του ανθρώπου, όπως την ονομάζει -και αλλοτριώνει ο καπιταλισμός. Ο Μαρξ αναφέρει αυτήν την εξαιρετική παγκόσμια μετασχηματιστική ενέργεια ως «ενεργό είδος ζωής», αλλά αυτές οι τεράστιες δημιουργικές ενέργειες και μετασχηματιστικές ικανότητες μετατρέπονται στον καπιταλισμό σε κάτι αλλόκοτο, υποδουλωμένο, φετιχοποιημένο.



Μετασχηματισμός της επιθυμίας

Για τον Μαρξ, είναι η αλλοτρίωση και η βαθιά «εξάρθρωση» του ανθρώπινου πνεύματος που χαρακτηρίζει τον βιομηχανικό καπιταλισμό. Παρομοιάζοντας την κατάσταση αυτή με μια μητέρα που αφού γεννάει, της αφαιρείται αμέσως το μωρό, το οποίο μετατρέπεται σε κάτι ξένο, αλλότριο, κάτι που μοιάζει με κούκλα – με ένα εμπόρευμα.

Πράγματι, ο καταναλωτισμός και ο υλισμός είναι ευρέως αναγνωρισμένοι σήμερα ως βασικοί μοχλοί μιας σειράς προβλημάτων ψυχικής υγείας, από τον εθισμό έως την κατάθλιψη. Όπως σημειώνει ο George Monbiot, «Η αγορά περισσότερων υλικών αγαθών συνδέεται με την κατάθλιψη, το άγχος και τις δυσλειτουργικές σχέσεις. Είναι κοινωνικά καταστροφικό και αυτοκαταστροφικό». Η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια Sue Gerhardt έχει γράψει πολύ εύστοχα για αυτή την σχέση, υποδηλώνοντας ότι στις σύγχρονες κοινωνίες συχνά «συγχέουμε την υλική ευημερία με την ψυχολογική ευημερία». Στο βιβλίο της «Η Εγωιστική Κοινωνία» δείχνει πόσο επιτυχώς και αμείλικτα ο καταναλωτικός καπιταλισμός ανασχηματίζει το μυαλό μας και επαναπροσδιορίζει το νευρικό μας σύστημα με τη δική του εικόνα. Γιατί «θα χάναμε μεγάλο μέρος του τι είναι ο καπιταλισμός», σημειώνει, «εάν παραβλέψουμε τον ρόλο του στην εμπορία της επιθυμίας».

Μια άλλη βασική πτυχή του καπιταλισμού και των επιπτώσεών του στην ψυχική ασθένεια είναι φυσικά η ανισότητα. Όπως αναφέρθηκε στην έκθεση του Royal College of Psychiatrists: «Η ανισότητα είναι ένας βασικός καθοριστικός παράγοντας της ψυχικής ασθένειας: όσο μεγαλύτερο είναι το επίπεδο της ανισότητας, τόσο χειρότερα είναι τα αποτελέσματα της ψυχικής υγείας. Τα παιδιά από τα φτωχότερα νοικοκυριά έχουν τριπλάσιο κίνδυνο ψυχικής κακής υγείας από τα παιδιά από τα πλουσιότερα νοικοκυριά. Η ψυχική ασθένεια συνδέεται σταθερά με τη στέρηση, το χαμηλό εισόδημα, την ανεργία, την κακή εκπαίδευση, τη χειρότερη σωματική υγεία».



Ορισμένοι ειδικοί πρότειναν μάλιστα ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός, ως τρόπος σκέψης ή αντίληψης για τον κόσμο, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μάλλον «ψυχοπαθητικό» ή παθολογικό σύστημα. Υπάρχουν σίγουρα κάποιες εντυπωσιακές αντιστοιχίες μεταξύ σύγχρονων χρηματοπιστωτικών και εταιρικών συστημάτων και ατόμων που έχουν διαγνωστεί με κλινική ψυχοπάθεια, όπως διαπίστωσαν ορισμένοι αναλυτές.

Ο Robert Hare, για παράδειγμα, μια από τις κορυφαίες μορφές στην ψυχιατρική στον κόσμο και συντάκτης της ευρέως αποδεκτής «λίστας ελέγχου Hare» που χρησιμοποιείται για να δοκιμάσει την ψυχοπάθεια, παρατήρησε στον δημοσιογράφο Jon Ronson: «Δεν έπρεπε να έκανα την έρευνά μου μόνο στις φυλακές. Θα έπρεπε να είχα περάσει αρκετό καιρό στο Χρηματιστήριο». «Αλλά σίγουρα οι ψυχοπαθείς των χρηματιστηριακών αγορών δεν μπορούν να είναι τόσο κακοί όσο οι ψυχοπαθείς των κατά συρροή δολοφόνων;» ρωτάει ο δημοσιογράφος. «Οι κατά συρροή δολοφόνοι καταστρέφουν τις οικογένειες. Οι εταιρικοί και πολιτικοί ψυχοπαθητικοί καταστρέφουν τις οικονομίες. Καταστρέφουν τις κοινωνίες» απάντησε.



Παθολογικοί φορείς

Αυτά τα χαρακτηριστικά, όπως ο Joel Bakan γράφει στο βιβλίο του «The Corporation», είναι κρυπτογραφημένα στην ίδια τη δομή των σύγχρονων εταιρειών – είναι μέρος του βασικού DNA τους και modus operandi. «Η νόμιμα καθορισμένη εντολή της εταιρίας είναι να επιδιώκει, αμείλικτα και χωρίς εξαίρεση, το δικό της συμφέρον, ανεξάρτητα από τις συχνά βλαβερές συνέπειες που θα μπορούσε να προκαλέσει σε άλλους». Ως εκ τούτου, με τον δικό της νομικό ορισμό, η εταιρία είναι ένας παθολογικός θεσμός και ο Bakan παραθέτει τα διαγνωστικά χαρακτηριστικά της προεπιλεγμένης παθολογίας τους (έλλειψη συμπάθειας, επιδίωξη ιδιοτέλειας, μεγαλοπρέπεια, ρηχή επιρροή, επιθετικότητα, κοινωνική αδιαφορία) για να δείξει ποιος είναι ο αξιόπιστος διαταραγμένος ασθενής.

Γιατί όλες αυτές οι σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές πρακτικές και διαδικασίες δημιουργούν τόσες πολλές ασθένειες, τόσες πολλές διαταραχές; Για να απαντήσουμε σε αυτό, πρέπει να κοιτάξουμε πίσω στο ευρύτερο σχέδιο του Διαφωτισμού και στα ψυχολογικά μοντέλα της ανθρώπινης φύσης από τα οποία προέκυψε. Ο σύγχρονος καπιταλισμός εξελίχθηκε μέσα από ένα στενό, «ορθολογικό» συμφέρον – την έννοια του homo economicus. Όπως τονίζει ο Iain McGilchrist, «Ο καπιταλισμός και ο καταναλωτισμός, και οι ανθρώπινες σχέσεις που παράγουν, βασίζονται στη χρησιμότητα, στην απληστία και τον ανταγωνισμό, και ήρθαν να αντικαταστήσουν αυτές που βασίζονται σε αισθητή σύνδεση και πολιτισμική συνέχεια».

Τώρα γνωρίζουμε πόσο λανθασμένο και καταστροφικό είναι αυτό το μοντέλο του εαυτού. Η πρόσφατη νευροεπιστημονική έρευνα για τον «κοινωνικό εγκέφαλο», μαζί με τις συναρπαστικές εξελίξεις στη θεωρία της σύγχρονης προσκόλλησης, την αναπτυξιακή ψυχολογία και τη διαπροσωπική νευροβιολογία, αναθεωρούν σημαντικά και αναβαθμίζουν αυτήν την μάλλον γραφική παλιομοδίτικη άποψη του απομονωμένου «ορθολογικού» ατόμου, αποκαλύπτοντας μια πολύ πιο πλούσια και πιο εξελιγμένη κατανόηση της ανθρώπινης ανάπτυξης και ταυτότητας, μέσω της αυξημένης γνώσης της ενδοεπιλογής του «δεξιού ημισφαιρίου», των ασυνείδητων διαδικασιών, της συμπεριφοράς των ομάδων, του ρόλου της ενσυναίσθησης στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και της σημασίας του πλαισίου και της κοινωνικοποίησης.



Νευρο-Μαρξισμός

Όπως παρατηρεί ο νευροεπιστήμονας David Eagleman, ο ίδιος ο ανθρώπινος εγκέφαλος βασίζεται σε άλλους εγκεφάλους για την ίδια του την ύπαρξη και ανάπτυξη – η έννοια του «εγώ», σημειώνει, εξαρτάται από την πραγματικότητα του «εμείς»: Είμαστε ένας απλός τεράστιος οργανισμός, ένα νευρωνικό δίκτυο ενσωματωμένο σε έναν πολύ μεγαλύτερο ιστό νευρωνικών δικτύων. Οι εγκέφαλοί μας είναι τόσο ριζικά συνδεδεμένοι ώστε να αλληλεπιδρούν, ότι δεν είναι καν σαφές, που ο καθένας από μας αρχίζει και που τελειώνει. Το ποιος είστε εσείς έχει να κάνει με το ποιοι είμαστε εμείς. Η αλήθεια είναι ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.



«Δεν υπάρχει κανένας μοναδικός εγκέφαλος», παρατηρεί ο Louis Cozolino, «οι εγκέφαλοι υπάρχουν μόνο μέσα σε δίκτυα άλλων εγκεφάλων». Μερικοί μάλιστα έχουν ορίσει αυτή τη νέα νευρολογική και επιστημονική κατανόηση των βαθιών μοτίβων αλληλεξάρτησης, της αμοιβαίας συνεργασίας και του κοινωνικού εγκεφάλου ως «Νευρο-μαρξισμό».

Ο καπιταλισμός φαίνεται να έχει τις ρίζες του σε ένα ριζικά παραμορφωμένο, αφελές και ντεμοντέ μοντέλο του δέκατου έβδομου αιώνα για το ποιοι είμαστε. Προσπαθεί να μας κάνει να σκεφτούμε ότι είμαστε απομονωμένοι, αυτόνομοι, ανταγωνιστικοί, αποσαφηνισμένοι. Η βλάβη που αυτή η άποψη του εαυτού μας έχει κάνει είναι ανυπολόγιστη.



Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν και ενθαρρύνονται να πιστεύουν ότι αυτά τα προβλήματα και οι διαταραχές – ψύχωση, σχιζοφρένεια, άγχος, κατάθλιψη, αυτοτραυματισμός – αυτά τα συμπτώματα ενός «άρρωστου κόσμου» είναι δικά τους. «Αλλά τι γίνεται αν το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ζούμε σε λανθασμένη κοινωνία;» ρωτά ο Tom Syverson. Ίσως ο Adorno ήταν σωστός όταν είπε, «λάθος ζωή δεν μπορεί να ζήσει σωστά».

Η ρίζα αυτού του «ζει κακώς» φαίνεται να είναι επειδή ζούμε σε ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα αντίθετο τόσο με την ψυχολογία όσο και με τη νευρολογία μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εσωτερικός και ο εξωτερικός μας κόσμος αλληλεπιδρούν διαρκώς και βαθιά μεταξύ τους και ότι, επομένως, αντί να διαχωρίζουμε την κατανόηση των οικονομικών και κοινωνικών πρακτικών από την κατανόηση της ψυχολογίας και της ανθρώπινης ανάπτυξης, χρειαζόμαστε να τα συσχετίσουμε, να τα ευθυγραμμίσουμε. Και για να συμβεί αυτό, χρειαζόμαστε έναν νέο διάλογο μεταξύ του πολιτικού και του προσωπικού κόσμου, ένα νέο ολοκληρωμένο πρότυπο για την ψυχική υγεία και μια νέα πολιτική.

Παιδικό στρες: Τί μπορούν να κάνουν οι γονείς

από all4mama.gr





Οι περισσότεροι ενήλικες θεωρούν ότι το στρες είναι ένα συναίσθημα που νιώθουν αποκλειστικά οι ίδιοι και ότι τα παιδιά ζουν σε ένα κόσμο ανέμελο απαλλαγμένο από στεναχώριες και άγχη.

Ο κ. Στέλιος Μαντούδης, Αναπτυξιακός Εργοθεραπευτής επισημαίνει ότι τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία νιώθουν συχνά ανησυχία και ότι το στρες είναι κάτι το οποίο επηρεάζει οποιοδήποτε δυσκολεύεται να διαχειριστεί μία κατάσταση.

Συμπτώματα άγχους στα παιδιά

Αντιδράει σε όλα, λέει συνεχώς όχι

Κλαίει υπερβολικά χωρίς λόγο

Δυσκολεύεται να κοιμηθεί

Επιθετική συμπεριφορά

Προβλήματα στη διατροφή ή στο βάρος

Κατά τη διάρκεια του ύπνου σφίγγει ή τρίζει τα δόντια

Νιώθει συνέχεια κουρασμένο ή είναι υπερκινητικό

Μυοσπασμοί (νευρικά τικ), όπως παίξιμο των ματιών ή των μυών του προσώπου

Αλλαγές στη συμπεριφορά

Νυχτερινή ενούρηση (ειδικά σε μεγαλύτερα παιδιά)

Τραυλίζει

Δυσκολία στη συγκέντρωση και διάσπαση προσοχής

Τι να κάνουν οι γονείς προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους

Εκφράστε τα συναισθήματα σας
Τα παιδιά που νιώθουν αγχωμένα ή στρεσαρισμένα έχουν ανάγκη την αγκαλιά και τα χάδια. Με αυτό τον τρόπο νιώθουν περισσότερη ασφάλεια και κατανόηση από τους γονείς.

Δώστε του την απαιτούμενη προσοχή
Συνήθως τα παιδιά που θέλουν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των γονιών τους το κάνουν εκδηλώνοντας αρνητική συμπεριφορά. Δείξτε στο παιδί σας ότι νοιάζεστε τόσο για τα συναισθήματα όσο και για τις πράξεις του.

Περάστε ποιοτικό χρόνο μαζί του
Να δείχνετε πάντα προθυμία να περάσετε χρόνο με το παιδί σας, ειδικά όταν αντιληφθείτε ότι θέλει να συζητήσει μαζί σας. Ο ποιοτικός χρόνος με το παιδί ενδυναμώνει τη σχέση που έχετε μεταξύ σας, σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βρίσκεται.

Συζητήστε μαζί του
Συζητήστε με το παιδί σας τι είναι αυτό που του προκαλεί άγχος και δώστε του ιδέες και λύσεις για να το αντιμετωπίσει. Κερδίστε την εμπιστοσύνη του και κάντε το να νιώσει ότι μπορεί να συζητήσει μαζί σας οτιδήποτε το απασχολεί.

Ενισχύστε την αυτοπεποίθηση του
Ο φόβος της αποτυχίας και η κριτική των δασκάλων ή των συγγενών αποτελεί πηγή άγχους για όλα τα παιδιά. Ενισχύστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού, το θάρρος να λέει αυτό που σκέφτεται και το δικαίωμα να λέει «όχι» εάν κάτι δεν του αρέσει.

Γίνετε πρότυπο για το παιδί σας
Το σημαντικό είναι οι γονείς να μάθουν οι ίδιοι να διαχειρίζονται το δικό τους άγχος έτσι ώστε να δώσουν το σωστό πρότυπο για το παιδί τους. Οι επιλογές του γονιού στο χειρισμό του άγχους τους είναι η πιο ισχυρή επιρροή για το ίδιο και τις αντιδράσεις του.

Δείξτε κατανόηση
Επιβεβαιώστε το παιδί σας ότι είναι απολύτως φυσικό να νιώθει συναισθήματα όπως φόβο, άγχος, θυμό κλπ. Είναι σημαντικό να αισθάνεται ότι και άλλοι άνθρωποι νιώθουν το ίδιο και δεν είναι ανησυχητικό.

Αφήστε το να γκρινιάζει
Τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, έχουν την ανάγκη να πουν τα προβλήματα τους και να γκρινιάξουν. Χρειάζονται κάποιον να είναι διατεθειμένος να ακούσει τα μικροπροβλήματα τους, χωρίς να τους κρίνει αρνητικά. Ακούστε τι έχει να σας πει και εκφράστε τη συμπαράσταση σας.

Δώστε του χρόνο για παιχνίδι
Τα παιδιά, περισσότερο από οποιαδήποτε καινούργια γνώση έχουν ανάγκη το παιχνίδι, χρόνο χωρίς πρόγραμμα, χρόνο με άλλα παιδιά, μεγάλα διαστήματα χαλάρωσης και ηρεμίας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως οι γονείς θα έχουν τα παιδιά «μέσα στα πόδια τους». Ένας ρυθμός ζωής προσαρμοσμένος αποκλειστικά στο γρήγορο και υπερφορτωμένο πρόγραμμα των ενηλίκων εμποδίζει τα παιδιά να αποκτήσουν αυτή τη δυνατότητα, με αποτέλεσμα να μην έχουν τη δυνατότητα ούτε να συγκεντρωθούν για δουλειά, αλλά ούτε και να ηρεμήσουν για παιχνίδι, χαλάρωση και ξεκούραση.

Στην περίπτωση που ένα παιδί φτάσει στο σημείο να παρουσιάσει ψυχοσωματικά συμπτώματα, τότε είναι προτιμότερο να απευθυνθείτε σε έναν Ειδικό προκειμένου να σας καθοδηγήσει και να σας συμβουλεύσει.

Άρθρο του κ. Στέλιου Μαντούδη, Αναπτυξιακού Εργοθεραπευτή

Κατάθλιψη: Σημάδια που δε θα πρέπει να αγνοήσετε

από tvxs



Η κατάθλιψη, είναι μια ψυχική ασθένεια που επηρεάζει όλο κι περισσότερα άτομα στις σύγχρονες κοινωνίες. Πολλοί είναι μάλιστα αυτοί που πάσχουν από κατάθλιψη και δεν το γνωρίζουν, καθώς τα συμπτώματα ποικίλουν και μπορεί να είναι από ήπια ως πιο σοβαρά.

Η έγκαιρη αναγνώριση των προειδοποιητικών ενδείξεων είναι απαραίτητη, ώστε να αντιμετωπιστεί άμεσα η κατάθλιψη. Δώστε λοιπόν σημασία στις παρακάτω ενδείξεις που θα σας παροτρύνουν να αναζητήσετε τη βοήθεια ειδικού, είτε πρόκειται για τον εαυτό σας, είτε για ένα αγαπημένο σας πρόσωπο.

Οξυθιμία

Αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η κατάθλιψη συνδέεται κυρίως με ένα βαρύ αίσθημα λύπης, κάποιες φορές οι άνθρωποι με κατάθλιψη παρουσιάζουν θυμό, ερεθιστικότητα και νεύρα σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι στεναχώρια.

Προβλήματα συγκέντρωσης

Αν δυσκολεύεστε να κράτησε την προσοχή σας εστιασμένη κάπου ή αν ξεχνάτε συχνά, πιθανότατα να πάσχετε από κατάθλιψη. Οι άνθρωποι με κατάθλιψη είναι συχνά “ξεχασιάρηδες” και μοιάζουν να “χάνουν διαρκώς” αντικείμενα, όπως τα κλειδιά ή τα χαρτιά τους.

Προβλήματα στον ύπνο

Μια μικρή δυσκολία στον ύπνο, σίγουρα δεν αποτελεί πρόβλημα ανησυχίας. Αν όμως πάσχετε από συχνές αϋπνίες ή άλλες διαταραχές ύπνου, όπως να ξυπνάτε στη διάρκεια της νύχτα ή να θέλετε να κοιμάστε όλη μέρα, τότε είναι πιθανό να είστε καταθλιπτικοί.

Ανεξήγητοι πόνοι στο σώμα

Υπάρχει στενή σύνδεση ανάμεσα στον εγκέφαλο και το σώμα. Γι’ αυτό και όταν έχετε κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας υπάρχει περίπτωση να εμφανιστούν και διάφοροι σωματικοί πόνοι.

Ενοχές

Δεν είναι φυσιολογικό να αισθάνεστε ενοχές για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σας, ακόμα κι όταν δε φέρεται καμία ευθύνη. Το να κατηγορείτε τον εαυτό σας για διάφορα θέματα ίσως σημαίνει ότι βιώνετε τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης.

Αίσθημα κούρασης

Το αίσθημα της κόπωσης και της νωθρότητας είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της κατάθλιψης. Ειδικότερα όταν ολόκληρο το σώμα σας είναι βαρύ και απλές εργασίες είναι εξαντλητικές ή παίρνουν περισσότερο από τον αναμενόμενο χρόνο.

Μειωμένη αυτοεκτίμηση και μίσος για τον εαυτό σας

Αν ασκείτε σκληρή κριτική στον εαυτό σας για λάθη τα οποία κάνετε και συχνά βιώνετε δυνατά αισθήματα ανικανότητας.

Απώλεια όρεξης ή διακυμάνσεις βάρους

Αν δεν έχετε κάποιο ορμονικό πρόβλημα τότε πολύ πιθανό η αυξομείωση βάρους μεγαλύτερη του 5% μέσα σε ένα μήνα να σχετίζεται με την κατάθλιψη.

Καθόλου ενδιαφέρον για προηγούμενες συνήθειες και χόμπι

Έχετε χάσει την ικανότητά σας να νιώσετε χαρά και ευχαρίστηση και να κάνετε τα παλιά σας χόμπι στον ελεύθερο χρόνο; Καλό θα ήταν να παρακολουθήσετε και αυτό το σύμπτωμα, γιατί σχετίζεται με την κατάθλιψη.

Απεριποίητη εμφάνιση

Τα άτομα με κατάθλιψη δε δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην προσωπική τους εμφάνιση και υγιεινή. Τα αχτένιστα μαλλιά και η κακή στοματική υγιεινή είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Τα οφέλη των διακοπών στην σωματική και ψυχική υγεία

από tvxs




Οι διακοπές είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια ανάπαυλα μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Yπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν ότι οι άνδρες oι οποίοι επί πέντε χρόνια δεν είχαν κάνει καθόλου διακοπές, είχαν 20% υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης καρδιακών παθήσεων - θνησιμότητας, και αντίστοιχα οι γυναίκες, που δεν απολάμβαναν καλοκαιρινό διάλειμμα εμφάνιζαν συχνότερα συμπτώματα κατάθλιψης, περισσότερο άγχος και δυσκολίες στον ύπνο. Τα παραπάνω επισημαίνει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Άννα Καλυμνιού, μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο για τις ευεργετικές επιδράσεις των διακοπών στη σωματική και ψυχική υγεία.

«Η επαφή με τη φύση είναι ευεργετική για όλους» τονίζει η κ. Καλυμνιού και προσθέτει: «Μελέτες και κλινική εμπειρία έχουν δείξει ότι ένα πολύ ψηλό ποσοστό (94%) ανθρώπων με ψυχική νόσο, παρουσίαζαν βελτίωση των συμπτωμάτων όταν έρχονταν σε επαφή με τα φύση. Εκτιμάται επίσης ότι η φυσική δραστηριότητα (άσκηση) σε εξωτερικούς χώρους, μαζί με την ταυτόχρονη πρόσληψη βιταμίνης D από τον ήλιο συμβάλλουν στη βελτίωση της διάθεσης και τη μείωση της κατάθλιψης. Επιπλέον τονώνονται οι νοητικές λειτουργίες της συγκέντρωσης και της προσοχής, δεδομένου ότι τα ερεθίσματα και οι πληροφορίες από το φυσικό περιβάλλον δεν είναι βομβαρδιστικές όπως είναι στα αστικά κέντρα».

Απαριθμώντας τα οφέλη των διακοπών στη ψυχική και σωματική υγεία αναφέρει ότι:

- Μειώνουν τα επίπεδα των ορμονών του στρες (όπως η κορτιζόλη), με αποτέλεσμα να διατηρείται σε φυσιολογικά επίπεδα η πίεση και ο καρδιακός ρυθμός.

- Έχει παρατηρηθεί ότι ο σωματικός πόνος (ημικρανίες, πονοκέφαλοι-αυχενικό σύνδρομο) που σχετίζεται με το στρες αμβλύνεται, όπως επίσης και ψυχοσωματικά συμπτώματα.

- Τονώνονται νοητικές λειτουργίες (μνήμη, συγκέντρωση, προσοχή) μέσα από την κοινωνική συναναστροφή και καινούργια ερεθίσματα, όπως όταν πάμε σε ένα καινούριο προορισμό, ή διαβάζοντας ένα βιβλίο.

- Παρέχονται περισσότερες ευκαιρίες για κίνηση και βελτίωση της φυσικής κατάστασης: περπάτημα στη θάλασσα, κολύμπι, χορός.

- Βελτιώνεται η διάθεση με την απουσία των «πρέπει» της καθημερινότητας και με την επαφή με τις επιθυμίες μας (συναναστροφή μας με αγαπημένα πρόσωπα, η επαφή μας με τη φύση, η δυνατότητα να ακολουθήσουμε τους δικούς μας προσωπικούς ρυθμούς και να ασχοληθούμε κυρίως με όσα μας αρέσουν).

- Προλαμβάνουν την επαγγελματική εξουθένωση (burn-out), ειδικά σε όσους ασχολούνται με επαγγέλματα παροχής κοινωνικών υπηρεσιών και υγείας, οι οποίοι είναι πιο επιρρεπείς.

- Μας κάνουν πιο παραγωγικούς (περισσότερες ιδέες μας έρχονται στο νου όταν είμαστε εκτός δουλειάς)

Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί, οι οποίοι για διάφορους λόγους (π.χ. επαγγελματικούς, οικονομικούς κλπ) δεν έχουν τη δυνατότητα να φύγουν για διακοπές, με την έννοια που τις ορίζουν οι περισσότεροι, δηλαδή σε ένα διαφορετικό μέρος, για αρκετές μέρες κλπ.

Σε όσους δεν μπορούν να πάνε κάπου για διακοπές η κ. Καλυμνιού συνιστά να εντάξουν στην καθημερινότητά τους μικρές διακοπές - «διαλείμματα» με τη μορφή δραστηριοτήτων που τους ευχαριστούν, ανάλογα με τις ανάγκες και τις προτιμήσεις τους. Όπως για παράδειγμα μία βόλτα κοντά στη θάλασσα, ποδηλασία, επισκέψεις και έξοδοι με φίλους, μικρές εξορμήσεις τα Σαββατοκύριακα σε κοντινούς προορισμούς, συμμετοχή σε κοινωνικά - πολιτιστικά δρώμενα που οργανώνονται μέσα στην πόλη κλπ.

«Χρειάζεται να τονίσουμε δύο πράγματα: Πρώτον, ότι οι διακοπές χρειάζεται να είναι εξατομικευμένες και προσαρμοσμένες στις ανάγκες και στον τρόπο ζωής του καθένα και δεύτερον ότι συχνά κάτι που μας "χαλάει" τις διακοπές είναι οι υπέρμετρες προσδοκίες που έχουμε από αυτές: ότι πρέπει να πάμε στο καλύτερο μέρος, με το καλύτερο ξενοδοχείο, ότι θα ξεκουραστούμε τόσο, που μετά στη δουλειά μας δεν θα έχουμε καμιά δυσκολία, ότι θα ερωτευτούμε κεραυνοβόλα και θα αλλάξει η ζωή μας. Οι προσδοκίες αυτές ενισχύονται από το lifestyle που μας επιτάσσουν τα ΜΜΕ αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ας μην ξεχνάμε ότι οι διακοπές δεν είναι κάτι εξωπραγματικό, αλλά είμαστε εμείς οι ίδιοι σε πιο χαλαρή διάθεση. Τέλος, είναι σημαντικό να φροντίζουμε και κατά τη διάρκεια της χρονιάς να περνάμε όμορφα και να επιδιώκουμε μικρες διακοπές-αποδράσεις από την καθημερινότητα, ώστε να μην καταλήγουμε να υπερ-επενδύουμε αποκλειστικά στις καλοκαιρινές μας διακοπές».

Το στρες εμφανίζεται από τη σύλληψη και μας ακολουθεί ως τον θάνατο

από tvxs




Το στρες εμφανίζεται από τη σύλληψη και την εμβρυική ηλικία και ακολουθεί τον άνθρωπο μέχρι το θάνατο.

Στην περίπτωση που το στρες είναι χρόνιο καθίσταται καταστροφικό καθώς ο οργανισμός υπερπαράγει κορτιζόλη η οποία έχει αρνητική επίδραση στην υγεία.

Ωστόσο κάθε μορφή στρες δεν είναι καταστροφική. Καταστροφικό είναι μόνο το χρόνιο στρες ενώ το οξύ στρες, αυτό δηλαδή που μπορεί να έχει κανείς για κάποιο περιορισμένο χρονικό διάστημα, δεν βλάπτει.

Η χρήση φαρμάκων για την αντιμετώπιση του στρες από ανθρώπους που δεν αντιμετωπίζουν κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα, δεν είναι καλή λύση καθώς κάποια από αυτά δημιουργούν εθισμό.

Η καλύτερη λύση είναι η συμπεριφορική και γνωσιακή αναδόμηση, δηλαδή να καταλάβει κανείς τι σημαίνει το στρες και πως αυτό βλάπτει την υγεία του. Χρειάζεται αλλαγή σκέψης και τρόπου ζωής. Το 1/3 των ανθρώπων καταφέρνουν να διαχειριστούν μόνοι τους το στρες αλλά ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού χρειάζεται βοήθεια κάποιου ειδικού.

Τα παραπάνω επισημαίνει μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο καθηγητής Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Χρούσος, με αφορμή την κεντρική ομιλία του με θέμα "Νόσος και στρες" στο συνέδριο Ογκολογίας που διοργανώνει η Ερευνητική Εταιρεία Ουρογεννητικής Ογκολογίας στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γ. Χρούσος ορίζει το στρες ως "τη διαταραχή στη "δυναμική ισορροπία" ή "ομοιόσταση" ενός πολύπλοκου συστήματος, όπως είναι ο ανθρώπινος οργανισμός ή η ανθρώπινη κοινωνία". Ως "στρεσογόνο ερέθισμα" ορίζει "τη "δύναμη η οποία προκαλεί τη διαταραχή αυτή" ενώ ως "προσαρμοστική απόκριση" ορίζει την εσωτερική δύναμη του πολύπλοκου αυτού συστήματος, η οποία επαναφέρει την ομοιόστασή του στο φυσιολογικό επίπεδο.

"Στην περίπτωση του ανθρώπινου οργανισμού, η προσαρμοστική απόκριση εξυπηρετείται από ένα εξειδικευμένο σύστημα στον εγκέφαλο και στο σώμα, το "σύστημα του στρες", το οποίο ενεργοποιείται για να μας βοηθήσει να αντεπεξέλθουμε το στρες όταν ένα στρεσογόνο ερέθισμα οποιουδήποτε τύπου υπερβεί ένα συγκεκριμένο όριο το οποίο είναι διαφορετικό σε κάθε άνθρωπο" επισημαίνει ο Γ. Χρούσος.

Ερ.Τι συμβαίνει στον οργανισμό όταν έχουμε στρες;

Απ. Εάν ένα στρεσογόνο ερέθισμα ξεπερνάει ένα ορισμένο όριο, το οποίο είναι διαφορετικό στον άνθρωπο, τότε ο οργανισμός αρχίζει και υπερπαράγει μια ορμόνη, την κορτιζόλη. Και την παράγει κάθε μέρα, κυρίως τις βραδινές ώρες με το αποτέλεσμα να αναπτύσσονται τα προβλήματα που παθαίνει κάποιος όταν έχει αυξημένη κορτιζόλη.

Πχ οι ασθενείς με νόσο Cushing ή οι ασθενείς που παίρνουν κορτιζόνη για διάφορες παθήσεις αναπτύσσουν όλα αυτά τα χρόνια προβλήματα εξαιτίας του φαρμάκου αυτού. Στον φυσιολογικό άνθρωπο όταν υπάρχει χρόνιο στρες υπερπαράγεται αυτή την ορμόνη η οποία δημιουργεί τα προβλήματα.

Σήμερα ξέρουμε ότι το χρόνιο στρες το οποίο είναι και πάρα πολύ συχνό επηρεάζει, επιταχύνει πολλά νοσήματα από αυτά που μας ταλαιπωρούν.

Ερ. Πως επηρεάζει το στρες τη νόσο;

Απ: Αυτό καθ’ αυτό το στρες, όταν αντιμετωπίζεται επιτυχώς από την προσαρμοστική απόκριση, είναι ουδέτερο ή ακόμη και επωφελές, είτε πρόκειται για ένα οργανισμό είτε μια κοινωνία.

Σε αντίθεση, η δυναμική κατάσταση κατά την οποία η προσαρμοστική απόκριση αποτυγχάνει να επαναφέρει πλήρως την ομοιόσταση κατά το στρες, την οποία ορίζουμε ως "δυσομοιόσταση" ή πιό σωστά "κακόσταση", μπορεί να έχει καταστροφικές επιδράσεις.

Στα ανθρώπινα όντα, οι κύριες επωφελείς ορμόνες οι οποίες ενεργοποιούνται για να επαναφέρουν την ομοιόσταση, οι καλούμενοι "διαμεσολαβητές της ομοιόστασης ή του στρες", (συμπεριλαμβανομένης της κορτικοτροπινοεκλυτικής ορμόνη, της αδρεναλίνης, της νοραδρεναλίνης, της κορτιζόλης και της φλεγμονώδους κυτοκίνης ιντερλευκίνης-6), είναι επιπρόσθετα και, παράδοξα, υπεύθυνες σε ένα σημαντικό βαθμό για τη βλάβη που υφίσταται ο οργανισμός όταν τελεί υπό κακόσταση.

Αυτοί οι διαμεσολαβητές του στρες όταν δεν εκκρίνονται σωστά μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τη φυσιολογία των κυττάρων μας, να προκαλέσουν διαταραχή στη μεταβολική τους δραστηριότητα, να αυξήσουν τη φλεγμονώδη απόκρισή τους και να διεγείρουν τις οξειδωτικές τους λειτουργίες, όλες δυναμικά καταστροφικές μεταβολές, οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια επιταχύνουν τη γήρανση, προκαλούν ψυχοσωματικά προβλήματα, άγχος, κατάθλιψη, παχυσαρκία, μεταβολικά προβλήματα και οστεοπόρωση, προάγουν την αθηροσκλήρυνση και καρδιαγγειακή νόσο, διαταράσσουν την ανοσιακή λειτουργία και αυξάνουν την πιθανότητα λοίμωξης και καρκινογένεσης στον οργανισμό.

Πέραν των χρονίων μη μεταδιδόμενων νοσημάτων, το χρόνιο στρες έχει πολλές άλλες καταστροφικές επιδράσεις. Επηρεάζει αρνητικά την αύξηση και την ανάπτυξη του ανθρώπου, τον ύπνο, το συναίσθημα, την οικογενειακή και κοινωνική ζωή, αυξάνει την παραβατική συμπεριφορά, τα βίαια ατυχήματα, την κατάχρηση ουσιών και την εξάρτηση από ουσίες ή συμπεριφορές.

Ερ. Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το χρόνιο στρες;

Απ. Η μόνη ψυχιατρική θεραπεία για το στρες που ξέρουμε σήμερα είναι η συμπεριφορική και γνωσιακή αναδόμηση. Κατ΄αρχάς πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει στρες και πως μας βλάπτει. Αυτό είναι το γνωσιακό μέρος. Εφόσον καταλάβουμε τι είναι και πως βλάπτει πρέπει να κάνουμε τις κατάλληλες αλλαγές στη ζωή μας ώστε να αποφύγουμε τις αρνητικές συνέπειες του χρόνιου στρες.

Αναμφίβολα, χρειάζεται αλλαγή του τρόπου σκέπτεσθαι και του τρόπου ζωής. Η καλή διαχείριση του στρες οδηγεί στον έλεγχο και στην καλύτερη ζωή. Το 1/3 των ανθρώπων βρίσκουν μόνοι τους τόπο να διαχειριστούν το στρες με μια δραστηριότητα που τους ευχαριστεί ή με ένα χόμπυ ή με κάποιον άλλο τρόπο. Όμως μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί και χρειάζεται βοήθεια για να το διαχειριστεί πχ life coaching.

Eρ. Τα αγχολυτικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν;

Απ. Κατά τη γνώμη μου τα αγχολυτικά δεν είναι καλή λύση. Είναι μόνο παροδική λύση, δηλαδή κάτι σου συμβαίνει και δεν μπορείς κοιμηθείς, τότε μπορείς να τα πάρεις για λίγο. Αλλά αν τα παίρνεις μονίμως δεν δουλεύει το σύστημα.

Μερικά από αυτά δημιουργούν σοβαρό εθισμό μετά δεν μπορείς να κοιμηθείς χωρίς να τα πάρεις . Η λύση των φαρμάκων κατά τη γνώμη μου είναι είτε για λίγο καιρό είτε για ανθρώπους που πάσχουν από ψυχιατρική νόσο.

Όταν πχ υπάρχει αγχώδης διαταραχή ή κατάθλιψη, σε αυτές τις περιπτώσεις μετά από ένα ορισμένο σημείο δεν βοηθάει μόνο η αλλαγή τρόπου ζωής, πρέπει να πάρεις και φάρμακα και να κάνεις και ψυχοθεραπεία ταυτόχρονα. Αλλά για τον πολύ κόσμο που δεν έχει ψυχιατρικό πρόβλημα αλλά είναι απλώς στρεσαρισμένος ορισμένες βασικές συμβουλές είναι αποτελεσματικές.

Οι επιστήμονες επιτέλους κατάλαβαν γιατί οι βαθιές αναπνοές μειώνουν το άγχος

από newmoney



Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας μπορούν να επηρεάσουν τη φυσική κατάστασή μας και αντίστροφα. Όταν είμαστε στρεσαρισμένοι, έχουμε την τάση να παίρνουμε μικρές, γρήγορες ανάσες.

Όμως οι γιατροί συνηθίζουν να λένε στους ασθενείς που πάσχουν από άγχος ή κατάθλιψη να παίρνουν βαθιές αναπνοές για να ηρεμήσουν. Το ίδιο κάνουν και όσοι ασχολούνται με τη γιόγκα.

Πώς όμως λειτουργεί αυτή η σύνδεση μυαλού-σώματος; Πρόσφατα, μια ομάδα επιστημόνων του Ιατρικού Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Φρανσίσκο δημοσίευσε μια έρευνα που φωτίζει τους συγκεκριμένους νευρώνες που λειτουργούν ως γέφυρα μεταξύ ψυχικής και σωματικής διέγερσης.

Η κατανόηση αυτών των κυττάρων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη νέων θεραπειών για ψυχικές παθήσεις.

Η αναπνοή είναι μια αυτοματοποιημένη διαδικασία που ελέγχεται από ένα σύμπλεγμα εγκεφαλικών κυττάρων. Σε αντίθεση με τους νευρώνες που είναι υπεύθυνοι για άλλες αυτόματες κινήσεις όπως ο χτύπος της καρδιάς, η ομάδα των κυττάρων που ελέγχει την αναπνοή μας έχει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία.



Υπάρχουν πολλοί ξεχωριστοί τύποι αναπνοών: τακτικός, ενθουσιασμού, αναστεναγμού, χασμουρητού, ύπνου, γέλιου, ανατριχίλας. Οι ερευνητές αναρωτήθηκαν εάν διαφορετικοί τύποι νευρώνων στο κέντρο ελέγχου του αναπνευστικού συστήματος θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία αυτών των διαφορετικών τύπων αναπνοής.

Ετσι αποφάσισαν να σπάσουν αυτό το κέντρο ελέγχου σε ξεχωριστά μέρη και να εντοπίσουν το σύμπλεγμα που επηρεάζει συγκεκριμένα την ρυθμική αναπνοή. Πειραματίστηκαν σε ποντίκια αποσπώντας ένα κομμάτι από 175 νευρώνες που επέλεξαν με βάση τις προηγούμενες γνώσεις γονιδίων που σχετίζονται με την αναπνοή. Στη συνέχεια, περίμεναν να δουν αν τα ποντίκια θα ξεκινούσαν να αναπνέουν άτακτα, κάτι όμως που δεν συνέβη.

Το πείραμα, μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι πραγματικά συνέβη, φάνηκε να αποτυγχάνει. Ωστόσο, με την εξάλειψη αυτών των 175 νευρώνων, η ομάδα είχε κόψει τις συνδέσεις μεταξύ της διέγερσης και της αναπνοής και αυτό είχε επιπτώσεις.

Χωρίς επικοινωνία από άλλα μέρη του εγκεφάλου που επεξεργάζονται αισθητηριακές εισροές που κανονικά θα έβαζαν τα ποντίκια σε επιφυλακή, το κέντρο ελέγχου της αναπνοής τους δεν είχε λόγο να επιταχύνει τις αναπνοές. Αντίθετα, χωρίς αυτή την ταχεία αναπνοή, τα ποντίκια δεν έχουν κανένα λόγο να είναι ανήσυχα.

Είναι αδύνατο να πούμε αν τα ποντίκια απολαμβάνουν πραγματικά τη νέα τους ζωή χωρίς άγχος.

Αλλά τώρα που οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι αυτό το κομμάτι των νευρώνων επηρεάζει τον ρυθμό αναπνοής, έχουν ένα σημείο εκκίνησης για να αναπτύξουν νέους τρόπους να χειριστούν τις συναισθηματικές καταστάσεις σε ασθενείς που υποφέρουν από άγχος ή κατάθλιψη.

Εκπαιδευτική συνάντηση της «Πρωτοβουλίας Ψ»: Προβολή της ταινίας «Ο Λόγος των "Τρελών"» της κατάληψης «Παπουτσάδικο» - Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017 στις 19.00 μμ

από Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία



Η επόμενη εκπαιδευτική συνάντηση της «Πρωτοβουλίας Ψ» θα γίνει την Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017, στις 19.00 μμ., στο χώρο του «Hearing  Voices Αθήνας», στη οδό Τροίας 44 (κοντά στην πλ. Βικτωρίας).

Θα προβληθεί η ταινία της κατάληψης «Παπουτσάδικο» που τιτλοφορείται «Ο Λόγος των “Τρελών”- ενάντια στο λόγο των "λογικών"».

Η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα λεύκωμα από αποσπάσματα κειμένων και συνεντεύξεων χρηστών υπηρεσιών υγείας καθώς και Επιζώντων της Ψυχιατρικής, στις οποίες μιλούν για ένα εύρος ζητημάτων που αφορούν τη διαχείριση των εμπειριών τους, τα βιώματά τους, την αντιμετώπιση εκ μέρους του ψυχιατρικού κατεστημένου, τη φαρμακευτική αγωγή κ.α.

Θα ακολουθήσει συζήτηση.


Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία

ΕΤΣΙ είναι η κατάθλιψη: Το ποίημα-ερμηνεία που συγκλόνισε το διαδίκτυο

από iatropedia



Έχουν γραφτεί άπειρες σελίδες για την κατάθλιψη. Βιβλία επί βιβλίων, έρευνες και αναλύσεις, γνώμες και απόψεις, αμέτρητες ιστοσελίδες και άλλοι τόσοι “ειδικοί” και μη, μας βομβαρδίζουν καθημερινά με ορισμούς, συμπτώματα και τρόπους αντιμετώπισης.

Αλλά η κατάθλιψη είναι κάτι άυλο. Δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν μπορεί να χωρέσει σε επιστημονικά “κουτάκια” και δεν μπορεί να γιατρευτεί “απλά με ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο”.

Η κατάθλιψη είναι βίωμα. Είναι καθημερινή πάλη με μια δύναμη που ξεπερνάει κάθε αντίσταση του ατόμου-ασθενή. Η επιστήμη αναλύει μόνο αυτό που μπορεί να δει και να μετρήσει. Αλλά αυτό που μπορεί να νιώθει ένα άτομο με κατάθλιψη, περιγράφεται μόνο μέσω της Τέχνης. Άλλωστε, η καλλιτεχνική έκφραση αποτέλεσε, διαχρονικά, μια διέξοδο και μια "ατομική θεραπεία" για τα άτομα με κατάθλιψη.

Το συγκλονιστικό ποίημα-ερμηνεία της Sabrina Benaim

Μέσω της πλατφόρμας “Button Poetry” η Sabrina Benaim είχε δώσει πριν μερικά χρόνια μια μοναδική ερμηνεία με αντικείμενο την κατάθλιψη. Με τίτλο “Εξηγώντας την κατάθλιψή μου στην μητέρα μου”, η Sabrina καταφέρνει μέσα σε 3':20” να περιγράψει αυτό, που η επιστήμη δεν ξέρει πώς να προσεγγίσει.


Αν εσείς, ή κάποιος δικός σας άνθρωπος, έχει βιώσει την κατάθλιψη στην αληθινή της διάσταση, τότε δεν μπορεί παρά να ταυτιστεί με το ποίημα-ερμηνεία της Sabrina Benaim...

Εξηγώντας την κατάθλιψή μου στην μητέρα μου: μια συζήτηση

Μαμά, η κατάθλιψή μου αλλάζει μορφές.

Την μια μέρα είναι τόσο μικρή όσο μια πυγολαμπίδα στην παλάμη μιας αρκούδας,

την επόμενη μέρα είναι η ίδια η αρκούδα.

Τις μέρες εκείνες μένω ακίνητη μέχρι να με αφήσει η αρκούδα μόνη μου.

Αυτές τις μέρες τις λέω “Σκοτεινές Ημέρες”.

Η μαμά λέει: "Τότε προσπαθήστε να τις φωτίσεις με κεριά”.

Όταν βλέπω ένα κερί, βλέπω τη σάρκα μιας εκκλησίας, το τρεμοπαίξιμο μιας φλόγας, μια ανάμνηση νεότερη και από το μεσημέρι.

Στέκομαι δίπλα στο ανοικτό της φέρετρο.

Είναι η στιγμή που μαθαίνω ότι κάθε άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ θα πεθάνει κάποια μέρα.

Εξάλλου, δεν φοβάμαι το σκοτάδι.

Ίσως, αυτό να είναι μέρος του προβλήματος.

Η μαμά λέει: “Νόμιζα ότι το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι”.

Δεν μπορώ.

Το άγχος με κρατάει ως όμηρο μέσα στο σπίτι μου, μέσα στο κεφάλι μου.

Η μαμά λέει: "Κι από πού προέρχεται το άγχος;”

Το άγχος είναι ο ξάδελφος που με επισκέπτεται από μακριά και τον οποίο η κατάθλιψη αισθάνθηκε υποχρεωμένη να φέρει στην παρέα της.

Μαμά, εγώ είμαι σε αυτή την παρέα.

Μόνο που είναι μια παρέα στην οποία δεν θέλω να είμαι.

Η μαμά λέει: “Γιατί δεν προσπαθείς να έχεις κανονικές παρέες και να βλέπεις τους φίλους σου;”

Σίγουρα, κάνω σχέδια. Κάνω σχέδια, αλλά τελικά δεν θέλω να πάω.

Κάνω σχέδια επειδή ξέρω ότι θα ήθελα να πάω. Ξέρω ότι μερικές φορές θα ήθελα να πάω.

Δεν διασκεδαστικό να διασκεδάζεις όταν δεν θέλεις να διασκεδάσεις, μαμά.

Βλέπεις, μαμά, κάθε νύχτα η αϋπνία με παίρνει στην αγκαλιά της και με βυθίζει στο μικρό φως του φούρνου που έχουμε στην κουζίνα.

Η αϋπνία έχει αυτόν τον ρομαντικό τρόπο να κάνει το φεγγάρι να το νιώθω σαν την τέλεια παρέα.

Η μαμά λέει: “Τότε προσπαθήστε να μετράς πρόβατα για να κοιμηθείς”.

Αλλά το μοναδικό που μπορεί να μετρήσει το μυαλό μου είναι λόγους για να μείνει ξύπνιο.

Έτσι πηγαίνω περιπάτους. Αλλά τα τρεμάμενα γόνατά μου χτυπούν σαν ασημένια κουτάλια κρατημένα σε χέρια δυνατά αλλά με χαλαρούς καρπούς.

Τα ακούω στ' αυτιά μου σαν αδέξιες καμπάνες εκκλησιών που μου θυμίζουν ότι υπνοβατώ σε έναν ωκεανό ευτυχίας στον οποίο δεν μπορώ να βαπτιστώ.

Η μαμά λέει: “Η ευτυχία είναι μια απόφαση.”

Αλλά η δική μου ευτυχία είναι τόσο κούφια όσο ένα κλούβιο αυγό.

Η χαρά μου είναι ένας υψηλός πυρετός.

Η μαμά λέει ότι είμαι τόσο καλή στο να δημιουργώ κάτι από το τίποτα, αλλά στη συνέχεια με ρωτάει φόρα-παρτίδα αν φοβάμαι ότι θα πεθάνω.

Όχι. Φοβάμαι να ζήσω!

Μαμά, είμαι μόνη.

Νομίζω ότι αυτό το έμαθα όταν ο μπαμπάς έφυγε.

Έμαθα τότε μετατρέπω τον θυμό σε μοναξιά.

Την μοναξιά στο να είμαι πολυάσχολη.

Έτσι, όταν σας λέω, “Είμαι πολύ απασχολημένη τον τελευταίο καιρό”, εννοώ ότι κοιμάμαι βλέποντας τηλεόραση στον καναπέ, για να αποφύγω να αντιμετωπίσω την κενή πλευρά του κρεβατιού μου.

Αλλά η κατάθλιψή μου με τραβάει πάντα πίσω στο κρεβάτι μου.

Μέχρι που τα οστά μου να γίνουν τα ξεχασμένα απολιθώματα μιας σκελετωμένης πόλης που βυθίζεται.

Μέχρι το στόμα μου να γίνει μια οστεώδη αυλή δοντιών που σπάει από την πίεση με την οποία το κλείνω.

Το κούφιο αμφιθέατρο του στήθους μου γεμίζει με την ηχώ ενός καρδιακού παλμού.

Αλλά είμαι μια ανέμελη τουρίστρια εγώ εδώ.

Ποτέ δεν θα μάθω σε ποια μέρη έχω πάει.

Η μαμά εξακολουθεί να λέει πως δεν καταλαβαίνει.

Μαμά! Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ;

Η διαφορά μεταξύ λύπης και κατάθλιψης

από tvxs




Ποια είναι η διαφορά μεταξύ λύπης και κατάθλιψης και τι πρέπει να γνωρίζουμε γι' αυτές; Πολλοί λένε ότι η κατάθλιψη αποτελεί την ασθένεια της εποχής μας, ενώ διάφορες έρευνες ανεβάζουν το ποσοστό των ατόμων τα οποία έχουν πάρει κάποιο αντικαταθλιπτικό φάρμακο στο 20% του πληθυσμού, δηλαδή περίπου δύο εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα.

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται από το γεγονός ότι τα καταθλιπτικά συμπτώματα αποτελούν μια από τις συνηθέστερες αιτίες παραπομπής σε ψυχολόγους, ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές.

Εξαιτίας της υψηλής συχνότητας της κατάθλιψης, ο όρος έχει μπει στην καθημερινή ομιλία μας με αποτέλεσμα πολλοί να λένε ότι «έπεσαν σε κατάθλιψη» από διάφορες μικρές ατυχίες που τους συνέβησαν. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι οι οποίοι όντως υποφέρουν από κατάθλιψη μπορεί να το αρνούνται με επιμονή. Κατά συνέπεια είναι σημαντικό να εξηγήσουμε τη διαφορά μεταξύ φυσιολογικής λύπης και κατάθλιψης.

Η κατάθλιψη αποτελεί μια ψυχική διαταραχή με κύρια συμπτώματα το ψυχικό πόνο και την αίσθηση δυστυχίας. Υπάρχει μια χαρακτηριστική έλλειψη ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης, ακόμα και για δραστηριότητες οι οποίες στο παρελθόν ήταν επιθυμητές. Το άτομο νιώθει έντονες ενοχές για διάφορα γεγονότα, μεγάλο άγχος και έχει πολύ χαμηλή αυτoεικόνα και αυτοεκτίμηση. Στις ήπιες μορφές της, η κατάθλιψη παίρνει τη μορφή ανικανότητας του ατόμου να γελάσει και να
αστειευτεί και έχει μια γενική τάση να ξεσπά σε δάκρυα, ιδιαίτερα όταν ο συνομιλητής του δείξει κατανόηση. Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι μια διαρκής αίσθηση κούρασης, ενώ άλλα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν την απώλεια όρεξης, την έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας και την ύπαρξη προβλημάτων στον ύπνο. Επίσης οι περισσότεροι καταθλιπτικοί έχουν ιδέες που σχετίζονται με το θάνατο ή σκέψεις αυτοκτονίας. Ιδιαίτερα οι άντρες, είναι δυνατό να εκφράσουν την κατάθλιψή τους μέσα από αντικοινωνική συμπεριφορά ή με τη χρήση αλκοόλ, έτσι ώστε αρχικά η ύπαρξη της διαταραχής να είναι καλυμμένη. Όλα τα παραπάνω συμπτώματα θα πρέπει να διαρκέσουν για αρκετούς μήνες χωρίς ενδείξεις βελτίωσης.

Όσο και να φαίνεται περίεργο, τις περισσότερες φορές η φυσιολογική λύπη είναι κυριολεκτικά το αντίθετο της κατάθλιψης. Η λύπη ή θλίψη αποτελεί τη φυσική αντίδραση του οργανισμού σε κάποια απώλεια. Η στενοχώρια και ο ψυχικός πόνος είναι αποτέλεσμα της αποδοχής του δυσάρεστου γεγονότος, ενώ ο θρήνος για την απώλεια αποτελεί μέρος της απαραίτητης διαδικασίας για την εκφόρτιση του πόνου και την αποκατάσταση της νευρικής ισορροπίας.

Όταν όμως για διάφορους λόγους το άτομο δεν μπορεί ν' αντέξει το μέγεθος του πόνου, τότε τον καταπιέζει και 1αρνείται την ύπαρξη του, αρνούμενο ταυτόχρονα την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα του γεγονότος που τον προκάλεσε. Για παράδειγμα η θλίψη από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου είναι τόσο αβάσταχτη που ο άνθρωπος λέει: «Όχι δεν πέθανε». Αυτή η άρνηση είναι αρχικά χρήσιμη γιατί δίνει χρόνο στον οργανισμό να προετοιμαστεί για το σοκ του πόνου.

Εάν όμως η καταπίεση και η άρνηση διαρκέσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τότε έρχεται η κατάθλιψη, η οποία εμποδίζει τη φυσιολογική διαδικασία του πένθους και «παγιδεύει» το συναίσθημα της θλίψης εσωτερικά. Και επειδή δυστυχώς δεν είναι δυνατό να καταπιέσει κάποιος μόνο τα αρνητικά συναισθήματα, καταπιέζει τελικά όλα του τα συναισθήματα και έτσι έχουμε τα συμπτώματα της κατάθλιψης που περιέγραψα παραπάνω.

Εκτός όμως από καταπιεσμένη θλίψη, αρκετές φορές η αιτία της κατάθλιψης είναι καταπιεσμένος θυμός. Αν και εκ πρώτης όψεως μπορεί αυτό να φαίνεται αντιφατικό, στην πραγματικότητα η διαδικασία είναι ακριβώς η ίδια όπως και στην
περίπτωση της λύπης. Σαν τυπικό παράδειγμα αναφέρω την περίπτωση μιας θεραπευόμενης στην οποία ο σύζυγός της φερόταν υποτιμητικά και απορριπτικά για είκοσι χρόνια. Εκείνη θύμωνε με τη συμπεριφορά του, αλλά έχοντας χαμηλή
αυτοεκτίμηση και έχοντας αποδεχθεί το ρόλο της υπάκουης συζύγου που της είχαν δώσει οι γονείς της, καταπίεζε το θυμό της μέχρι που σταμάτησε να νιώθει χαρά, εγκατέλειψε τον εαυτό της και ένιωθε ότι το μόνο νόημα στη ζωή της ερχόταν από τα δύο της παιδιά.

Όταν ήρθε για θεραπεία είχε σκέψεις αυτοκτονίας, καθώς και κρίσεις πανικού, οι οποίες δεν ήταν τίποτα άλλο από εκρήξεις του καταπιεσμένου συναισθήματος. Από τη στιγμή που μπόρεσε να αναγνωρίσει το θυμό της, να τον δικαιολογήσει και να τον εκφράσει μέσα στο θεραπευτικό πλαίσιο, ξεκίνησε να φροντίζει τον εαυτό της, να ασχολείται με τα παρατημένα ενδιαφέροντα που είχε και να οριοθετεί καλύτερα τη σχέση με το σύζυγό της, ο οποίος «ξαφνικά» άρχισε να την εκτιμά και να την προσέχει περισσότερο.

Η τελευταία περίπτωση προσφέρει και το «κλειδί» της αντιμετώπισης της κατάθλιψης, αλλά και της διατήρησης της ψυχικής μας ισορροπίας και υγείας. Και αυτό δεν είναι άλλο από την αναγνώριση και την έκφραση των συναισθημάτων μας.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν υπάρχει καλό ή κακό συναίσθημα για τον απλό λόγο ότι δεν έχουμε τη νευρολογική δυνατότητα ελέγχου στο τι θα νιώσουμε. Είναι σαν να λέμε ότι είναι κακό πράγμα να διψάμε. Όσο και να το πούμε θα εξακολουθούμε να διψάμε, ενώ εάν το πιστέψουμε θα νιώθουμε επιπλέον και ενοχές που διψάμε... Υπάρχει μόνο καλή ή κακή πράξη και μόνο γι αυτές θα πρέπει να κρίνονται οι άνθρωποι!

Για να αποφύγουμε την κατάθλιψη, αλλά και πολλές άλλες ψυχικές και σωματικές ασθένειες, είναι απαραίτητο να ανακαλύψουμε, να εξετάσουμε και να αλλάξουμε, όπου χρειάζεται, τους ρόλους και τα σενάρια που μας έδωσαν για το πώς πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας. Έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας και στα παιδιά μας. Αυτό απαιτεί μια επίπονη και δύσκολη προσπάθεια αυτογνωσίας, για την οποία μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια ενός ειδικού σε οποιοδήποτε σημείο «κολλήσουμε».

Άτυπη κατάθλιψη: Ποια είναι τα «ένοχα» σημάδια

από enetpress



Παρά την ονομασία της, η άτυπη κατάθλιψη δεν είναι καθόλου σπάνια πάθηση. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία το 1/3 των πασχόντων υπό-διαγιγνώσκονται με συνέπεια να μην λαμβάνουν της σωστή θεραπεία.

Βάση στοιχείων των επιστημόνων της mayo clinic η άτυπη κατάθλιψη εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες αλλά και στους εργένηδες. Η άτυπη κατάθλιψη εμφανίζεται συνήθως νωρίτερα από ό,τι άλλες μορφές κατάθλιψης, διαρκεί περισσότερο και συχνά γίνεται εσφαλμένη διάγνωση.

Στα συμπτώματα περιλαμβάνεται η κακή διάθεση τις βραδινές ώρες και η ικανότητα να ευθυμήσει κανείς ή νιώσει καλύτερα ακούγοντας καλά σχόλια και φιλοφρονήσεις. Άλλα σημάδια της πάθησης μπορεί να περιλαμβάνουν:

Προβλήματα ύπνου (ειδικά πολλές ώρες ύπνου)
Αυξημένη όρεξη και αύξηση του σωματικού βάρους
Κόπωση
Αδυναμία διατήρησης μακροχρόνιας σχέσης

Παράγοντες κινδύνου

Οι παράγοντες κινδύνου όπως υπογραμμίζουν οι επιστήμονες της mayo clinic περιλαμβάνουν:

Ιστορικό διπολικής διαταραχής
Κατάχρηση αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών

Σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση
Τραυματικές εμπειρίες στην παιδική ηλικία

Ορισμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, όπως η χαμηλή αυτοεκτίμηση ή η υπερβολική εξάρτηση από άλλο άτομο.
Σοβαρή ασθένεια, όπως ο καρκίνος, ή η καρδιακή νόσος

Η λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως για την υψηλή πίεση του αίματος, ή υπνωτικά χάπια
Στρεσογόνα γεγονότα στην ζωής του ασθενούς, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου
Κατάθλιψη μετά τον τοκετό (επιλόχεια κατάθλιψη)

Πιθανή αυτοκτονία κάποιου μέλους της οικογένειας
Περιορισμένες φιλικές επαφές ή άλλες προσωπικές σχέσεις

Έδινε μάχη με την κατάθλιψη η Μαίρη Τσώνη

από tvxs



Μάχη με την κατάθλιψη φέρεται να έδινε η Μαίρη Τσώνη, η τριαντάχρονη ηθοποιός και τραγουδίστρια που βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της στη Ζωοδόχου Πηγής στη Εξάρχεια.

«Είμαι πολύ μοναχική. Πάρα πολύ. Έχω λίγους φίλους. Δεν ήμουν έτσι πιο μικρή - με τα χρόνια το απέκτησα. Θα ήθελα να είμαι πιο αφελής και πιο ανοιχτή - μερικές φορές αναπολώ αυτές τις στιγμές» είχε πει λίγο μετά την επιτυχία του «Κυνόδοντα» στις Κάννες.

Τα ακριβή αίτια του θανάτου της Μαίρης Τσώνη, που έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από το ρόλο της στην πολυβραβευμένη ταινία "Κυνόδοντας" του Γιώργου Λάνθιμου αλλά και ως μέλος του συγκροτήματος Μary & The Boy, ως μουσικό έτερο ήμισυ του Αλέξανδρο Βούλγαρη, αναμένεται να διευκρινιστούν από την ιατροδικαστική εξέταση.

Ωστόσο η Lewsha Camille Simboura, η φίλη της που την εντόπισε νεκρή στο διαμέρισμά της, σοκαρισμένη από το τραγικό τέλος της ηθοποιού αποκάλυψε πως έπασχε από κατάθλιψη. Όπως έγραψε σε κείμενό της στο Facebook: «Συγγνώμη που δεν ήρθα νωρίτερα [...] Έπρεπε να προσπαθήσω να σε βοηθήσω με την αρρώστια σου  [...] Καμιά επιτυχία στον κόσμο δεν μπορεί να θεραπεύσει την κατάθλιψη».

Σημειώνεται πως η πρώτη εκτίμηση του πληρώματος του ασθενοφόρου που έσπευσε στο σημείο άμεσα μετά την ειδοποίηση ήταν ότι ο θάνατος της 30χρονης είχε επέλθει κάποιες ώρες πριν από την έλευση τους.

«Δεν το πιστεύω ότι μόλις βρήκα νεκρή την Μαίρη Τσώνη (διάσημη Ελληνίδα ηθοποιό του Κυνόδοντα) στον 5ο όροφο. RIP. Συγγνώμη που δεν ήρθα νωρίτερα. Ίσως θα μπορούσαμε να σε σώσουμε. Αισθάνθηκα ένοχη, ενώ έβλεπα τον Τζέιμς να σου παρέχει τις πρώτες βοήθειες (καρδιοαναπνευστική ανάνηψη). Έπρεπε να προσπαθήσω να σε βοηθήσω με την αρρώστια σου. Ήθελε να με βοηθήσει με την υποκριτική και είχε συμφωνήσει να παίξει σε μια ταινία μικρού μήκους που ετοίμαζα [...] Καμιά επιτυχία στον κόσμο δεν μπορεί να θεραπεύσει την κατάθλιψη», έγραψε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook η Lewsha Camille Simboura, συνοδεύοντας την ανάρτησή της με το τραγούδι «staring» του συγκροτήματος Μary & The Boy.

Εκπαιδευτική συνάντηση της "Πρωτοβουλίας Ψ"

από Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία


Η επόμενη εκπαιδευτική συνάντηση της "Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία", θα γίνει την Παρασκευή, 12/5/17, ώρα 19.00 μμ, στο χώρο του "Hearing Voices Αθήνας", στη οδό Τροίας 44 (κοντά στην πλ.Βικτωρίας) με θέμα:

            "Τα κινήματα στο χώρο της ψυχικής υγείας: ο ρόλος των ανθρώπων με ψυχιατρική εμπειρία, των οικογενειών, της κοινωνίας".

Θα γίνουν σύντομες εισηγήσεις από επαγγελματίες, ανθρώπους με ψυχιατρική εμπειρία και μέλη συλλόγων οικογενειών και θα ακολουθήσει συζήτηση.

Καταρρίπτοντας τους 10 μύθους της κατάθλιψης

από tvxs




Παρότι πρόκειται για μία εξαιρετικά σοβαρή και συχνή ασθένεια, η κατάθλιψη περιβάλλεται από πολλούς μύθους και παρανοήσεις τόσο σε σχέση με τα αίτια της, όσο και την θεραπεία της. Τέτοιοι μύθοι είναι ενδεχομένως καλοπροαίρετοι, στην πραγματικότητα όμως αποδεικνύονται εξαιρετικά επιβλαβείς, καθώς πολύ συχνά στέκονται εμπόδιο στην αναζήτηση έγκαιρης θεραπείας και αντιμετώπισης της ψυχικής νόσου. Η Ελένη Βούσουρα, Δρ. Κλινικής Ψυχολογίας, βοηθά να καταρρίψουμε τους δέκα πιο συχνούς μύθους σχετικά με την κατάθλιψη.

ΜΥΘΟΣ #1: Η κατάθλιψη δεν είναι μια συχνή πάθηση και δεν θα συμβεί σε μένα
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια πολύ συχνή νόσος που μπορεί να εκδηλωθεί σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων, σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Επηρεάζει σήμερα περισσότερα από 350 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι ένας στους 10 ανθρώπους πάσχει από κατάθλιψη και ένας στους 5 έχει νοσήσει από κατάθλιψη στη διάρκεια της ζωής του.

ΜΥΘΟΣ #2: Η κατάθλιψη δεν είναι μια πραγματική ασθένεια
ΑΛΗΘΕΙΑ: Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η κατάθλιψη αποτελεί την 2η συχνότερη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως και μια από τις κύριες αιτίες απώλειας ετών ζωής λόγω δυσλειτουργίας ή πρόωρου θανάτου, ενώ νέα στοιχεία δείχνουν ότι συμβάλλει σημαντικά στην αυτοκτονικότητα και την ισχαιμική καρδιοπάθεια.

ΜΥΘΟΣ #3: Κατάθλιψη σημαίνει να είναι κανείς λυπημένος
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η λύπη είναι συναίσθημα, η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια. Η κατάθλιψη συχνά χαρακτηρίζεται από ένα επίμονο και διαρκές συναίσθημα θλίψης (για τουλάχιστον 2 εβδομάδες), ωστόσο όχι πάντα. Μπορεί, δηλαδή, κανείς να πάσχει από κατάθλιψη χωρίς να είναι απαραίτητα λυπημένος. Αντίθετα, μπορεί να βιώνει αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν ανηδονία, δηλαδή μια έντονη απώλεια ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης ακόμη και για δραστηριότητες που προηγουμένως ήταν πηγή ευχαρίστησης για το άτομο (π.χ., χόμπι, οικογένεια, φίλοι). Επιπλέον, τα παιδιά, οι έφηβοι, και οι ηλικιωμένοι συνήθως εκδηλώνουν ευερεθιστότητα αντί θλίψης.

ΜΥΘΟΣ #4: «Είναι όλα στο κεφάλι σου»
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης, ωστόσο περιλαμβάνει ένα πλήθος σωματικών συμπτωμάτων, όπως διαταραχές στην όρεξη και την ποιότητα του ύπνου, έντονη κόπωση και ψυχοκινητική επιβράδυνση, νευρικότητα και διέγερση, καθώς και δυσκολία συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων ακόμα και για τα πιο απλά καθημερινά πράγματα. Άλλα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν ανησυχία, δυσπεψία, ναυτία, πονοκεφάλους, και μυϊκή κόπωση.

ΜΥΘΟΣ #5: Κατάθλιψη παθαίνει κανείς όταν έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες της ζωής
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο καθένας βιώνει σκαμπανεβάσματα στη ζωή, και συχνά αισθάνεται λυπημένος για κάποιο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα μετά από μια σοβαρή απώλεια ή απογοήτευση. Η κατάθλιψη είναι κάτι περισσότερο από περιστασιακές αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα που προκύπτουν από τις καθημερινές δυσκολίες. Τα επεισόδια της κατάθλιψης διαρκούν για μεγάλες χρονικές περιόδους, και συχνά μπορεί να προκύψουν ξαφνικά, ακόμη και όταν τα πράγματα στη ζωή φαίνεται να πηγαίνουν καλά.

ΜΥΘΟΣ #6: Η κατάθλιψη είναι ένα σημάδι ψυχικής αδυναμίας
ΑΛΗΘΕΙΑ: Μια από τις πολύ συχνές παρανοήσεις σχετικά με την κατάθλιψη είναι η λανθασμένη εντύπωση ότι η κατάθλιψη οφείλεται σε ψυχική αδυναμία ή ελάττωμα του χαρακτήρα. Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή που, όπως οι περισσότερες ασθένειες, έχει βιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις. Όπως δε θα κατηγορούσαμε ποτέ κάποιον που υποφέρει από καρδιακή νόσο ή διαβήτη ότι η ασθένεια του οφείλεται σε «αδυναμία χαρακτήρα», έτσι και η κατάθλιψη δεν είναι σημάδι αδυναμίας, τεμπελιά, ή αυτολύπηση. Είναι μια σοβαρή σοβαρή κλινική διαταραχή, που απαιτεί άμεση διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία.

ΜΥΘΟΣ #7: Η κατάθλιψη επηρεάζει μόνο τις γυναίκες
ΑΛΗΘΕΙΑ: Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν κατάθλιψη σε σχέση με τους άντρες, μια ευαλωτότητα που κορυφώνεται στα αναπαραγωγικά χρόνια και εκδηλώνεται ως προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, κατάθλιψη στην εγκυμοσύνη και λοχεία, και εμμηνοπαυσιακή κατάθλιψη. Ωστόσο, τα ποσοστά κατάθλιψης στους άνδρες δεν είναι καθόλου αμελητέα: 1 στους 8 άνδρες αναμένεται να αναπτύξει κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή του, ποσοστό που είναι ακόμη μεγαλύτερο αν συμπεριλάβουμε την χρήση αλκοόλ και ουσιών που συνδέονται συχνά με κατάθλιψη. Επιπλέον, η κατάθλιψη στους άνδρες τείνει να είναι πιο καταστροφική, καθώς οι άνδρες έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο θανάτου λόγω αυτοκτονιών σε σχέση με τις γυναίκες.

ΜΥΘΟΣ #8: «Απλά πρέπει να προσπαθήσεις να το ξεπεράσεις»
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη δεν θα φύγει από μόνη της - απαιτεί θεραπεία και υποστήριξη, όποιες και αν είναι οι αιτίες που συνέβαλαν στην ανάπτυξη της. Στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι πιθανό να επιδεινωθούν και να χρονίσουν αν αφεθούν χωρίς θεραπεία. Δυστυχώς, μόνο το 1/3 των ανθρώπων που υποφέρουν από κατάθλιψη υποβάλλονται σε θεραπεία.

ΜΥΘΟΣ #9: Η κατάθλιψη δε θεραπεύεται
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια ψυχική διαταραχή που θεραπεύεται. Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για να ρυθμιστούν αποτελεσματικά οι βιοχημικές αλλαγές στον εγκέφαλο, σε συνδυασμό με μια αποτελεσματική ψυχοθεραπεία, το άτομο που πάσχει από κατάθλιψη μπορεί να θεραπευτεί πλήρως. Είναι ζωτικής σημασίας για τους ανθρώπους που υποπτεύονται ότι οι ίδιοι ή κάποιο μέλος της οικογένειας τους μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη να αναζητήσουν φροντίδα από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που διαθέτει κατάρτιση και εμπειρία στην θεραπεία της κατάθλιψης.

ΜΥΘΟΣ #10: Η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με φαρμακευτική αγωγή
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η φαρμακευτική αγωγή είναι μόνο μία από τις διαθέσιμες αποτελεσματικές θεραπείες για την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με επιστημονικά τεκμηριωμένες ψυχοθεραπείες, μη-φαρμακευτικές βιολογικές θεραπείες και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να βοηθηθούν περισσότερο από μια ψυχολογική παρέμβαση, άλλοι μπορεί να θεωρήσουν χρησιμότερο ένα συνδυασμός θεραπευτικών προσεγγίσεων. Το καλύτερο είναι να προσεγγίσει κανείς ένα επαγγελματία ψυχικής υγείας για να μάθει περισσότερα για τα διάφορα είδη θεραπείας και να αναπτύξει το δικό του, εξατομικευμένο πρόγραμμα στήριξης και θεραπείας.

*Η Ελένη Βούσουρα είναι Δρ. Κλινικής Ψυχολογίας, Καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Deree και Επιστημονικος συνεργάτης του Ιατρείου Ψυχικής Υγείας Γυναικών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Α΄Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών

Ας μιλήσουμε για την κατάθλιψη

από tvxs



Μόλις τρεις εβδομάδες μετά τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ευτυχίας, έρχεται η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, αφιερωμένη στην κατάθλιψη. Νιώθεις ότι δεν αξίζει να ζεις; Ζεις με κάποιον που έχει κατάθλιψη; Το «τέρας» της κατάθλιψης ολοένα και μεγαλώνει.

Η κατάθλιψη επηρεάζει ανθρώπους όλων των ηλικιών, από όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Πάνω από το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από την «σιωπηλή νόσο», με τον γυναικείο πληθυσμό και τους νέους να κρατούν την πρωτιά και τους ηλικιωμένους να ακολουθούν.

Πάνω από 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από κατάθλιψη, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Πιο συγκεκριμένα συνολικά περίπου 322 εκατομμύρια άνθρωποι διαγνώστηκαν με κλινική κατάθλιψη μέσα σε έναν χρόνο, σημειώνοντας μια αύξηση που αγγίζει το 18,4% τα τελευταία 10 χρόνια.

Το 80% των ψυχικά πασχόντων ζουν σε χώρες με χαμηλό/μεσαίο εισόδημα και κοινωνική ανασφάλεια, αλλά και σε χώρες που έχει εξαπλωθεί η ανεργία και η φτώχεια και οι πολεμικές συγκρούσεις. Δίπλα στους ανθρώπους που διαγνώσθηκαν με κατάθλιψη, συνυπάρχουν και 250 εκ. άνθρωποι που πάσχουν από ορισμένες διαταραχές άγχους, από φοβίες, κρίσεις πανικού και μετατραυματικό στρες.

«Τα νέα αυτά στοιχεία είναι ένα εγερτήριο κάλεσμα για όλες τις χώρες. Πρέπει να ξανασκεφτούμε την προσέγγιση μας στην ψυχική υγεία και να την αντιμετωπίσουμε με τον επείγοντα χαρακτήρα που της αξίζει», δηλώνει η γενική διευθύντρια του ΠΟΥ, Μαργαρίτα Τσαν. 

Η κατάθλιψη προκαλεί ψυχική οδύνη. Οι άνθρωποι με κατάθλιψη δυσκολεύονται να πραγματοποιήσουν ακόμη και τις πιο απλές καθημερινές τους δραστηριότητες κι αυτό έχει μερικές φορές καταστροφικές συνέπειες στις σχέσεις με την οικογένεια και τους φίλους τους αλλά και στην ικανότητά τους να εργαστούν και να κερδίσουν τα προς το ζην.

Στη χειρότερη περίπτωση η κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκτονία που πλέον αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου στις ηλικίες από 15 έως 29.





Τι είναι η κατάθλιψη; 

Είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από επίμονη θλίψη και απώλεια ενδιαφέροντος για τις δραστηριότητες που συνήθως κάποιος απολαμβάνει και συνοδεύεται από μια αδυναμία να πραγματοποιήσει τις καθημερινές του δραστηριότητες.

Τι είναι η κατάθλιψη από την Χέλεν Φάρελ

Επιπλέον, τα άτομα με κατάθλιψη συνήθως παρουσιάζουν τα εξής συμπτώματα: απώλεια ενέργειας, αλλαγές στην όρεξή τους για φαγητό, διαταραχές στον ύπνο (κοιμούνται περισσότερο ή λιγότερο), ανησυχία, μειωμένη συγκέντρωση, αποφασιστικότητα, άγχος, αίσθημα απαξίωσης του εαυτού τους, αίσθημα ενοχής ή απελπισίας, σκέψεις αυτοτραυματισμού ή αυτοκτονίας. 

 

  

«Είχα ένα μαύρο σκύλο. Το όνομά του ήταν κατάθλιψη»

Η κατάθλιψη είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θεραπεύεται. Με συνεδρίες ή αντικαταθλιπτικά φάρμακα ή συνδυασμό και των δυο. 

Έφηβοι και νέοι

Η ανάγκη αντιμετώπισης του στίγματος

Ένα βασικό βήμα για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης είναι η καταπολέμηση των προκαταλήψεων και των διακρίσεων. 

«Το στίγμα που συνοδεύει τις ψυχικές νόσους, είναι ο λόγος για τον οποίο ονομάσαμε την εκστρατεία για την κατάθλιψη: ‘Ας μιλήσουμε’», δηλώνει ο δρ. Σεκχάρ Σαξένα, διευθυντής του Τμήματος Ψυχικής Υγείας και Κατάχρησης Ουσιών του ΠΟΥ. «Για κάποιον που έχει κατάθλιψη το να μιλήσει γι’ αυτό σε ένα άτομο που εμπιστεύεται είναι συχνά το πρώτο βήμα για τη θεραπεία και την αποκατάσταση». 

Επίσης υπάρχει ανάγκη για την αύξηση των επενδύσεων στον τομέα της ψυχικής υγείας. Σε πολλές χώρες, δεν υπάρχει ή υπάρχει πολύ μικρή υποστήριξη στα άτομα με ψυχικές διαταραχές. Ακόμη και σε αναπτυγμένες χώρες με υψηλό εισόδημα, σχεδόν το 50% των ατόμων με κατάθλιψη δεν ακολουθούν κάποια θεραπεία. 

Κατά μέσο όρο, μόνο το 3% των κρατικών προϋπολογισμών για την υγεία επενδύεται στον τομέα της ψυχικής υγείας. Αυτό κυμαίνεται από λιγότερο από 1% σε χώρες με χαμηλό εισόδημα έως 5% στις χώρες υψηλού εισοδήματος. 

Επίσης ο ΠΟΥ υπενθυμίζει ότι οι επενδύσεις στον τομέα της ψυχικής υγείας έχουν αντίκτυπο από οικονομικής άποψης. Για κάθε ένα δολάριο που επενδύεται στις θεραπείες για τις ψυχικές νόσους, τέσσερα δολάρια επιστρέφονται λόγο της καλύτερης υγείας και της ικανότητας για εργασία. 

Ηλικιωμένοι 

Αντιμετωπίστε την κατάθλιψη 

Μιλήστε σε κάποιον που εμπιστεύεστε για τα συναισθήματά σας. Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται καλύτερα αν μιλήσουν σε κάποιον που νοιάζεται γι’ αυτούς. 

Σε περίπτωση που αυτό δεν είναι αρκετό, τότε ζητήστε επαγγελματική βοήθεια. Παράλληλα προσπαθήστε να συνεχίσετε τις δραστηριότητες που κάνατε όταν ήσασταν καλά. 

Διατηρείστε την επαφή με την οικογένεια και τους φίλους σας. Γυμναστείτε ακόμη και με περπάτημα σε κοντινή απόσταση. Προσπαθήστε να επιμείνετε στις συνήθειες σας αναφορικά με τη διατροφή και τον ύπνο. 

Το σημαντικότερο είναι να μην ντρέπεστε. Αποδεχτείτε ότι μπορεί να έχετε κατάθλιψη και ρυθμίστε ανάλογα τις προσδοκίες που έχετε από τον εαυτό σας. Μπορεί να μη μπορείτε να είστε σε θέση να κάνετε τόσες επιτυχίες όσες συνήθως. 

Πρέπει ή να περιορίσετε ή να σταματήσετε την κατανάλωση αλκοόλ και να απέχετε από τη χρήση ναρκωτικών ουσιών που μπορεί να επιδεινώσουν την κατάθλιψη. 

Η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αν νομίζετε ότι έχετε κατάθλιψη το μόνο που χρειάζεται είναι να αναζητήσετε βοήθεια.

Επτά τρόποι για να βοηθήσετε: 

• Κάντε ξεκάθαρο ότι θέλετε να βοηθήσετε, ακούστε χωρίς να κρίνετε και προσφέρετε την υποστήριξή σας 
• Προτρέψτε τον άνθρωπο σας να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια αν είναι εφικτό. Προσφερθείτε να τους συνοδέψετε στις συνεδρίες 
• Αν δοθεί φαρμακευτική αγωγή βοηθήστε τους να την ακολουθήσουν σωστά. Να είστε υπομονετικοί, χρειάζεται χρόνος για να αισθανθούν καλύτερα. 
• Βοηθήστε τους στις καθημερινές τους δραστηριότητες και στο να ακολουθούν συγκεκριμένο σύστημα στη διατροφή και τον ύπνο τους
• Ενθαρρύνετέ τους να κάνουν γυμναστική και να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες
• Μάθετε περισσότερα για την κατάθλιψη 
• Αν σκέφτονται να κάνουν κακό στον εαυτό τους ή το έχουν ήδη κάνει μην τους αφήνετε μόνους. Ζητήστε τη συμβουλή των ειδικών. Στο μεταξύ απομακρύνετε φάρμακα, αιχμηρά αντικείμενα και όπλα 

Θυμηθείτε: Όταν ζείτε με κάποιον που έχει κατάθλιψη μπορείτε να τον βοηθήσετε να γίνει καλά, αλλά πρέπει παράλληλα να φροντίζετε τον εαυτό σας. 

 

Παγκόσμια Ημέρα Υγείας: Η κατάθλιψη στο επίκεντρο

από εφημερίδα των συντακτών


Μεταξύ 1990-2013, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν υποφέρει από κατάθλιψη και/ή άγχος αυξήθηκε κατά 50% | Dreamstime

Τη σημασία της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης γύρω από το θέμα της κατάθλιψης επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Εταιρία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας (ΕΚΨ&ΨΥ) με αφορμή την 7η Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, που φέτος είναι αφιερωμένη στην κατάθλιψη σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

«Ως φορέας καταβάλλουμε συνεχείς προσπάθειες για την ενημέρωση της κοινότητας γύρω από ένα θέμα που δυστυχώς είναι διαχρονικά επίκαιρο και εντεινόμενο σε μια περίοδο κρίσης λόγω της δοκιμασίας που βιώνουμε σε πολλά και συχνά διαφορετικά επίπεδα», σημειώνει ο Αντώνης Πελεκάνος, ψυχολόγος της ΕΚΨ&ΨΥ.

«Πιστεύουμε ότι μόνο με διαρκή, ψύχραιμη και εμπεριστατωμένη πληροφόρηση μπορούμε να εξαλείψουμε το στίγμα γύρω από το θέμα της κατάθλιψης και με αυτό τον τρόπο να ενθαρρύνουμε περισσότερους ανθρώπους στην αναζήτηση της απαραίτητης βοήθειας. Γιατί είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι μπορεί να θεραπευτεί, όπως κάθε ασθένεια», προσθέτει.

Η κατάθλιψη πυροδοτεί μια κατάσταση άρνησης, απώλειας ενδιαφέροντος, ψυχικής ή σωματικής κόπωσης και απόσυρσης ακόμη και από απλές, καθημερινές δραστηριότητες που συχνά δυσχεραίνουν τις σχέσεις στο οικογενειακό, φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον.

Συχνά μπορεί να συνεπάγεται και έλλειψη της ικανότητας να κερδίσει κάποιος τα προς το ζην.

Συνιστά μια κοινή ψυχική διαταραχή και μπορεί να επηρεάσει τους ανθρώπους όλων των ηλικιών ανεξάρτητα από τον τρόπο ζωής, τον τόπο διαμονής, το οικονομικό ή μορφωτικό επίπεδο.

Τα σημεία αυτά επιβεβαιώνουν τα στοιχεία των Κινητών Μονάδων και των Κέντρων Ημέρας της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας για το 2016, επισημαίνοντας, ωστόσο, κάποια ενδιαφέρουσες τάσεις.

Σύμφωνα με αυτά, η κατάθλιψη εμφανίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό σε γυναίκες (68%) σε σύγκριση με τους άνδρες (32%), γεγονός που μπορεί να αποδοθεί και στο γεγονός ότι οι γυναίκες μοιράζονται πιο εύκολα το πρόβλημα και αναζητούν συχνότερα εξειδικευμένη βοήθεια.

Επίσης, οι άνεργοι εμφανίζουν σε υψηλότερο ποσοστό (62% περίπου) συμπτώματα κατάθλιψης ή άλλες συναισθηματικές διαταραχές σε σχέση με τους εργαζόμενους (38% περίπου συμπεριλαμβανόμενης της σταθερής και περιστασιακής εργασίας), εύρημα που καταδεικνύει ότι η εργασιακή απασχόληση είναι ένας από τους παράγοντες που μπορούν να λειτουργήσουν προστατευτικά ως προς την εμφάνιση αντίστοιχων συναισθηματικών διαταραχών.

Η ΕΚΨ&ΨΥ μέσω των Κινητών Μονάδων και των Κέντρων Ημέρας παρέχει ευρύ φάσμα ψυχοκοινωνικής στήριξης σε άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη, προγραμματίζοντας παράλληλα δράσεις ενημέρωσης των πολιτών σε Αθήνα, Αλεξανδρούπολη, Φωκίδα και Λαμία και καμπάνια στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Αύξηση ψυχικών διαταραχών

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ οι κοινές ψυχικές διαταραχές αυξάνουν σε όλο τον κόσμο.

Μεταξύ 1990-2013, ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν υποφέρει από κατάθλιψη και/ή άγχος αυξήθηκε κατά 50%. Περίπου το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού επηρεάζεται από μία από τις δυο αυτές ψυχικές διαταραχές.

Σε πολλές χώρες τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας λαμβάνουν μικρή ή καθόλου βοήθεια. Ακόμη και σε χώρες υψηλού εισοδήματος, περίπου το 50% των ανθρώπων με κατάθλιψη δε λαμβάνει θεραπεία.

Η έλλειψη θεραπείας για κοινές ψυχικές διαταραχές έχει ένα υψηλό κόστος: τα στοιχεία μιας νέας έρευνας που διεξήχθη από τον ΠΟΥ δείχνουν ότι η κατάθλιψη και το άγχος κοστίζουν στην παγκόσμια οικονομία πάνω από 1 τρισ. δολάρια τον χρόνο.

Κατά συνέπεια, η έγκαιρη και αποτελεσματική αντιμετώπισή τους θα είχε σημαντικά αποτελέσματα σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για μια ψυχική ασθένεια που καταγράφει αυξητική τάση, που μπορεί, ωστόσο, να αντιμετωπιστεί και να θεραπευτεί αποτελεσματικά.

Να μιλήσουμε ανοιχτά

Βασική προϋπόθεση είναι να μιλήσουμε ανοιχτά, καθώς το στίγμα γύρω από την ψυχική ασθένεια, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, παραμένει ένα εμπόδιο για ανθρώπους που αναζητούν ή χρειάζονται βοήθεια για να την αντιμετωπίσουν.

Αντίθετα, η εξωστρέφεια, η συζήτηση και η ενημέρωση γύρω από το θέμα βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τις αιτίες και τις συνέπειες, ενώ συμβάλουν καθοριστικά στην αναζήτηση και την εύρεση και λήψη της σωστής βοήθειας όσων τη χρειάζονται δίνοντας παράλληλα χρήσιμα εργαλεία στήριξης και στο οικείο περιβάλλον.

Yπερυπολογιστής κάνει διαγνώσεις της κατάθλιψης, μελετώντας εικόνες του εγκεφάλου

από tvxs



Επιστήμονες στις ΗΠΑ χρησιμοποίησαν έναν υπερυπολογιστή με μηχανική μάθηση, για να κάνουν διαγνώσεις σοβαρής (μείζονος) κατάθλιψης σε ασθενείς.

Το υπολογιστικό σύστημα μελετά εικόνες από τον εγκέφαλο και εντοπίζει εκείνους τους ανθρώπους που έχουν κατάθλιψη. Η μέθοδος μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθεί για την έγκαιρη διάγνωση όσων κινδυνεύουν να εμφανίσουν κατάθλιψη.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γνωσιακό νευροεπιστήμονα και καθηγητή ψυχολογίας Ντέιβιντ Σνάιερ του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχιατρικής "Psychiatry Research-Neuroimaging", χρησιμοποίησαν τον υπερυπολογιστή Stampede για να Η μέθοδος δοκιμάστηκε σε 52 άτομα με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και σε 45 υγιείς. Το σύστημα είχε επιτυχία της τάξης του 75% στο να διακρίνει τους ασθενείς με κατάθλιψη, αναγνωρίζοντας κοινά χαρακτηριστικά στις εικόνες του εγκεφάλου τους.

Σύνδεσμος για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία: http://www.psyn-journal.com/article/S0925-4927(16)30211-6/abstract

Εκπαιδευτική συνάντηση της "Πρωτοβουλίας 'Ψ

από Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία

"Οι πολιτισμικές παράμετροι της ψυχικής υγείας και του ψυχικού πόνου. Η διαπολιτισμική ψυχιατρική" - Παρασκευή 7/4/2017 στις 19.00 μμ


Η επόμενη εκπαιδευτική συνάντηση της "Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία" θα έχει ως θέμα :

"Οι πολιτισμικές παράμετροι της ψυχικής υγείας και του ψυχικού πόνου. Η διαπολιτισμική ψυχιατρική".


Ενα θέμα εξαιρετικά επίκαιρο, λόγω της οδύνης που βιώνουν και των ολοένα εντεινόμενων επιπτώσεων των πολυτραυματικών  εμπειριών (του πολέμου, της φυγής, του εγκλωβισμού, του στρατοπεδισμού  κλπ) στην ψυχική υγεία των προσφύγων και των μεταναστών.


Εισηγητικές παρεμβάσεις θα κάνουν η Αχαμάντ Σαγιάν και ο Θόδωρος Μεγαλοοικονόμου. Θ΄ ακολουθήσει συζήτηση.



Η συνάντηση θα γίνει την Παρασκευή, 7 Απριλίου 2017, ώρα 19.00, στο χώρο του "Δικτύου Hearing Voices Αθήνας", στην οδό Τροίας 44 (κοντά στην πλ. Βικτωρίας).