Στον αέρα η ψυχιατρική μεταρρύθμιση

από koutipandoras.gr/

Στον αέρα βρίσκεται η πορεία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας, αφού, όχι μόνο περικόπηκαν τα κονδύλια του ΕΣΠΑ για την ψυχική υγεία κατά 24,42%, αλλά η απορρόφηση στο εναπομείναν ποσό είναι μόλις 25,84%. Ταυτόχρονα, το 80% από τα κονδύλια αυτά, θα πάει σε μη κερδοσκοπικές κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας.

Αυτά προκύπτουν από απάντηση του ευρωπαίου Επίτροπου Υγείας κ. Andor, σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή, ο οποίος με ερώτησή του ζητούσε στοιχεία σε σχέση με την πορεία υλοποίησης της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στην Ελλάδα.

Ο κ. Andor στην απάντησή του αναφέρει ότι "ο προβλεπόμενος προϋπολογισμός για τον άξονα προτεραιότητας 5 ήταν 354.787.429 ευρώ έως τον Σεπτέμβριο του 2012 όταν μειώθηκε στα 268.148.385 ευρώ", χωρίς πάντως να διευκρινίζει τους λόγους αυτής της μείωσης. Η μείωση αυτή άλλωστε είναι που αυξάνει τεχνητά την απορρόφηση από το 2012 στο 2013, φτάνοντάς την από το 12,4% στο 25,84%.

Συνεχίζοντας στην απάντησή του, ο κ. Andor, αναφέρεται στα έργα που υλοποιούνται από τις μη κερδοσκοπικές κοινοτικές μονάδες ψυχικής υγείας, επισημαίνοντας ότι "τον Δεκέμβριο του 2013, ο συνολικός προϋπολογισμός για τα έργα αυτά ήταν 214,6 εκατ. ευρώ, αντιστοιχούσε δηλαδή η χρηματοδότησή τους στο 80% του συνολικού προϋπολογισμού του Άξονα προτεραιότητας 5". 

Στο ερώτημα του Νίκου Χουντή αν υπάρχει κίνδυνος να χαθούν τα αναξιοποίητα μέχρι σήμερα κονδύλια, ο ευρωπαίος Επίτροπος προτιμά να μην αναλάβει το βάρος της απάντησης και δηλώνει ότι "το ελληνικό υπουργείο Υγείας αρνείται ρητά την πιθανότητα αυτή".

Συζήτηση-Σάββατο 15 Φεβρουαρίου

από Ιατρείο αλληλεγγύης Πατησίων-Αχαρνών

Το Ιατρείο Αλληλεγγύης Πατησίων - Αχαρνών 

ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: 

"Πως απαντάμε στη διάλυση της υγείας και της ψυχικής υγείας" 

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ
• ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
• ΠΑΙΡΝΟΥΝΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ 

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου Λέσχη ΛΕ.Φ.ΚΑ Προμηθέως 73-75 (σταθμός ΗΣΑΠ Κ.Πατησίων)

Ψυχιατρείο και Νοσοκομείο Φυλακών Κορυδαλλού: Εικόνες που με κατατρέχουν

από http://unfollow.com.gr

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Μου παίρνει πάντα χρόνο να συνέλθω από επισκέψεις σε κέντρα κράτησης και φυλακές. Από την τελευταία επίσκεψη που κάναμε, ως επιτροπή της Βουλής για το σωφρονιστικό, την Τρίτη 21 Ιανουαρίου, στο νοσοκομείο 

και το ψυχιατρείο των φυλακών του Κορυδαλλού, οι εικόνες μένουν ανεξίτηλες, με κυνηγούν…

Της Βασιλικής Κατριβάνου *

Francis Bacon, «Χωρίς τίτλο», 1952

Στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού. Με παιδεύει η εικόνα ενός ανθρώπου ψυχικά ασθενούς, κλεισμένου σε ένα δωμάτιο απομόνωσης, με τοίχους επενδυμένους με νοβοπάν (υλικό μαλακότερο από το τσιμέντο για να μη σπάσει το κεφάλι του, αλλά αρκετά σκληρό για να μην το ξηλώσει), γυμνός –για να μην προξενήσει, λέει, κακό στον εαυτό του, προσπαθώντας π.χ. να επιχειρήσει να στραγγαλιστεί–, στο πάτωμα, χωρίς στρώμα. Στην ερώτησή μου πόσο μπορεί να μείνει εκεί, ένας φύλακας μου απάντησε ίσως και πέντε μέρες. Αν θέλει να πάει τουαλέτα και είναι σε θέση να κτυπήσει την πόρτα βγαίνει, αλλιώς τουαλέτα γίνεται το δωμάτιο. Υπάρχουν τρία τέτοια δωμάτια απομόνωσης, γνωστά και ως «μπλε δωμάτια».

Η πρακτική να μπαίνουν στην απομόνωση σε τέτοια δωμάτια άνθρωποι που βρίσκονται σε ψυχική διέγερση εφαρμόζεται και σε κάποια ψυχιατρεία, στη χώρα μας και το εξωτερικό. Είναι αμφιλεγόμενο αν είναι προτιμότερη από την πρακτική της καθήλωσης, στην οποία έχουμε καλύτερη επιτήρηση και όχι τέτοια απομόνωση· σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρέπει να χρησιμοποιείται σε ακραίες περιπτώσεις, με αυστηρούς όρους και πρωτόκολλο. Στις άλλες δομές που εφαρμόζεται, ο άνθρωπος δεν είναι γυμνός, υπάρχει στρώμα στο πάτωμα και δεν παραμένει στην απομόνωση για τόσο καιρό. Η εγκατάλειψη του ανθρώπου στον εαυτό του δεν είναι θεραπεία· είναι απλώς ένας τρόπος διαχείρισης της κατάστασης της διέγερσης, όταν δεν ξέρεις τι να τον κάνεις.

Η νοσηλεύτρια μάς είπε ότι οι κρατούμενοι δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους στο προσωπικό, φιλώντας του τα χέρια. Εγώ σκέφτομαι ότι αυτές είναι βάναυσες πρακτικές ασύλου. Ένας άνθρωπος τρελαίνεται ή αποτρελαίνεται, αν μένει απομονωμένος για μέρες σε τέτοιες συνθήκες. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, καθώς υπάρχουν καταγγελίες ότι η πρακτική αυτή χρησιμοποιείται ως καψόνι ή τρόπος «πειθάρχησης». Πρόκειται για μια πρακτική που έχει τα χαρακτηριστικά της απομόνωσης του ψυχιατρείου και της πειθαρχικής απομόνωσης του κελιού. Οι άνθρωποι υπόκεινται στις δυσμένειες και των δύο, χωρίς τα δικαιώματα ούτε του ψυχικά ασθενούς ούτε του ποινικού κρατούμενου.

Στο Ψυχιατρείο της φυλακής του Κορυδαλλού νοσηλεύονται αυτή τη στιγμή 259 άτομα, ενώ η χωρητικότητα είναι 160. Ανάμεσά τους υπάρχουν και 4 ανήλικοι, που κρατούνται μαζί με τους ενήλικους.

Υπάρχουν και βαριά περιστατικά -τάσεις αυτοκτονίας, σχιζοφρένεια, βαριά κατάθλιψη, διπλή διάγνωση (ψυχιατρική και τοξικοεξάρτησης)-, αλλά δεν υπάρχει μόνιμος ψυχίατρος· μόνο εφημερεύοντες και μια ομάδα από γιατρούς, που επισκέπτονται τους ασθενείς δύο φορές την εβδομάδα. Αδιανόητο είναι ένα ψυχιατρείο χωρίς ψυχίατρο. Και επίσης χωρίς ψυχολόγο. Σ’ έναν τέτοιο χώρο, οι ασθενείς χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση, ψυχολογική φροντίδα, υποστήριξη, σε πολλές περιπτώσεις και ψυχοθεραπεία – και όχι απλώς συνταγογράφηση. Υπάρχουν μόνο τρεις νοσοκόμοι, ο ένας από τους οποίους ηλικιωμένος, και έτσι κάποιοι σωφρονιστικοί τελούν χρέη νοσοκόμου. Για τους τοξικοεξαρτημένους δεν υπάρχουν προγράμματα απεξάρτησης, παρά μόνο συνταγογράφηση και άπειρα ηρεμιστικά για τη διαχείριση των ανθρώπων. Το 18 ΑΝΩ επισκέπτεται το ψυχιατρείο μια φορά την εβδομάδα, όχι όμως για θεραπεία αλλά για ενημέρωση και κάποια ψυχολογική υποστήριξη. Με λίγα λόγια, το Ψυχιατρείο των φυλακών δεν πληροί τους όρους της νοσηλείας και της θεραπείας, αλλά περισσότερο του στοιβάγματος των ανθρώπων και της διαχείρισής τους.

Στο νοσοκομείο των φυλακών. Νοσηλεύονται σ’ αυτό 209 ασθενείς, ενώ υπάρχουν μόνο 60 κλίνες. Πώς γίνεται αυτό το μαγικό; Οι 128 οροθετικοί στοιβάζονται σε διπλά κρεβάτια, πάνω-κάτω, με ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους. Σε ένα δωμάτιο με προδιαγραφές για 7 άτομα νοσηλεύονταν 17 οροθετικοί, οι οποίοι μπορεί και να εκτίσουν όλο το διάστημα της ποινής στους σ’αυτό τον χώρο. Οι οροθετικοί, λόγω των μειωμένων αντιστάσεων του ανοσοποιητικού τους συστήματος, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι: η γρίπη ή η ίωση του ενός εξαπλώνεται σε όλους, καθώς βέβαια και η ηπατίτιδα. Είδαμε ασθενείς να τρώνε στο κρεβάτι, μιας και στους θαλάμους δεν υπάρχουν αρκετές καρέκλες και τραπέζια. Κάποιος ασθενής μάς έδειξε ένα ρολό πεπιεσμένου χαρτιού πάνω στο οποίο καθόταν, αντί καρέκλας.

Πολλοί μας μίλησαν για τις μεγάλες καθυστερήσεις. Αργούν πολύ, μας είπαν, να φτάσουν τα φάρμακά τους ή τα αποτελέσματα των εξετάσεών τους. Και, όπως ξέρουμε, είναι πολύ επικίνδυνο για την υγεία ενός οροθετικού να διακόψει τη θεραπεία, γιατί δεν έχει έρθει έγκαιρα το φάρμακό του.

Νοσηλεύονται, ακόμα, άνθρωποι με πολυανθεκτική φυματίωση, η οποία θεραπεύεται δύσκολα και ενδέχεται να είναι θανατηφόρα. Κινδυνεύουν να κολλήσουν άλλοι κρατούμενοι και το σωφρονιστικό προσωπικό, ενώ ιδιαίτερα κινδυνεύουν οι οροθετικοί. Υπάρχουν, επιπλέον, περιπτώσεις φυματικών που συγχρόνως είναι και οροθετικοί.

Υπάρχει και η συνέχεια. Όταν έρθει η στιγμή να αποφυλακιστεί κάποιος που εκτίει την ποινή του στο νοσοκομείο, πάσχοντας από πολυανθεκτική φυματίωση, αν είναι φτωχός και ανασφάλιστος, όπως συμβαίνει πολύ συχνά, βγαίνει από τη φυλακή χωρίς καμία μέριμνα και δυνατότητα να συνεχίσει τη θεραπεία του, με κίνδυνο για τη δική του υγεία και ζωή, αλλά και του περίγυρού του.

Σοβαρό επίσης είναι το πρόβλημα με την ηπατίτιδα C, με αυξημένο αριθμό κρουσμάτων, και στους κρατούμενους και στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους.

Όπως μας ενημέρωσαν οι γιατροί, στην πρότασή τους όλοι οι κρατούμενοι να κάνουν εξέταση αίματος όταν μπαίνουν στη φυλακή, το Υπουργείο απαντάει ότι δεν υπάρχει το ανάλογο κονδύλι και εργαστήρια. Και, ακόμα, λέει, ότι μετά δεν θα ξέρουν τι να κάνουν τους (πολλούς) οροθετικούς που θα προκύψουν! Ας σημειωθεί, μόνο, ότι η εξέταση αίματος στοιχίζει μόλις 2,5 ευρώ ανά άτομο, την ίδια στιγμή που διατίθενται μεγάλα κονδύλια για τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας…

Επίσης, οι γιατροί θεωρούν απαραίτητο οι ασθενείς κατά την εισαγωγή να κάνουν οπωσδήποτε εξέταση πτυέλων και ακτινογραφία θώρακος, πράγμα που δεν συμβαίνει. Και, βέβαια, όλοι τονίζουν την αναγκαιότητα περαιτέρω φροντίδας και θεραπείας όσων απολύονται με φυματίωση και είναι ανασφάλιστοι.

Κατά τη γνώμη των γιατρών, από τους 128 οροθετικούς, οι 110 θα μπορούσε να μη βρίσκονται στο νοσοκομείο, αλλά να παραμένουν στη φυλακή, σε καλές συνθήκες διαβίωσης, να παρακολουθούνται από μονάδες λοιμώξεων του νοσοκομείου της περιοχής, να τους βλέπουν οι δικοί τους και να μην απομονώνονται.

* * *

Μετά απ’ αυτήν την εμπειρία μόνο αγανάκτηση νιώθω ακούγοντας τον συνεχή θόρυβο περί ασφάλειας, για την ανάγκη δημιουργίας φυλακών υψίστης ασφαλείας, παρακολουθώντας την όλη τρομολαγνία και τον «ηθικό πανικό» για το ζήτημα των αδειών. Αγανάκτηση, γιατί η πραγματική ασφάλεια έγκειται στην αλλαγή των απάνθρωπων και εξευτελιστικών συνθηκών κράτησης, καθώς και στην εξασφάλιση της υγείας των φυλακισμένων, του σωφρονιστικού προσωπικού και της δημόσιας υγείας συνολικά.

* Η Βασιλική Κατριβάνου είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ

Άνοδος των ψυχοσωματικών προβλημάτων λόγω της κρίσης

από koutipandoras.gr/

Στην Ελλάδα της κρίσης, οι δύσκολες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες είναι δυνατόν να μετατρέψουν κάθε χρόνιο πόνο, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα αντιμετωπιζόταν ως απλό ιατρικό πρόβλημα, σε σοβαρή χρόνια νόσο, με βαρύτατες επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του πάσχοντος αλλά και των οικείων του.Το έντονο άγχος, η εργασιακή ανασφάλεια και η σκληρή καθημερινότητα της κρίσης δεν πλήττουν μόνο οικονομικά και ψυχικά τους Ελληνες, αλλά και σωματικά. Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα μας εκτιμάται ότι υποφέρουν από χρόνιο πόνο, μια κατάσταση που σχετίζεται και επιδεινώνεται από το στρες και την ανασφάλεια.

Στην Ελλάδα της κρίσης, οι δύσκολες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες είναι δυνατόν να μετατρέψουν κάθε χρόνιο πόνο, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα αντιμετωπιζόταν ως απλό ιατρικό πρόβλημα, σε σοβαρή χρόνια νόσο, με βαρύτατες επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του πάσχοντος αλλά και των οικείων του.

Σύμφωνα με τον δρ Α. Γεωργιάδη, ρευματολόγο, διδάκτορα Πανεπιστημίου Αθηνών και Παρισίων, αντιπρόεδρο της Επιστημονικής Εταιρείας για τη Μυοσκελετική Υγεία (ΕΠΕΜΥ), ο νευροπαθητικός πόνος αποτελεί το 80% των περιπτώσεων χρόνιου πόνου. Πιο περίπλοκος, όμως, είναι ο περιφερικός νευροπαθητικός πόνος, δηλαδή αυτός που εντοπίζεται στα περιφερικά νεύρα και από τον οποίο πάσχει περίπου το 30% του πληθυσμού των αναπτυγμένων χωρών.

Οπως δείχνουν οι έρευνες, τα άτομα που έπασχαν από χρόνιο πόνο, εμφάνιζαν τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαταραχές της διάθεσης και αδυναμία ελέγχου του άγχους. Σύμφωνα με την ψυχολόγο του ΕΠΕΜΥ Κ. Μπούσια, «τρία στα 10 άτομα με ινομυαλγία πάσχουν και από μείζονα κατάθλιψη κατά τη στιγμή της διάγνωσης».

Επιπλέον, άτομα που έπασχαν από κατάθλιψη είχαν τρεις φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να μετατρέψουν έναν οξύ πόνο σε χρόνιο. Κάτι που φαίνεται να συμβαίνει όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια, με την έκρηξη της οικονομικής ανασφάλειας.

Παράλληλα, το 30% των περιπτώσεων χρόνιας οσφυαλγίας αποδίδεται σε ψυχολογικά αίτια. Τα υπάρχοντα φάρμακα βελτιώνουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, το 50% του πόνου, στο 50% των περιπτώσεων. Ωστόσο, η σύγχρονη φαρμακολογία και η τεχνολογία αιχμής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση θεραπειών γνωστών από την αρχαιότητα βελτιώνουν σημαντικά τις θεραπευτικές δυνατότητες.

Στο πλαίσιο αυτό, ξεκινάει ενημερωτική καμπάνια για το χρόνιο πόνο, μεταξύ άλλων, μέσω της ηλεκτρονικής σελίδαςwww.xroniosponos.gr, αλλά και του τηλεφωνικού κέντρου από το οποίο θα μπορούν να διαπιστώσουν όσοι το επιθυμούν αν υποφέρουν από χρόνιο πόνο και να κλείσουν δωρεάν ραντεβού για εξέταση με έναν από τους 150 συνεργαζόμενους γιατρούς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Χιθ Λέτζερ. Ο θάνατος του 28χρονου ηθοποιού, που δε φοβήθηκε τη σύγκριση με τον Τζακ Νίκολσον

από  mixanitouxronou.gr

Στις 22 Ιανουαρίου του 2008, ο 28χρονος ηθοποιός Χιθ Λέτζερ βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμα της ηθοποιού Μέρι Κέιτ Όλσεν στη Νέα Υόρκη.

Έμενε εκεί, όσο γύριζε την ταινία «Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους».

Σύμφωνα με την αναφορά του ιατροδικαστή, «ο κύριος Χιθ Λέτζερ πέθανε από οξεία δηλητηρίαση, που προκλήθηκε απ’ τον συνδυασμό των ουσιών οξυκωδόνη, υδροκωδόνη, διαζεπάμη, τεμαζεπάμη, αλπραζολάμη και δοξυλαμίνη.

Έχουμε καταλήξει, ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα και προέκυψε απ’ την κατάχρηση συνταγογραφούμενων φαρμάκων».

Τα φάρμακα που πήρε ο ηθοποιός χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αϋπνίας, του άγχους και του κρυολογήματος.

Το πτώμα του ηθοποιού μεταφέρεται μπροστά στους παπαράτσι.

Φυσικά, κανένας γιατρός δε θα χορηγούσε αυτό τον συνδυασμό ουσιών, γιατί το αποτέλεσμα θα ήταν τραγικό.

Οι  έρευνες έδειξαν, ότι ο Λέτζερ δεν είχε καταναλώσει τα φάρμακα που του είχαν συνταγογραφήσει οι γιατροί.

Ο ηθοποιός είχε προμηθευτεί άλλα φάρμακα και χωρίς να γνωρίζει τις παρενέργειες των ουσιών, τα κατανάλωσε όλα μαζί.

Πνευμονία ή κατάθλιψη;

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους», οι περισσότεροι συντελεστές είχαν αρρωστήσει, γιατί τα γυρίσματα γίνονταν έξω και εκείνη την περίοδο έκανε πάρα πολύ κρύο.

Ο συμπρωταγωνιστής του Λέτζερ, Κρίστοφερ Πλάμερ, είχε πει ότι το κρυολόγημα του Λέτζερ δεν υποχωρούσε με τίποτα κι ότι μάλλον είχε εξελιχθεί σε πνευμονία.

Ο Χιθ Λέτζερ στην ταινία «Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους».

Μαζί με τα προβλήματα υγείας, ο Λέτζερ παραπονιόταν ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί.

Είχε πει σε συνέντευξη στους Τάιμς της Νέας Υόρκης: «Την προηγούμενη βδομάδα κοιμόμουν δύο ώρες κάθε βράδυ, κατά μέσο όρο.

Δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι.

Το σώμα μου ήταν εξαντλημένο, αλλά το μυαλό μου συνέχιζε να λειτουργεί».

Ο τελευταίος χρόνος τη ζωής του ήταν πολύ δύσκολος για τον νεαρό ηθοποιό.

Είχε χωρίσει με τη Μισέλ Γουίλιαμς, τη μνηστή του και μητέρα του παιδιού του.

Έμενε μακριά από την κόρη του, Ματίλντα, την οποία υπεραγαπούσε και πολλοί λένε ότι φοβόταν μήπως χάσει την κηδεμονία της.

Ο ρόλος του ως Τζόκερ στην ταινία «Ο Σκοτεινός Ιππότης» ήταν εξαιρετικά απαιτητικός και κάποιοι υποστηρίζουν ότι  επηρέασε την ευαίσθητη ψυχολογία του ηθοποιού.

Ο σκηνοθέτης τον επέλεξε μετά την επιτυχία του στο Brokeback Mountain, όπου πείστηκε πως δεν είχε αχαλίνωτη ματαιοδοξία και άγχος επιβεβαίωσης.

Ένας τέτοιος καλλιτέχνης δε θα φοβόταν τη σύγκριση με τον προηγούμενο κινηματογραφικό Τζόκερ, τον Τζακ Νίκολσον.

Ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν αποδείχθηκε σωστός στην εκτίμησή του.

Ο Λέτζερ ως ο Τζόκερ στο «Σκοτεινός Ιππότης».

Για την ερμηνεία του κέρδισε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, το οποίο παρέλαβε η οικογένειά του, αφού ο ίδιος είχε πεθάνει λίγο καιρό πριν την τελετή.

Πριν απ’ τον Τζόκερ, ο τότε 26χρονος  Λέτζερ, είχε περάσει δύο χρόνια μελετώντας τον τραγουδιστή Νικ Ντρέικ.

Το 2006, τελείωσε το σενάριο που εξιστορούσε τη ζωή του Ντρέικ.

Ήταν τυχαίο ότι ο Ντρέικ υπέφερε από κατάθλιψη και αϋπνία και πέθανε σε ηλικία 26 ετών, παίρνοντας μια χούφτα αντικαταθλιπτικά χάπια;

Οι θάνατοι σε ταινίες

Η καριέρα του Λέτζερ ήταν σχετικά σύντομη, αλλά το ταλέντο του αδιαμφισβήτητο.

Συμμετείχε σε 19 ταινίες, αλλά ο χαρακτήρας του πέθανε σε αρκετές από αυτές.

Έπαιξε τον ηρωικό εγκληματία Νεντ Κέλι στην ομώνυμη ταινία, όπου ο Κέλι πεθαίνει.

Πεθαίνει επίσης στον «Πατριώτη», όπου υποδυόταν τον γιο του Μελ Γκίμπσον.

Είχε ένα σύντομο ρόλο ως ο γιος του Μπίλ Μπομπ Θόρντον στην ταινία «Ο Χορός των Τεράτων». Πέθανε και σε αυτήν την ταινία.

Ο Λέτζερ στον «Χορό των Τεράτων».

Τελικά, ο  ηθοποιός πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους».

«Μπλε Δευτέρα»: Η πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου

από mixanitouxronou.gr

Ο Βρετανός ψυχολόγος Κλιφ Αρνάλ «βάφει» την τρίτη Δευτέρα του χρόνου «Μπλε» και με μαθηματική εξίσωση, τη χαρακτηρίζει ως την πιο καταθλιπτική μέρα του έτους.

Το μπλε χρώμα είναι σύμβολο της γλυκύτητας, του αέρα, της σοφίας, της εσωτερικής αρμονίας και υπό αυτές τις συνθήκες, θα έπρεπε να φέρνει ηρεμία και χαλάρωση, ειδικά όταν υπάρχει ο γαλάζιος ελληνικός ουρανός.

Όμως το σκεπτικό του Άρναλ είναι διαφορετικό και οι λόγοι για τους οποίους βάφτισε την τρίτη Δευτέρα του χρόνου ως την πιο καταθλιπτική μέρα του έτους, είναι συγκεκριμένοι: η λάμψη των εορτών έχει ξεθωριάσει. το σκηνικό της υποτιθέμενης «αγάπης και ζεστασιάς» έχει αλλάξει και τη θέση του έχει «λάβει», ο χειμώνας που έχει εισβάλει για τα καλά. «Παγωνιά» στην ατμόσφαιρα και στους ανθρώπους. Λογαριασμοί στοιβαγμένοι. Τα όνειρα και οι στόχοι που έχουμε θέσει για το νέο έτος, δεν έχουν πάρει ακόμα σάρκα και οστά.

Συγκεκριμένα, η εξίσωση περιλαμβάνει τις μεταβλητές: καιρός, χρέη, ο χρόνος που έχει περάσει από τα Χριστούγεννα και ο χρόνος από τη στιγμή που διαψεύστηκαν οι προσδοκίες για το νέο έτος, σε σχέση με τα χαμηλά επίπεδα κινήτρων.

Οι παραπάνω παράγοντες οδηγούν σε κακή διάθεση και πεσμένη ψυχολογία. Η «Μπλε Δευτέρα» συζητείται ευρέως ως η πιο καταθλιπτική μέρα και στη Βρετανία υπάρχει μια φιλανθρωπική οργάνωση που πιστεύει πως η λύση για την καταπολέμηση της κατάπτωσης στα τέλη Ιανουαρίου είναι το φωτεινό ντύσιμο!

Ομάδα ψυχικής υγείας, παροτρύνει τους ανθρώπους να ντυθούν με χρωματιστά ρούχα για να τονώσουν την κατάσταση όσων υποφέρουν από κατάθλιψη ή από Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή, ως κομμάτι της «Μπλε Δευτέρας».

Στην Ελλάδα της κρίσης, ο καιρός είναι συννεφιασμένος, τα Χριστούγεννα πέρασαν με αιθαλομίχλη, τα χρέη έρχονται στοίβες από το παρελθόν, αλλά η ισχυρότερη μεταβλητή στην εξίσωση για την κατάθλιψη, παραμένουν οι χαμηλές προσδοκίες για το μέλλον.

Ψυχικές διαταραχές που εκδηλώνονται με ψυχοσωματικά συμπτώματα

από koutipandoras

Ορισμένες ψυχικές ασθένειες προκαλούν συμπτώματα στο σώμα, όπως ο πόνος. Για το λόγο αυτό ονομάζονται διαταραχές σωματομορφής.

Για τη διάγνωση της διαταραχής, ο ασθενής χρειάζεται να κάνει αναλυτικές εξετάσεις ώστε ο γιατρός να αποκλείσει κάθε άλλο παράγοντα κινδύνου για τα συμπτώματα. Τα ίδια τα συμπτώματα και η σοβαρότητά τους εξαρτώνται από το είδος της διαταραχής. Συνήθως οι ασθενείς αναφέρουν ένα συνδυασμό πόνου, νευρολογικών προβλημάτων, προβλημάτων στο γαστρεντερικό και προβλημάτων σεξουαλικής απόδοσης. Πολύ συχνά, οι ασθενείς που εκδηλώνουν ψυχοσωματικά συμπτώματα πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές.

Για παράδειγμα, στους ασθενείς με σύνδρομο Briquet εκδηλώνονται ανεξήγητα προβλήματα υγείας και μάλιστα πριν την ηλικία των 30 ετών. Τα συμπτώματα μπορεί να επηρεάσουν κάθε σημείο ή σύστημα του σώματος.

Η αδιαφοροποίητη διαταραχή σωματοποίησης είναι ένας γενικευμένος τύπος διαταραχής σωματομορφής. Για την ακριβή διάγνωση, απαιτείται ο ασθενής να εκδηλώνει ένα ή περισσότερα ανεξήγητα συμπτώματα για περισσότερο από έξι μήνες.

Τα άτομα με υποχονδρίαση αντιμετωπίζουν έντονες ανησυχίες και φοβίες ότι πάσχουν από κάποια σοβαρή ασθένεια. Μπορεί να πιστέψουν ότι ένα ασήμαντο σύμπτωμα οφείλεται σε κάποια σοβαρή πάθηση. Για παράδειγμα, μπορεί να πιστεύουν ότι ένας απλός πονοκέφαλος οφείλεται σε καρκινικό όγκο στο κεφάλι.

Η διαταραχή σωματικής δυσμορφίας έχει σαν αποτέλεσμα τις εμμονές του ασθενούς σχετικά με ένα ελάττωμα ή ψεγάδι. Άλλες φορές πάλι οι ασθενείς πιστεύουν ότι έχουν ατέλειες στην εμφάνισή τους, οι οποίες όμως δεν υπάρχουν. Αυτές οι εμμονές μπορεί να αφορούν για παράδειγμα σε ανύπαρκτες ρυτίδες ή στο σχήμα της μύτης.

Στη διαταραχή μετατροπής εκδηλώνονται νευρολογικά συμπτώματα. Για παράδειγμα, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν παράλυση, τύφλωση, απώλεια ακοής και μούδιασμα. Το στρες συνήθως επιδεινώνει τα συμπτώματα.

Οι ασθενείς που πάσχουν από διαταραχή του πόνου αντιμετωπίζουν συμπτώματα πόνου λόγω στρες ή έπειτα από μια τραυματική εμπειρία. Για παράδειγμα, η διαταραχή μπορεί να εκδηλωθεί με έντονο πονοκέφαλο που δεν οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίληψη της σοβαρότητας του πόνο. 

Επιχείρησαν να κλέψουν την τέφρα του Φρόιντ

από tvxs.gr

Άγνωστοι επιχείρησαν να κλέψουν μια αρχαία υδρία που περιείχε τις στάχτες του Ζίγκμουντ Φρόιντ, του πατέρα της ψυχανάλυσης, από ένα κοιμητήριο στα βόρεια του Λονδίνου. Η ελληνική υδρία, που χρονολογείται από τον 4ο π.Χ. αιώνα, υπέστη σημαντικές ζημιές από τους επίδοξους κλέφτες.

«Μεταξύ 31ης Δεκεμβρίου και 1ης Ιανουαρίου οι κλέφτες προσπάθησαν να κλέψουν ένα αγγείο που περιείχε τις στάχτες του Φρόιντ και της συζύγου του, Μάρθας» από το Κρεματόριο του Γκόλντερνς Γκριν. «Πρόκειται για μια απαράδεκτη ενέργεια από έναν αναίσθητο δράστη» υποστήριξε ο αστυνομικός επιθεωρητής Ντάνιελ Κάντλερ.

«Ακόμη και αν δεν λάβουμε υπόψη μας την αξία αυτής της αναντικατάστατης υδρίας και την ιστορική σημασία του Φρόιντ, το γεγονός ότι κάποιος επιχείρησε να πάρει ένα αντικείμενο γνωρίζοντας ότι περιέχει τις στάχτες ενός ανθρώπου είναι ακατανόητο» σημείωσε.

Ο Φρόιντ πέθανε στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο του 1939, σε ηλικία 83 ετών. Ο συγγραφέας έργων όπως «Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας» και «Η ερμηνεία των ονείρων» είχε καταφύγει στη Βρετανία ένα χρόνο νωρίτερα, μαζί με τη σύζυγό του και την κόρη του, Άννα, μετά την προσάρτηση της Αυστρίας, της πατρίδας του, από τη ναζιστική Γερμανία.
 

Η υδρία, στην οποία εικονιζόταν ο Διόνυσος, ήταν δώρο στον Φρόιντ από τη φίλη και συνάδελφό του, την ψυχαναλύτρια πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, ανέφερε η διευθύντρια του Μουσείου Φρόιντ του Λονδίνου Ντόουν Κεμπ. Στη βάση της ήταν γραμμένα τα ονόματα και οι ημερομηνίες θανάτου του Φρόιντ και της συζύγου του.

«Ήταν συλλέκτης αρχαιοτήτων και είχε στην κατοχή του περισσότερα από 2.000 αντικείμενα, κυρίως αιγυπτιακά, ελληνικά και ρωμαϊκά. Χρησιμοποιούσε τους αρχαίους μύθους, τα παραμύθια και τη μυθολογία ως οικουμενικές ιστορίες που περιγράφουν τις αντιδράσεις και την κατάσταση των ανθρώπων» υποστήριξε η Ντόουν Κεμπ.

Το Μουσείο Φρόιντ στεγάζεται στο σπίτι όπου έμενε αρχικά ο Φρόιντ και στη συνέχεια η κόρη του η οποία πέθανε το 1982. Η Μάρθα Φρόιντ πέθανε το 1951.

John Nash: Ιδιοφυής μαθηματικός, σχιζοφρενής άνθρωπος...

από tvxs.gr

Στα 19 του απέδειξε το θεώρημα του Brauer, μια απόδειξη που όλοι οι μαθηματικές ιδιοφυϊες της εποχής θεωρούσαν αδύνατη. Στα 21 του συμπλήρωσε την «Θεωρία των παιγνίων» του John Von Neumann, μία εργασία για την οποία τιμήθηκε με βραβείο Nobel το 1994. Στα 22 του ήταν καθηγητής στο Princeton και 23 χρονών δίδασκε στο MIT. Kάθε μαθηματική εργασία του άφηνε τους μαθηματικούς όλου του κόσμου με ανοιχτό το στόμα: «Όποτε παρουσίαζε κάποια εργασία», θυμάται ο καθηγητής του MIT Gian-Carlo Rota, «πάντα κάποιος από το ακροατήριο θα έλεγε "απίστευτο!"...».

Στα 30 του o John Forbes Nash Jr. κυκλοφορούσε με τους «New York Times» υπό μάλης και εκμυστηρευόταν σε γνωστούς και αγνώστους πως ανάμεσα στα τυπογραφικά στοιχεία εξωγήινοι του έγραφαν κωδικοποιημένα μηνύματα για να τα διαβάσει μόνο αυτός. Tο 1959 μια από τις μεγαλύτερες μαθηματικές ιδιοφυϊες του αιώνα, άρχισε ταχύτατα να γλιστρά στην σχιζοφρένεια. O ίδιος περιέγραψε την ασθένειά του σε μια μελέτη που έκανε για την δέκατη παγκόσμια σύνοδο Ψυχιατρικής το 1996:

«... άρχισα να αισθάνομαι πως το προσωπικό του MIT, και αργότερα ολόκληρη η Βοστόνη συμπεριφερόταν περίεργα απέναντί μου... Αρχισα να βλέπω κρυπτοκομμουνιστές παντού... Αρχισα να πιστεύω πως είμαι σημαντική θρησκευτική προσωπικότητα και άκουγα φωνές συνεχώς. Αρχισα να ακούω κάτι σαν τηλεφωνήματα, από ανθρώπους που αντιτίθεντο στις ιδέες μου... Tο delirium ήταν σαν ένα όνειρο από το οποίο έμοιαζε πως δεν θα ξυπνήσω ποτέ...»

H εκπληκτική ιστορία του μαθηματικού Nash, η ασθένειά του και η αναπάντεχη θεραπεία του, περιγράφεται σε μια βιογραφία του που έγραψε η Sylvia Nasar. To βιβλίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Σεπτεμβρίου στην Bρετανία με τον τίτλο «A Beautiful Mind» (εκδόσεις Faber).

H ιστορία του ξεκίνησε από μια μικρή πόλη της Δυτικής Bιρτζίνια, από μια μεσοαστική οικογένεια. O John Nash, όπως θυμάται η δασκάλα του, ήταν ένα ξεχωριστό παιδί, αλλά όχι μαθητής του άριστα. Διάβαζε ακατάπαυστα, έπαιζε σκάκι, μπορούσε να σφυρίζει ολόκληρες συμφωνίες του Μπαχ, αλλά το κυριότερο: έψαχνε διαρκώς νέους τρόπους να προσεγγίζει τα πράγματα. Στο πανεπιστήμιο άρχισε να φαίνεται η ιδιοφυϊα του. Mια μέρα πλησίασε τον καθηγητή του R. J. Duffin, δείχνοντας του ένα πρόβλημα που πίστευε ότι έλυσε. O καθηγητής έκπληκτος διαπίστωσε πως ο νεαρός φοιτητής είχε αποδείξει, χωρίς να ξέρει, το διάσημο θεώρημα του Brower. H συστατική επιστολή του καθηγητή προς το Princeton είχε μόνο μία αράδα: «Aυτός ο άνθρωπος είναι ιδιοφυϊα».

Tο Princeton εκείνη την εποχή φιλοξενούσε τα μεγαλύτερα μυαλά της επιστήμης: Einstein, Gödel, Wiener, von Neumann κ.ά. O τελευταίος ήταν ο πατέρας της «Θεωρίας των Παιγνίων», μιας θεωρίας που προσπαθούσε να βγάλει μαθηματικούς κανόνες από τα παίγνια στρατηγικής. O Neumann όμως περιορίστηκε μόνο σε αντιτιθέμενους παίχτες που το κέρδος του ενός ήταν απώλεια του άλλου. H διατριβή του Nash επικεντρώθηκε σε παίκτες που υπήρχε η δυνατότητα του αμοιβαίου συμφέροντος. «O Nash έκανε την θεωρία των παιγνίων οικονομικό εργαλείο», δήλωσε αργότερα ο Nομπελίστας οικονομολόγος του MIT Robert Solow.

Mετά από αυτό ο νεαρός μαθηματικός ασχολήθηκε με πολλά προβλήματα των προκεχωρημένων μαθηματικών, που θεωρούνταν άλυτα Πάντα πρόσφερε μια αναπάντεχη λύση ανοίγοντας νέους δρόμους στην μαθηματική έρευνα.

Eίχε οκτώ παραγωγικά κι ευτυχισμένα χρόνια. Ήταν περιζήτητος από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των HΠA ενώ περιοδικά σαν το «Fortune» τον χαρακτήριζαν ως την μεγαλύτερη ιδιοφυϊα της μεταπολεμικής εποχής.

Tο δράμα του ξεκίνησε το 1959, ενώ ήδη είχε παντρευτεί και η γυναίκα του περίμενε το πρώτο παιδί. Oι διαλέξεις του άρχισαν να γίνονται παραληρηματικές χωρίς κανένα νόημα. Oι εργασίες του σταμάτησαν. Mπαίνει στην ψυχιατρική κλινική του Harvard σε ηλικία 30 χρονών. Oι γιατροί σηκώνουν τα χέρια: διαγιγνώσκουν σχιζοφρένεια, μία ασθένεια που κανείς δεν ξέρει από που προέρχεται και δεν έχει θεραπεία. Παραιτείται από το MIT και ξοδεύει τον χρόνο του μεταξύ ψυχιατρικών κλινικών και του Princeton. Eκεί τριγυρίζει σαν φάντασμα. «Όλοι στο Princeton τον ήξεραν εξ όψεως», θυμάται ο Daniel D. Feenberg, φοιτητής την δεκαετία του 1970 στο ίδιο πανεπιστήμιο. « Tα ρούχα του ήταν παράταιρα. Έμοιαζε άδειος. Πήγαινε να διαβάσει στην βιβλιοθήκη ή περπατούσε ανάμεσα στα κτίρια. Ήταν συνήθως σιωπηλός...».

Eνώ ο ίδιος ζούσε στον κόσμο του, ο κόσμος των οικονομικών και μαθηματικών επιστημών περιστρεφόταν γύρω από τις θεωρίες του. Σε κάθε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο αναφερόταν «η ισορροπία Nash», «η διαπραγματευτική λύση Nash», «το πρόγραμμα Nash» κ.λ.π. Πολλοί πίστευαν πως είναι νεκρός. Όσοι ήξεραν τον δράμα του προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν. H γυναίκα του (αν και είχαν χωρίσει από καιρό) στεκόταν πάντα στο πλευρό του. Tο Princeton του είχε δώσει την άδεια να χρησιμοποιεί την βιβλιοθήκη και τους υπολογιστές του Iνστιτούτου. Συνάδελφοί του τον καλούσαν σε σεμινάρια. Όλα όμως έμοιαζαν μάταια! O Nash εμφανιζόταν κάθε πρωί στο Πανεπιστήμιο, αλλά ζούσε στον κόσμο του. Tις λίγες φορές που μιλούσε ήταν να ζητιανέψει κανένα τσιγάρο ή μερικά ψιλά...

Tο 1989 όμως έγινε το θαύμα. O Freeman Dyson, ένας από τους γίγαντες της θεωρητικής φυσικής του 20ου αιώνα, έβλεπε το Nash κάθε πρωί στο Iνστιτούτο. Tου έλεγε μια τυπική καλημέρα, αλλά ποτέ δεν έπαιρνε απάντηση. Ένα πρωί αναπάντεχα ο Nash μίλησε: «Eίδα την κόρη σου σήμερα πάλι στις ειδήσεις» (H Esther Dyson είναι συγγραφέας και θεωρητικός του κυβερνοχώρου). O μεγάλος φυσικός, που ποτέ δεν είχε ακούσει την φωνή του Nash, θυμάται: «Δεν φανταζόμουν καν πως ήξερε την ύπαρξή της κόρης μου. Θυμάμαι πως έμεινα κατάπληκτος. Tο ξύπνημά του ήταν θαυμάσιο!».

Tο 1990 αρχίζει να ανταλλάσσει μηνύματα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τον μαθηματικό Enrico Bombieri. Προς έκπληξη όλων, ο Nash ασχολείται πάλι με τα μαθηματικά! Kαταπιάνεται με τα δύσκολα προβλήματα και κατά τον Bombieri «παρουσίαζε λύσεις που πάντα ήταν από διαφορετική γωνία».

O Nash λέει για την ασθένειά του:

«...Tώρα μοιάζει να σκέφτομαι λογικά και πάλι με την μορφή που είναι χαρακτηριστική στους επιστήμονες. Όμως αυτό δεν χαροποιεί, όπως θα χαροποιούσε κάποιον που βρήκε την φυσική του υγεία. Mια πλευρά αυτού είναι ότι η λογικότητα της σκέψης βάζει όρια στην σχέση του ανθρώπου με τον Kόσμο ...». «...Δεν θα τολμούσα να πω πως υπάρχει ευθεία σχέση μεταξύ μαθηματικών και τρέλας, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μεγάλοι μαθηματικοί υπέφεραν από μανιακά χαρακτηριστικά, ντελίρια και συμπτώματα σχιζοφρένειας...».

Σιγά - σιγά ο Nash άρχισε να συμμετέχει σε σεμινάρια μαθηματικών. Σπάνια μιλούσε, αλλά όλα έδειχναν πως είναι καλά.

Tον Oκτώβριο του 1994, στο τέλος μιας τέτοιας συνάντησης, ο μαθηματικός Harold Kuhn συναντά τον Nash. O Kuhn είναι 50 χρόνια τώρα ο καλύτερός του φίλος. Tου μιλάει αργά και προσεκτικά: «John, το απόγευμα θα σου τηλεφωνήσουν από την Στοκχόλμη». O Nash, όπως έκανε πάντα, κοίταζε μπροστά το πάτωμα. «Θα σου πουν John, ότι κέρδισες το βραβείο Nόμπελ...».

Πηγή: mathlaboratory.gr

Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής άφησε στα αζήτητα ανήλικο ψυχικώς πάσχοντα από το Αφγανιστάν

Το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής άφησε στα αζήτητα ανήλικο ψυχικώς πάσχοντα από το Αφγανιστάν που θα ταξίδευε στη Σουηδία για να επανενωθεί με την οικογένειά του. Έπειτα από παρέμβαση της συνηγόρου του επιστρέφει στο Δρομοκαΐτειο

Με απόλυτη ανευθυνότητα αντιμετώπισε το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής την περίπτωση ανήλικου μετανάστη, δίνοντάς του εξιτήριο παρά τη βαριά ψυχιατρική διαταραχή του και εκθέτοντάς τον ουσιαστικά σε κίνδυνο. Αν και στο παρά πέντε, φαίνεται ότι η υπόθεσή του θα έχει αίσιο τέλος με την επιστροφή του στο Δρομοκαΐτειο και την επανενεργοποίηση της διαδικασίας επανένωσης με την οικογένειά του στη Σουηδία.  Πρόκειται για έναν 17χρονο από το Αφγανιστάν. Νοσηλεύτηκε για περίπου τρεις μήνες στο Δρομοκαΐτειο με χρόνια βαριά ψυχική διαταραχή, με έντονη εικόνα αποδιοργάνωσης και κρίση ταυτότητας. Με τη συνδρομή του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες είχε προγραμματιστεί η επανένωση με τους γονείς του, οι οποίοι ζουν στη Σουηδία ως αιτούντες άσυλο. Το ταξίδι μάλιστα θα πραγματοποιούνταν με τη συνοδεία κοινωνικού λειτουργού. Μία εβδομάδα όμως πριν από την πτήση για τη σκανδιναβική χώρα, ο 17χρονος Αφγανός φαίνεται ότι βίωσε έντονη αναστάτωση λόγω της ψυχικής του κατάστασης και δραπέτευσε από τους αστυνομικούς που τον φύλαγαν. Μετά την επίμονη αναζήτησή του εδώ και δύο μήνες από τους κοινωνικούς λειτουργούς, βρέθηκε μόλις προχθές, μετά από επεισόδιο που σημειώθηκε στο Καματερό, όταν ο 17χρονος προσπάθησε να μπει σε ιδιωτική αποθήκη. Αφού συνελήφθη μεταφέρθηκε πίσω στο ψυχιατρικό νοσοκομείο.  Σύμφωνα όμως με καταγγελίες στην «Εφ.Συν.», χθες το πρωί στο τμήμα όπου φιλοξενήθηκε το βράδυ έγιναν αστραπιαίες διαδικασίες και, παρά την πλήρη γνώση του ιστορικού του και το γεγονός ότι έχρηζε νοσηλείας, του χορηγήθηκε εξιτήριο μέσα σε μία ώρα. Στη συνέχεια οδηγήθηκε στην Εισαγγελία όπου από τον εισαγγελέα ακροάσεων, παρά το ακαταλόγιστο, του ασκήθηκε ποινική δίωξη. Μετά την παρέμβαση της συνηγόρου του Κατερίνας Δρακοπούλου, παραπέμφθηκε στην εισαγγελέα Ανηλίκων και αφέθηκε με περιοριστικούς όρους και με ακούσια νοσηλεία. Επιστρέφει λοιπόν στο ίδρυμα, με μια ποινική δίωξη σε εκκρεμότητα μεν, αλλά και με την αποδοχή από το σουηδικό κράτος του αιτήματος για επανένωση με τους γονείς του.  Ολο αυτό το διάστημα που νοσηλευόταν στο ψυχιατρικό νοσοκομείο, οι κοινωνικοί λειτουργοί έψαχναν κάποιον ξενώνα όπου θα μπορούσε να φιλοξενηθεί εάν έμενε εκτός ιδρύματος. Στη χώρα μας όμως δεν υπάρχει κανένας ξενώνας ανηλίκων που να είναι κατάλληλος για φιλοξενία ψυχιατρικών περιπτώσεων. Ετσι παιδιά σαν τον 17χρονο καταλήγουν να μένουν για καιρό σε νοσοκομεία για νοσηλεία, για όσο μπορεί το νοσοκομείο να ανταποκριθεί. Γιατί πάντα -ακόμη και για καθαρά οικονομικούς λόγους- ελλοχεύει ο κίνδυνος του εξιτηρίου και της εγκατάλειψης. Και στην περίπτωση που ο ανήλικος με ψυχική διαταραχή είναι μετανάστης, μπορεί η κατάληξή του να είναι κάποιο κέντρο κράτησης, όπως η Αμυγδαλέζα, και όχι ένας χώρος όπου θα μπορεί να του παρασχεθεί η κατάλληλη φροντίδα και περίθαλψη.  «Μέσα από την ταλαιπωρία και την περιπέτεια αυτού του παιδιού, βλέπουμε την παντελή απουσία μηχανισμού προστασίας ενός ανηλίκου, που στην περίπτωσή μας είναι ψυχικά ασθενής και πρόσφυγας. Φαίνεται λοιπόν όλη η παθογένεια του συστήματος απέναντι σε ανθρώπους με μεγάλο βαθμό ευαλωτότητας, όπως οι ψυχικά ασθενείς και οι πρόσφυγες», τονίζει στην «Εφ.Συν.» η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Κατριβάνου.
Ρεπορτάζ του Γιάννη Μπασκάκη - Εφημερίδα των Συντακτών

Ανατριχιαστικό ηχητικό - τι ακούει στο μυαλό του ένας σχιζοφρενής

από koutipandoras

Ακούστε ένα ανατριχιαστικό ηχητικό - προσομοίωση των φωνών που ακούνε άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια. Το ηχητικό είναι βασισμένο σε περιγραφές ασθενών και σκοπός του είναι να δώσει μια εικόνα των ακουστικών ψευδαισθήσεων που μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος.

Η δημοσιογράφος που κλείστηκε σε ψυχιατρείο, για να κάνει ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ

από ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Το 1887, η δημοσιογράφος Νέλι Μπλάι, προσποιήθηκε ότι ήταν τρελή, για να την κλείσουν στο Φρενοκομείο Θηλέων του νησιού Μπλάγκουελ, στη Νέα Υόρκη.

Σκόπευε να αποκαλύψει τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης των έγκλειστων γυναικών.

Δε δυσκολεύτηκε καθόλου να πείσει τους ειδικούς για την ψυχική της αστάθεια. Έκλεισε δωμάτιο σε ένα φτηνό ξενοδοχείο, αλλά αρνήθηκε να μείνει εκεί. Ούρλιαζε ότι φοβόταν τους ξενοδόχους κι ότι ήταν όλοι τους τρελοί. Την επόμενη μέρα, ήρθε η αστυνομία να την περιμαζέψει.

Όταν την πήγαν στο δικαστήριο, προσποιήθηκε ότι είχε αμνησία και επαναλάμβανε μηχανικά ότι δε θυμόταν τίποτα. Το «άγριο, κυνηγημένο ύφος της» ξεγέλασε όσους γιατρούς την εξέτασαν, οι οποίοι δήλωσαν ότι ήταν «ξεκάθαρα παράφρων».

Την έκλεισαν στο Φρενοκομείο Θηλέων του Μπλάκγουελ, όπου έμεινε για 10 μέρες.

Έζησε από πρώτο χέρι την τραγική ζωή των γυναικών που έμεναν στο φρενοκομείο. Το φαγητό ήταν ελάχιστο, λίγο πλιγούρι, χαλασμένο κρέας και βρώμικο νερό. Οι πιο επικίνδυνοι ασθενείς ήταν δεμένοι όλοι μαζί με σχοινιά. Τους υπόλοιπους, τους ανάγκαζαν να κάθονται με τις ώρες σε ξύλινα παγκάκια, χωρίς καμία προφύλαξη απ’ το κρύο. Οι νοσοκόμες έβριζαν όποιον τολμούσε να κουνηθεί και χτυπούσαν όποια γυναίκα παράκουγε τις εντολές τους.

Οι ασθενείς ζούσαν μαζί με αρουραίους, σκουλήκια και τις ίδιες τους τις ακαθαρσίες. Όταν τις έπλεναν, το νερό ήταν παγωμένο και

Η Μπλάι έγινε μέχρι και γραμματόσημο!

τις άφηναν να στεγνώνουν στα κρύα δωμάτια.

Μιλώντας με τις άλλες έγκλειστες γυναίκες, η Μπλάι συνειδητοποίησε, ότι πολλές ήταν ψυχικά υγιέστατες, όπως κι η ίδια. Αλλά ήταν θέμα χρόνου να τρελαθούν, απ’ τις συνθήκες που επικρατούσαν στο φρενοκομείο.

«Τι άλλο, εκτός απ’ τα βασανιστήρια, θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στην τρέλα, πιο γρήγορα από αυτή τη μεταχείριση; Θα ήθελα οι ειδικοί γιατροί που με έκλεισαν εδώ, να πάρουν μία υγιή γυναίκα, να την βάλουν να κάτσει ακίνητη για 14 ώρες, να μην της επιτρέπουν να μιλήσει ή να κουνηθεί, να μην την αφήνουν να διαβάσει ή να μάθει ότι συμβαίνει γύρω της, να της δίνουν σάπιο φαγητό και να την κακομεταχειρίζονται, και να δουν πόσο καιρός θα περάσει μέχρι να τρελαθεί. Μέσα σε δύο μήνες θα ήταν ένα κουρέλι, σωματικά και ψυχικά,» έγραψε στο βιβλίο της, αφότου βγήκε απ’ το άσυλο.

Ένα «ειδικός» εξετάζει τη Μπλάι.

Το βιβλίο της με τίτλο «Δέκα μέρες σε ένα τρελάδικο», κυκλοφόρησε λίγο καιρό μετά και την έκανε διάσημη. Η έρευνά της προκάλεσε πολλές μεταρρυθμίσεις στο χώρο των φρενοκομείων.

Ο προϋπολογισμός, που αντιστοιχούσε στη φροντίδα των ψυχικά ασθενών, αυξήθηκε κατά 850.000 δολάρια και όσοι ασθενείς παρουσίαζαν ψυχικά προβλήματα, εξετάζονταν πολύ πιο εξονυχιστικά, πριν κλειστούν σε κάποιο ίδρυμα