από indymedia
Την Παρασκευή 18 του Δεκέμβρη συλλογικότητες του αγώνα που δεν θέλουν και δεν μπορούν να ξεχάσουν την βαρβαρότητα που επικρατεί στα ψυχιατρεία και που έχει οδηγήσει στο θάνατο τουλάχιστον 3 συνανθρώπων μας, κάναμε παρέμβαση στα 2 ψυχιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας, Δαφνί και Δρομοκαΐτειο. Επισκεφθήκαμε τις πτέρυγες, μοιράσαμε κείμενα και συζητήσαμε με ασθενείς, προσωπικό, συγγενείς και επισκέπτες, πήγαμε στα γραφεία του συλλόγου των εργαζομένων στο Δαφνί και βέβαια στα γραφεία της διοίκησης όπου και στα δύο νοσοκομεία δεν υπήρχαν ούτε οι διοικητές ούτε οι υποδιοικητές. Επίσης γράψαμε συνθήματα έξω από το κτήριο που δολοφονήθηκαν οι 3 ασθενείς καθώς και στη διοίκηση. Τέλος κρεμάσαμε πανό έξω από τα νοσοκομεία ενάντια στην ψυχιατρική βαρβαρότητα.
Σε αυτή μας την παρέμβαση συναντήσαμε διάφορες αντιδράσεις που εκφράζουν και διαφορετικές λογικές. Κόσμος που μας άκουγε με ενδιαφέρον, κόσμος που ήθελε να εκφράσει τη αγωνία του, αλλά και λογικές που βλέπουν τα δεσίματα και την καταστολή ως μονόδρομο και αδυνατούν να φανταστούν διαφορετικές θεραπευτικές λογικές.
Συναντήσαμε όμως και λογικές που θεωρούν ότι δεν μπορούμε να έχουμε λόγο απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν μέσα στα ψυχιατρεία, ή τουλάχιστον δεν μπορούμε να φέρουμε αυτό το λόγο στα ψυχιατρεία. Άνθρωποι σε διοικητικά πόστα επειδή θεώρησαν ότι δεν «χωράμε» εμείς και ο λόγος μας προσπάθησαν να μας περιορίσουν και κάποιοι αφού μας προπηλάκισαν λεκτικά και σωματικά, κάλεσαν την αστυνομία. Οι προκλήσεις τους απαντήθηκαν μέσα από την επιμονή μας να παρέμβουμε ακριβώς εκεί που δημιουργούνται οι συνθήκες που οδήγησαν στους θανάτους νοσηλευομένων.
Γιατί δε ξεχνάμε τους «αόρατους» θανάτους και τις ακόμα πιο «αόρατες» συνθήκες που τους δημιούργησαν.
Ακολουθούν φωτό καθώς και το κείμενο που μοιράστηκε από την παρέμβαση.
ΚΕΙΜΕΝΟ_ΨΥΧΙΚΗΣ_ΥΓΕΙΑΣ_16_12_15.pdf
\
Την Παρασκευή 18 του Δεκέμβρη συλλογικότητες του αγώνα που δεν θέλουν και δεν μπορούν να ξεχάσουν την βαρβαρότητα που επικρατεί στα ψυχιατρεία και που έχει οδηγήσει στο θάνατο τουλάχιστον 3 συνανθρώπων μας, κάναμε παρέμβαση στα 2 ψυχιατρικά νοσοκομεία της Αθήνας, Δαφνί και Δρομοκαΐτειο. Επισκεφθήκαμε τις πτέρυγες, μοιράσαμε κείμενα και συζητήσαμε με ασθενείς, προσωπικό, συγγενείς και επισκέπτες, πήγαμε στα γραφεία του συλλόγου των εργαζομένων στο Δαφνί και βέβαια στα γραφεία της διοίκησης όπου και στα δύο νοσοκομεία δεν υπήρχαν ούτε οι διοικητές ούτε οι υποδιοικητές. Επίσης γράψαμε συνθήματα έξω από το κτήριο που δολοφονήθηκαν οι 3 ασθενείς καθώς και στη διοίκηση. Τέλος κρεμάσαμε πανό έξω από τα νοσοκομεία ενάντια στην ψυχιατρική βαρβαρότητα.
Σε αυτή μας την παρέμβαση συναντήσαμε διάφορες αντιδράσεις που εκφράζουν και διαφορετικές λογικές. Κόσμος που μας άκουγε με ενδιαφέρον, κόσμος που ήθελε να εκφράσει τη αγωνία του, αλλά και λογικές που βλέπουν τα δεσίματα και την καταστολή ως μονόδρομο και αδυνατούν να φανταστούν διαφορετικές θεραπευτικές λογικές.
Συναντήσαμε όμως και λογικές που θεωρούν ότι δεν μπορούμε να έχουμε λόγο απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν μέσα στα ψυχιατρεία, ή τουλάχιστον δεν μπορούμε να φέρουμε αυτό το λόγο στα ψυχιατρεία. Άνθρωποι σε διοικητικά πόστα επειδή θεώρησαν ότι δεν «χωράμε» εμείς και ο λόγος μας προσπάθησαν να μας περιορίσουν και κάποιοι αφού μας προπηλάκισαν λεκτικά και σωματικά, κάλεσαν την αστυνομία. Οι προκλήσεις τους απαντήθηκαν μέσα από την επιμονή μας να παρέμβουμε ακριβώς εκεί που δημιουργούνται οι συνθήκες που οδήγησαν στους θανάτους νοσηλευομένων.
Γιατί δε ξεχνάμε τους «αόρατους» θανάτους και τις ακόμα πιο «αόρατες» συνθήκες που τους δημιούργησαν.
Ακολουθούν φωτό καθώς και το κείμενο που μοιράστηκε από την παρέμβαση.
ΚΕΙΜΕΝΟ_ΨΥΧΙΚΗΣ_ΥΓΕΙΑΣ_16_12_15.pdf
\
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου