ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΤΟ IΣΛΑΜ

ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΙΣΛΆΜ;

 ΠΊΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΈΝΩΝ

1) Τι Είναι Το Ισλάμ

2) Μονοθεϊσμός

3) Η Μοναδικότητα Της Εξοχότητας Του θεού

4) Η Μοναδικότητα Της Λατρείας Του θεού

5) Η Μοναδικότητα Των Ονομάτων Και Των Ιδιοτήτων Του Θεού

6) Τα Έξι Άρθρα Της Πίστης

7) Πίστη Στο Θεό

8) Πίστη Στους Αγγέλους Του

9) Πίστη Στα Βιβλία Του

10) Πίστη Στους Απεσταλμένους του

11) Πίστη Στην Ημέρα Της Κρίσης

12) Πίστη Στο Θείο Διάταγμα

13) Η Ελεύθερη Βούληση Της Ανθρώπινης Ύπαρξης

14) Δεν Υπάρχει Εξαναγκασμός Στη Θρησκεία

15) Οι Πέντε Αρχές Του Ισλάμ

16) Δήλωση Πίστης

17) Προσευχή

18) Ελεημοσύνη

19) Νηστεία

20) Προσκύνημα

21) Το Κοράνι

22) Η Σούννα Του Προφήτη Μοχάμεντ

23) Η Ιστορία Του Αδάμ Και Της Εύας

24) Ιησούς (Ειρήνη Σε Αυτόν)

25) Αμαρτία Και Μεταμέλεια

26) Οργανωτική Δομή Του Ισλάμ

27) Ισλαμική Νομοθεσία

28) Ισλαμικός Κανόνας Ένδυσης

29) Γυναίκες Στο Ισλάμ

30) Ανδρικός Σωβινισμός και Μουσουλμανικός Κόσμος

31) Ισλάμ, Εχθροπραξία, Και Τζιχάντ

32) Επιστήμη Και Τεχνολογία

Μετάφραση Από Αγγλικά : ΟΛΓΑ ΖΑΡΙΤΑ – ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

1) ΤΙ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΙΣΛΆΜ

Η Αραβική λέξη «Ισλάμ» στην κυριολεξία της σημαίνει «υποταγή».  Το Ισλάμ σαν

θρησκευτική πίστη σημαίνει ολοκληρωτική υποταγή στη βούληση του Θεού.  Οποιοσδήποτε υποτάσσει την επιθυμία του στη βούληση του Θεού ονομάζεται Μουσουλμάνος.

Το όνομα Ισλάμ αναφέρετε παγκόσμια με την έννοιά του.  Δεν αναφέρεται σε έθνος ανθρώπων, όπως ο όρος Ιουδαϊσμός, ο όποιος αναφέρετε στην φυλή του Ιούδα.  Ούτε αναφέρετε ιδιαίτερα σε πρόσωπο, όπως ο Χριστιανισμός ή ο Βουδισμός.  Το Ισλάμ δεν υπήρξε όνομα που το επέλεξαν ανθρώπινες υπάρξεις.  Ήταν επιλογή του Ίδιου του Θεού.

Το Ισλάμ δεν είναι μια νέα θρησκεία.  Είναι η αρχική θρησκεία της ανθρωπότητας που αποκαλύφτηκε σε όλους τους Προφήτες και τους Απεσταλμένους από την εποχή του Αδάμ  (Ειρήνη σε όλους αυτούς).

ΑΛΛΆΧ είναι το κύριο όνομα του Ενός αληθινού Θεού ο οποίος δημιούργησε τους Ουρανούς και τη Γή.  Ο ΑΛΛΆΧ είναι ο Θεός που αναφέρθηκε από τον Αβραάμ, τον Μωυσή και τον Ιησού Χριστό (ειρήνη σε όλους αυτούς).  Πρέπει να αναφερθεί ότι στα Αραβικά όταν μιλούν για Εβραίους και Χριστιανούς καλούν τον ένα αληθινό Θεό με το όνομα ΑΛΛΆΧ.

2) ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΣ

Η έννοια  του μονοθεϊσμού (γνωστή σαν taw hid στα Αραβικά) είναι η μοναδική πιο

σημαντική έννοια στο Ισλάμ.  Είναι ίδια με την πρώτη από τις Δέκα Εντολές.  Όλα στο Ισλάμ έχουν κτισθεί πάνω σε αυτήν.  Το Ισλάμ βρίσκεται στην απόλυτη μοναδικότητα του Θεού.  Καμία πράξη λατρείας ‘η αφοσίωσης δεν έχει οποιαδήποτε έννοια ή αξία εάν αυτή η έννοια διακυβεύεται με κάθε τρόπο.

Λόγω της σημασίας της η έννοια του μονοθεϊσμού πρέπει να γίνει κατάλληλα κατανοητή.  Οτιδήποτε η θεία Μοναδικότητα του Θεού υπονοεί πρέπει να μαθευτεί και να εκτιμηθεί.  Για την ευκολία της συζήτησης , μπορεί να εξεταστεί κάτω από τις ακόλουθες εξής γωνίες:

1. Η Μοναδικότητα Της Εξοχότητας Του Θεού

2. Η Μοναδικότητα Της Λατρείας Του Θεού

3. Η Μοναδικότητας Των Ονομάτων Και Των Ιδιοτήτων Του Θεού

Αυτή η διακοπή δεν είναι, σε καμία περίπτωση, ο μόνος τρόπος να προσεγγιστεί το θέμα της Ενότητας του Θεού, αλλά να συζητηθεί εύκολα και με κάθε λεπτομέρεια το θέμα.

3) Η ΜΟΝΑΔΙΚΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΧΌΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΎ

Η Μοναδικότητα της Εξοχότητας του Θεού σημαίνει ότι ο Θεός έχει την απόλυτη

κυριότητα στον κόσμο σε κάθε περίπτωση.  Αυτός μόνο είναι ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων.  Αυτός μόνο είναι η αιτία για οτιδήποτε συμβαίνει.  Αυτός είναι ο παντοδύναμος.  Κανένας δεν μοιράζεται την εξουσία Του.  Κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στην απόφασή Του.

Με αυτή την έννοια οι περισσότεροι άνθρωποι στην Γή θα συμφωνούσαν.  Οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι ο Δημιουργός του σύμπαντος είναι Ένας, χωρίς συνέταιρο.

4) Η ΜΟΝΑΔΙΚΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΊΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΎ

Η Μοναδικότητα της Λατρείας του Θεού σημαίνει ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα

να λατρεύεται εκτός από τον Θεό.  Αυτή η έννοια αποτελεί την κεντρική ιδέα που διακηρύχτηκε από όλους τους προφήτες στο πέρασμα των χρόνων.  Είναι η πιο σημαντική ιδέα του Ισλάμ.  Σκοπός του Ισλάμ είναι να καλέσει τους ανθρώπους μακριά από τη λατρεία της Δημιουργίας, και κοντά στην λατρεία του Δημιουργού.

Αυτό αποτελεί και τη διαφορά του Ισλάμ από τις περισσότερες θρησκείες.  Ενώ οι περισσότερες θρησκείες διδάσκουν ότι υπάρχει ένα ανώτερο Όν που δημιούργησε όσα υπάρχουν, είναι σπάνια δίχως κάποια μορφή πολυθεϊσμού όσον αφορά τη λατρεία.  Αυτές οι θρησκείες είτε καλούν τους οπαδούς τους να λατρέψουν άλλα όντα όπως θεούς εκτός από τον θεό αν και συνήθως τοποθετούν αυτούς τους άλλους θεούς σε ένα χαμηλότερο επίπεδο από την ανώτατη ύπαρξη, είτε ζητούν όπως οι οπαδοί τους καλούν άλλα όντα ως μεσολαβητές μεταξύ αυτών και του Θεό.  Όλοι οι Προφήτες και Απεσταλμένοι από τον Αδάμ μέχρι και τον Μοχάμεντ (Ειρήνη σε αυτούς), καλούσαν τους ανθρώπους να λατρέψουν μόνο τον έναν Θεό.  Αυτή είναι η πιο καθαρή, πιο απλή και πιο φυσική πίστη.  Το Ισλάμ απορρίπτει την άποψη των πολιτιστικών ανθρωπολόγων πως η πρώτη θρησκεία του ανθρώπινου γένους ήταν πολυθεϊσμός και μετά από αυτόν, σιγά σιγά, εξελίχθηκε η ιδέα του μονοθεϊσμού.

Η αλήθεια είναι ότι η φυσική θρησκεία της ανθρωπότητας είναι η λατρεία σε ένα μοναδικό Θεό.  Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν απ’ αυτήν και την αλλοίωσαν, εισάγοντας άλλες υπάρξεις στη λατρεία. Φαίνεται ότι έχουν τάση να θέλουν να εστιάζουν  την αφοσίωση τους σε κάτι απτό, και διανοητό, ακόμα κι αν έχουν μια ενστικτώδη γνώση ότι ο Δημιουργός του κόσμου είναι αρκετά πέρα από την φαντασία τους.  Σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, ο Θεός έστειλε τους Προφήτες και τους Απεσταλμένους να καλέσουν τους ανθρώπους πίσω στην λατρεία του Ενός Αληθινού Θεού, και επανειλημμένα, οι άνθρωποι επιστρέφουν στη λατρεία δημιουργημένων υπάρξεων.

Ο Θεός δημιούργησε τις ανθρώπινες υπάρξεις για να λατρεύουν μόνο Αυτόν.  Η μεγαλύτερη δυνατή αμαρτία είναι να λατρεύεις οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Θεό.  Δεν είναι μικρότερη αμαρτία, αν ο προσκυνητής σκοπεύει να πάει πλησιέστερα στο Θεό με προσφορά αφοσίωσης σε άλλη ύπαρξη.  Ο Θεός δεν χρειάζεται μεσολαβητές ή μεσάζοντες.  Ακούει όλες τις προσευχές μας και έχει πλήρη γνώση για οτιδήποτε συμβαίνει.  Την ίδια στιγμή ο Θεός δεν χρειάζεται την λατρεία μας.  Είναι απολύτως ανεξάρτητος από όλα τα πράγματα.  Αν όλοι οι άνθρωποι στο κόσμο επρόκειτο να ενωθούν και να λατρέψουν τον μοναδικό Θεό, δεν θα ωφελούσαν τον Θεό στο ελάχιστο.  Δεν θα πρόσθεταν το ατομικό τους βάρος στην Εξουσία Του.  Αντίθετα, αν ολόκληρη η Δημιουργία εγκατέλειπε τη λατρεία στο Θεό, αυτό δεν θα μείωνε την εξουσία του στο ελάχιστο.  Λατρεύοντας το Θεό ευεργετούμε τις δικές μας ψυχές και πραγματοποιούμε το σκοπό για τον οποίο δημιουργηθήκαμε.  Δεν πραγματοποιούμε καμία ανάγκη του Θεού.  Αυτός είναι αυτάρκης.

5) Η ΜΟΝΑΔΙΚΌΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΆΤΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΉΤΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΎ

Η μοναδικότητα των ονομάτων και ιδιοτήτων του Θεού υπονοεί ότι ο Θεός δεν

μοιράζεται τις ιδιότητες των όντων που δημιούργησε, ούτε αυτοί μοιράζονται οποιεσδήποτε από τις δικιές Του.  Ο Θεός είναι μοναδικός σε κάθε περίπτωση.  Δεν μπορεί να περιορισθεί ποτέ και πουθενά, γιατί είναι ο Δημιουργός των πάντων.

Είναι ο δημιουργός του χρόνου και του διαστήματος και όλων των φυσικών διαστάσεων.  Συνεπώς, η ύπαρξή του δεν είναι ούτε χωρική ούτε χρονική.  Δεν μπορεί να είναι φανταστικός, δεδομένου ότι η φαντασία περιορίζεται από την ανθρώπινη εμπειρία και η ύπαρξη του Θεού είναι εξ ολοκλήρου πέρα από την ανθρώπινη εμπειρία.

Πολλά από τα ονόματα και τις ιδιότητες του Θεού φαίνεται να έχουν ομοιότητες σε ανθρώπινο επίπεδο, αλλά αυτό είναι μόνο στη διατύπωση.  Οι ιδιότητες του Θεού, όπως ο Ίδιος ο Θεός, δεν μπορεί να έχουν όρια στην εφαρμογή του.  Για παράδειγμα, ο Θεός έχει θεία γνώση.  Και ο άνθρωπος έχει γνώση.  Η γνώση του Θεού, όμως, δεν μοιάζει καθόλου με την γνώση των ανθρώπινων υπάρξεων.  Η γνώση του Θεού είναι απεριόριστη, χωρίς χρονικά όρια, και αναλλοίωτη.  Δεν μαθαίνετε ούτε αποκτιέται.  Καλύπτει όλα τα πράγματα χωρίς να βιώνει αύξηση ή μείωση.

Η ανθρώπινη γνώση, από την άλλη πλευρά, είναι αποκτημένη γνώση.  Αλλάζει συνεχώς.  Αυξάνει και μειώνεται.  Υπόκειται σε λησμονιά και σε λάθος.

Ο Θεός έχει θεία βούληση.  Η ανθρώπινη ύπαρξη έχει κι αυτή βούληση.  Η βούληση του Θεού πάντα έρχεται για να γίνει αυτό που πιθυμεί, όπως η Θεία Γνώση Του είναι πέρα από τον χρόνο και αναλλοίωτη, καλύπτοντας όλα τα πράγματα που ο Θεός θέλει να έρθουν και να περάσουν στη Δημιουργία, παρελθόντα, τωρινά και μέλλοντα.  Η ανθρώπινη βούληση, από την άλλη μεριά, είναι απλά μια πρόθεση, και επιθυμία.  Μπορεί να έρθει και να περάσει μόνο αν ο Θεός θέλει να γίνει.

Οι ανθρώπινες ιδιότητες δεν μπορούν να αποδοθούν στον Θεό.  Όλες οι ανθρώπινες ιδιότητες είναι περιορισμένες, και απαιτούν, όποιος περιγράφεται μ’ αυτές να είναι πεπερασμένος  και περιορισμένος επίσης.  Ο Θεός δεν είναι ούτε γέρος ούτε νέος.  Δεν μπορεί να περιγραφεί ούτε σαν ψηλός ούτε σαν κοντός.  Δεν έχει γένος, ως εκ τούτου, δεν είναι ούτε άντρας ούτε γυναίκα. Δεν έχει καμία ανεπάρκεια ή αδυναμία.

Είναι ένα είδος πολυθεϊσμού απόδοση στο Θεό ιδιοτήτων των δημιουργημένων πραγμάτων.  Είναι ομοίως ένα είδος πολυθεϊσμού να αποδίδονται σε δημιουργημένα πράγματα ότι ανήκει μόνο στο Θεό.  Παντογνώστης ή Παντοδύναμος διαπράττει την αμαρτία του πολυθεϊσμού, που είναι μια από τις μεγαλύτερες αμαρτίες.

6) ΤΑ ΈΞΙ ΆΡΘΡΑ ΤΗΣ ΠΊΣΤΗΣ

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που κάθε Μουσουλμάνος οφείλει να τα πιστεύει.  Η

απόρριψη οποιουδήποτε από αυτά ισοδυναμεί με απιστία.  Κάποιος που δυσπιστεί για κάποιο απ’ αυτά δεν μπορεί να θεωρείται Μουσουλμάνος.  Αυτά τα άρθρα της πίστης είναι:

1. Πίστη στο Θεό

2. Πίστη στους Αγγέλους Του

3. Πίστη στα Βιβλία Του

4. Πίστη στους Απεσταλμένους Του

5. Πίστη στην Ημέρα της Κρίσεως

6. Πίστη στο Θείο Διάταγμα

7) ΠΊΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΌ

Αυτό έχει ήδη συζητηθεί λεπτομερώς.  Το Ισλάμ τονίζει ότι ο Θεός είναι μοναδικός

Δημιουργός όλων των πραγμάτων.  Είναι μοναδικός σε κάθε περίπτωση και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να λατρεύεται εκτός απ’ Αυτόν.

8) ΠΊΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΓΈΛΟΥΣ ΤΟΥ

Οι άγγελοι είναι δημιουργία του Θεού.  Ο Θεός τους δημιούργησε από το φώς.  Δεν

έχουν ελεύθερη επιθυμία.  Πάντα κάνουν αυτό που τους προστάζει.  Οι άγγελοι μεταφέρουν τις προσταγές του Θεού.  Ο Θεός μας έχει αποκαλύψει τα ονόματα κάποιων από τους αγγέλους και αναφέρει τις υποχρεώσεις των άλλων.  Οι Μουσουλμάνοι πρέπει να πιστεύουν στους αγγέλους.  Ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ είναι μεταξύ των αγγέλων που αναφέρονται στο Κοράνι.  Δοθείσης της ευκαιρίας, η υποχρέωση του Γαβριήλ είναι να αποκαλύπτει στην ανθρωπότητα τους Προφήτες και τους Απεσταλμένους του Θεού.

9) ΠΊΣΤΗ ΣΤΑ ΒΙΒΛΊΑ ΤΟΥ

Οι Μουσουλμάνοι οφείλουν να πιστεύουν σε όλα τα γραφόμενα που εστάλησαν από

τον Θεό στους εκάστοτε Απεσταλμένους Του.  Οι Μουσουλμάνοι πρέπει να πιστεύουν σε κάθε γραφόμενο που αναφέρεται από τον Θεό στο Κοράνι.  Ο Θεός τα έστειλε και είναι ο πραγματικός Λόγος του Θεού.  Οι ιερές γραφές που ο Θεός αναφέρει στο Κοράνι είναι οι παρακάτω:

1. Οι Πλάκες που αποκαλύφτηκαν στον Αβραάμ (Ειρήνη σ’ αυτόν).

2. Οι Νόμοι που αποκαλύφτηκαν στον Μωυσή (Ειρήνη σ’ αυτόν).

3. Οι Ψαλμοί που αποκαλύφτηκαν στον Δαβίδ (Ειρήνη σ’ αυτόν).

4. Το Ευαγγέλιο που αποκαλύφτηκε στον Ιησού (Ειρήνη σ’ αυτόν).

5. Το Κοράνι που αποκαλύφτηκε στον Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν).

Την ίδια στιγμή, οι Μουσουλμάνοι δεν θεωρούν ότι η Βίβλος που σήμερα κυκλοφορεί σε διάφορες εκδόσεις και εκδοχές αποτελεί ακριβή αντιπροσώπευση των ιερών γραφών που είχαν αποκαλυφτεί πριν από το Κοράνι.  Σύμφωνα με το Κοράνι, οι άνθρωποι άλλαξαν αυτές τις ιερές γραφές για κοσμικούς λόγους.  Αυτό που απέμεινε απ’ αυτές είναι ένα μίγμα αλήθειας και αναλήθειας.

10) ΠΊΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΉΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΕΣΤΑΛΜΈΝΟΥΣ ΤΟΥ

Οι Προφήτες και οι Απεσταλμένοι ήταν άνθρωποι που δέχτηκαν την αποκάλυψη από

τον Θεό.   Εστάλησαν στην ανθρωπότητα για να διδάξουν τους ανθρώπους την αλήθεια και να τους οδηγήσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας.  Κανένας από τους Προφήτες και τους Απεσταλμένους τους δεν μοιράσθηκε σε οποιοδήποτε μέρος τη Θεότητα του Θεού.  ‘Ήταν απλά ανθρώπινα όντα.  Απαγορεύεται στους Μουσουλμάνους να τους λατρεύουν καθ’ οποιοδήποτε τρόπο.  Οι Μουσουλμάνοι δεν θα πρέπει ποτέ να τους επικαλούνται, να κάνουν σ’ αυτούς τις ικεσίες τους ή να επιδιώκουν το έλεος και τη συγχώρεση του Θεού μέσω αυτών.  Όλα αυτά γίνονται στον πολυθεϊσμό, και όποιος ακολουθεί τέτοια πράγματα είναι έξω από τις απόψεις του Ισλάμ.

Ο Θεός έστειλε τους προφήτες σε όλες τις ηλικίες σε διάφορα έθνη ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.  Οι Μουσουλμάνοι πρέπει να πιστεύουν σε όλους τους Προφήτες και τους Απεσταλμένους.  Ο Θεός στο Κοράνι αναφέρει κάποιους απ’ αυτούς.  Μεταξύ αυτών που αναφέρονται τα ονόματά τους είναι ο Αδάμ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Μωυσής, ο Ιησούς και ο Μοχάμεντ (Ειρήνη σε όλους αυτούς).

Όλοι οι προφήτες και οι Απεσταλμένοι ακολούθησαν την θρησκεία του Ισλάμ.  Όλοι ήταν Μουσουλμάνοι.  Οι άνθρωποι που πραγματικά ακολούθησαν αυτούς τους Προφήτες όταν ήρθαν στη γη ήταν κι αυτοί Μουσουλμάνοι.  Για παράδειγμα, όταν εμφανίστηκε ο Μωυσής, όποιος πράγματι τον ακολούθησε ήταν Μουσουλμάνος μέχρι την στιγμή του επόμενου προφήτη.  Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν εμφανίστηκε ο Ιησούς Χριστός, ήταν υποχρεωτικό για τον καθένα να τον δεχτεί εάν επρόκειτο να θεωρηθεί Μουσουλμάνος.  Όλοι οι Προφήτες και οι Απεσταλμένοι κάλεσαν την ανθρωπότητα να λατρέψει μόνο τον Θεό χωρίς συνεταίρο και όλοι υπέκυψαν πλήρως στη βούληση του Θεού, που ήταν το Ισλάμ.

Οι Προφήτες, από τον Αδάμ έως τον Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτούς) ήταν όλοι αδελφοί στην πίστη.  Όλοι πίστευαν στην ίδια αλήθεια.  Διάφοροι Απεσταλμένοι ήρθαν με διάφορους νόμους που ο Θεός έστειλε μαζί μ’ αυτούς για να κυβερνήσουν τους ανθρώπους, αλλά η ουσία της διδασκαλίας τους ήταν η ίδια.  Όλοι καλούσαν τους ανθρώπους μακριά από την λατρεία δημιουργημένων πραγμάτων και κοντά στη λατρεία του Δημιουργού.

Οι Μουσουλμάνοι αγαπούν και σέβονται όλους τους Προφήτες και τους Απεσταλμένους του Θεού.  Αν υπάρχει κάποιος που απορρίπτει ή δεν του αρέσει κάποιος απ’ αυτούς δεν είναι Μουσουλμάνος.

Ο Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) υπάρχει για όλη την ανθρωπότητα μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως.  Είναι υποχρεωτικό για όλους τους ανθρώπους να πιστεύουν σ’ αυτόν και σε όλους τους Προφήτες και τους Απεσταλμένους που εμφανίσθηκαν πριν από αυτόν.

11) ΠΊΣΤΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΊΣΕΩΣ

Είναι υποχρεωτικό για όλους τους Μουσουλμάνους να πιστεύουν στην ημέρα της

Κρίσεως.  Αυτή η ημέρα που ο καθένας θα σταθεί μπροστά στον θεό και θα ερωτηθεί για τις πράξεις του.  Η ανταμοιβή της επιτυχίας εκείνη την ημέρα θα είναι ο Παράδεισος χάρις στο έλεος του Θεού.  Η τιμωρία της αποτυχίας είναι η κόλαση.  Ο Θεός δεν θα αδικήσει κανένα από τα Δημιουργήματα του.

12) ΠΊΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΊΟ ΔΙΆΤΑΓΜΑ

Ο Θεός, στην αιωνιότητα Του, γνωρίζει καθετί που γίνεται μέσα στην Δημιουργία του

και την ώρα που αυτό συμβαίνει.  Από την προοπτική των πρόσκαιρων όντων όπως εμείς, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός γνωρίζει καθετί που έχει συμβεί στο παρελθόν, ότι συμβαίνει στο παρόν, και ότι θα συμβεί στο μέλλον.  Η Θεία γνώση του Θεού είναι τέλεια, έτσι οτιδήποτε γνωρίζει ότι θα συμβεί στο μέλλον πρέπει να γίνει.  Επιπλέον, ο Θεός έχει την Απόλυτη Κυριαρχία στη Δημιουργία του.  Καθετί που υπάρχει μέσα σ’ αυτήν και κάθε γεγονός που συμβαίνει είναι άμεσο αποτέλεσμα των δικών Του Δημιουργημάτων.  Τίποτα δεν συμβαίνει στη Δημιουργία πέρα από τη Δύναμη και την Επιθυμία Του.

13) Η ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΒΟΎΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΏΠΙΝΗΣ ΎΠΑΡΞΗΣ

Μία σημαντική άποψη του Ισλάμ είναι ότι κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει ελεύθερη

βούληση να επιλέξει το σωστό ή το λάθος.  Ο Θεός έχει τιμήσει την ανθρωπότητα με αυτό το Θείο δώρο.

Η ανθρώπινη ελεύθερη βούληση, σε καμία περίπτωση δεν έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι ο Θεός γνωρίζει τα πάντα που θα συμβούν στη Δημιουργία Του και ότι ο Θεός γνωρίζει τι πρέπει να γίνει.  Το γεγονός ότι ο Θεός γνωρίζει τι κάποιος πρόκειται να κάνει αύριο δεν σημαίνει ότι Αυτός παρακινεί το χέρι Του.

Κάποιος μπορεί να ρωτήσει: Εάν ο Θεός γνωρίζει ότι εγώ, για παράδειγμα, αύριο πρόκειται να επιπέσω σε αμαρτία, τότε είναι αναπόφευκτο ότι πράγματι θα γίνει έτσι, επειδή η γνώση του Θεού είναι αλάνθαστη και ότι ο Θεός γνωρίζει πρέπει να γίνει.  Ως εκ τούτου, πως μπορώ να έχω ελεύθερη βούληση;  Η ελεύθερη βούληση μου δεν είναι μόνο φανταστική;  Η απάντηση είναι πολύ απλή:  Η προοπτική του Θεού είναι τελείως διαφορετική από αυτή της ανθρώπινης ύπαρξης.  Ο θεός είναι αιώνιος.  Και η Θεία Γνώση του είναι επίσης αιώνια.  Οι γνώσεις του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος έχουν έννοια μόνο για μια ύπαρξη που υπάρχει μέσα στο χρόνο.  Ο Θεός γνωρίζει, στην Αιωνιότητά Του, κάθε απόφαση που ένα πρόσωπο παίρνει με ελεύθερη βούληση του κάθε στιγμή της ζωής του.  Σε καμιά περίπτωση δεν αρνείται ότι κάθε μία από τις αποφάσεις ενός προσώπου δεν υπονοεί ότι αναγκάζεται να λάβει αυτή την απόφαση.  Η ανθρώπινη ελεύθερη βούληση δεν έρχεται σε αντίθεση σε καμία περίπτωση με το γεγονός ότι ο Θεός έχει την απόλυτη κυριαρχία σε καθετί που δημιούργησε.  Ούτε έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι τίποτα δεν συμβαίνει στον κόσμο παρά μόνο ότι ο Θεός επιθυμεί.  Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ικανότητα να διατυπώσει μια επιθυμία.  Ο Θεός θέλει όπως οι άνθρωποι είναι ικανοί να επιλέγουν.  Όταν κάποιος κάνει μια επιλογή, ο Θεός, χάρη στην Θεία Βούληση Του, δημιουργεί τις καταστάσεις που επιτρέπουν να πραγματοποιηθεί η επιθυμία του ανθρώπου.  Είναι η Βούληση του Θεού που η ανθρώπινη ύπαρξη έχει ελεύθερη βούληση.  Ο Θεός θέλει τους ανθρώπους να λαμβάνουν τις αποφάσεις τους, έστω κι αν αυτές είναι σωστές ή λανθασμένες.  Ο Θεός δεν είναι πάντα ευχαριστημένος με τις αποφάσεις που κάποιος άνθρωπος λαμβάνει, αλλά θέλει να είναι ικανός να τις παίρνει μόνος του.

Ασκώντας ελεύθερη βούληση, ένα άτομο μπορεί να φτάσει σε υψηλότερο επίπεδο από εκείνο των Αγγέλων.  Κι αυτό γιατί ένα άτομο που αποφασίζει να λατρέψει τον Θεό να το κάνει επειδή αυτός το επιθυμεί.  Αυτό κάνει την ανθρώπινη αφοσίωση μεγαλύτερη και πιο πολύτιμη από εκείνη των Αγγέλων, επειδή οι Άγγελοι δεν έχουν επιλογή.  Είναι η φύση τους να λατρεύουν τον Θεό και να Τον υπακούουν σε όλα τα πράγματα.

14) ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΌΣ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΊΑ

Είναι συνέπεια της έμφασης στην ελεύθερη βούληση που στο Ισλάμ πρέπει να γίνει

αποδεκτός μόνο με βάση την ελεύθερη επιλογή.  Σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι η λατρεία του Θεού με την ελεύθερη βούληση του καθενός.  Πράξεις πίστης, ως εκ τούτου, έχουν αξία μόνο αν γίνουν αποδεκτές με βάση την επιλογή. Αν ένα άτομο αναγκασθεί να δεχτεί την θρησκεία, η αποδοχή του δεν είναι πραγματική γι’ αυτό δεν έχει αξία.  Ο Θεός λέει : «Στη θρησκεία δεν υπάρχει καταναγκασμός.  Διότι η Αλήθεια έχει ξεχωριστεί ολοφάνερα απ’ την Πλάνη.  Έτσι όποιος απεχθάνεται τους ψευδείς Θεούς, και πιστεύει στον ΑΛΛΆΧ έχει αρπάξει την πιο αξιόπιστη λαβή της αλήθειας που ποτέ δεν σπάει.  Κι ο ΑΛΛΆΧ ακούει και γνωρίζει τα πάντα.» (Κοράνι 2 : 256)

15) ΟΙ ΠΈΝΤΕ ΑΡΧΈΣ ΤΟΥ ΙΣΛΆΜ

Υπάρχουν πέντε υποχρεωτικές πράξεις λατρείας που κάθε Μουσουλμάνος πρέπει

αναμφίβολα να τηρήσει.  Το να μην γίνουν αυτές είναι μεγάλη αμαρτία.  Η δομή του Ισλάμ στηρίζεται πάνω σ’ αυτές τις αρχές.  Κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί Μουσουλμάνος αν αρνείται ότι κάποια απ’ αυτές τις πράξεις είναι υποχρεωτική.

1. Δήλωση της Πίστης

2. Προσευχή

3. Ελεημοσύνη

4. Νηστεία

5. Προσκύνημα

16) ΔΉΛΩΣΗ ΠΊΣΤΗΣ

Είναι υποχρεωτικό για κάθε άτομο, πέρα από την είσοδο του στο Ισλάμ, να δηλώσει:

«Δεν υπάρχει Θεός αλλά μόνο ο ένας Θεός ο ΑΛΛΆΧ και ο Μοχάμεντ είναι ο Απεσταλμένος του Θεού».  Με αυτή την απλή δήλωση, ένα άτομο θεωρείται Μουσουλμάνος.  Δεν υπάρχει καμία έναρξη στις απόψεις του Ισλάμ.  Το πρώτο μέρος αυτής της δήλωσης εκφράζει το θέμα του μονοθεϊσμού.  Λέγοντας κάποιος ότι « Δεν υπάρχει θεός αλλά Ο Θεός » απορρίπτει όλα τα άλλα λανθασμένα υποκείμενα λατρείας και δέχεται ότι ο Θεός είναι ένας χωρίς συνεταίρους.  Το δεύτερο μέρος αυτής της δήλωσης αποτελεί αναγνώριση ότι ο Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) είναι πράγματι Απεσταλμένος του Θεού.  Αυτό απαιτεί πίστη σε όλους τους Προφήτες και Απεσταλμένους που προήλθαν από Αυτόν.

17) ΠΡΟΣΕΥΧΉ

Από κάθε Μουσουλμάνο απαιτείται να εφαρμόζει πέντε υποχρεωτικές προσευχές την

ημέρα.  Αυτές οι προσευχές περιλαμβάνουν ένα σύνολο τυπικών κινήσεων και απαγγελίες.  Ο Μουσουλμάνος γυρίζει προς τη Μέκκα και προσεύχεται, ατενίζοντας το πρώτο σπίτι που κτίσθηκε για λατρεία στον Θεό.  Αυτό το σπίτι ονομάστηκε Ka’bah.  Κτίστηκε από τον Αβραάμ και τον γιό του Ισμαήλ (Ειρήνη και στους δύο).

Αυτές οι προσευχές γίνονται στη διάρκεια της ημέρας και αποτελούν σταθερή υπενθύμιση των υποχρεώσεων ενός ατόμου προς τον Θεό.  Δίνουν την ευκαιρία της απόδοσης λατρείας στον Θεό, να Τον ευχαριστήσουν, και να ζητήσουν την καθοδήγηση και το έλεος Του.

Κάθε Μουσουλμάνος μπορεί εθελοντικά να προσευχηθεί πιο συχνά.  Ακόμα η προσευχή στη γενική έννοια της ικεσίας μπορεί να προσφερθεί σχεδόν οποτεδήποτε και οπουδήποτε.

18) ΕΛΕΗΜΟΣΎΝΗ

Είναι υποχρεωτικό για κάθε Μουσουλμάνο να δίνει ένα μέρος της περιουσίας του

στο φτωχό κάθε χρόνο.  Αυτή η ελεημοσύνη καλείται Zakah στα Αραβικά, που σημαίνει κάθαρση.  Αποδίδοντας αυτή την ελεημοσύνη είναι ένας τρόπος για τον άνθρωπο να καθαρίσει την περιουσία του που ο Θεός του παραχώρησε.  Και όχι μόνο καθαρίζει την περιουσία του αλλά και την ψυχή του δότη, εξαγνίζοντας τον από την πλεονεξία και διδάσκοντας σ’ αυτόν την γενναιοδωρία.

Το ποσό αυτής της ελεημοσύνης είναι 2,5% της περιουσίας που αποτελεί απόθεμα της χρονιάς.  Αυτή η ελεημοσύνη επιβάλλεται στην αποταμίευση και όχι στο εισόδημα.

19) Η ΝΗΣΤΕΊΑ

Κάθε Μουσουλμάνος πρέπει να νηστέψει στον σεληνιακό μήνα του Ραμαζανίου.

Αυτός ο μήνας είναι σημαντικός, επειδή το Κοράνι αποκαλύφτηκε (άρχισε η αποκάλυψή του) για πρώτη φορά στο μήνα Ραμαζανίου.  Επειδή το σεληνιακό ημερολόγιο είναι έντεκα ημέρες μικρότερο από το ηλιακό, ο μήνας Ραμαζανίου διαδοχικά περνά μέσα από όλες τις εποχές του χρόνου.

Η νηστεία της κάθε ημέρας αρχίζει από την ανατολή της και τελειώνει στη δύση της.  Κατά τη διάρκεια των ωρών της ημέρας, το άτομο που νηστεύει πρέπει να απέχει από το φαγητό, ποτό και σεξουαλική επαφή.  Αυτές οι δραστηριότητες επιτρέπονται από τη δύση μέχρι την επόμενη ανατολή.

Η νηστεία διδάσκει τον αυτοέλεγχο και την υπομονή.  Όπως η προσευχή, είναι ένας τρόπος απόδοσης στον Θεό ειλικρινούς λατρείας.

20) ΤΟ ΠΡΟΣΚΎΝΗΜΑ

Είναι υποχρεωτικό για κάθε Μουσουλμάνο να κάνει προσκύνημα στον Οίκο του

Θεού στη Μέκκα τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, αν έχει τα μέσα να το κάνει.  Πιστοί από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται με σκοπό να αποδώσουν λατρεία στον ένα και μοναδικό Θεό.

Εφαρμόζοντας όλες αυτές τις δραστηριότητες, ο προσκυνητής πραγματοποιεί το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε η ανθρωπότητα, που είναι η απόδοση λατρείας στον Θεό με την ελεύθερη βούληση του.

Αυτές οι υποχρεωτικές πράξεις λατρείας κρατούν ζωντανή την ύπαρξη του θεού και προσφέρουν στον κάθε Μουσουλμάνο μια ζωή πνευματικής ανάπτυξης και αφοσίωσης.

21) ΤΟ ΚΟΡΆΝΙ

Το Κοράνι είναι το τελευταίο Βιβλίο του Θεού που εστάλη με τον τελευταίο Του

Απεσταλμένο.  Όπως τα βιβλία που εμφανίστηκαν πριν απ’ αυτό, αποτελεί τον αληθινό λόγο του Θεού.

Το Κοράνι ωστόσο, είναι μοναδικό για διάφορους λόγους.  Ο Θεός το έχει διατηρήσει μακριά από συναλλαγές.  Κανένα άλλο βιβλίο που αποκαλύφτηκε δεν μας έχει αγγίξει με την καθαρή μορφή του.  Μερικά απ’ αυτά, όπως οι πλάκες που αποκαλύφτηκαν στον Αβραάμ, δεν μας άγγιξαν καθόλου.

Η αιτία που αυτά τα προηγούμενα βιβλία έγιναν αντικείμενα συναλλαγών είναι ότι ο Θεός εμπιστεύθηκε τους ανθρώπους για τη διατήρησή τους, και οι άνθρωποι, στο πέρασμα του χρόνου, τα πούλησαν για κοσμικό όφελος.

Ο θεός δεν επέτρεψε να γίνει αυτό στο Κοράνι, επειδή είναι το τελευταίο βιβλίο για ολόκληρη την ανθρωπότητα μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως.  Δεν πρόκειται να σταλούν νέοι προφήτες.  Αν το Κοράνι γινόταν αντικείμενο ανταλλαγών, το Μήνυμα του Θεού προς την ανθρωπότητα θα χανόταν για πάντα.  Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός δεν εμπιστεύθηκε τους ανθρώπους για την διατήρηση του Κορανίου.  Ο Θεός κράτησε τη διατήρηση για τον Εαυτό Του.

Η Θεία διατήρηση των προηγούμενων γραπτών δεν ήταν κρίσιμη, επειδή ο Θεός συνέχισε να στέλνει Προφήτες και Απεσταλμένους στους ανθρώπους.  Όποτε απομακρυνόντουσαν από την αλήθεια, ο Θεός θα έστελνε έναν άλλο Προφήτη να τους ανακαλέσει σ’ αυτήν.  Ακόμα, οι Νόμοι όπως είχαν ενσωματωθεί σ’ αυτά τα παλιά γραπτά δεν είχαν την τελική τους μορφή.  Ήταν αντικείμενο αλλαγών όποτε ο Θεός έστελνε ένα νέο Απεσταλμένο με άλλους νόμους.  Αυτό συνέβηκε ε από μία φορές.  Ο Ιησούς (Ειρήνη σ’ αυτόν) ήρθε με αλλαγές στο Νόμο, νομιμοποιώντας κάποια πράγματα που πριν δεν ήταν νόμιμα.

Ένα άλλο μοναδικό πλεονέκτημα του κορανίου είναι ότι είναι ένα θαύμα μέσα κι έξω.  Θαύμα είναι ένα φαινόμενο που αντίκεινται στη φυσική τάξη των πραγμάτων και δείχνει καθαρά την άμεση επέμβαση του Μεγαλοδύναμου Θεού.  Όλοι οι Προφήτες και οι Απεσταλμένοι εμφανίσθηκαν με θαύματα που έδειξαν ξεκάθαρα την αξιοπιστία των προθέσεων τους.  Ο Αβραάμ (Ειρήνη σ’ αυτόν) επέζησε περνώντας μέσα από μια μεγάλη φωτιά χωρίς να πειραχθεί.  Ο Μωυσής (Ειρήνη σ’ αυτόν) έδωσε τροφή στο πλήθος και η Ερυθρά Θάλασσα υποχώρησε γι’ αυτόν.  Ο Ιησούς (Ειρήνη σ’ αυτόν) μπορούσε να αγγίξει νεκρό και άνθρωπο με ανίατη ασθένεια και να τους δώσει ζωή και υγεία με τη χάρη του Θεού.  Όλα αυτά τα θαύματα έδειχναν την αξιοπιστία αυτών που ακολουθούσαν, αλλά έγιναν γνωστά μόνο από τους ανθρώπους που ήταν παρόντες εκείνη την στιγμή.

Το θαύμα για τον τελευταίο Προφήτη είναι διαθέσιμο κάθε στιγμή.  Ο Θεός, στο Κοράνι, προκαλεί τους πιστούς να δώσουν ένα κεφάλαιο όπως αυτό.  Αυτό δεν έγινε ποτέ.  Το Κοράνι είναι λογοτεχνικό θαύμα.  Είναι το αποκορύφωμα της λογοτεχνικής τελειότητας.  Είναι η πιο εύγλωττη αραβική πεζογραφία.  Έχει στυλ που κανένα άλλο έργο στην αραβική γλώσσα δεν έχει, ένα στυλ που είναι αμίμητο.

Όταν ο Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) έφερε το Μήνυμα στους ανθρώπους, ήρθε αντιμέτωπος με μια σθεναρή αντίσταση.  Οι εχθροί του έκαναν ότι μπορούσαν για να δυσφημήσουν το Ισλάμ και να δείξουν ότι είναι λανθασμένος.  Το Κοράνι τους έδωσε την πρόκληση.  Δεν μπορεί να γίνει ούτε ένα κεφάλαιο όπως το Κοράνι εάν δεν είναι ο λόγος του Θεού.  Κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να το κάνει, παρόλο που υπήρξαν πολλοί άνθρωποι στη πορεία της ιστορίας οι οποίοι ήθελαν να δυσφημήσουν το Ισλάμ.  Αυτή η πρόκληση παραμένει ανοικτή μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως.  Αν όποιος θέλει να δυσφημήσει το Ισλάμ, ότι πρέπει να κάνει είναι να γράψει αυτό το κεφάλαιο.  Εκτός απ’ αυτό, δεν έχει γίνει εδώ και περισσότερο από χίλια τετρακόσια χρόνια, τότε που δόθηκε η πρώτη πρόκληση.  Θα πρέπει να τονισθεί ότι το μικρότερο κεφάλαιο του Κορανίου αποτελείται από μόλις τρείς μικρούς στίχους.

22) Η ΣΟΎΝΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΉΤΗ

Η αραβική λέξη «Σούννα» λογοτεχνικά σημαίνει ένα σύνολο πρακτικών ή ένας

τρόπος συμπεριφοράς.  Στο Ισλάμ, η Σούννα είναι το σύνολο των όσων είπε και έκανε ο Προφήτης Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν).  Όπως το Κοράνι, αποτελεί αποκάλυψη του Θεού μέσω του Προφήτη Του, Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν), και όπως αυτό, έχει διατηρηθεί σχολαστικά, αλλά αντίθετα με το Κοράνι, δεν είναι ο άμεσος κυριολεκτικός λόγος του Θεού.

Είναι υποχρεωτικό για κάθε Μουσουλμάνο να ακολουθεί τη Σούννα του Προφήτη (Ειρήνη σ’ αυτόν).  Πρώτα απ’ όλα, είναι αποκάλυψη του Θεού.  Ο Θεός λέει στο Κοράνι για τον Μοχάμεντ «Κι ούτε προσφέρει (τίποτα) από (δική του) επιθυμία (πρωτοβουλία)» (κοράνι 53:3)

Ο Θεός στο Κοράνι, διατάζει τους πιστούς να υπακούουν στον Απεσταλμένο.  Ο Θεός λέει: «Γι’ αυτό πάρετε ότι σας δώσει ο Απόστολος, (ότι σας διατάζει) κι αποφεύγετε ότι σας απαγορεύει» (Κοράνι 59:7).

Ο Θεός λέει ακόμα: «Υπακούετε στον ΑΛΛΆΧ και υπακούετε τον Απεσταλμένο» (Κοράνι 4:59)

Ένας από τους λόγους που ο Θεός έστειλε ανθρώπους Απεσταλμένους στην ανθρωπότητα είναι για να ζήσουν μέσα σ’ αυτήν, και να δώσουν απτά παραδείγματα για το πώς οι άνθρωποι θα μπορούσαν να υποταχθούν στον Θεό.  Ο Θεός λέει: «Είναι για σας – πραγματικά – ένα όμορφο υπόδειγμα (διαγωγής) ο Απόστολος του ΑΛΛΆΧ, για εκείνον – εδικά – που ελπίζει τη Θεία αμοιβή και φοβάται τη τιμωρία στην Έσχατη Ημέρα και μνημονεύει πολύ συχνά τον ΑΛΛΆΧ». (Κοράνι 33:21)

                           

23) Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΟΥ ΑΔΆΜ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΎΑΣ

Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας αναφέρετε στο Κοράνι.  Είναι παρόμοια κατά

κάποιον τρόπο με τις διασωθείσες γραφές που βρέθηκαν, αν και  είναι διαφορετική σε διάφορα σημαντικά σημεία.  Ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ δίνοντάς του μορφή από άργιλο.  Απ’ αυτόν δημιούργησε τη γυναίκα του και τους επέτρεψε να κατοικήσουν στον Παράδεισο.  Πριν από αυτό, ο Θεός ανακοίνωσε στους Αγγέλους ότι θέλει να τοποθετήσει έναν αντιπρόσωπο του στη Γη.  Διέταξε τους Αγγέλους να υποταγούν στον Αδάμ.  Ο Σατανάς βρισκότανε μεταξύ των Αγγέλων, αν και δεν ήταν ένας απ’ αυτούς.  Ήταν μέσω του Τζίνι μια ράτσα υπάρξεων που έχουν ελεύθερη βούληση τους οποίους ο Θεός δημιούργησε από μια φλόγα φωτιάς.  Όταν ο Θεός διέταξε τη σύναξη των Αγγέλων να υποταγούν, ο Σατανάς, ο οποίος βρισκόταν εκεί, αρνήθηκε από έπαρση, διαμαρτυρόμενος ότι ήταν καλύτερος από τον Αδάμ, επειδή είχε δημιουργηθεί από φωτιά ενώ ο Αδάμ είχε δημιουργηθεί από λάσπη.

Ο Θεός παρατήρησε τον Σατανά για την ανυπακοή του, αλλά ο Σατανάς ζήτησε από τον Θεό να του δώσει περιθώριο χρόνου μέχρι την Ημέρα της Κρίσεως για να του αποδείξει ότι ο Αδάμ και οι απόγονοί του ήταν ανάξιοι.  Ο Θεός του έδωσε αυτή την αναβολή.  Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο Σατανάς δεν σκεφτότανε σε καμιά περίπτωση να έρθει σε σύγκρουση με τον θεό.  Ο Θεός δημιούργησε τον Σατανά, όπως οτιδήποτε άλλο στο Κόσμο. Υπάρχει μόνο επειδή τον άφησε ο Θεός.  Είναι εξ ολοκλήρου κάτω από τη δύναμη του Θεού.  Αν ο Θεός δεν ήθελε να υπάρχει, ο Σατανάς δεν θα υπήρχε ούτε για μια στιγμή.

Κατά το Ισλάμ ο Σατανάς δε μοιράζεται τίποτα από τη Θεότητα του Θεού.  Δεν του αποδίδει καμία από τις Θεϊκές ιδιότητες.  Απορρίπτει την εκδοχή ότι ο Σατανάς πήγε να συγκρουσθεί με τον Θεό και δέχεται μια τρίτη πώς βρίσκεται στα πλήθη της Κόλασης.  Ο Σατανάς είναι δεδηλωμένος εχθρός της ανθρωπότητας, αλλά είναι μόνο ένα πλάσμα, εξαρτώμενο από τον Θεό για την ίδια την ύπαρξή του.

Ο Σατανάς παρόλο που είναι αλαζόνας, καταραμένος και δεν έχει την επιείκεια του Θεού, υπηρετεί  έναν σκοπό.  Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Σατανά, γνώριζε τι έκανε.  Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα.  Ο Θεός δημιούργησε την ανθρώπινη ύπαρξη ώστε να έχει επιλογή μεταξύ σωστού και λάθους.  Έβαλε μέσα σ’ αυτήν την ανθρώπινη ύπαρξη μια έμφυτη ικανότητα να αναγνωρίσει τη Δημιουργία και να στραφεί προς Αυτόν.  Στον Ισλαμισμό, η ανθρώπινη ύπαρξη θεωρείται ότι από τη φύση της είναι καλή.  Ο Σατανάς προτείνει το κακό στους ανθρώπους, προσπαθώντας να οδηγήσει το δεδηλωμένο εχθρό του μακριά από το μονοπάτι του Θεού.  Καλεί τους ανθρώπους στην ανυπακοή και τελικά στην λατρεία των δημιουργημάτων.  Όταν ένα άτομο ανθίσταται στο Σατανά, εξασκεί την ελεύθερη βούληση και μπορεί να φθάσει σε επίπεδο τιμής υψηλότερο από τους Αγγέλους.

Αυτή η δοκιμή έγινε στον Αδάμ και στην Εύα στον Παράδεισο.  Απολάμβαναν την τέλεια ελευθερία και ευτυχία εκεί.  Ο Θεός τους είπε να τρώνε από όλα τα φρούτα του Παραδείσου όπως αυτοί ήθελαν, αλλά τους απαγόρευσε να πλησιάσουν ένα δένδρο.  Ο Σατανάς πήγε σ’ αυτούς και τους είπε ψέματα, ότι ο Θεός τους απαγόρευσε μόνο να φάνε από αυτό το δένδρο, επειδή αυτό θα τους έκανε αθάνατους και σαν τον Θεό.  Παρασύρθηκαν από τον Σατανά και έφαγαν από το δένδρο αυτό.

Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι το Ισλάμ δεν καταδικάζει την Εύα.  Και οι δύο έφαγαν από το δένδρο.  Και οι δύο είχαν την ελεύθερη βούληση.  Τι Ισλάμ απορρίπτει την άποψη ότι οι γυναίκες επηρεάζουν κακώς, αρχίζοντας από την Εύα.  Σ’ αυτό το σημείο, αισθάνθηκαν ντροπή κι άρχισαν να καλύπτουν τα σώματά τους.  Γύρισαν στον Θεό ζητώντας συγχώρεση, και ο Θεός που είναι Ελεήμονας, τους συγχώρεσε.  Το Ισλάμ απορρίπτει τη γνώση του προπατορικού αμαρτήματος.  Κανένας δεν μπορεί για πάντα να επωμίζεται το βάρος κάποιου άλλου.  Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη γεννιέται καθαρή από αμαρτίες.

Σ’ αυτό το σημείο, ο Θεός τους έδιωξε από τον Παράδεισο και τους κατέστησε κατοίκους της γης.  Θα πρέπει να αναφέρουμε πάλι εδώ ότι όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ, δήλωσε στους Αγγέλους ότι τοποθετούσε έναν αντιπρόσωπό Του στη γη.  Η Γη είναι όπου ο Θεός, με την αιώνια γνώση Του, θέλησε να βρισκόμαστε.

24) Ο ΙΗΣΟΎΣ (ΕΙΡΉΝΗ Σ’ ΑΥΤΌΝ)

«Ιησούς (Ειρήνη σ’ αυτόν) ήταν ένας Προφήτης και Απεσταλμένος του Θεού.  Δίδαξε

την μοναδικότητα του Θεού.  Δεν απαίτησε ποτέ θεότητα για τον εαυτό του.

Γεννήθηκε από μια παρθένα.  Αυτό ήταν ένα από τα θαύματα του Ιησού (Ειρήνη σ’ αυτόν).  Ο Ιησούς γεννήθηκε χωρίς πατέρα.  Ο Θεός τον δημιούργησε όπως όλες τις υπάρξεις.

Ο Ιησούς δεν ήταν τίποτα περισσότερο από άνθρωπος όπως ο Αδάμ.  Ο Αδάμ δημιουργήθηκε χωρίς πατέρα ή μητέρα, γεγονός που, κι αυτό αποτελεί το ίδιο θαύμα όπως και η δημιουργία του Ιησού (Ειρήνη σ’ αυτόν) στη μήτρα της μητέρας του.

Ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο μοναδικός χριζόμενος, που εστάλη από τον Θεό.  Όλοι οι Μουσουλμάνοι στη γη αυτά πιστεύουν για τον Ιησού (Ειρήνη σ’ αυτόν).

Ο Θεός μας έκανε ακόμα γνωστό, ότι Αυτός σήκωσε τον Ιησού (Ειρήνη σ’ αυτόν) στους ουρανούς και ότι ο Ιησούς θα αποτελούσε σημάδι των τελευταίων ημερών.  Οι Μουσουλμάνοι, ωστόσο, πιστεύουν στην δεύτερη επάνοδο του Μεσσία.  Όταν ο Ιησούς επιστρέψει, δεν θα έρθει με την ικανότητα ενός Προφήτη ή Απεσταλμένου.  Θα ακολουθήσει την τελευταία παρουσίαση του Νόμου που αποκαλύφτηκε στον Μοχάμεντ (Ειρήνη και στους δύο).»

25) ΑΜΑΡΤΊΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΈΛΕΙΑ

Αμαρτία είναι η εκούσια ανυπακοή στον Θεό.  Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι ο

πολυθεϊσμός, αν και οποιοδήποτε σκόπιμη παραβίαση των εντολών του Θεού είναι μι αμαρτωλή πράξη.  Ο Θεός έχει απαγορεύσει διάφορα πράγματα που είναι επικίνδυνα στους ανθρώπους ή στην κοινωνία, όπως το έγκλημα, η επίθεση, η κλοπή, η απάτη, η τοκογλυφία, η μοιχεία, η κατανάλωση ποτού και η παράνομη χρήση ναρκωτικών.  Οποιαδήποτε από αυτές τις πράξεις είναι αμαρτία.

Το Ισλάμ απορρίπτει το δόγμα της πατρογονικής αμαρτίας.  Καμία ψυχή δεν μπορεί να επωμίζεται με το βάρος κάποιου άλλου.  Κανένας δεν πρέπει να τιμωρείται για την ανυπακοή κάποιου άλλου.

Όταν κάποιος κάνει μια αμαρτία, θα περιμένει και την τιμωρία του θεού.  Ευτυχώς, ο Θεός συχνά συγχωρεί.  Είναι ο πιο φιλεύσπλαχνος.  Συγχωρεί όποιον Τον ευχαριστεί.  Μας υπόσχεται ότι θα μας συγχωρήσει αν επιστρέψουμε σ’ αυτόν με ειλικρινή μεταμέλεια.  Η μεταμέλεια είναι ένα σοβαρό θέμα.  Είναι ο τρόπος που ο κάθε άνθρωπος μπορεί να φτάσει στη σωτηρία με τη χάρη του Θεού.  Δεν μπορεί να γίνεται φανερά.  Η ειλικρινής μεταμέλεια έχει τα παρακάτω στοιχεία.

1. Το άτομο πρέπει να αναγνωρίσει ότι έχει διαπράξει αμαρτία και λυπάται πραγματικά γι’ αυτό.

2. Το άτομο πρέπει να έχει ειλικρινά αποφασίσει ότι δεν θα υποπέσει πάλι σ’ αυτήν.

3. Το άτομο πρέπει να γυρίσει στον Θεό ταπεινά και να ζητήσει συγχώρεση.

4. Αν η αμαρτία έχει δημιουργήσει κίνδυνο σε άλλους, το άτομο πρέπει να κάνει κάθε προσπάθεια να διορθώσει τη ζημιά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αν το άτομο είναι αδύναμο και επιστρέψει στην ίδια αμαρτία στο μέλλον, η προηγούμενη μεταμέλειά του είναι άκυρη.  Αυτό που χρειάζεται είναι μια σοβαρή εκ βάθους καρδιάς υποχρέωση ποτέ να μην υποπέσει σ’ αυτήν την αμαρτία.  Οι πόρτες της μεταμέλειας είναι πάντα ανοικτές.

Αν ένα άτομο μετανοήσει με καθαρή ειλικρίνεια και πειστικότητα, τότε η ανταμοιβή θα είναι η συγχώρεση από τον Θεό.  Η μεταμέλεια αποτελεί ένα είδος λατρείας.  Ο Θεός αγαπά όταν οι υπηρέτες Του γυρίζουν σ’ αυτόν μόνοι τους για συγχώρεση.  Κανένας δεν μπορεί να συγχωρέσει αμαρτίες εκτός από τον θεό.  Απαγορεύεται για ένα Μουσουλμάνο να ζητά απαλλαγή από την αμαρτία επιστρέφοντας σε κάποιον άλλον.  Αυτό είναι ίδιον του πολυθεϊσμού.

Η εξομολόγηση των αμαρτιών σε άλλη δημιουργημένη ύπαρξη δεν έχει κανένα όφελος.  Δεν θα πρέπει κανένας να εκθέτει αυτό που ο Θεός έχει κρύψει.  Αντίθετα, ο Αμαρτωλός πρέπει να επιστρέψει στον Θεό με μετριοφροσύνη, να ζητήσει την συγχώρεσή Του και να εναποθέσει τις ελπίδες του στο έλεος του Κυρίου.

26) ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΉ ΔΟΜΉ ΤΟΥ ΙΣΛΆΜ

Το Ισλάμ δεν είναι, με την αυστηρή έννοια, μια οργανωμένη θρησκεία.  Από τη μια

μεριά, δεν έχει κάποια απαραβίαστη γραφή, κάποιον ιερό νόμο που πρέπει να υιοθετηθεί.  Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει καμία ιεροσύνη ή κληρικοί να ασκούν εξουσία.  Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού είναι άμεση.  Κανένας ανάμεσα.  Ο Θεός μπορεί να δηλώσει τι είναι νόμιμο και τι είναι αμαρτωλό.  Κανένας άλλος δεν μπορεί να δηλώσει τι είναι νόμιμο και τι αμαρτωλό.  Κανένας άλλος δεν μπορεί να καθορίσει για τους ανθρώπους τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.  Καμία ανθρώπινη ύπαρξη δεν μπορεί να κατηγορήσει καμία άλλη.  Ο καθένας δίνει απευθείας λογαριασμό στον Κύριο και Δημιουργό του.

Οι Προφήτες από μόνοι τους είναι μόνο υπάκουοι επειδή προέρχονται από απευθείας αποκάλυψη από τον Θεό.  Δεν μπορούν να συγχωρούν αμαρτίες ή να αλλάξουν, ακόμα και ένα ι (γιώτα), από τη Θρησκεία του Θεού.  Ο Προφήτης Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) έλεγε ότι δεν μπορεί ούτε το ίδιο του το παιδί να βοηθήσει την Ημέρα της Κρίσεως.  Κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις σχέσεις του με τον Θεό.

Υπάρχουν όμως, διαφορετικοί λόγοι που οι Μουσουλμάνοι φέρουν στην κοινή λατρεία.  Αν κάποιος επισκεπτότανε ένα μουσουλμανικό τέμενος, θα έβλεπε ότι υπάρχει πάντα κάποιος που οδηγεί τις εκκλησιαστικές προσευχές.  Όποτε μια ομάδα προσεύχεται μαζί, πρέπει, πάντα, να επιλέξει κάποιον που θα στέκεται μπροστά και θα οδηγεί τους άλλους στην προσευχή έτσι ώστε όλοι να μπορούν να προσεύχονται με ενότητα και αρμονία.  Είναι καλύτερα να επιλέγονται πρόσωπα παρόντα, που γνωρίζουν πολύ καλά τις διδασκαλίες του Ισλάμ.  Αυτό το πρόσωπο καλείται Ιμάμης (στην κυριολεξία «αυτός που είναι μπροστά»).  Όλοι οι Μουσουλμάνοι απολαμβάνουν τον ρόλο του Ιμάμη κάποια στιγμή.  Στα περισσότερα μουσουλμανικά τεμένη, καθορίζεται συνήθως ένα πρόσωπο για να οδηγήσει κάποιους ή όλους εκείνους που προσεύχονται σε κανονικό ρυθμό.  Αυτό το πρόσωπο δεν θα πρέπει ποτέ να θεωρηθεί ότι φέρει  το ρόλο ιερέα ή κληρικού.

Τις Παρασκευές υπάρχει μια ειδική εκκλησιαστική προσευχή που προηγείται ενός σύντομου κηρύγματος.  Κάθε εύλογο πεπειραμένο πρόσωπο μπορεί να κάνει αυτό το κήρυγμα, αλλά στα πιο μεγάλα μουσουλμανικά τεμένη, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι να το κάνουν σε κανονική βάση.  Σε πολλές περιπτώσεις το άτομο που κάνει κήρυγμα δεν είναι αυτό που οδηγεί σε προσευχή.

Ο πιο σημαντικός ρόλος στη μουσουλμανική κοινωνία είναι αυτός του μελετητή.  Ο μελετητής είναι κάποιος που έχει καταναλώσει χρόνια στη μελέτη του Ισλάμ.  Αυτό το πρόσωπο δε έχει θεία εξουσία ούτως ή άλλως.  Δεν είναι διαφορετικός από όλους τους άλλους, παρά μόνο έχει αποκτήσει περισσότερη θρησκευτική γνώση από την πλειονότητα των ανθρώπων.  Το κοινό μπορεί να απευθυνθεί σ’ αυτούς τους ανθρώπους να μάθει για το Ισλάμ και να θέσει ερωτήσεις.  Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να προσπαθούν όσο το δυνατόν περισσότερα.  Μπορεί κάποιος με αρκετή νοημοσύνη, μελέτη και στόχο να γίνει μελετητής, αλλά δεν έχουν όλοι χρόνο γι’ αυτό.  Οι μελετητές είναι απαραίτητοι για την εκπαίδευση του μουσουλμανικού κοινού.  Δεν μπορούν να συγχωρούν αμαρτήματα, να ευλογούν ανθρώπους, ή να αλλάξουν το Νόμο του Θεού.  Μπορούν μόνο να μεταδώσουν τη γνώση που έχουν.

Το Ισλάμ τοποθετεί την ανάγκη της προσωπικής σχέσης με τον Θεό στα πλαίσια της πίστης που προέρχεται κάτω από το Κοράνι και τη Σούννα.  Το Ισλάμ αποθαρρύνει και απορρίπτει τη διαίρεση των Μουσουλμάνων σε αιρέσεις.  Και οι Μουσουλμάνοι το γνωρίζουν πολύ καλά και το πράττουν.  Στο πέρασμα του χρόνου, υπήρξαν διαφωνίες ανάμεσα στους Μουσουλμάνους για δευτερεύοντα θέματα της πίστης τους.  Αυτό το γεγονός, είχε οδήγησε σε έντονες διαφωνίες κατά περιόδους.  Ο σπουδαστής της Ισλαμικής ιστορίας θα διαβάσει για διάφορες «αιρέσεις» όπως για τους Mu’tazilah, τουςAsha’irah, και άλλους.  Είναι ενδιαφέρον να τονισθεί ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι γενικά προσεύχονται μαζί στα ίδια μουσουλμανικά τεμένη και συμμετέχουν ο ένας με τον άλλο και όλοι μαζί στις Ισλαμικές ιεροτελεστίες πέρα από τις διαφωνίες τους.  Δεν φεύγουν για να δημιουργήσουν από μόνοι τους μουσουλμανικά τεμένη.

Ωστόσο, υπήρχαν, διάφορες ομάδες που απείχαν από την κύρια κοινότητα των Μουσουλμάνων.  Ήταν πάντα η μειοψηφία.  Κάποιες από αυτές τις ομάδες σταμάτησαν να αναφέρονται στην θρησκεία τους το Ισλάμ ή να λένε ότι είναι Μουσουλμάνοι.  Άλλες ομάδες συνέχιζαν να περιγράφουν τους εαυτούς τους σαν Μουσουλμάνους.  Είναι ενδιαφέρον να τονισθεί ότι όλες αυτές οι αποστασιοποιημένες ομάδες δημιούργησαν ένα είδος ιεροσύνης και ένα είδος ιεραρχίας από τους κληρικούς.

27) Ο ΙΣΛΑΜΙΚΌΣ ΝΌΜΟΣ

Ο Θεός διατάσσει τους πιστούς να κάνουν κάποια πράγματα και τους απαγορεύει

κάποια άλλα.  Αυτός μόνο έχει το δικαίωμα να καθορίζει κάποια πράγματα νόμιμα και κάποια άλλα παράνομα και απαγορευμένα.  Ο Θεός ενθαρρύνει μερικά πράγματα χωρίς να διατάζει να γίνουν και αποθαρρύνει κάποιες συμπεριφορές χωρίς να τις απαγορεύει σαν άδικες.  Όλες αυτές οι εντολές, αν τις λάβουμε όλες μαζί, αποτελούν τον Ισλαμικό Νόμο.

Ο Ισλαμικός Νόμος είναι διαφορετικός από κάθε άλλη νομοθεσία λόγω των θείων αρχών του.  Οι πηγές του είναι το Κοράνι και η Σούννα.  Μόνο ο Θεός έχει την εξουσία να καθορίζει πράγματα νόμιμα και απαγορευμένα.  Στο Επέκεινα, ο Θεός μόνο έχει το δικαίωμα να κρίνει.  Αυτός μόνος του θα επιβραβεύσει τις καλές πράξεις και θα τιμωρήσει τις αμαρτωλές.  Σ’ αυτόν τον κόσμο ο Θεός μόνο καθορίζει τι είναι καλό και τι αμαρτωλό.

Ο Ισλαμικός Νόμος καλύπτει όλες τις πτυχές της ζωής.  Ρυθμίζει τη λατρεία προς τον Θεό και τη συμπεριφορά προς τους άλλους, καθώς και την παροχή πολλών εντολών και απαγορεύσεων.

28) Ο ΙΣΛΑΜΙΚΌΣ ΚΑΝΌΝΑΣ ΈΝΔΥΣΗΣ

Το Ισλάμ προωθεί τη σεμνότητα.  Επιδιώκει να ελαχιστοποιήσει την κακία και την

ανηθικότητα στην κοινωνία.  Καθορίζει τα πρότυπα της ευπρέπειας και στον άνδρα και στη γυναίκα.

Στις περισσότερες δυτικές χώρες, υπάρχουν νόμοι που καθορίζουν τι είναι ευπρεπές.  Αυτό συνήθως αναφέρεται όσον αφορά τον άντρα να καλύπτει τα γεννητικά του όργανα και όσον αφορά τη γυναίκα να καλύπτει επίσης τα γεννητικά της όργανα και το στήθος της.  Αν αυτή η ελάχιστη απαίτηση δεν εφαρμόζεται, το άτομο τότε μπορεί να χρεωθεί με απρεπή έκθεση.  Ο λόγος που αναφέρετε στη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι το θέμα των ανατομικών τους διαφορών.

Το Ισλάμ περιγράφει ένα πιο συντηρητικό κανόνα ένδυσης και για τους άνδρες και για τις γυναίκες.  Ένας άνδρας πρέπει πάντα να καλύπτεται από χαλαρό ιματισμό μεταξύ του ομφαλού και των γονάτων του.  Δεν μπορεί ποτέ να εμφανίζεται δημόσια με κοντό κουστούμι μπάνιου.

Μια γυναίκα πρέπει να καλύπτει όλο της το σώμα εκτός το πρόσωπο και τα χέρια.  Η λογική αυτού του κανόνα ένδυσης είναι να ελαχιστοποιήσει το σεξουαλικό δελεασμό όσο το δυνατό περισσότερο και για τους άνδρες και για τις γυναίκες.  Η υποταγή σ’ αυτόν τον κανόνα ένδυσης είναι μια μορφή υποταγής στον Θεό.

Κάποιοι δυτικοί παρατηρητές υποθέτουν ότι η κάλυψη της κεφαλής της γυναίκας σημαίνει ένδειξη υποταγής της στους άντρες.  Αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια.  Η ερμηνεία του Κορανίου αναφέρει ότι ο λόγος αυτού του τρόπου ένδυσης είναι για να γίνεται σεβαστή.  Το μήνυμα που η γυναίκα δίνει όταν φορά ισλαμικά ρούχα είναι το παρακάτω: «Σεβαστείτε με γι’ αυτό που είμαι.  Δεν είμαι σεξουαλικό αντικείμενο».

29) ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ ΣΤΟ ΙΣΛΆΜ

Το Ισλάμ βλέπει την γυναίκα, είτε παντρεμένη ή ανύπαντρη, σαν ένα άτομο που έχει

δικαιώματα.  Έχει τα ίδια δικαιώματα να έχει περιουσία, να αποκτά πλούτο, και να τον διαθέτει όπως κάνει ένας άνδρας.  Ο πλούτος της δεν γίνεται από την περιουσία του άνδρα της μετά το γάμο.  Μια γυναίκα δεν αλλάζει το όνομά της όταν παντρευτεί.  Μπορεί να απαιτήσει διαζύγιο όταν ο γάμος δεν πάει καλά.

Άνδρες και γυναίκες είναι ίσοι μπροστά στον Θεό.  Είναι και οι δύο υπολογίσιμοι μπροστά στον Θεό.  Και οι δύο δέχονται την ανταμοιβή τους στο Επέκεινα για την πίστη τους και τις καλές τους πράξεις.

Οικονομικά, κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα αποτελούν ανεξάρτητες νομικές οντότητες.  Και οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν δικαίωμα στην περιουσία τους, να κάνουν επιχειρήσεις και να κληρονομούν άλλους.  Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση και στην είσοδο σε επικερδή επαγγέλματα.  Η επιδίωξη γνώσης είναι υποχρέωση κάθε Μουσουλμάνου.  Η μορφή γνώσης που είναι υποχρεωτική για κάθε άτομο είναι η θρησκευτική.  Για κάποιους ανθρώπους της κοινωνίας είναι επίσης υποχρεωτικό να σπουδάζουν σε κάθε ωφέλιμο πεδίο γνώσης.  Για παράδειγμα, η κοινωνία έχει ανάγκη ιατρών, και ανδρών και γυναικών.  Είναι υποχρεωτικό για κάποιους ανθρώπους να μπουν σ’ αυτό το πεδίο για να καλύψουν τις ανάγκες της κοινωνίας.  Στις γυναίκες επιτρέπετε να ακολουθήσουν ακαδημαϊκή καριέρα και να αγωνισθούν για την κάλυψη των πνευματικών τους ανησυχιών.  Η απαγόρευση των γυναικών για εκπαίδευση είναι αντίθετη με την διδασκαλία του Ισλάμ.

30) ΑΝΤΡΙΚΌΣ ΣΟΒΙΝΙΣΜΌΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΌΣ ΚΌΣΜΟΣ

Πολλοί άνθρωποι θεωρούν το Ισλάμ σαν σοβινιστική θρησκεία που υποτιμά τις

γυναίκες.  Αναφέρουν την κατάσταση των γυναικών σε κάποιες μουσουλμανικές χώρες για να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους.  Το λάθος τους είναι ότι δεν ξεχωρίζουν τον πολιτισμό ενός δεδομένου λαού από την αληθινή διδασκαλία μιας θρησκείας που αυτοί δηλώνουν φανερά.  Η ζωή των γυναικών σε πολλές χώρες του τρίτου κόσμου είναι απαίσια.  Εξουσιάζονται από τους άνδρες και στερούνται πολλά από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.  Αυτό δεν εφαρμόζεται στις μουσουλμανικές χώρες.  Η καταπίεση των γυναικών υπάρχει σε πολλές πολιτισμένες χώρες σε όλο τον κόσμο.  Δεν είναι σωστό να αποδίδονται αυτές οι πολιτιστικές πρακτικές σε θρησκευτικά πιστεύω εκτός αν οι διδασκαλίες της θρησκείας απαιτούν τέτοια συμπεριφορά.  Οι διδασκαλίες του Ισλάμ ξεκάθαρα δεν το κάνουν.

Υπάρχουν καταπιεστικές πρακτικές κατά των γυναικών σε πολλά μέρη του κόσμου και δυστυχώς και λανθασμένα συνδεόμενα με κάποιους ανθρώπους ισλαμιστές.

Μία από αυτές είναι ο θηλυκός γεννητικός ακρωτηριασμός, μερικές φορές λανθασμένα αποκαλούμενος θηλυκός περιτομή.  Πολλές γυναίκες στην Αφρική υποφέρουν απ’ αυτή την απαίσια, καταπιεστική πρακτική.  Ασκείται από διάφορες εθνικές ομάδες μιας ευρείας ποικιλίας πίστεων σε όλα τα μέρη της Αφρικής.  Είναι ατυχές ότι, παρά το γεγονός, πως το Ισλάμ το απαγορεύει αυτό και όλες τις άλλες μορφές σωματικού ακρωτηριασμού, μερικές εθνικές ομάδες το έχουν διαιωνίσει ακόμα και μετά την εισδοχή τους στο Ισλάμ.  Σήμερα, καθώς αυτοί οι άνθρωποι μορφώνονται όλο και περισσότερο και γνωρίζουν το Ισλάμ, εγκαταλείπουν σιγά σιγά αυτή τη πρακτική.  Δεν πρέπει απ’ αυτό να θεωρηθεί ότι η περιτομή στους άνδρες δεν γίνεται στο Ισλάμ.  Η ανδρική περιτομή είναι μια ισλαμική πρακτική και παραπέμπει στον Προφήτη Αβραάμ (Ειρήνη σ’ αυτόν).  Μια άλλη απαίσια πρακτική είναι αυτής της καταρράκωσης της τιμής, όπου οι άνδρες σκοτώνουν τις γυναίκες στην οικογένεια τους επειδή δυσαρεστούνται από τη συμπεριφορά τους.  Είναι συνηθισμένο σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο αδελφός να σκοτώσει τη αδελφή του απλά επειδή αρνήθηκε να παντρευτεί αυτόν που η οικογένειά της κανόνισε για εκείνη.  Αυτό είναι έγκλημα στο Ισλάμ.  Δεν επιτρέπετε σε οποιονδήποτε να σκοτώσει κάποιον άλλον για λόγους «τιμής».  Αυτή η πρακτική δεν είναι πολύ συνηθισμένη, αλλά ασκείται από κάποιες ομάδες ανθρώπων στην Ινδία και για τους Μουσουλμάνους δεν έχει κανένα νόημα.

Βεβιασμένοι γάμοι δυστυχώς γίνονται σε πολλές παραδοσιακές κοινωνίες.  Είναι μια άλλη πρακτική που απαγορεύεται από το Ισλάμ.  Μερικοί πατέρες εξεβίαζαν τις κόρες τους για γάμο την εποχή του Προφήτη Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν).  Όταν οι γυναίκες του παραπονέθηκαν γι’ αυτό, ακύρωνε το γάμο τους, καθιερώνοντας την προηγούμενη ισλαμική νομοθεσία και θέτοντας τέλος σ’ αυτή την καταπιεστική πρακτική.  Δυστυχώς, αυτό συνεχίζεται σε πολλά μέρη του κόσμου σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και μερικών μουσουλμανικών χώρων.  Παρόλο που η πρακτική είναι παράνομη σε σχεδόν όλες τιε χώρες, πολλές γυναίκες σε παραδοσιακές κοινωνίες είτε το κάνουν γιατί δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους ή γιατί φοβούνται να διεκδικήσουν.

Όλες αυτές οι πρακτικές είναι κατά της Ισλαμικής Νομοθεσίας, και είναι ευθύνη όλων των Μουσουλμάνων να τις ξεριζώσουν από τις κοινωνίες τους.  Ναι, το Ισλάμ είναι ανεκτικό στις πολιτιστικές ποικιλομορφίες και δεν πιστεύει στο ξερίζωμα των τρόπων ζωής των διαφόρων λαών.  Ούτε πιέζει τους ανθρώπους να αποδείξουν την πολιτιστική τους ταυτότητα όταν αγκαλιάζουν το Ισλάμ.  Όμως, όταν οι πολιτιστικές πρακτικές των ανθρώπων αντιβαίνουν τους νόμους του Ισλάμ και στερούν τους ανθρώπους από τα δικαιώματα που τους δίνει ο Θεός τους, γίνεται θρησκευτική υποχρέωση πια να της εγκαταλείψουν.

31) ΙΣΛΆΜ, ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΊΑ, ΚΑΙ ΤΖΙΧΆΝΤ

Το Κοράνι ξεκαθαρίζει ότι επιτρέπεται οι άνθρωποι να πολεμούν αυτούς που τους

επιτίθενται.  Ο Θεός λέει: «Και να πολεμάτε για χάρη του ΑΛΛΆΧ όσους σας πολεμούν, αλλά μην ξεπερνάτε τα όρια, γιατί ο ΑΛΛΆΧ δεν αγαπά τους παραβάτες» (Κοράνι 2:190).

Ο Θεός λέει: «Και γιατί να μην πολεμήσετε υπέρ του ΑΛΛΆΧ και για τους αδύνατους, και για τους αδικημένους που είναι και άποροι άνδρες και γυναίκες και παιδιά που κραυγάζουν;  Κύριέ μας σώσε μας απ’ αυτό το χωριό που οι κάτοικοι του είναι άδικοι και στείλε μας, από κοντά σου, κάποιον προστάτη, κάποιον υποστηρικτή» (Κοράνι 4:75).

Το Κοράνι ξεκαθαρίζει ακόμα, ότι όταν τα άλλα συμβαλλόμενα μέρη απέχουν από την επίθεση, τότε δεν επιτρέπεται να τους πολεμάτε.  Ο Θεός λέει: «Αν όμως σταματήσουν, τότε βέβαια, ο ΑΛΛΆΧ είναι Πολυεπιεικής, Πολυεύσπλαχνος.  Πολεμάτε τους ώσπου να μην σας καταδιώκουν στην ειδωλολατρία και να υπερισχύσει η Πίστη του ΑΛΛΆΧ.  Αν όμως σταματήσουν τη δράση τους, τότε μην κάνετε πόλεμο παρά ενάντια στους άδικους» (Κοράνι 2:192,193).

Επιτρέπεται να πολεμά κανείς ενάντια στην κατοχή και τη δίωξη.  Αυτό δεν εφαρμόζεται μόνο στο Ισλάμ και στους Μουσουλμάνους, επειδή ο καθένας έχει δικαίωμα να λατρεύει τον Θεό.  Ο Θεός λέει: «Εκείνους που ενάντιά τους έχει κηρυχθεί ο πόλεμος, τους δόθηκε η άδεια (να πολεμούν) γιατί έχουν αδικηθεί.  Ο ΑΛΛΆΧ έχει, βεβαίως, τη Δύναμη να τους βοηθήσει για την νίκη.  Είναι αυτό που έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους, άδικα, για το λόγο ότι είπαν: «Ο Κύριός μας είναι ο ΑΛΛΆΧ».  Κι αν ο ΑΛΛΆΧ δεν περιόριζε μια μερίδα ανθρώπων μέσω μιας άλλης, τότε θα καταστρέφονται οπωσδήποτε, τα μοναστήρια, οι εκκλησίες, οι τόποι λατρείας των (Ιουδαίων) και τα Τζαμιά, όπου το όνομα του ΑΛΛΆΧ συνέχεια μνημονεύεται (αναφέρεται).  Ο ΑΛΛΆΧ στα σίγουρα θα βοηθήσει όσους υποστηρίζουν την θρησκεία Του, γιατί ο ΑΛΛΆΧ είναι Πανίσχυρος και Κραταιός (Ικανός να επιβάλει τη Θέλησή Του)» (Κοράνι 22:39,40).  Αυτό πραγματικά σημαίνει ότι οι Μουσουλμάνοι πρέπει να πολεμούν για να προφυλάξουν και να υπερασπιστούν τους ανθρώπους από άλλες θρησκείες, αν υπάρχουν σε περιοχές όπου οι Μουσουλμάνοι έχουν αποτελεσματική δύναμη.  Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι να λατρεύουν τον θεό σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω.  Πρέπει να είναι ελεύθεροι να κάνουν τιε επιλογές τους.  Ο Θεός λέει: «Στη Θρησκεία δεν υπάρχει καταναγκασμός» (Κοράνι 2:256).

Αυτό μας οδηγεί στο θέμα της Τζιχάντ.  Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως «ιερός πόλεμος» στο Ισλάμ.  Είναι λανθασμένη μετάφραση της λέξης.  Ο Ιερός πόλεμος πραγματοποιείται για να επιβάλει βίαια σε άλλους τα πιστεύω κάποιου.  Αυτό είναι ρητώς απαγορευμένο στο Ισλάμ.  Η λέξη Τζιχάντ, στην κυριολεξία, σημαίνει τον αγώνα και ασκείται σε κάθε κολοσσιαία προσπάθεια, όχι μόνο σε εχθροπραξία.  Η Τζιχάντ μπορεί να είναι ενάντια στις επιθυμίες ή τις κακές τάσεις κάποιου.

Η πάλη στον πόλεμο μπορεί να είναι Τζιχάντ, αλλά κάτω από ποιες συνθήκες;  Οι Μουσουλμάνοι παλεύουν σε επίθεση, αλλά αυτό κάνουν και άλλοι.  Τι είναι αυτό που κάνει τέτοια πάλη μια Τζιχάντ;  Η απάντηση είναι ότι η πάλη γίνεται Τζιχάντ μόνο όταν πρόκειται για την ευχαρίστηση του Θεού και σύμφωνα με τους νόμους Του.  Ακόμα κι αν παλεύει κανείς ενάντια σε ανθρώπους που του επιτίθενται πρώτοι δεν θα είναι Τζιχάντ αν οι Μουσουλμάνοι τους πολεμούν για εκδίκηση.  Η Τζιχάντ έχει έναν αυτοπεριορισμό που δεν έχει δει ποτέ κανείς σε οποιαδήποτε άλλη μορφή εχθροπραξίας.

Στη ζωή του Προφήτη Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) έχουμε ένα πρακτικό παράδειγμα για το πόσο ισλαμική εχθροπραξία ή Τζιχάντ εκτελείται.

Όταν ο Προφήτης Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) άρχιζε να καλεί τους ανθρώπους της Μέκκας στο Ισλάμ, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια στυγνή αντίσταση.  Διώχθηκε έντονα μαζί με τους οπαδούς του.  Μερικοί από αυτούς βασανίσθηκαν εξ αιτίας της πίστης ακόμα και σκοτώθηκαν.  Η κατάσταση χειροτέρευε μέχρι που οι Μουσουλμάνοι αναγκάστηκαν να φύγουν.  Μετανάστευσαν στην Μεδίνα, μια πόλη στο βορά, της οποίας οι κάτοικοι είχαν ασπαστεί το Ισλάμ.  Στη Μεδίνα, η πρώτη ισλαμική κοινότητα δημιουργήθηκε, και από εκεί ο Προφήτης Μοχάμεντ συνέχισε την αποστολή του να καλεί τους ανθρώπους στο Ισλάμ.

Οι κάτοικοι της Μέκκας εξακολουθούσαν να θέλουν να σταματήσουν τον Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) και να θέσουν τέλος στο Ισλάμ.  Σε πολλές περιπτώσεις επιτέθηκαν στην Μεδίνα και οι Μουσουλμάνοι έπρεπε να πολεμήσουν κι αυτοί.  Κατά τη διάρκεια αυτών των μαχών μπορούμε να δούμε πως μεθοδεύτηκε η πάλη σύμφωνα με το Ισλάμ.

Ο Προφήτης Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) απαγόρευσε τη δολοφονία των αμάχων.  ΟIbn Umar, ένας σύντροφος του Προφήτη Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) είπε: Είδα το σώμα μιας σκοτωμένης γυναίκας κατά τη διάρκεια μιας από τις μάχες του Προφήτη (Ειρήνη σ’ αυτόν), έτσι απαγόρευσε τη δολοφονία γυναικών και παιδιών (Bukhari και Muslim).

Ο Babah b. Rabi ήταν ένας άλλος σύντροφος του Προφήτη Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν).  Έδωσε την παρακάτω περιγραφή ενός περιστατικού που συνέβη σε μια μάχη: «Είμαστε με τον Απεσταλμένο του Θεού (Ειρήνη σ’ αυτόν) κατά τη διάρκεια μιας μάχης και είδαμε ανθρώπους μαζεμένους.  Ανάθεσε σε έναν άνδρα να μάθει γιατί ήταν μαζεμένοι.  Ο άνδρας γύρισε και είπε: «Είναι συγκεντρωμένοι γύρω από μια σκοτωμένη γυναίκα».  Έτσι ο Απεσταλμένος του Θεού (Ειρήνη σ’ αυτόν) είπε: Δεν έπρεπε να της επιτεθείτε».  Στον Khalid b. al-Walid που ηγείτο των δυνάμεων, έστειλε έναν άνδρα σ’ αυτόν λέγοντάς του: «Πες στον Khalid να μην σκοτώνει γυναίκες ή εργάτες» (ΣούνναAbl Dewud).

Ο Απεσταλμένος του Θεού (Ειρήνη σ’ αυτόν) συνήθιζε να λέει τις παρακάτω λέξεις στις αρμάδες του πριν τις στείλει στον πόλεμο: «Προχωρήστε στο όνομα του Θεού.  Μην σκοτώσετε ηλικιωμένο, ούτε παιδί, ούτε γυναίκα και μην υπερβαίνετε τα όρια» (Muwatta).

Από όλα αυτά, είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τη θέση του Ισλάμ στην τρομοκρατία.  Η τρομοκρατία είναι μια μορφή εχθροπραξίας κατά την οποία, συγκεκριμένα, γίνονται στόχος αθώοι άνθρωποι για να εκφοβήσουν έναν πληθυσμό.  Επομένως, η άποψη του Ισλάμ για την τρομοκρατία προέρχεται από την ισλαμική θέση για την εχθροπραξία.  Είναι ξεκάθαρο από τα προηγούμενα ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια πολέμου, όταν οι Μουσουλμάνοι παλεύουν έναν εχθρό που τους επιτίθεται, δεν τους επιτρέπει ποτέ να στοχεύσουν σε πολίτες.  Αυτό απαγορεύεται αυστηρά από τον Ισλαμικό Νόμο.  Η δολοφονία αθώων είναι έγκλημα, ακόμα και σε καιρό πολέμου.  Όποιος σκόπιμα δολοφονήσει αυτούς τους αθώους ανθρώπους είναι εγκληματίας που θα λάβει την τιμωρία του για το έγκλημα.  Η τρομοκρατία απαγορεύεται κατηγορηματικά από το Ισλάμ.

Σε όλη την ιστορία του Ισλάμ, υπήρξε παραδειγματική η συμπεριφορά των Μουσουλμάνων προς άλλους κατά τη διάρκεια πολέμου.

Ο Abu Βark, ένας σύντροφος του Προφήτη (Ειρήνη σ’ αυτόν) και ο πρώτος Χαλίφης που ήρθε μετά απ’ αυτόν, έστειλε στρατό στη Συρία για να πολεμήσει τιε επιθετικές λεγεώνες των Ρωμαίων και πήγε να δώσει στο στρατό του κουράγιο.  Είπε: «Πρόκειται να βρείτε μια ομάδα ανθρώπων που έχουν αφιερώσει τους εαυτούς τους στη λατρεία του Θεού (πχ. Μοναχούς), αφήστε τους λοιπόν σε αυτό που κάνουν».

Όταν ο Umar, ένας σύντροφος του Προφήτη Μοχάμεντ (Ειρήνη σ’ αυτόν) και ο δεύτερος Χαλίφης, οδήγησαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες έξω από την Ιερουσαλήμ, οι Μουσουλμάνοι τους καλωσόρισαν σαν ελευθερωτές.  Παρόλο που οι Μουσουλμάνοι είχαν καταλάβει τη χώρα, δεν τους επετράπη να θεωρήσουν τους κατοίκους της χώρας σαν εχθρούς.  Οι εχθροί τους ήταν μόνο οι Ρωμαίοι που τους είχαν επιτεθεί.  Όταν ο Umar μπήκε στην Ιερουσαλήμ σαν κατακτητής, πήγε ταπεινά και αντί να απευθυνθεί με σκληρούς όρους στους ανθρώπους, παρέδωσε μια συνθήκη στους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι ήταν κυρίως Χριστιανοί, που εξασφάλιζε την ασφάλεια και την ελευθερία τους απ’ όλους τους κατακτητές.  Το παρακάτω είναι από τη συνθήκη που συνέταξε γι’ αυτούς:

«Αυτά είναι όσα ο Umar, ο Διοικητής των Πιστών, χαρίζει στους ανθρώπους εν ειρήνη.  Τους χαρίζει την ασφάλειά τους, τις εκκλησίες τους και τους σταυρούς τους.  Οι εκκλησίες τους δεν θα κλείσουν ούτε θα καταστραφούν.  Τίποτα δεν θα αφαιρεθεί απ’ αυτές ούτε από τους σταυρούς τους.  Δεν θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν την πίστη τους ούτε κάποιος απ’ αυτούς θα κακοποιηθεί».

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα σαν τον «ιερό πόλεμο» στο Ισλάμ.  Δεν επιτρέπετε στους Μουσουλμάνους να επιβάλουν την θρησκεία τους σε κανέναν.  Η λέξη Τζιχάντ σημαίνει «αγώνας».  Αυτός ο αγώνας μπορεί να έχει στρατιωτική μορφή.  Όταν υπάρξει, η διαφορά μεταξύ της Τζιχάντ και ενός φυσιολογικού πολέμου γίνεται ξεκάθαρη.  Η Τζιχάντ δεν μπορεί ποτέ να εκδηλωθεί για κοσμικό κέρδος, για κατάκτηση, ή ακόμα και για εκδίκηση.

Πρέπει να πολεμούμε μόνο για να προστατέψουμε ζωές, περιουσίες και ελευθερίες ανθρώπων.  Οι Μουσουλμάνοι πρέπει να πολεμούν για να προστατέψουν την ελευθερία των ανθρώπων να λατρεύουν τον Θεό όταν αυτή η ελευθερία διακυβεύεται βίαια.  Δεν τους επιτρέπετε ποτέ να επιτεθούν σε αθώους ανθρώπους, ακόμα κι όταν εκείνοι τους επιτίθενται.  Κάθε άνθρωπος που πάει ενάντια σ’ αυτή την καθιερωμένη αρχή του Ισλαμικού Νόμου, πολεμά το Ισλάμ και καθετί που τον αφορά.  Είναι γελοίο για αυτούς να ονομάζουν αυτή την πάλη Τζιχάντ, μια λέξη που σημαίνει προσπάθεια για το Ισλάμ.  Είναι πράγματι δολοφόνοι σύμφωνα με τον Ισλαμικό Νόμο και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με αυτή τη μορφή.

32) ΕΠΙΣΤΉΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΊΑ

Μία από τις αρετές του Ισλάμ είναι η πλήρης αρμονία με την επιστημονική σκέψη.  Ο Μουσουλμάνος θεωρεί αδύνατη  τη σύγκρουση επιστήμης και θρησκείας.  Η θρησκεία προέρχεται από τον Θεό όπως και η Δημιουργία.  Είναι αδύνατον το ένα να έρχεται σε αντίθεση με το άλλο.  Το Ισλάμ διδάσκει τον Μουσουλμάνο να βρίσκει ερμηνεία για το κάθε τι στη Δημιουργία.  Αυτός είναι ο τρόπος του Θεού.  Ο θεός δημιούργησε τα πάντα που βλέπουμε γύρω μας.  Την ίδια στιγμή, κάθε τι γύρω μας έχει τη φυσική του αιτία.  Ο Μουσουλμάνος αυτόματα θεωρεί ότι κάθε τι στη Δημιουργία έχει μια φυσική εξήγηση, από το σχήμα των άστρων και των γαλαξιών μέχρι την προέλευση και την ποικιλομορφία των διαφορετικών ειδών.  Ο Μουσουλμάνος ποτέ δεν καταφεύγει σε θαύματα να εξηγήσει φυσικά φαινόμενα.  Πιστεύει ότι τα θαύματα είναι περιπτώσεις όπου ο Θεός παραβιάζει τους φυσικούς κανόνες για συγκεκριμένο λόγο, όπως για να βοηθήσει κάποιους από τους Προφήτες Του ή για να εκπληρώσει μια προσευχή.  Θαυματουργικές ερμηνείες δεν πρέπει ποτέ  να δίνονται για να ερμηνευτεί κάτι στον φυσικό κόσμο ή για να καλυφτεί η ανθρώπινη άγνοια σε κάποιο επιστημονικό θέμα.

Δεν υπήρξε ποτέ επιστημονικό γεγονός ή ισχύουσα επιστημονική θεωρία που ήρθε σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Ισλάμ.  Οτιδήποτε η επιστήμη ανακαλύπτει αυξάνει μόνο τη γνώση μας για τη θαυμαστή Δημιουργία του Θεού.  Να γιατί το Ισλάμ ενθαρρύνει ενεργά την επιστημονική προσπάθεια και γιατί το Κοράνι μας διατάζει να μελετάμε τα σημάδια Του στη φύση.

Το Ισλάμ μας επιτρέπει ακόμα να γευόμαστε τα φρούτα της ανθρώπινης ευστροφίας.  Μας διατάζει να προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο για τον κόσμο.  Το Ισλάμ καλωσορίζει την τεχνολογική πρόοδο.  Η τεχνολογία μπορεί να εφαρμοσθεί για καλό και για κακό.  Η τεχνολογία από μόνη της είναι ουδέτερη.  Είναι δική μας ευθύνη να χρησιμοποιήσουμε αυτά που ο Θεός μας ευλόγησε να γνωρίζουμε για καλό της ανθρωπότητας.

Κατά τα πρώτα χρόνια του Ισλάμ, όταν οι άνθρωποι εισήλθανε στα πιστεύω τους και τις πρακτικές, υπήρχε άνθηση της επιστήμης, του πολιτισμού και της τεχνολογίας.  Η διδασκαλία του Ισλάμ επέφερε την επιστημονική συνειδητοποίηση.  Μόνο αφού έχασαν οι άνθρωποι τα θρησκευτικά τους πιστεύω έκαναν τα επιστημονικά επιτεύγματα του μουσουλμανικού κόσμου να πάψουν να υπάρχουν και να περιέλθουν στο σκοτάδι.