από vice.com
Ανήκουμε ίσως σε μια από τις πλέον αδικημένες γενιές της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Είμαστε αυτοί που γεννηθήκαμε με τις καλύτερες προοπτικές, αλλά κάπου εκεί στην εφηβεία ήρθε μία φωνή από τηλεοράσεως και μας είπε: «ξεχάστε τα αυτά που ξέρατε», αδιαφορώντας για το γεγονός ότι δεν είχαμε προλάβει να μάθουμε τίποτα. Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, κάποιοι από τους σημερινούς εικοσάρηδες «δεν την πάλεψαν» και άρχισαν να εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης.
Από την αρχή του 2014 περισσότεροι από 4.000 νέοι έχουν ζητήσει βοήθεια στις γραμμές της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου και πάνω από 1.500 είχαν καταθλιπτική συμπτωματολογία, σύμφωνα με την ψυχολόγο και σύμβουλο της ΕΨΥΠΕ Σταυρούλα Ρόπη.
«Η κατάθλιψη είναι μια ψυχολογική διαταραχή η οποία έχει εύρος βαρύτητας. Μπορεί να είναι από ήπια καταθλιπτικά συμπτώματα μέχρι σοβαρή καταθλιπτική διαταραχή», εξηγεί η κλινική ψυχολόγος του Αιγινήτειου Νοσοκομείου, Δρ. Ίλια Θεοτοκά.
«Οι νέοι αποθαρρύνονται, απογοητεύονται, δεν βλέπουν μέλλον» λέει η Δρ. Θεοτοκά που με ενημέρωσε ότι οι περιπτώσεις νέων που ζητούν βοήθεια στο Αιγινήτειο έχουν αυξηθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια.
Η αύξηση αυτή μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι οι νέοι νιώθουν πιο άνετα να πάρουν τηλέφωνο, μου είπαν στην ΕΨΥΠΕ. Το ίδιο επισημαίνει ο ψυχολόγος των Ενόπλων Δυνάμεων Δρ. Χριστόφορος Θωμαδάκης «Ο κόσμος έχει αρχίσει να ενημερώνεται για την κατάθλιψη, να αναγνωρίζει τα συμπτώματα και να ζητάει βοήθεια».
Παρ’ όλα αυτά, όπως εξηγεί ο Δρ. Θωμαδάκης, δεν είναι απαραίτητο ότι όταν δύο άνθρωποι αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση, ακόμα και αν ανήκουν στην ίδια οικογένεια, θα εκδηλώσουν και οι δύο καταθλιπτική συμπτωματολογία. Έχει να κάνει και με τον χαρακτήρα του καθενός. Οι ατομικές προσωπικότητες επηρεάζονται σε διαφορετικό βαθμό από τα ίδια πράγματα.
Οι περισσότεροι της γενιάς μας, στις ηλικίες 20 με 25 ετών, είτε ψάχνουν για δουλειά είτε είναι φοιτητές. Και στα δύο προαναφερθέντα σενάρια δεν έχουν κάτι δημιουργικό και μόνιμο για να ασχολούνται σε καθημερινή βάση. «Πολλοί είναι οι φοιτητές που αδρανούν κατά την διάρκεια των σπουδών τους, καθώς δεν βλέπουν νόημα να πηγαίνουν στην σχολή και να παρακολουθούν μαθήματα, αλλά ούτε και μέλλον στο επάγγελμα που έχουν επιλέξει» λέει η Δρ. Θεοτοκά.
Συναντήθηκα με μία κοπέλα 24 χρονών που ζήτησε να παραμείνει ανώνυμη γιατί είναι μικρός ο κόσμος και δεν θέλει να την αναγνωρίσουν και να στιγματιστεί. Είναι μικροκαμωμένη αλλά συμπεριφέρεται σαν αντράκι ενώ το τσιγάρο είναι η προέκταση του χεριού της.
«Ένιωθα ότι εγώ φταίω για όλα και ότι δεν αξίζω τίποτα και ξαφνικά... έχασα τον κόσμο. Δεν θυμάμαι εικόνες. Μου το περιέγραψαν. Το μόνο που θυμάμαι είναι φόβος» μου είπε περιγράφοντας μια κρίση πανικού που είχε πάθει κάποια χρόνια πριν, όταν ακόμα πάλευε με την κατάθλιψη. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας της και τα προβλήματα στην σχέση που είχε εκείνη την περίοδο την είχαν επηρεάσει πάρα πολύ.
Ο Δρ. Θωμαδάκης επισημένει πως υπάρχουν κυρίως τρεις κατηγορίες λόγων που δύνανται να οδηγήσουν έναν νέο σε κατάθλιψη. Οι κατηγορίες αυτές είναι:
* To ασταθές και διαρκώς μεταβαλλόμενο οικογενειακό περιβάλλον.
* Οι κοινωνικές δομές που στηρίζουν (ή όχι) την οικογένεια αυτή.
* Οι ξαφνικές, καθημερινές και απρόσμενες αλλαγές στη ζωή μας τις οποίες ο σύγχρονος νέος βρίσκει δύσκολο να παρακολουθήσει.
Η Δρ. Θεοτοκά εξηγεί πως η έλλειψη κινήτρου για εξέλιξη και δουλειά στην καθημερινότητα μας οδηγεί στο να βγαίνουμε πιο πολύ, να πίνουμε πιο πολύ, να ξυπνάμε πιο αργά και τελικά να χάνουμε μια φυσιολογική ροή μέσα στη μέρα.
Η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει και άλλα κομμάτια της ψυχολογικής λειτουργίας όπως είναι ο ύπνος, το φαγητό, η σωματική κίνηση. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία ενός παιδιού που γνώρισα, 25 ετών, ο οποίος παλεύει με την κατάθλιψη και τις διατροφικές διαταραχές. Είναι ψηλός, καστανός και αξύριστος. Και αδύνατος. Πολύ αδύνατος.
Πριν από λίγους μήνες βρέθηκε στο Λονδίνο ψάχνοντας για δουλειά αλλά όσο πέρναγε ο καιρός άρχισε να βαριέται ακόμα και να φάει.
«Όλο αυτό εξελίχθηκε σε πολλές μέρες να μην βγαίνω από το σπίτι, να κλείνομαι μέσα, χωρίς να κάνω κάτι, απλά αφήνοντας τον χρόνο να περνάει. Κάποια στιγμή το συνειδητοποίησα. Με ενοχλούσε πάρα πολύ αυτό αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι,» είπε.
Τελικά κατέληξε στο να σταματήσει να έχει διάθεση ακόμα και για φαγητό, για έξοδο, για μια βόλτα στον ήλιο ή έναν καφέ με φίλους. Άρχισε να τον θορυβεί η κατάστασή του περίπου στις αρχές Μαρτίου.
«Το διάστημα που δεν είχα δουλειά και δεν είχα γενικά ενδιαφέροντα, ξυπνούσα και κοιμόμουνα χωρίς να κάνω τίποτα άλλο μέσα στη μέρα», λέει εξηγώντας πως βρέθηκε να σκέφτεται συνέχεια την διατροφική διαταραχή με την οποία παλεύει, και πως τελικά αυτό του έριχνε και άλλο την ψυχολογία.
Για ορισμένους από εμάς η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα γίνεται ομαλά. Άλλοι όμως εμφανίζουν φοβίες, άγχος και εν τέλει εκδηλώνουν συμπτώματα κλινικής κατάθλιψης. «Αυτά τα παιδιά πρέπει να επιμείνουν και να προσπαθήσουν και να ξαναξεκινήσουν κάποια πράγματα από την αρχή» λέει η Δρ. Θεοτοκά.
Ανήκουμε ίσως σε μια από τις πλέον αδικημένες γενιές της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Είμαστε αυτοί που γεννηθήκαμε με τις καλύτερες προοπτικές, αλλά κάπου εκεί στην εφηβεία ήρθε μία φωνή από τηλεοράσεως και μας είπε: «ξεχάστε τα αυτά που ξέρατε», αδιαφορώντας για το γεγονός ότι δεν είχαμε προλάβει να μάθουμε τίποτα. Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, κάποιοι από τους σημερινούς εικοσάρηδες «δεν την πάλεψαν» και άρχισαν να εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης.
Από την αρχή του 2014 περισσότεροι από 4.000 νέοι έχουν ζητήσει βοήθεια στις γραμμές της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου και πάνω από 1.500 είχαν καταθλιπτική συμπτωματολογία, σύμφωνα με την ψυχολόγο και σύμβουλο της ΕΨΥΠΕ Σταυρούλα Ρόπη.
«Η κατάθλιψη είναι μια ψυχολογική διαταραχή η οποία έχει εύρος βαρύτητας. Μπορεί να είναι από ήπια καταθλιπτικά συμπτώματα μέχρι σοβαρή καταθλιπτική διαταραχή», εξηγεί η κλινική ψυχολόγος του Αιγινήτειου Νοσοκομείου, Δρ. Ίλια Θεοτοκά.
«Οι νέοι αποθαρρύνονται, απογοητεύονται, δεν βλέπουν μέλλον» λέει η Δρ. Θεοτοκά που με ενημέρωσε ότι οι περιπτώσεις νέων που ζητούν βοήθεια στο Αιγινήτειο έχουν αυξηθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια.
Η αύξηση αυτή μπορεί να οφείλεται και στο γεγονός ότι οι νέοι νιώθουν πιο άνετα να πάρουν τηλέφωνο, μου είπαν στην ΕΨΥΠΕ. Το ίδιο επισημαίνει ο ψυχολόγος των Ενόπλων Δυνάμεων Δρ. Χριστόφορος Θωμαδάκης «Ο κόσμος έχει αρχίσει να ενημερώνεται για την κατάθλιψη, να αναγνωρίζει τα συμπτώματα και να ζητάει βοήθεια».
Παρ’ όλα αυτά, όπως εξηγεί ο Δρ. Θωμαδάκης, δεν είναι απαραίτητο ότι όταν δύο άνθρωποι αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση, ακόμα και αν ανήκουν στην ίδια οικογένεια, θα εκδηλώσουν και οι δύο καταθλιπτική συμπτωματολογία. Έχει να κάνει και με τον χαρακτήρα του καθενός. Οι ατομικές προσωπικότητες επηρεάζονται σε διαφορετικό βαθμό από τα ίδια πράγματα.
Οι περισσότεροι της γενιάς μας, στις ηλικίες 20 με 25 ετών, είτε ψάχνουν για δουλειά είτε είναι φοιτητές. Και στα δύο προαναφερθέντα σενάρια δεν έχουν κάτι δημιουργικό και μόνιμο για να ασχολούνται σε καθημερινή βάση. «Πολλοί είναι οι φοιτητές που αδρανούν κατά την διάρκεια των σπουδών τους, καθώς δεν βλέπουν νόημα να πηγαίνουν στην σχολή και να παρακολουθούν μαθήματα, αλλά ούτε και μέλλον στο επάγγελμα που έχουν επιλέξει» λέει η Δρ. Θεοτοκά.
Συναντήθηκα με μία κοπέλα 24 χρονών που ζήτησε να παραμείνει ανώνυμη γιατί είναι μικρός ο κόσμος και δεν θέλει να την αναγνωρίσουν και να στιγματιστεί. Είναι μικροκαμωμένη αλλά συμπεριφέρεται σαν αντράκι ενώ το τσιγάρο είναι η προέκταση του χεριού της.
«Ένιωθα ότι εγώ φταίω για όλα και ότι δεν αξίζω τίποτα και ξαφνικά... έχασα τον κόσμο. Δεν θυμάμαι εικόνες. Μου το περιέγραψαν. Το μόνο που θυμάμαι είναι φόβος» μου είπε περιγράφοντας μια κρίση πανικού που είχε πάθει κάποια χρόνια πριν, όταν ακόμα πάλευε με την κατάθλιψη. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας της και τα προβλήματα στην σχέση που είχε εκείνη την περίοδο την είχαν επηρεάσει πάρα πολύ.
Ο Δρ. Θωμαδάκης επισημένει πως υπάρχουν κυρίως τρεις κατηγορίες λόγων που δύνανται να οδηγήσουν έναν νέο σε κατάθλιψη. Οι κατηγορίες αυτές είναι:
* To ασταθές και διαρκώς μεταβαλλόμενο οικογενειακό περιβάλλον.
* Οι κοινωνικές δομές που στηρίζουν (ή όχι) την οικογένεια αυτή.
* Οι ξαφνικές, καθημερινές και απρόσμενες αλλαγές στη ζωή μας τις οποίες ο σύγχρονος νέος βρίσκει δύσκολο να παρακολουθήσει.
Η Δρ. Θεοτοκά εξηγεί πως η έλλειψη κινήτρου για εξέλιξη και δουλειά στην καθημερινότητα μας οδηγεί στο να βγαίνουμε πιο πολύ, να πίνουμε πιο πολύ, να ξυπνάμε πιο αργά και τελικά να χάνουμε μια φυσιολογική ροή μέσα στη μέρα.
Η κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσει και άλλα κομμάτια της ψυχολογικής λειτουργίας όπως είναι ο ύπνος, το φαγητό, η σωματική κίνηση. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία ενός παιδιού που γνώρισα, 25 ετών, ο οποίος παλεύει με την κατάθλιψη και τις διατροφικές διαταραχές. Είναι ψηλός, καστανός και αξύριστος. Και αδύνατος. Πολύ αδύνατος.
Πριν από λίγους μήνες βρέθηκε στο Λονδίνο ψάχνοντας για δουλειά αλλά όσο πέρναγε ο καιρός άρχισε να βαριέται ακόμα και να φάει.
«Όλο αυτό εξελίχθηκε σε πολλές μέρες να μην βγαίνω από το σπίτι, να κλείνομαι μέσα, χωρίς να κάνω κάτι, απλά αφήνοντας τον χρόνο να περνάει. Κάποια στιγμή το συνειδητοποίησα. Με ενοχλούσε πάρα πολύ αυτό αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι,» είπε.
Τελικά κατέληξε στο να σταματήσει να έχει διάθεση ακόμα και για φαγητό, για έξοδο, για μια βόλτα στον ήλιο ή έναν καφέ με φίλους. Άρχισε να τον θορυβεί η κατάστασή του περίπου στις αρχές Μαρτίου.
«Το διάστημα που δεν είχα δουλειά και δεν είχα γενικά ενδιαφέροντα, ξυπνούσα και κοιμόμουνα χωρίς να κάνω τίποτα άλλο μέσα στη μέρα», λέει εξηγώντας πως βρέθηκε να σκέφτεται συνέχεια την διατροφική διαταραχή με την οποία παλεύει, και πως τελικά αυτό του έριχνε και άλλο την ψυχολογία.
Για ορισμένους από εμάς η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα γίνεται ομαλά. Άλλοι όμως εμφανίζουν φοβίες, άγχος και εν τέλει εκδηλώνουν συμπτώματα κλινικής κατάθλιψης. «Αυτά τα παιδιά πρέπει να επιμείνουν και να προσπαθήσουν και να ξαναξεκινήσουν κάποια πράγματα από την αρχή» λέει η Δρ. Θεοτοκά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου