Έρευνα Ελλήνων επιστημόνων: Η αεροβική άσκηση έχει σημαντική αντικαταθλιπτική δράση

από ertopen



Η αεροβική άσκηση επιφέρει σημαντικό θεραπευτικό όφελος στους ανθρώπους με σοβαρή κατάθλιψη, σύμφωνα με μια νέα μελέτη Ελλήνων επιστημόνων.

Οι ερευνητές του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας στα Τρίκαλα, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα κατάθλιψης και άγχους "Depression and Anxiety", αξιολόγησαν 11 έρευνες που αφορούσαν συνολικά 455 άτομα ηλικίας 18 έως 65 ετών, που είχαν διαγνωσθεί με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και τα οποία έκαναν κατά μέσο όρο αεροβική άσκηση 45 λεπτών με μέτρια ένταση, τρεις φορές την εβδομάδα επί εννέα εβδομάδες.

Η μετα-ανάλυση έδειξε ότι η εν λόγω άσκηση, εφόσον γίνεται υπό την επίβλεψη ειδικού, έχει σημαντικό αντικαταθλιπτικό όφελος σε σχέση με τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα και τις ψυχοθεραπείες.

Η ευεργετική δράση ήταν ορατή ακόμη και όταν η άσκηση δεν διαρκούσε περισσότερο από ένα μήνα. Επίσης αφορούσε τόσο τους ασθενείς που βρίσκονταν μέσα σε κλινική, όσο και εκτός αυτής.

«Η μελέτη συμπέρανε ότι η εποπτευόμενη αεροβική άσκηση μπορεί να υποστηρίξει σε σημαντικό βαθμό τη θεραπεία της μείζονος κατάθλιψης στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Ιωάννης Μωρρές.
Στην έρευνα συμμετείχαν επίσης οι καθηγητές Γιάννης Θεοδωράκης και Αντώνης Χατζηγεωργιάδης, ο αναπληρωτής καθηγητής Νίκος Κομούτος καθώς επίσης η Αφροδίτη Στάθη και ο Χαράλαμπος Κρομμύδας.

Ο Αντονί Νοκέρ δεν φοβήθηκε ούτε το θάνατο ούτε την κατάθλιψη

από contra.gr

Έχασε πρώτα τον αδερφό του, μετά τον πατέρα του και πέρυσι πήρε διαζύγιο. Ο Γάλλος εξτρέμ της Μπράιτον νόσησε από κατάθλιψη, αλλά πλέον είναι καλά και συμβουλεύει.

Όταν ο Αντονί Νοκέρ έκανε σχέδια για τη ζωή και την ποδοσφαιρική καριέρα του, κάποιος κάπου γελούσε φωναχτά. Ένα γέλιο αδιάκοπο, κοροϊδευτικό.

Ο Γάλλος εξτρέμ, στα 26 του σήμερα, τον άκουσε και ταρακουνήθηκε. Αφημένος ως τότε, έπαψε να ψάχνει δικαιολογίες. Πήρε την κατάσταση στα χέρια του και γύρισε το διακόπτη. Κοιτάχθηκε στον καθρέπτη και μίλησε. Μίλησε για το 'αρπαχτικό' που 'κατέτρωγε' -μέρα με τη μέρα- τις σάρκες του.

Το κυρίαρχο ήταν ν' αποδεχθεί την κατάσταση, να καταλάβει ότι δεν ωφελεί να κρύβεται πίσω από την πόρτα των αποδυτηρίων ή του σπιτιού του. Να μην σκεπάζει το πρόβλημα με την κουβέρτα του καναπέ του.

Πριν καν συμπληρώσει τα 20 χρόνια του ο Νοκέρ ήταν ένα 'πρότζεκ' που συγκρινόταν με το αντίστοιχο Αντουάν Γκριεζμάν κι ας του έλεγαν στα παιδικά της Λανς πως είναι κοντός. Ίδια ηλικία, ίδια κοψιά, ίδια θέση. Συμπαίκτες μάλιστα στην εθνική U21 (παρέα με Βαράν, Κοκλέν, Λακαζέτ), όσοι τον παρακολουθούσαν στενά και είχαν σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη έλεγαν ότι διαθέτει το 'πακέτο' ν' αγγίξει το ταβάνι του. Ταχύς, εκρηκτικός, δυνατός, δημιουργός κι εκτελεστής μαζί.

Ο δρόμος που απλώθηκε μπροστά του είχε στροφές, μα ο ίδιος πήγε ευθεία.

Ο θάνατος του μεγαλύτερου αδερφού του, Στεβ (ποδοσφαιριστής επίσης), το καλοκαίρι του 2011, ήταν το πρώτο χτύπημα που δέχθηκε κάτω από τη μέση. Δυνατό. Ήρθε πριν από το πρώτο επαγγελματικό παιχνίδι του με τη γαλλική Γκινγκάμπ στην πρώτη κατηγορία της Γαλλίας. Απεβίωσε στον ύπνο του από καρδιακή προσβολή, είπαν οι γιατροί.

Τον Νοέμβριο του 2016 ήρθε το δεύτερο χτύπημα. Στο στήθος. Του έκοψε την ανάσα, ίσα που ανέπνεε. Ο πατέρας του, Πατρίκ, αυτός που του είχε μεταφέρει τ' άσχημα μαντάτα, άφηνε την τελευταία πνοή στα χέρια του γιου. Διεγνώσθη με καρκίνο και στα 63 του έχασε τη μάχη λίγων εβδομάδων. Για τον Αντονί άρχισε πλέον να 'σκοτεινιάζει ο κόσμος' του. Ήταν πατέρας και φίλος ταυτόχρονα, ο μέντοράς του. Προσπαθούσε να το αποδεχθεί, αλλά ήταν επίπονο κι ας έδειχνε πως τα καταφέρνει.

Στο μεσοδιάστημα πάλευε ν' ανταποκριθεί στις απαιτήσεις. Άλλος στο γήπεδο, άλλος έξω απ' αυτό. Είχε πάρει μεταγραφή στη Λέστερ έναντι 3 εκατομμυρίων ευρώ, έπαιξε στη βελγική Σταντάρ Λιέγης μέχρι που το καλοκαίρι του 2016 μεταγράφηκε στην Μπράιτον της Premier League, στην οποία ανήκει μέχρι σήμερα όντας ένας από τους πρωταγωνιστές της περυσινής ανόδου. Έχει πλέον βρει μια δεύτερη οικογένεια.

"Ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή την ημέρα. Δεν είστε μόνο η ομάδα μου, αλλά φίλοι μου για πάντα", έγραψε ο Νοκέρ μετά την κηδεία του πατέρα του όταν άλλοι 10 ποδοσφαιριστές ταξίδεψαν στη Γαλλία για να σταθούν στο πλευρό του.

Το περιβάλλον αυτό αποδείχθηκε σωτήριο. Γιατί ακολούθησε το τρίτο 'χτύπημα'. Στο πρόσωπο. Γροθιά που του άφησε σημάδι. Ο χωρισμός του σε μια πολύ δύσκολη περίοδο υπήρξε σχεδόν καταδικαστικός. Διότι κλείστηκε στον εαυτό του ολοκληρωτικά. Είχε ως τότε στιγμές απομόνωσης, ήταν ούτως ή άλλως κλειστός χαρακτήρας, αλλά ξάφνου έγινε 'φάντασμα'.

"Δεν ήμουν ικανός να κάνω τίποτα απ' αυτά που έπρεπε", είπε στην εξομολόγησή του ο 26χρονος Γάλλος και άρχισε να διηγείται όσα πέρασε. Για ν' ακουστεί η δική του φωνή.

"Πέρασα από κατάθλιψη, χωρίς να το καταλάβει κανείς. Ήταν πολύ δύσκολο και πνευματικά αδύνατο για μένα να παίζω ποδόσφαιρο", ανέφερε γιατί δεν είχε ανάγκη να κρύβεται πλέον.

"Δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σε κάνει να ντρέπεσαι. Οφείλεις να μιλήσεις σε κάποιον γιατί ποτέ δεν γνωρίζεις τι μπορεί να συμβεί στη ζωή σου. Τη μία ημέρα μπορείς να είσαι επιτυχημένος και την άλλη τίποτα. Η ζωή μεταβάλλεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό ακριβώς συνέβη σε μένα και δεν το είδα να έρχεται", παραδέχθηκε.

Χτύπησε την πόρτα των επιτελών της Μπράιτον σε μια προσπάθεια να διώξει από τους ώμους του το βάρος. Δεν του έδωσαν άλλη επιλογή. "Θα πας σε σύμβουλο μου είπαν" και αποδείχθηκε πως είχαν δίκιο βουνό. "Από τότε πηγαίνω όλο και καλύτερα. Η κατάθλιψη είναι κάτι άσχημο. Πριν από μερικά χρόνια ρωτούσα τι είναι αυτό. Δεν το λάμβανα σοβαρά υπ' όψιν μέχρι τη στιγμή που σου χτυπάει την πόρτα. Όταν όμως αντιληφθείς τη μορφή του, περνάς τη χειρότερη περίοδο της ζωής σου".

Μέχρι να βγεις απ' αυτήν. Όπως ο Αντονί...

10 Αλήθειες για την Κατάθλιψη

από marinamoscha.wordpress.com

Πόσοι από τους μύθους που κυκλοφορούν για τη κατάθλιψη είναι αλήθεια; Υπάρχει πράγματι παραπληροφόρηση; Ας δούμε τι ισχύει και τι όχι.

Αλήθεια 1: Η κατάθλιψη μιμείται την άνοια 

Στους ηλικιωμένους, η κατάθλιψη μπορεί να είναι η αιτία των προβλημάτων μνήμης, σύγχυσης, και σε ορισμένες περιπτώσεις, παραληρητικών ιδεών. Ας μην τρέχει αμέσως το μυαλό μας ότι μπορεί ο άνθρωπός μας να πάσχει από άνοια επειδή η μνήμη του παρουσιάζει πτώση. Μάλιστα, ας μην ξεχνάμε ότι η κατάθλιψη μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να εμφανίζει συμπτώματα που μοιάζουν με αυτά της άνοιας. Οι φροντιστές και οι γιατροί μπορούν να αναζητήσουν τα σημάδια για την ύπαρξη της άνοιας ή αν πρόκειται για μία ηλικιακή πτώση στη μνήμη. Η θεραπεία ενδείκνυται όταν υπάρχει ανάγκη, καθώς και η ψυχοθεραπεία μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη για τους ανθρώπους που δεν μπορούν ή δεν επιθυμούν να παίρνουν φάρμακα.

Αλήθεια 2: Η θετική σκέψη μπορεί να βοηθήσει

Η παλιά συμβουλή «σκέψου θετικά» (thinkpositive), είναι μία πρακτική λύση στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης και όχι μόνο. Η πιο αισιόδοξη στάση ζωής, βοηθάει όλους μας να αντιμετωπίσουμε πιο δύσκολες καταστάσεις της καθημερινότητας. Έτσι λοιπόν, ο ειδικός, μπορεί να βοηθήσει τους καταθλιπτικούς (και όχι μόνο) ανθρώπους να μάθουν νέους τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς. Ο αρνητικός εσωτερικός μονόλογος και η αρνητική συμπεριφορά, μπορούν να αντικατασταθούν από πιο αισιόδοξες σκέψεις και μια πιο θετική διάθεση.

Αλήθεια 3: Η άσκηση «απομακρύνει» την κατάθλιψη

Πολλές μελέτες δείχνουν ότι η τακτική και μέτριας έντασης άσκηση, μπορεί να βελτιώσει τα καταθλιπτικά συμπτώματα, καθώς μπορεί να λειτουργήσει θετικά στα άτομα με ήπια έως μέτρια κατάθλιψη. Το να γυμναστούμε με παρέα, με έναν φίλο ή το σύντροφό μας, μας δίνει και κοινωνική στήριξη, που μας ανεβάζει τη διάθεση εφόσον νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας..

Αλήθεια 4: Στους άνδρες η κατάθλιψη δεν είναι τόσο εμφανής

Αρκετές φορές είναι δύσκολο κάποιος να αναγνωρίσει ένα καταθλιπτικό άνδρα, ακόμη και αν βρίσκεται στο στενό του περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνδρες μιλούν πολύ λιγότερο για τα συναισθήματά τους σε σχέση με τις γυναίκες, ενώ αρκετοί έχουν μάθει να κρύβουν καλά αυτό που αισθάνονται, κατ’ επέκταση και τα συναισθήματα λύπης ή στενοχώριας. Αντίθετα, ο άνδρας μπορεί να παρουσιάζει κυρίως οξύθυμη, θυμωμένη, επιθετική ή ανήσυχη συμπεριφορά. Μερικοί μάλιστα προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη που αισθάνονται μέσα από απερίσκεπτη συμπεριφορά, που εκδηλώνεται μέσα από την κατανάλωση αλκοόλ ή τα ναρκωτικών ουσιών.

Αλήθεια 5: Ο καθένας μπορεί να πάρει κατάθλιψη

Ο καθένας μπορεί να πάθει κατάθλιψη, άσχετα από το τι δουλειά κάνει, από το αν έχει ή όχι οικονομική άνεση, από το αν είναι άνδρας ή γυναίκα, από το αν είναι εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Δεν έχει να κάνει επίσης ούτε και με την χώρα καταγωγής, με την θρησκεία ή με την γλώσσα που μιλάει και την κουλτούρα στην οποία έχει ανατραφεί.

Στατιστικά λέμε ότι η κατάθλιψη παρουσιάζεται σε διπλάσιο βαθμό στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι οι γυναίκες είναι πιο εκδηλωτικές και εκφραστικές, μιλούν πιο εύκολα για αυτό που αισθάνονται, καθώς και ότι αναζητούν πιο εύκολα βοήθεια όταν κάτι νιώθουν ότι δεν τους πάει καλά. Μπορεί να πρωτοεμφανιστεί στο τέλος της εφηβείας, αλλά δεν υπάρχει περιορισμός στην έναρξή της, καθώς η κατάθλιψη μπορεί να πυροδοτηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ανάλογα με τις εμπειρίες του καθενός και τις καταστάσεις που βιώνει στη διάρκεια της ζωής του.

Αλήθεια 6: Η Θλίψη δεν είναι Κατάθλιψη

Μερικά γεγονότα της ζωής προκαλούν θλίψη ή απογοήτευση, αλλά δεν γίνονται κλινική κατάθλιψη. Η θλίψη δεν είναι κατάθλιψη, αλλά ένα φυσιολογικό συναίσθημα μετά από μία απώλεια, όπως θάνατος, διαζύγιο, απώλεια εργασίας ή διάγνωση με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Μία ένδειξη της ανάγκης για θεραπεία: η θλίψη είναι σταθερή κάθε μέρα, το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.

Αλήθεια 7: Μπορεί να βγει αργά στην επιφάνεια και να γίνει αντιληπτή

Η κατάθλιψη μπορεί να αρχίσει να αναπτύσσεται αργά και σταδιακά, γεγονός που κάνει πιο δύσκολο τον εντοπισμό της σε σχέση με μία ξαφνική ασθένεια που μπορεί να κάνει την εμφάνισή της πιο εύκολα και γρήγορα. Μια κακή μέρα μετατρέπεται σε ένα τέλμα, καθώς μπορεί να ξεκινήσει από την αποφυγή της εργασίας, του σχολείου ή των κοινωνικών εκδηλώσεων. Ένας μάλιστα τύπος κατάθλιψης, η δυσθυμία, μπορεί να διαρκέσει για χρόνια ως μια χαμηλού επιπέδου νόσος, προκαλώντας δυσφορία που υπονομεύει σιωπηλά την καριέρα και τις σχέσεις, κάνοντας το καταθλιπτικό άτομο να λειτουργεί σαν να είναι σε μια σοβαρή κατάσταση αναπηρίας. Η αναζήτηση θεραπείας είναι απαραίτητη, βοηθώντας και προσφέροντας ανακούφιση σε ένα διάστημα 4-6 εβδομάδων, βάζοντας έτσι φως στη ζωή του καταθλιπτικού ατόμου που βλέπει ότι μπορεί σταδιακά να αρχίσει να συμμετέχει και να απολαμβάνει τη ζωή.

Αλήθεια 8: Οικογενειακή ιστορία δεν είναι το πεπρωμένο

Αν η κατάθλιψη εμφανίζεται στο οικογενειακό δέντρο, υπάρχει δηλαδή κληρονομικότητα(γενετική προδιάθεση), δεν σημαίνει ότι θα εμφανιστεί σε όλους όσους ανήκουν στη συγκεκριμένη οικογένεια. Λειτουργεί ως επιβαρυντικός παράγοντας, που σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες για κάποιον που προέρχεται από την οικογένεια αυτή να αναπτύξει κατάθλιψη σε σχέση με κάποιον άλλον, που δεν έχει κληρονομικότητα. Η νόσος θα εκδηλωθεί όμως εάν επιδράσουν και άλλοι παράγοντες (ψυχολογικοί, βιολογικοί, κοινωνικοί).Τα άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό, χρειάζεται απλά να είναι πιο ευαίσθητα στην παρακολούθηση πρόωρων συμπτωμάτων κατάθλιψης και να λάβουν άμεσα θετική δράση, είτε αυτό σημαίνει μείωση του στρες και παροχή συμβουλών, είτε αναζήτηση θεραπείας μέσω ψυχιάτρου ή/και ψυχολόγου.

Αλήθεια 9: Δεν θα σταματήσω από μόνος μου τη φαρμακευτική αγωγή επειδή ένιωσα καλύτερα.

Τα αντικαταθλιπτικά πραγματικά δεν τα σταματάει κάποιος επειδή αισθάνθηκε καλύτερα. Ο ψυχίατρος είναι ο μόνος αρμόδιος να το κάνει αυτό εφόσον κρίνει ο ίδιος ότι είναι η κατάλληλη ώρα, χωρίς τον κίνδυνο υποτροπής.

Αλήθεια 10: Η ελπίδα για καλύτερες μέρες είναι πραγματική

Στα βάθη της κατάθλιψης, οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Αυτή η απελπισία είναι μέρος της ασθένειας, δεν είναι μια πραγματικότητα. Μέσα από τη θεραπεία, η θετική σκέψη αντικαθιστά σταδιακά τις αρνητικές σκέψεις. Ο ύπνος και η όρεξη βελτιώνονται, το ίδιο και η καταθλιπτική διάθεση. Μάλιστα, οι άνθρωποι που έχουν μπει στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας, είναι εξοπλισμένοι με καλύτερες δεξιότητες για να αντιμετωπίσουν το στρες στη ζωή που μπορεί να τους δημιουργήσει αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα και να τους πάρει από κάτω.

Εφηβική κατάθλιψη: Τα σημάδια που πρέπει να γνωρίζετε

από tvxs



Όλοι έχουμε υπάρξει έφηβοι και ξέρουμε ότι δεν είναι η πιο εύκολη περίοδος στη ζωή ενός παιδιού. Για κάποια παιδιά, όμως, είναι ακόμα δυσκολότερη γιατί έρχονται αντιμέτωπα με την κατάθλιψη και όχι απλά με «μια φάση που θα περάσει».

Το πρώτο βήμα για να μπορέσει ο γονιός να βοηθήσει έναν έφηβο που υποφέρει από κατάθλιψη είναι να αναγνωρίσει τα σημάδια και να παραδεχτεί ότι υπάρχει πρόβλημα. Ευχόμαστε αυτό το κείμενο να μην χρειαστεί σε κανέναν γονιό, όμως η γνώση μπορεί να βοηθήσει και να σώσει κάποιο παιδί σ’ αυτή την ευαίσθητη ηλικία.

Ποια είναι τα συμπτώματα της εφηβικής κατάθλιψης

Η κατάθλιψη επηρεάζει όλους τους τομείς της λειτουργικότητας του εφήβου, τις δραστηριότητές του και την καθημερινότητά του και εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως:

μείωση των σχολικών επιδόσεων
αδικαιολόγητος θυμός, νεύρα και υπερβολικές αντιδράσεις στις παρατηρήσεις των γονιών του
αδιαφορία για εξωσχολικές δραστηριότητες και χόμπι που μέχρι πρότινος το ευχαριστούσαν
απομόνωση και απομάκρυνση από τους φίλους και τις παρέες του
χαμηλή αυτοεκτίμηση και ενοχές γιατί δεν είναι αρκετά καλός/ καλή
αδιαφορία, έλλειψη ενέργειας και κινήτρου να κάνει το οτιδήποτε
πεσμένη διάθεση
αδυναμία συγκέντρωσης και αναποφασιστικότητα
αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες και τον ύπνο

Και στις σοβαρότερες περιπτώσεις:

αυτοκτονικές σκέψεις ή πράξεις (στις σοβαρές περιπτώσεις)
χρήση ουσιών
παραβατική συμπεριφορά

Πώς ξεχωρίζουμε την κατάθλιψη από τη δύσκολη εφηβεία

Εύλογα θα πείτε ότι πολλά από τα συμπτώματα μοιάζουν με τις αντιδράσεις ενός παιδιού που περνάει μια δύσκολη εφηβεία. Εξάλλου, ποιος από εμάς δεν κλείστηκε στο δωμάτιό του, δεν μάλωσε με τους γονείς του, δεν τους αμφισβήτησε και δεν παραμέλησε κάποια περίοδο τα μαθήματά του; Η εφηβεία είναι έτσι κι αλλιώς μία περίοδος έντονων αλλαγών σε σωματικό, συναισθηματικό, ψυχολογικό και νοητικό επίπεδο και είναι απόλυτα λογικό η συμπεριφορά του παιδιού να αλλάξει.

Επομένως, πώς θα καταλάβουμε αν πρόκειται απλώς για ένα φυσιολογικό εφηβικό ξέσπασμα ή για κατάθλιψη; Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια κ. Ρομίνα Σαλούστρου, «Ένας έφηβος μπορεί να έχει δύσκολες στιγμές και συμπεριφορές που να θυμίζουν καταθλιπτικά συμπτώματα. Η κατάθλιψη, ωστόσο, μπορεί να διαγνωστεί όταν τα συμπτώματα είναι περισσότερα από ένα και διαρκούν για μακρύ χρονικό διάστημα, τα συναισθήματα του παιδιού είναι σταθερά καταθλιπτικά και υπάρχει έντονη ευερεθιστότητα και απώλεια ενδιαφέροντος για δραστηριότητες που πριν του ήταν ευχάριστες».

Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να προσεγγίσουμε αρχικά το παιδί;

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, γι’ αυτό και δεν μπορούν να υπάρξουν συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει ο γονιός για να βοηθήσει το παιδί του. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι η ήδη υπάρχουσα σχέση που έχουμε μαζί του- αυτή θα μας υποδείξει πώς πρέπει να το προσεγγίσουμε.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι, ως γονείς χτίζουμε τη σχέση με τα παιδιά μας πολύ πριν την εφηβεία και πολύ πριν έρθουμε αντιμέτωποι με μια κρίσιμη κατάσταση σαν κι αυτή. Έτσι, αν υπάρχει μεταξύ μας επικοινωνία, είναι πιθανό ότι ο ίδιος ο έφηβος από μόνος του θα μοιραστεί μαζί μας το πρόβλημά του. Αν η σχέση μας, όμως, έχει δυσκολίες, τότε, θα επιλέξει να κλειστεί στον εαυτό του. Και τότε, η βοήθεια ενός ειδικού τότε κρίνεται απαραίτητη.

Πώς μπορούν να διαχειριστούν οι γονείς μια τέτοια κατάσταση;

Όχι στην επίπληξη και στις κατηγορίες

Είναι δύσκολο να προσπαθείς να συγκρατείς τον εαυτό σου όταν ένας έφηβος δοκιμάζει τα όριά σου, είτε μιλάμε για κάποια τυπική δυσκολία ανάπτυξης είτε για κατάθλιψη. Οι παρατηρήσεις, οι επιπλήξεις και οι κατηγορίες (με φράσεις όπως «Τι έχεις πάθει και έχεις γίνει έτσι;») δεν είναι σε καμία περίπτωση βοηθητικές και το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν χειρότερα τα πράγματα.

Οι γονείς καλούνται να χτίσουν μία νέα σχέση με το παιδί

Οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι είναι αναγκαίο να ακούσουν το παιδί έτσι ώστε να μπορέσουν να φτιάξουν μια καινούρια σχέση μαζί του, βασιζόμενη σε γερά θεμέλια και ελευθερίες που αντιστοιχούν στην ηλικία και τις δυνατότητες του παιδιού, πάντα όμως με σαφή όρια.

Δεν πρέπει να ντραπούν να ζητήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού

Η βοήθεια ενός ειδικού κρίνεται απαραίτητη στην περίπτωση της κατάθλιψης και πρέπει να την αναζητήσουμε και να την επιδιώξουμε άμεσα έτσι ώστε το πρόβλημα να μην πάρει μεγάλες διαστάσεις με το πέρασμα του χρόνου. Η συνεργασία με τον ειδικό και η συμμετοχή των γονέων στη θεραπευτική παρέμβαση είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί τους δίνεται η δυνατότητα να διορθώσουν τη σχέση με το παιδί που διανύει μια από τις δυσκολότερες περιόδους στη ζωή του.

Τι κάνουμε αν ο έφηβος δεν δέχεται τη βοήθειά μας;

Σε πολλές περιπτώσεις, οι έφηβοι είναι εκείνοι που κινητοποιούν τους γονείς τους έτσι ώστε να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό. Εάν, ωστόσο, αυτό δεν συμβεί και αρνούνται να δεχτούν οποιαδήποτε βοήθεια, οι γονείς δεν πρέπει να μείνουν αδρανείς. Όπως επισημαίνει η κ. Σαλούστρου, ο τρόπος με τον οποίο θα κινηθούν τότε, εξαρτάται από το τι θέλουν:

-Αν χρειάζονται τη συμβουλή ενός ειδικού για το πώς θα βοηθήσουν οι ίδιοι το παιδί, μπορούν να επιλέξουν κάποιον που εμπιστεύονται και να μιλήσουν εκείνοι μαζί του, χωρίς την παρουσία του εφήβου.

-Αν κρίνουν ότι η εκτίμηση του εφήβου από έναν ψυχολόγο/ψυχοθεραπευτή είναι απαραίτητη, είναι σημαντικό να μιλήσουν με κάποιον ειδικό και να του δώσουν κάποια σημαντικά στοιχεία για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν έτσι ώστε να τους κατευθύνει στο πώς να προχωρήσουν. Ανάλογα με την περίπτωση και την ηλικία του εφήβου, εκείνος μπορεί να προτείνει μια συνάντηση μόνο με τον έφηβο, μια συνάντηση μόνο με τους γονείς ή μία οικογενειακή συνάντηση.

Ακόμη και στην περίπτωση που ο έφηβος αρνείται και πάλι να συμμετάσχει σ’ αυτή τη διαδικασία, οι γονείς μπορούν να μοιραστούν μαζί του την απόφασή τους να τον βοηθήσουν  ανοίγοντάς του τον δρόμο για να ακολουθήσει το παράδειγμά τους.

«Τι κάναμε λάθος;»

Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι γονείς μπορεί να ενοχοποιήσουν τον εαυτό τους, όμως αυτή η προσέγγιση δεν βοηθά ούτε τον έφηβο ούτε τους ίδιους. Ακόμα και η συμμετοχή των γονιών στη θεραπευτική διαδικασία, που είναι απαραίτητη στις παιδικές και εφηβικές ηλικίες γίνεται, όχι γιατί είναι υπαίτιοι αυτής της κατάστασης, αλλά γιατί είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή του παιδιού. Όπως χαρακτηριστικά μας είπε η κ. Σαλούστρου, «Η οικογενειακή θεραπεία ενδείκνυται, όχι γιατί η οικογένεια είναι η πηγή των προβλημάτων, αλλά γιατί είναι η λύση και έχει τη δύναμη να φέρει την αλλαγή και να ξεπεράσει τα προβλήματα!».

Φυσικοί τρόποι για να καταπολεμήσετε το άγχος

από tvxs.gr

Tο άγχος αποτελεί διεθνώς ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα υγείας. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η ανεργία και τα οικονομικά προβλήματα είναι μόνο λίγοι από τους λόγους που ανεβάζουν στα ύψη το ποσοστό των ατόμων που υποφέρουν από αγχώδεις διαταραχές και κρίσεις πανικού.

Συναισθήματα θυμού, απογοήτευσης και φόβου κυριαρχούν και δεν επιτρέπουν να λειτουργήσει ο άνθρωπος με συγκέντρωση. Το στρες κάνει τους ανθρώπους ιδιαίτερα απαιτητικούς, ανυπόμονους και ευερέθιστους με ιδιαίτερα χαμηλή διάθεση για συνεργασία.

Συνεπώς είναι επιτακτική η ανάγκη να μειώσουμε τα ποσοστά του στρες όσο ακόμα αυτό βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο. Και δεν είναι απαραίτητο αυτό να γίνει με φαρμακευτική αγωγή. Υπάρχουν μερικοί φυσικοί τρόποι που σύμφωνα με τον επιστημονικό κλάδο μπορούν να συμμαχήσουν μαζί σας ενάντια στο μεγάλο αυτό εχθρό της ψυχικής και σωματικής σας υγείας.

Φτιάξτε τη διατροφή σας

Τα επίπεδα άγχους και η σωστή διατροφή είναι στενά συνδεδεμένα. Είναι γνωστό ότι τροφές που περιέχουν Β12, μαγνήσιο, ω-3 λιπαρά μειώνουν το στρες και το άγχος. Βάλτε στο πιάτο σας σπαράγγια, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, αβοκάντο, εσπεριδοειδή, δημητριακά ολικής αλέσεως, ένα μπολ με πλιγούρι βρώμης και σολομό. Αποφύγετε όμως τον καφέ, που είναι η χειρότερη προσθήκη στην καθημερινότητα σας, όταν έχετε άγχος.

Γυμναστείτε

Έστω και λίγα λεπτά γυμναστικής μπορεί να προσφέρουν άμεση ανακούφιση σε μια αγχωτική κατάσταση. Η κίνηση του αίματος απελευθερώνει ενδορφίνες και μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή σας στη στιγμή.

Κάντε διαλογισμό

Οι ασκήσεις διαλογισμού σε συνδυασμό με τις σωστές αναπνοές μπορούν να αντιμετωπίσουν το άγχος, πριν πάθετε κρίση πανικού, χαρίζοντας σας ανακούφιση. Βρείτε μία άνετη θέση, τοποθετήστε τα χέρια σας πάνω στα πόδια και επικεντρωθείτε στην αναπνοή σας για λίγα λεπτά. Η ρηχή και γρήγορη αναπνοή προκαλεί άγχος, ενώ η βαθιά αναπνοή οξυγονώνει το αίμα σας, βοηθά να κεντράρετε το σώμα σας και καθαρίζει το μυαλό σας.

Πιείτε λεβάντα

Η λεβάντα είναι ένα από τα πιο γνωστά χαλαρωτικά βότανα. Μπορείτε να την πιείτε σε μορφή τσαγιού κάθε βράδυ και αμέσως θα νιώσετε τη διαφορά.

Καταγράψτε τις σκέψεις σας

Αυτός ο τρόπος θα σας βοηθήσει να αποτυπώσετε στο χαρτί ότι σας απασχολεί και στη συνέχεια να δουλέψετε καλύτερα τα προβλήματα σας ή ακόμα να βρείτε τρόπους για να επιλύσεις οποιοδήποτε πρόβλημα.

Βρείτε δραστηριότητες που σας ευχαριστούν

Καταπιαστείτε με δραστηριότητες που σας ευχαριστούν. Από το πλέξιμο και την κηπουρική μέχρι και την ανάγνωση ενός βιβλίου ή τον εθελοντισμό, η ενασχόληση με κάτι ευχάριστο δρα αγχολυτικά, καθώς αποσπά το μυαλό από τις έγνοιες και τις πιεστικές σκέψεις και μειώνει την ένταση της ημέρας.

Αποφύγετε τον καφέ και το αλκοόλ

Η καφεΐνη είναι μια διεγερτική ουσία που προκαλεί νευρικότητα, ενώ το αλκοόλ, αν και σε πολύ μικρή ποσότητα έχει χαλαρωτική δράση, σε μεγάλες ποσότητες εγκυμονεί κινδύνους. Αντί για καφέ ή αλκοόλ, προτιμήστε το νερό (φυσικό ή ανθρακούχο) και τους χυμούς φρούτων.

Κοιμηθείτε σωστά

Όλοι γνωρίζουν ότι το άγχος μπορεί να σας προκαλέσει διαταραχές ύπνου. Δυστυχώς όμως και η έλλειψη ύπνου αποτελεί τη βασική αιτία του στρες. Αυτός ο φαύλος κύκλος αναγκάζει τον εγκέφαλο και το σώμα να ξεφύγουν και να χειροτερεύουν με τον καιρό.  Σιγουρευτείτε ότι κοιμάστε επτά με οχτώ ώρες τη μέρα, όπως συνιστούν οι γιατροί. Απενεργοποιήστε την τηλεόραση νωρίτερα, κλείστε τα φώτα και δώστε στον εαυτό σας χρόνο να χαλαρώσετε πριν πάτε για ύπνο. Μπορεί να είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησης του άγχους σε όλη τη λίστα.

Οι αθλητές που μίλησαν ανοιχτά για την κατάθλιψη

από contra

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας το Contra.gr αναδεικνύει τους αθλητές που δεν φοβήθηκαν και μίλησαν ανοιχτά για την κατάθλιψη, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα.

Η Τρίτη 10 Οκτωβρίου δεν είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Είναι μια εξαιρετικής σημασίας ημέρα, αφού πρόκειται για την η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας.

Σύμφωνα με πανεπιστημιακές έρευνες στη χώρα μας, ένα 10% με 12% του συνόλου του πληθυσμού όλων των ηλικιών πάσχει από ψυχικές ασθένειες. Να σημειωθεί δε ότι κατά την περίοδο της κρίσης, έχουν σχεδόν διπλασιαστεί τα αιτήματα προς τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

Με αφορμή τη συγκεκριμένη ημέρα, το Contra.gr αναδεικνύει αθλητές που δεν φοβήθηκαν και μίλησαν ανοιχτά για την κατάθλιψη την οποία αντιμετώπισαν, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα.

Αμάντα Μπέαρντ (Επτά φορές ολυμπιονίκης στην κολύμβηση)

"Ήταν αυτή η σήψη που δεν σου άφηνε συναισθήματα. Ένιωθα συνεχώς θλιμμένη για τη ζωή μου και αυτό με αρρώστησε".

Άλισον Σμιτ (Οκτώ φορές ολυμπιονίκης στην κολύμβηση)

"Όταν ξυπνούσα το πρωί, ήθελα απλά να ξαναπέσω στο κρεβάτι. Ήξερα ότι χτυπούσε το ξυπνητήρι και έπρεπε να πάω στην προπόνηση, αλλά όλες οι σκέψεις μου ήταν στο πότε θα ξαναγυρίσω σπίτι".

Ντουέιν Τζόνσον (Παγκόσμιος πρωταθλητής WWE)

"Έμαθα ότι όταν έχεις κατάθλιψη, το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείς να ανακαλύψεις είναι πως δεν είσαι μόνος σου"

Σερένα Γουίλιαμς (Κάτοχος 23 τροπαίων Grand Slam στο τένις)

"Είχα κατάθλιψη. Έκλαιγα συνεχώς. Δεν ήθελες να βρίσκεσαι δίπλα μου".

Όσκαρ ντε λα Χόγια (Χρυσός ολυμπιονίκης στο μποξ)

"Μπορούσα να βάλω όλους μαζί τους αντιπάλους μου σε ένα ρινγκ και να τους αντιμετωπίσω. Αλλά αυτό το τέρας ήταν η δυσκολότερη μάχη της ζωής μου".

Ίαν Θορπ (Πέντε φορές χρυσός ολυμπιονίκης στην κολύμβηση)

"Είμαι στην άλλη πλευρά από αυτό πλέον. Μπορώ να το χειριστώ, αλλά ποτέ δεν μπορώ να πω πλήρως γιατί ξέρω πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει".

Κέλι Χολμς (Χρυσή ολυμπιονίκης μεσαίων αποστάσεων)

"Πάντα ήμουν ένας θετικός άνθρωπος και δεν πίστευα ότι θα φτάσω τόσο χαμηλά, όσο έφτασα".

Μάικ Τάισον (Πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής μποξ)

"Ένιωθα πως αυτοκαταστρεφόμουν σχεδόν σε όλη μου τη ζωή".

Φρόυντ: ο άνθρωπος πίσω από τον ψυχαναλυτή

απο tvxs



Ο «βιολόγος της ψυχής», όπως του άρεσε να αποκαλεί τον εαυτό του, αποτέλεσε μια σημαντική και καθοριστική φιγούρα στην προσπάθεια ανάλυσης του νεφελώδους κόσμου του ασυνείδητου και των ενστίκτων και στην καθιέρωσης της μεθόδου της ψυχανάλυσης ως μέσο θεραπείας των ψυχικών παθήσεων.

Γεννημένος στις 6 Μαΐου 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας (σημερινής Τσεχίας) από γονείς εβραϊκής καταγωγής ο Σίγκμουντ Φρόυντ, από τα παιδικά του χρόνια, έδειξε να διαθέτει σημαντικές διανοητικές ικανότητες, δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον στη μελέτη της Βίβλου, γεγονός που θα καθορίσει την αθεϊστική στάση που κράτησε στη ζωή του. Το 1881 ολοκλήρωσε αργοπορημένα τις διδακτορικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης μιας και όπως είχε αναφέρει σε επιστολή, η εκτενής ερευνητική του δραστηριότητα αποτέλεσε τροχοπέδη στη μελέτη του.

Ο γάμος του με τη Μάρθα Μπέρναϋς και η ανάγκη του να συντηρήσει μία οικογένεια, τον ανάγκασαν να εργαστεί στο Γενικό νοσοκομείο της Βιέννης, όπου και πραγματοποίησε ιδιαίτερα σημαντικές μελέτες σχετικά με την κλινική χρήση της κοκαΐνης με αποκορύφωμα το έργο του με τίτλο «Περί κοκαΐνης» που εκδόθηκε το 1885.

Τον Σεπρέμβριο του ίδιου χρόνου, διορίστηκε ως υφηγητής της νεο-παθολογίας, στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης στο τμήμα Νευροπαθολογίας όπου και συνεργάστηκε με τον διακεκριμένο γιατρό Γιόζεφ Μπρόιερ, ο οποίος είχε ανακαλύψει πως στη διάρκεια ύπνωσης ασθενούς με υστερία, ήταν εφικτό τα συμπτώματα της να εξαφανιστούν. Η συνεργασία τους αποδείχθηκε σημαντική στην απόκτηση εμπειρίας και στην θεωρία του ότι οι νευρώσεις είχαν τις ρίζες τους στις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που είχαν ξεχαστεί και αποθηκευτεί στο ασυνείδητο. Ανέπτυξε λοιπόν τη θεωρία ότι μέσω αυτής της ‘καθαρτικής μεθόδου’ ήταν εφικτό να επαναφέρει κατασταλμένες μνήμες στην επιφάνεια του συνειδητού και να τις απομακρύνει.

Οι δυο τους εξέδωσαν το 1895 τις «Μελέτες για την Υστερία» έργο από το οποίο θεωρείται πως αναδύθηκε η «ψυχανάλυση» μιας και αργότερα, θέλοντας να απελευθερωθεί από τη μέθοδο της ύπνωσης, μετατοπίστηκε από την καθαρτική μέθοδο στην ψυχαναλυτική.

Από αυτήν την περίοδο και μετά ξεκινά μία από τις δημιουργικότερες φάσεις στη ζωή του, κατά την οποία διαμόρφωσε αρκετές από τις καινοτόμες θεωρίες του.

Απομονωμένος σχεδόν από τον υπόλοιπο ιατρικό κόσμο, ο Φρόυντ υιοθέτησε την τεχνική των «ελεύθερων συνειρμών». Φροντίζε να μην γίνεται ορατός από τους ασθενείς του, που κάθονταν στο διάσημο καναπέ του, και έτσι τους έδινε τη δυνατότητα να αποκαλύπτουν οτιδήποτε είχαν στο μυαλό τους, χωρίς το φόβο της κρίσης ή του εμπαιγμού. Παρατήρησε πως σημαντικός αριθμός από τις μνήμες τους, αφορούσαν σεξουαλικές εμπειρίες, γεγονός που έθεσε τις βάσεις για τις ιδέες του σχετικά με την σεξουαλική ανάπτυξη, το ρόλο των σεξουαλικών παραγόντων στις νευρώσεις και το διαχωρισμό μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου.

Ο όρος «σεξουαλικότητα» που σκανδάλισε τότε τους κύκλους της Βιέννης χρησιμοποιήθηκε από τον Φρόυντ με το ευρύτερο νόημα και σύμφωνα με την ετυμολογική του σημασία (πραγμάτων σχετικών με το φύλο) και έπαιζε για εκείνον καίριο σημείο στη διαδικασία της ψυχανάλυσης.

Ο επαναπροσδιορισμός της σεξουαλικότητας μέσω της συμπερίληψης των πρώιμων μορφών τους, τον οδήγησε να διατυπώσει το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα (το 1897), που υποδηλώνει την αγάπη κάθε παιδιού για τον ένα γονιό και τη ζηλότυπη εχθρότητα προς τον άλλο, ως το κεντρικό δόγμα της ψυχαναλυτικής θεωρίας.

Η ανάλυσή του για τα όνειρα ως μέσο εκπλήρωσης ασυνείδητων επιθυμιών, του έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσει μοντέλα ανάλυσης και καταστολής των κλινικών συμπτωμάτων και να προχωρήσει στην συγγραφή ενός από τα σημαντικότερα έργα στην καριέρα του «Η Ερμηνεία των Ονείρων» που εκδόθηκε το 1899. Το 1905 εκδόθηκε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα βιβλία του «Τρεις πραγματείες για τη θεωρία της σεξουαλικότητας», που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση, ενισχύοντας σε μεγάλο βαθμό την αντιδημοτικότητα του και ενίσχυσε την απομόνωσή του, μιας και εξέφραζε τον ισχυρισμό του πως κάθε παιδί γεννιέται με σεξουαλικές ενορμήσεις.

Η συνεργασία του στις αρχές του 20ου αιώνα με εξέχουσες μορφές της ψυχιατρικής κλινικής της Ζυρίχης όπως ο ψυχαναλυτής Καρλ Άμπραχαμ και ο παθολόγος με ενδιαφέρον στον υπνωτισμό Σαντόρ Φερέντσι, οδήγησε στην σταδιακή αναγνώριση του έργου του και την εφαρμογή της ψυχαναλυτικής μεθόδου στην αντιμετώπιση νευρώσεων. Η σχολή της ψυχανάλυσης συνέχιζε να έχει εξέχουσα θέση στους κύκλους της ψυχολογίας, της ψυχιατρικής και της ψυχοθεραπείας, και να παράγει εκτενή συζήτηση σχετικά με την θεραπευτική αποτελεσματικότητά της και την επιστημονικής της ιδιότητας καθώς πλήθος ερευνητών εξέφρασαν τις επιστημονικές τους διαφορές και εξέφρασαν θεωρίες και πρακτικές που απομακρύνονταν από τις φροϋδικές ιδέες.

Το 1920 αποτέλεσε μια ιδιαίτερα γόνιμη περίοδο της ζωής του μιας και πραγματοποίησε σειρά μελετών σχετική με την ανθρώπινη εμμονή στην αυθεντία και στη σταθεροποιητική εξουσία. Η «Ψυχολογία των Μαζών» και «Η ανάλυση του Εγώ» αποτελούν σημαντικά έργα για τη δίψα για υποταγή στη βούληση ενός ηγέτη και «Το Μέλλον μιας Αυταπάτης» παρουσιάζει το ρόλο του θρησκευτικού φονταμενταλισμού στην ικανοποίηση της ανάγκης για πατριαρχική καθοδήγηση. Η έρευνά του θα επεκταθεί και στον τομέα της κοινωνιολογίας η οποία ο ίδιος θεωρούσε ότι αντιπροσωπεύει την «εφαρμοσμένη ψυχολογία» και θα κορυφωθεί με το σύγγραμμά του «Η δυσφορία στον πολιτισμό» που εκδόθηκε το 1930.

Το Φεβρουάριο του 1923, ο Φρόυντ ανακάλυψε έναν καρκινώδη όγκο στη δεξιά πλευρά του ουρανίσκου που τον αναγκάζει να υποβληθεί σε επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις και ραδιοθεραπεία. Την άνοιξη του 1938 οι εθνικοσοσιαλιστές εισέβαλαν στην Αυστρία, συνειδητοποίησε ότι η εγκατάλειψη της Βιέννης ήταν αναπόφευκτη και κατέφυγε με την κόρη του Άννα στο Λονδίνο μέχρι το τέλος της ζωής τους.

Υποφέροντας για δεκαέξι χρόνια από υποτροπές της κατάστασής της υγείας του και γενική καταπόνηση, ο πατέρας της ψυχανάλυσης εξέπνευσε στις στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939 από υπερβολική δόση μορφίνης.

Τρεις ημέρες αργότερα, η σορός του αποτεφρώθηκε και η τέφρα του φυλάσσεται μέσα σε έναν ελληνιστικό αμφορέα στο κρεματόριο του Γκόλντεν Γκρην στο Λονδίνο.

Επιμέλεια: Εύα Αναστασιάδου